Claude Jean-Baptiste Jallier de Savault
Claude Jean-Baptiste Jallier de Savault to francuski architekt urodzony w Château-Chinon ( Nièvre )28 maja 1739i zmarł w Paryżu dnia12 października 1806 .
Uczeń Jacquesa-Germaina Soufflota , wówczas współpracownik Ange-Jacquesa Gabriela na kierunku Budynków Królewskich , działał w Szwajcarii i we wschodniej Francji. Jego główne osiągnięcia zachowane są zamek Montvillers w Bazeilles w Ardenach ( 1770 ) oraz Cordouan latarni , dla którego zaprojektował, jak konsultacji architekta dla Ministerstwa Marynarki, wspólnie z Inżynierem Borda , projekt elewacja zatwierdzony w 1786 roku i stracony dwa lata później. Znany jest również z projektu Place Louis-XVI, który miał powstać w Brześciu ( 1784 ).
Biografia
Jallier de Savault studiował architekturę pod kierunkiem Jacquesa-Germaina Soufflota i został zapisany do Królewskiej Akademii Architektury pod patronatem Louisa-Adama Loriot . W 1758 r. , Gdy miał osiemnaście lat, został zwycięzcą wyjątkowo błyskotliwego konkursu, ponieważ Akademia - która w poprzednim roku nie przyznała żadnych nagród - wyłoniła czterech kandydatów: Mathurin Cherpitel i Jean-François-Thérèse Chalgrin podzielili się pierwszą nagrodę, drugą nagrodę podzielił z Jacquesem Gondouinem . Otrzymał również drugą nagrodę w 1760 roku . Plik24 października 1761, markiz de Marigny przyznał mu wyjątkowy patent na królewskiego pensjonariusza w Académie de France w Rzymie (znajdującym się wówczas w Pałacu Mancini ), gdzie przebywał w roku 1762 .
Przed wyjazdem do Rzymu przeprowadził częściowe badanie Notre-Dame de Dijon, z którego korzystał Soufflot, starając się ożywić system strukturalny architektury gotyckiej . Po powrocie współpracował ze swoim mistrzem, a następnie w 1764 r. Wszedł do pracowni Ange-Jacquesa Gabriela w Wersalu i oddał mu do służby „talent projektanta, który miał być legendarny” .
Był częścią, obok Charlesa De Wailly'ego i François-Josepha Bélangera , zespołu, który pracował nad wystrojem wnętrz Opery Królewskiej w Wersalu . Program sporządzony w 1769 r. Obejmował wielofunkcyjną przestrzeń, w której można było organizować przedstawienia liryczne, a także koncerty, bale i bankiety. Pierwszy mechanik króla, Blaise-Henri Arnoult , wyobraził sobie urządzenie, które pozwoliło połączyć scenę i widownię na tym samym poziomie. Stolarz Absyle zbudował model, który wyjaśniał mechanizm, podczas gdy Jallier rysował sekcje na scenie, holu i foyer.
„W Wersalu Jallier wykorzystał spokój sierpnia, kiedy dwór znajdował się w Compiègne , aby zbadać swoje osobiste projekty. Gabriel polecił go panom, dla których układał plany ogrodów lub kiosków, jak te, o których zapomniał pewnego dnia w taksówce; ogłaszał w prasie, ale nie wiemy, czy portfel wrócił do jego paryskiego domu. Ze swojej strony Soufflot wprowadził Jalliera do grona dyrektorów i głównych udziałowców Saint-Gobain , wśród jego przyjaciół Geoffrina, La Ferté-Imbault, Tronchin. Jallier był architektem fabryce od 1769 do 1792 roku . Znamy go odtąd dość scharakteryzowaną klientelę szwajcarskich kapitalistów i francuskich przemysłowców ze Wschodu, najczęściej protestantów . "
W Szwajcarii Jallier wykonał wiele projektów, takich jak zamek w Crans dla bankiera Antoine'a Saladina , jednego z największych udziałowców Saint-Gobain ( 1764 ), dla Théâtre de Neuve w Genewie ( 1783 , niezrealizowany), dla kraju dom w kraju Vaud .
We Francji składał różne projekty na zamówienia publiczne, np. Dla Comédie-Italienne ( 1772 , we współpracy z Bélanger). Kiedy Necker i Calonne opracowali Caisse d'Escompte , zainstalowaną w skromnych biurach przy rue Vivienne , architekci prześcigali się w wyobraźni, by zbudować miejsce godne nowego znaczenia i trzeba było zorganizować publiczny konkurs, który przyciągnął elitę zawodu. Jallier zdobył pierwszą nagrodę w 1789 roku, wyprzedzając Denisa Antoine'a i Alexandre-Théodore Brongniarta , ale rewolucja francuska doprowadziła do porzucenia projektu.
Architekt konsultant Ministerstwa Marynarki Wojennej, przedstawił w 1784 r. Projekt zagospodarowania miasta Brześć, który miał pozwolić mu na godne zainstalowanie pomnika Ludwika XVI, na którego to miasto uzyskało zezwolenie na wzniesienie, na obramowanych esplanadach osiedla. przez budowle pałacowe dominujące w porcie, „aby żaden budynek, duży czy mały, nie mógł wpłynąć do portu, żaden ruch nie miał miejsca w porcie [...] bez oglądania ich przez króla i tam w jakiś sposób przewodniczył” .
W 1786 roku , kiedy władze morskie zdecydowały się wznieść słynną latarnię morską Cordouan , zbudowaną za panowania Henryka IV w pobliżu Royan , Chevalier de Borda przekazał projekt opracowany przez Jalliera i który został wykonany w 1788 roku przez inżyniera Josepha Teulère przy wsparciu architekta z Bordeaux, Louisa Combesa .
Jallier odegrał pewną rolę na początku Rewolucji Francuskiej . Kolega Jacquesa Celleriera z Wydziału Robót Publicznych próbował w imię archeologii i historii przeciwstawić się zburzeniu Bastylii . Złożył również raport z twierdzy Vincennes . Architekt budynków cywilnych w Dyrekcji , kierował Narodowym Konserwatorium Sztuki i Rzemiosła oraz biblioteką Arsenał . „Obarczony misją w Calvados , przywiózł z powrotem malownicze rysunki Caen , Bayeux i Ouistreham , które wystawił na Salonie w 1799 roku ” .
„Jego śmierć 12 grudnia 1806, było honorowo relacjonowane w Journal de Paris oraz w Mercure ” .
Osiągnięcia i główne projekty
-
Zamek i park Crans nad Jeziorem Genewskim , Szwajcaria ( 1764 , projekt nie został zachowany): W imieniu Antoine'a Saladina Jallier pracował pod nadzorem swojego mistrza Soufflota. „Tworzyli efekt zaskoczenia po przyjeździe, sprzyjający nachyleniu terenu, ale nadali tarasowi szeroką podstawę i skierowali szeroki widok na jezioro. Wspomnienia Jalliera, które towarzyszą projektowi w archiwach zamku, pokazują troskę o wygodę i uwagę dla pań, która nie była jeszcze wymagana w dobrym społeczeństwie genewskim. „Każdy pan mając swoje krzesło w swoim mieszkaniu i mając tam miejsca w stylu angielskim, służba sama będzie miała kłopot, aby znaleźć ich na dziedzińcu”. Uznano, że udogodnienia tracą miejsce ze szkodą dla najszlachetniejszych dzieł: w Crans to, co osiągnęli szwajcarscy Bovet i Vaucher-Faton, jest godne, ale nie równa się w wyróżnieniu architekturze Jallier. "
-
Château de Montvillers w Bazeilles , Ardeny ( 1770 ): Zbudowany dla Jean-Abrahama Pouparta de Neuflize , sukiennika w Sedan . Według Michela Galleta jest to „jeden z najpiękniejszych zamków w stylu Ludwika XVI . Na głównych elewacjach porządek joński obejmuje dwa poziomy, ale wysokie dachy są tradycyjne, tak jak jest to właściwe w klimacie Ardenów. Od strony parku rotunda dużego salonu odbija się w stawie zasilanym przez Givonne ; trzeba tu rozpoznać, utrwalone w kamieniu Wogezów , echo wystawnych rysunków zaprezentowanych w konkursie z 1758 roku : „pawilon na brzegu rzeki”. Fryz z belkowania ponosi masońscy emblematy , sfinksami, na poziomie, zespół kwadratowy , kompasy . "
-
Hôtel de Thellusson , Paryż (projekt nie zakończony): Dla bankiera mieszkańca Genewy w Paryżu Georges-de Thellusson Tobie ( 1728 - 1776 ), Jallier proponowany projekt dotyczący dwór być zbudowany na rogu rue Louis-le- Grand i Bulwar . Rotunda, porównywalna do tej z Château de Montvillers, zrównoważyłaby rotundę Pavillon de Hanovre , zbudowaną dwadzieścia lat wcześniej przez Jeana-Michela Chevoteta na sąsiednim rogu skrzyżowania. Jeśli ten projekt nie został zrealizowany, Jallier z zaciekawieniem miał nadzorować w 1782 r . Zakończenie prac słynnego hotelu Thellusson , zbudowanego dla wdowy po bankierze na podstawie planów podanych w 1778 r. Przez Claude-Nicolasa Ledoux .
- Projekt dla Comédie-Italienne ( 1772 , we współpracy z François-Joseph Bélanger , projekt nie został zrealizowany).
- Projekt zagospodarowania miasta Brześć , Finistère ( 1784 , projekt nie ukończony): Projekt obejmował, na dole rue du Château, owalny plac obsadzony drzewami. Idąc z tego placu do końca Parc-au-Duc, rue Royale, szeroka ulica prowadziła do Place Louis XVI, położonego naprzeciw portu, zdominowanego przez królewski posąg (akwarela i tusz na papierze w Brest Museum of Fine Arts). Sztuka ). Projekt zrównał z ziemią zamek Château de Brest , czcigodny świadek czternastu wieków historii. Zdaniem architekta: „publiczność z pewnym wzruszeniem ujrzałaby pomnik Ludwika XVI zwracającego przywileje Bretanii i wolności mórz, wzniesiony na pozostałościach budynku poświęconego temu Cezarowi, który odebrał go Rzymianom i postawił. w żelazkach na całym świecie. „ Projekt został zatwierdzony przez Radę Królewską w Wersalu dnia28 maja 1786, ale w Kwiecień 1788The liczba Hector , dowódca marynarki wojennej, oświadczył, że nie do pogodzenia z pracą, że Navy przewidzianych na gruncie Parc-au-Duc, który właśnie został udzielony przez Departament Wojny. Projekt Jalliera de Savault mógł zainspirować Jean-François Thomasa de Thomona w Sankt Petersburgu , w podobnym miejscu.
- Projekt podnieść Cordouan latarni ( 1786 - 1788 , we współpracy z Chevalier de Borda ).
Uwagi i odniesienia
-
Archiwa departamentalne Nièvre, 4 E 62 art. 6 (Księgi parafialne Château-Chinon ville, 1739-1752), świadectwo chrztu Jean-Claude Jalliera, 28 maja 1739 r. [1]
-
National Archives, MC ET LXX 760 (Protokół M e Auguste Herbelin, listopad 1806), "Protokół werbalny z tendencją do inwentaryzacji S r Jallier", 5 listopada - 23 grudnia 1806 r.
-
National Archives, O 1 1093, Rozkazy Dyrektora Generalnego Budynków Króla (1758-1761), folio 397 i nast.
-
Michel Gallet, paryski architekci XVIII XX wieku , s. 272
-
Zachowane między papierach Pierre-Adrien PARIS w bibliotece miejskiej Besançon , wymienione kartonowe Rl n o 37 i 38 [2] i [3]
; zostały opublikowane przez Alaina-Charlesa Grubera: „Czy Opera Wersalska jest dziełem Gabriela? », Revue de l'art , 1971
-
Pierre François Geoffrin ( 1665 - 1749 ), mąż słynnej M mi Geoffrin ( 1699 - 1777 ) był jednym z największych udziałowców zakładu Saint-Gobain w latach 1720 do 1740 roku . Kiedy zmarł, jego działania podzieliły się między jego żoną i córką Marquise de La Ferté-Imbault.
-
Philippe-Charles d'Étampes , markiz de La Ferté-Imbault był zięciem Pierre'a François Geoffrin.
-
Jean-Robert Tronchin i jego brat François Tronchin , bogaty mieszczanin Genewy
-
projekt podpisany jego nazwiskiem i przechowywany wśród rysunków architekta Erasmusa Rittera zu Grünsteina (Michel Gallet, Les Architectes parisiens du XVIII e siècle , s. 273). niedoszły.
-
Projekt Jalliera trafił do publicznej sprzedaży w Paryżu dnia4 maja 1955i ponownie w Stanach Zjednoczonych w 1997 r. pod opieką Christie's : Projekt budowy Caisse d'Escompte na rogu rue Sainte-Anne i rue neuve . „Jallier wystawił go na Salonie w 1791 roku z projektem pomnika ku chwale aerostatu . " (Michel Gallet, paryscy architekci XVIII -tego wieku , s. 274)
-
The10 grudnia 1784, Stany Bretanii postanowiły wznieść posąg Ludwika XVI, na wniosek Brześcia, który został zatwierdzony przez króla w dniu 4 czerwca 1785.
-
Ostateczny projekt, wystawiony w 1789 roku , jest przechowywany w salonie Luwru .
-
BnF 4 ° b40 141
-
Michel Gallet, paryscy architekci XVIII -tego wieku , s. 274
-
ibidem
-
Michel Gallet, paryscy architekci XVIII -tego wieku , pp. 272-273
-
Michel Gallet, paryscy architekci XVIII -tego wieku , s. 273
-
projekt przechowywany w kolekcji sponsora. Widok perspektywiczny jest przechowywany w muzeum Sceaux .
-
Pierre Lavedan, Jeanne Hugueney i Philippe Henrat, Urbanizm w czasach współczesnych. XVI th - XVIII th stulecia , Genewa: Droz, 1982 , s. 135
-
Pierre Lavedan, Jeanne Hugueney i Philippe Henrat, Urbanizm w czasach współczesnych. XVI th - XVIII th stulecia , s. 107
-
Rysunki Jalliera, zatwierdzone przez Comte de Montmorin , Sekretarza Stanu Marynarki Wojennej , są przechowywane w Marine Library (Nivard 70 A i B) oraz w École Nationale Supérieure des Beaux-Arts . Jego uzasadnienie znajduje się w archiwach Autonomicznego Portu Bordeaux .
Zobacz też
Źródła
- Michel Gallet, paryscy architekci XVIII -tego wieku , Paryż, Editions Menges, 1995 ( ISBN 2856203701 )
Bibliografia
- Esteban Castaner Munoz, „The rise of the cordouan lighthouse: A work of lights (1786-1789)”, Bulletin monumental , 2006 , vol. 164 n O 2
- MK Deming, w: Les Architects de la Liberté: 1789-1799 , Paryż: École nationale supérieure des beaux-arts , 1989 ( ISBN 2-903639-65-5 )
- Waldemar Deonna, The Arts w Genewie początków do końca XVIII th century , Genewa : Art and History Museum, 1942
- René Faille, Cordouan, les Baleines, Chassiron: trzy najstarsze latarnie morskie we Francji , La Rochelle : Quartier Latin, 1974 ; nlle. wyd. : Chauray : Dziedzictwo i media, 1993
- Monique Fontannaz and Monique Borie, „Le Château de Crans, a Geneva work”, Genevana , 1989
- Michel Gallet, Claude-Nicolas Ledoux , Paryż: Picard, 1980 ( ISBN 2-7084-0052-5 )
- G. Gayot, „The Dijonval factory and sedan drapery”, Cahiers de l'Inquête , 1984
- J. Guillaume, „The Cordouan Lighthouse,„ Wond of the world ”and monarchical monument”, Revue de l'art , 1970
- B. Lossky, „Projekt placu Ludwika XVI w Brześciu, Jallier de Savault”, Biuletyn Francuskiego Towarzystwa Historii Sztuki , 1976 , s. 255-260
- Claude Pris, La Manufacture royale des glaces de Saint-Gobain, duża firma pod Ancien Régime , Lille : Dział reprodukcji prac uniwersyteckich, 1975
- Paul Robiquet, The Municipal Staff of Paris during the Revolution , Paryż : D. Jouaust: C. Noblet: Maison Quantin, 1890
- Werner Szambien, „Paryscy architekci w czasie rewolucji”, Revue de l'art , vol. 83, 1989 , s. 36-50
Linki zewnętrzne