1822-1940
1829 | Epidemia dżumy . |
---|---|
1871 | Cofnięcie przywilejów nadanych przez cara. |
1917 | Rewolucja rosyjska : Chabag jest częścią Mołdawskiej Republiki Demokratycznej . |
1918 | Chabag, zaatakowany przez wojska z Odeskiej Republiki Radzieckiej , zostaje włączony do Rumunii . |
1921-38 | Podczas sowieckich głodów Chabag był kilkakrotnie plądrowany zimą przez sowieckich żołnierzy i cywilów przekraczających Dniestr po lodzie. |
1940 | Rumunia musi opuścić region, Chabag staje się Sowietami ; większość osadników, którzy nie uciekli, została wywieziona na Syberię i do Kazachstanu . |
1941 | Rumunia przejmuje region; pozostali przy życiu koloniści skorzystali z okazji, aby opuścić kolonię i spróbować wrócić do Szwajcarii. |
1944 | Chabag ponownie staje się sowiecki: zostanie ponownie zaludniony Ukraińcami i Rosjanami. |
1979 | Dziennikarze Jean Gacon i Jacques Fournier wizyta Chabag i fałszywie opisać go w magazyn France-ZSRR nr 132 (389) z 1980 roku jako miejscowości francuskojęzycznych producentów win z pochodzenia szwajcarskiego z francuskim, komunistycznych i szczęśliwych imion i nazwisk z sowieckiej Mołdawii. ( w rzeczywistości Chabag jest częścią sowieckiej Ukrainy ). |
1991 | Po rozpadzie ZSRR Chabag stał się Ukraińcem . |
Kolonia Chabag jest kolonia założona w 1822 roku na brzegu Morza Czarnego przez Szwajcarów z kantonu Vaud . Car Aleksander I st rosyjski zachęcani w czasie kolonizacji regionu. Kolonia będzie istnieć przez ponad sto lat, na skraju limanu Dniestru (zalew u ujścia rzeki), w pobliżu Akkermann / Cetatea Alba (obecnie Bilhorod-Dnistrovskyï około pięćdziesięciu kilometrów na południowy zachód od Odessy ). Osadnicy z Vaudois, głównie plantatorzy winorośli, założyli tu tradycję winiarską .
Od 1813 r. armie austriackie , pruskie i rosyjskie w pogoni za wojskami francuskimi kilkakrotnie przekraczały Szwajcarię , żywiąc się bogactwami kraju, co doprowadziło do głodu i wielkiej biedy wśród ludności.
Besarabia jest mołdawski obszar z imperium rosyjskiego , który znajduje Chabag (obecnie Chabo ) skurczu Acha-ABAG , co oznacza w tureckich „ogrodów (winorośli) lub od dołu”. Zostało ono zorganizowane przez rząd cesarski przez cara Aleksandra I st zrobił wypędzić mniejszości tureckiej i tatarskie i pragnie wdrożyć europejskich rolników. Suweren miał jako nauczyciela Vaudois , Frédéric-César de la Harpe, który zaniepokojony nędzą panującą w Szwajcarii podjął kroki ze swoim cesarskim byłym uczniem, aby zezwolić na założenie szwajcarskiej kolonii w tym regionie. Rosja. Następnie zaapelował do swoich kolegów Vaudois, aby zorganizowali się w celu stworzenia kolonii w Besarabii, gdzie rząd rosyjski przyznał im ziemię, z której Turcy musieli zrezygnować, gdy Rosja rozszerzyła się z tego terytorium.
W sierpniu 1820 r. przyszli emigranci spotykają się, głosują na kredyt w wysokości ośmiuset franków i decydują się wysłać delegata do regionu. Wybierają Louisa-Vincenta Tardenta, który pod koniec roku wyjeżdża do Besarabii. Widocznie podbity przez to miejsce, Tardent zauważa, że mołdawscy (i chrześcijańscy) robotnicy rolni tego miejsca nadal utrzymują winnice eksploatowane wcześniej przez Turków, a które teraz należą do cara, ale że nie wiedzą, komu przekazać ziemia do zbiorów, ani co z nią zrobić (rodzynki, jak Turcy? wino, jak by woleli?). Na początku 1821 roku Tardent napisał wówczas do swoich sponsorów, zapraszając ich do jak najszybszego przyłączenia się do niego, aby rozpocząć pracę w winnicy i zapewnić sadzenie roślin spożywczych dla przyszłej kolonii.
Jednak na wszelki wypadek kandydaci na emigrację postanawiają wcześniej uzyskać od rządu rosyjskiego kopię ukazy, która przyznaje im część winnicy. W kwietniu 1822 r. Louis-Vincent Tardent powrócił i wziął udział w zgromadzeniu przyszłych osadników, aby zdać sprawozdanie ze swoich obserwacji w terenie. Podjęta zostaje wówczas decyzja o wyjeździe do Rosji; wLipiec 1822Z Vevey wyjeżdża 30 osób, z których najmłodszy ma dopiero 18 miesięcy. Być może ułatwił to fakt, że Louis-Vincent Tardent był współzałożycielem, wraz z francuskim lekarzem Charlesem Chambonotem, byłym żołnierzem armii napoleońskiej , loży masońskiej o nazwie Ovide w Kiszyniowie w 1821 roku.
Terytorium kolonii przyszłego znajduje się na prawym brzegu do Dniestru Liman , pięć wiorst (około 5 kilometrów) od Akkermann / Cetatea Alba i dwunastu z Morza Czarnego . Piaszczysta gleba dobrze nadaje się do uprawy winorośli. Rząd dostarcza osadnikom gotowe, choć źle utrzymane winorośle. Koloniści mogą liczyć na produkt tych winorośli i mają ogromny grunt do tworzenia nowych. Otaczający step może być zarezerwowana dla produkcji zbóż. Tereny są bardzo płaskie, a ich wysokość wynosi zaledwie kilka metrów nad poziomem morza, transport jest łatwy, a miasto Odessa, oddalone tylko o 50 wiorst, oferuje rynek zbytu dla produkcji kolonii.
Zgodnie z konwencją podpisaną przez generała broni Insowa i cesarskiego pełnomocnika ds. południowej Rosji Woroncowa, osadnicy otrzymują następujące przywileje: „
W zamian koloniści składają następującą przysięgę:
„Przysięgamy być wierni Jego Królewskiej Mości Cesarzowi, autokracie całej Rosji, a także społeczności Achabag, której jesteśmy członkami, zapewnić sobie przewagę i zysk, wesprzeć wszystkie obowiązki, kiedy będziemy potrzebni , i być wiernym w każdym zarządzaniu, które można nam powierzyć w tej wspólnocie. "
w Lipiec 1822, konwój złożony z dwóch rodzin z trzynastoma i sześcioma dziećmi oraz sześciu singli wyrusza z Vevey w podróż około 2500 kilometrów przez Europę. Docierają do tego, co nadal nazywa się Achabag , od jego nazwiska w języku tureckim, co oznacza „ogród od dołu”, the29 października 1822 r. Osadnicy wyznaczyli swoje ziemie, a rosyjska policja w Akkerman nakazała Mołdawianom, którzy zamieszkiwali teren kolonii opuścić teren kolonii. W 1823 r. zbiory były słabe i ze Szwajcarii przybyli nowi osadnicy, trzech singli i dwie rodziny, w tym sześcioro dzieci. W związku z tymi złymi żniwami , w 1824 r . koloniści zmuszeni byli pożyczyć 1400 rubli, które zagwarantowali asytatem . W tym roku przybył tylko jeden nowy osadnik, a zbiory były dobre.
Ze Szwajcarii przybywały nowe grupy, rodziny i single i do 1829 roku kolonia się rozwijała. To wtedy wybuchła zaraza, niewątpliwie przywrócona przez wojska rosyjskie po wojnie rosyjsko-tureckiej . W całym regionie śmiertelność jest ogromna, Chabag nie jest wyjątkiem. Jednak w 1830 r. przybyły nowe rodziny i przejęły od zmarłych pracę w winnicy i na polach. Wśród nich znajdziemy opiekunów sierot pozostawionych przez zarazę. Do 1843 r. do Chabagu przybywali osadnicy pochodzący głównie z niemieckojęzycznej Szwajcarii . Wśród nich był jednak ewangelista Vaudois, François-Louis Bugnion ( 1822-1880 ), który został pierwszym pastorem kolonii. Udaje mu się przekonać osadników do budowy i utrzymania szkoły, biblioteki i kościoła. Dobrobyt kolonii wzrastał w ten sposób szczególnie do 1871 r., kiedy ustawa o koloniach rolniczych zniosła przywileje nadane im przez cara. Wielu osadników opuściło wtedy Chabag. Pozostali kontynuują pracę w winnicy i dbają o swoje wina. Po rewolucji rosyjskiej Besarabia ukonstytuowała się w Mołdawskiej Republice Demokratycznej, a następnie proklamowała w 1919 r. unię z Królestwem Rumunii , uznaną przez Traktat Wersalski : Chabag stał się zatem gminą rumuńską. Ale Rumunia jest już dużym krajem produkującym wino , cena tego napoju spada w Chabag, a mieszkańcy muszą zdywersyfikować swoją działalność. Podczas sowieckich głodów (a zwłaszcza podczas holodomoru na sąsiedniej sowieckiej Ukrainie), zimą, na zamarzniętym limanie , mieszkańcy Owidiopola otoczeni przez sowiecką straż graniczną kilkakrotnie przyjeżdżali do Chabagu, aby plądrować piwnice i strychy.
Sprzymierzony z Stalinem przez niemiecko-sowieckiego paktu z 1939 roku, Hitler obiecuje mu, kosztem Rumunii Besarabii. Latem 1940 roku, po upadku Francji, która13 kwietnia 1939, gwarantował rumuńskie granice, ZSRR dał Rumunii ultimatum 48 godzin na odstąpienie jej Besarabii. ten28 czerwca 1940, nie czekając na koniec ultimatum, Sowieci ponownie wkraczają do Chabagu . W Sowieci potem rozpoczął kampanię prześladowania i deportacje przeciwko Mołdawian z Besarabii, ale również w stosunku do innych mniejszości, takich jak białych Rosjan i te z Niemcami , którzy nie opuścili ten region w 1940 roku burmistrz Chabag, początkowo ze Szwajcarii, został również wysłany do deportacji wraz z innymi mieszkańcami. Właściwości są kolektywizacja , o zbiorowe gospodarstwo powstaje.
W Rumunii król rumuński Karol Karol II , który zdecydowanie sprzeciwiał się rumuńskim faszystom , powinien abdykować na rzecz swojego syna Michała I st , silnego człowieka, który został teraz marszałkiem Ion Antonescu , który właśnie mianował głową państwa, sprzymierzył się z Niemcami . Jednak niecały rok później, podczas operacji Barbarossa , Antonescu zaangażował Rumunię wraz z Niemcami w czerwcu 1941 roku, aby odzyskać Besarabię. Chabag ponownie stał się rumuński, kołchoz został rozwiązany, a posiadłości przywrócone.
Ale po klęsce Stalingradu , widząc zbliżający się powrót sowieckiej dominacji , ocaleni z Chabagu woleli uciec z kolonii i wrócić do Szwajcarii. W obliczu takiego żądania dyplomaci szwajcarscy zniechęcają tych ludzi, zalecając im pozostanie w Rumunii. Osadnicy pochodzenia niemieckiego lub szwajcarsko-niemieckiego zwrócili się następnie do III Rzeszy, która zgodziła się uznać ich za Volksdeutschów i „repatriować” ich na swoje terytoria „w celu zgermanizowania ”, takich jak Kraj Warty ; kilka trafia do Styrii . Inni, pochodzenia francuskojęzycznego, przybyli do Szwajcarii, gdzie do 1943 r. byli rozpraszani w obozach internowania, a następnie przegrupowywani i wysłani z powrotem do Chaby, gdzie, widząc zniszczenie tego miejsca, poprosili Szwajcarię o pomoc finansową. Władze szwajcarskie dochodzą do wniosku, że ludność ta „rozwinęła złego ducha” i odmawiają. Po wycofaniu się armii niemieckiej i rumuńskiej Armia Czerwona odzyskuje Besarabię w sierpniu 1944 r . W Chabag tylko kilka rodzin robotników rolnych pochodzenia rosyjskiego lub ukraińskiego zostało oszczędzonych deportacji i pozostało w tak zwanej Radzie Wiejskiej Chabo , gdzie do dziś utrwalają tradycję winiarską wśród mieszkańców, którzy przybyli od tego czasu zaludniają wieś także Ukraińcy czy Rosjanie. Jeśli chodzi o osadników szwajcarskich, którzy wciąż tam byli w sierpniu 1944 r., kiedy przybyła Armia Czerwona (a w ślad za nią NKWD ), ich los nie jest znany, zwłaszcza że cmentarz Chabag został zniszczony i zrównany z ziemią przez Sowietów. W 2012 r. w miejscu tym wzniesiono pamiątkową stelę .
Historia inspirowana Annick Genton kolonii, jej powieść, wydana w 2008 roku , Les Vignerons de la Mer Noire, w którym opowiada o drogę tych rodzin Vaud ponad dwóch i pół tysiąca kilometrów, które oddzielały ich od „ Eldorado ”.