Kenny Clarke

Kenny Clarke Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Kenny Clarke w 1971 r. Ogólne informacje
Przezwisko Klook
Imię i nazwisko Kenneth Spearman Clarke
Narodziny 9 stycznia 1914
Pittsburgh , Pensylwania
Śmierć 26 stycznia 1985
Montreuil-sous-Bois , Francja
Podstawowa działalność perkusista , perkusista
Dodatkowe zajęcia Nauczyciel , dyrygent
Gatunek muzyczny Jazz , Bebop , Cool jazz
Instrumenty Perkusja , perkusja
aktywne lata 1931-1984
Etykiety Savoy Records , Blue Note Records
Wpływy Nowoczesna bateria

Kenneth Clarke Spearmana, znany jako Kenny Clarke (ur w Pittsburghu na9 stycznia 1914, zmarł w Montreuil-sous-Bois dnia26 stycznia 1985), Nazywany "Klook" (odnosząc się do onomatopoeia wynalezionej przez niego "Klook-a-mop"), jest perkusistą w jazzowym USA , główną postacią w stylu bebop z Charlie Parker , Dizzy Gillespie , Charles Mingus , Theloniousa Monka , potem fajny styl z Milesem Davisem i Johnem Lewisem , twórcą z Dante Agostinim szkoły perkusyjnej i współzałożycielem z Francy Boland z Clarke-Boland Big Band .

Wraz z Jo Jonesem , Artem Blakeyem , Maxem Roachem , Louie Bellsonem , Buddy Richem , Connie Kay nadał bębnom listy szlacheckie.

Biografia

Młodzież i szkolenia

Kenny Clarke jest synem puzonisty Charlesa Spearmana i pianistki Marthy Grace Scott . Wkrótce po urodzeniu ojciec porzucił rodzinę, a matka zmarła dnia10 maja 1919kiedy miał pięć lat. Wraz ze swoim bratem Chuckiem zostaje umieszczony w domu dla osieroconych dzieci, Coleman Industrial Home for Negro Boys , tam nauczyciel, pan Moore, dostrzega uzdolnienia muzyczne młodego Kenny'ego, po tym, jak spróbował swoich sił na trąbce , na puzon , saksofon i inne instrumenty dęte blaszane i nie znajdując żadnego dla siebie, Moore sugeruje, aby Kenny zasiadł do werbla .

Kształcił się w Herron Hill Junior High School w Pittburghu , gdzie studiował fortepian , wibrafon i teorię muzyki, szkołę opuścił w wieku szesnastu lat.

Kariera

Na początku lat 1940 , jest perkusistą Minton za pomocą klubie jazzowym w Nowym Jorku , a tym samym bierze udział w licznych jam sessions (łącznie z Cousin Joe ), które wznoszą się dać nowoczesnego jazzu. Grał także z Charliem Christianem w 1941 roku.

Clarke był członkiem-założycielem Modern Jazz Quartet (pierwotnie zwanego Milt Jackson Quartet) w 1951 roku . Został zastąpiony przez Connie Kay w 1955 roku .

Bierze także udział w wielu sesjach dla Savoy, gdzie jest głównym perkusistą.

W 1956 osiadł na stałe we Francji . Regularnie gra z amerykańskimi muzykami przejeżdżającymi przez Paryż. Stworzył m.in. trio („The Three Bosses”) z Budem Powellem i Pierrem Michelotem . W latach 60. akompaniował saksofonistowi Dexterowi Gordonowi, z którym nagrał płytę Our Man in Paris ( Blue Note , 1963). W 1961 założył Big Band z pianistą Francy Boland , Big Band Clarke-Boland , składający się z muzyków europejskich i amerykańskich emigrantów. Ten big band, powstały z inicjatywy włoskiego producenta Gigi Campi, przetrwał jedenaście lat.

Od 1968 Kenny Clarke przez 10 lat był częścią kwartetu organowego klarnecisty Jean-Christiana Michela , z którym nagrał pięć płyt i dał liczne koncerty w Europie. Od pewnego czasu towarzyszy Claude'owi Nougaro wraz z Eddym Louissem, z którym tworzy trio (z Jimmym Gourleyem, potem z René Thomasem ).

Edukacja

Stworzył konserwatorium muzyczne na przedmieściach Paryża w Saint-Germain-en-Laye, gdzie uczył gry na perkusji. Jest także współzałożycielem szkoły Agostini, Kenny Clarke w domu Selmer mieszczącym się przy rue de la Fontaine au Roi 11 (Pary 11 th ), przy współpracy z Dante Agostini opublikował rytmiczną teorię muzyki . Wielu francuskich perkusistów jazzowych zrobi tam swoją broń jako jury, jak Daniel Humair czy André Ceccarelli , albo studenci jak Emmanuel Boursault czy Jean-Marc Lajudie .

Życie osobiste

W 1944 ożenił się z piosenkarką i pianistką jazzową Carmen McRae , rozwiedli się w 1956 .

W 1946 przeszedł na islam i przyjął imię Liaquat Al Salaam , ale nigdy nie wspomniał o swojej przynależności religijnej, ponieważ według jego biografa Mike'a Hennesseya miał bardzo osobistą koncepcję swojego zaangażowania religijnego .

W 1949 rozpoczął krótki romans z brytyjską piosenkarką Annie Ross , z której w 1950 roku urodził się chłopiec Kenny Clarke Junior.

W 1962 ożenił się z Niemką Daisy Dina Wallbach, para przeniosła się do Montreuil-sous-Bois , w 1964 urodziło im się dziecko Laurent.

Śmierć

26 stycznia 1985Kenny Clarke umiera w domu na atak serca . Został pochowany na cmentarzu Père-Lachaise w Paryżu .

Nagrody i uznanie

Styl

Kenny Clarke jest jednym z pionierów w używaniu talerza ride do utrzymania rytmu. Wcześniej perkusiści jako główny rytm wykorzystywali werbel (który nazwał „kopającym węglem”, „łopatą do węgla”) podpartym przez bęben basowy . W przypadku Clarke'a rytm jest wyznaczany przez jazdę, a do jej podtrzymywania używa się bębna basowego i werbla. Jest więc wynalazcą nowoczesnej techniki bębnów jazzowych znanej jako „bomb drumming”, która polega na zaznaczaniu ingerencji na werblu i/lub bębnie basowym, podczas gdy stopa i talerze hi-hat wyznaczają tempo.

Dyskografia

Jak sideman

Z Modern Jazz Quartet Z Farmerem Sztuki Z Charlesem Mingusem Z Theloniousem Monkiem Z Donaldem Byrdem Z Lee Konitzem i Warne Marsh Z Kennym Burrellem Z Milesem Davisem Z Sachą Distel i Johnem Lewisem Z Barneyem Wilenem Z Johnnym Griffinem Z Dizzym Gillespie

Uwagi i referencje

  1. (w) "  Kenny Clarke | Amerykański muzyk  ” , Encyclopædia Britannica (dostęp 25 lutego 2020 r . ) .
  2. Encyclopædia Universalis , „  Kenny Clarke  ”, na Encyclopædia Universalis (dostęp 25 lutego 2020 r . ) .
  3. (en-US) “  Kenny Clarke | Encyclopedia.com  ” pod adresem www.encyclopedia.com (dostęp 25 lutego 2020 r . ) .
  4. (en-US) "  Czy perkusista Bebop Kenny Clarke nazywa się " Spearman " czy " Clarke " ?  „ On Americana Music Productions (dostęp 25 lutego 2020 r . ) .
  5. (en-US) University of Pittsburgh University Komunikacji Marketingowej Webteam , "  Uniwersytet czasów" jazzmanów krawaty tutaj spowodować biografii z University Press  " (dostęp 25 lutego, 2020 ) .
  6. „  Clarke-Boland Big Band: 1967 – JazzWax  ” , na www.jazzwax.com (dostęp 25 lutego 2020 r. )
  7. „  Kenny Clarke, Francy Boland  ” , na jazzhot.oxatis.com , Jazz Hot (dostęp 25 lutego 2020 r. )
  8. (en-US) “  Hołd dla Gigi Campi | LDBK  ” , na LDBK - Muzyka i historie ,6 stycznia 2012(dostęp 25 lutego 2020 r. )
  9. Jean-Marc Lajudie, Jean-Marc Lajudie, zeszyt perkusisty , Editions Mines de Rien,2007, 160  pkt. ( ISBN  978-2-9520376-8-6 ) , str. 24 do 30
  10. (w) "  Carmen McRae | Amerykański wokalista jazzowy  ” , na Encyclopedia Britannica (dostęp 25 lutego 2020 r. )
  11. (en-US) Stephena Holdena , „  Carmen McRae nie żyje w wieku 74 lat; Kariera jazzowa trwała 5 dekad  ” , The New York Times ,12 listopada 1994( ISSN  0362-4331 , przeczytany online , skonsultowany 25 lutego 2020 r. )
  12. (en-US) Michelle Granshaw , "  Carmen McRae (1920-1994)  " , o Czarnej przeszłości ,27 sierpnia 2010(dostęp 25 lutego 2020 r. )
  13. (en-GB) Bob Henrit , „  Kenny Clarke  ” , o Mike Dolbear ,21 maja 2015(dostęp 28 maja 2020 r. )
  14. (en-US) James Gavin , „  MUZYKA POP; Wolny duchem ocalały ląduje na nogach  ” , The New York Times ,3 października 1993( ISSN  0362-4331 , przeczytany online , skonsultowany 25 lutego 2020 r. )
  15. Steve Hendry , "  Ikona jazzu Annie Ross opowiada o swoim życiu i mówi , dlaczego zrobiła to wszystko jeszcze raz  " , w codziennym nagraniu ,16 grudnia 2012(dostęp 25 lutego 2020 r. )
  16. Ron Ieraci , „  Old Mon Music: Kenny Klook Clarke  ” w Old Mon Music ,8 maja 2010(dostęp 25 lutego 2020 r . ) .
  17. (en-US) Ap , “  Kenny Clarke, perkusista jazzowy; Pomógł Pioneer Be-Bop Style  ” , The New York Times ,27 stycznia 1985( ISSN  0362-4331 , przeczytany online , skonsultowany 25 lutego 2020 r. ).
  18. (en-US) „  Kenny Clarke  ” na Find a Grave .
  19. (en-US) „  Yale Alumni Magazine: honorowy stopień Yale Duke’a Ellingtona (02 października)  ” , na archives.yalealumnimagazine.com (dostęp 25 lutego 2020 r . ) .
  20. (en-US) "  Kenny Clarke  " , na NEA ,24 stycznia 2013 r.(dostęp 25 lutego 2020 r . ) .
  21. (en-US) „  DownBeat Hall of Fame  ” na temat Down Beat .
  22. (en-US) „  Kenny Clarke, Inventor of Modern Jazz Drumming, At 100  ” , na NPR.org (dostęp 25 lutego 2020 r. )

Zobacz również

Bibliografia

Linki zewnętrzne