Te prezydenckie polowania są republikański instytucja francuska dziedziczone od starego reżimu , które pojawiają się w ramach II Rzeczypospolitej i trwa w każdych reżimów prezydenckich.
Zorganizowane w domenach prezydenckich najpierw Marly-le-Roi , a następnie Rambouillet od 1880 r. , Pozwalają Prezydentowi RP na zapraszanie członków rządu, a także zagranicznych osobistości: dyplomatów, ambasadorów, prezydentów, książąt.
Polowania na prezydenta rozpoczęto w okresie II Rzeczypospolitej w 1848 roku .
W ramach IV th Rzeczypospolitej , prezydenci Vincent Auriol i René Coty polować i zaprosić w Rambouillet i Marly.
Tradycja jest utrzymywana w ramach V th Rzeczypospolitej przez Charlesa de Gaulle'a . Ten ostatni zorganizował pierwsze polowanie na prezydenta w 1965 r. Na terenie Chambord, które od 1930 r. Nie jest domeną prezydencką, ale domeną państwa. Charles de Gaulle uczestniczył w pierwszym polowaniu w tym sezonie.
Prezydencja Georgesa PompidouOd prezydenta Georgesa Pompidou polowania na prezydenta w Chambord są bardziej regularne. Pompidou wyznacza swoich doradców Pierre'a Juilleta i Marie-France Garauda na czele polowań . Rozumieją znaczenie, jakie polowania w Chambord mogą mieć pod względem miękkiej siły i reorganizują polowania.
Robią reputację tego obszaru w porównaniu z poprzednio używanymi. Prezydent osobiście uczestniczy w czterech z ośmiu polowań prezydenckich, które zawsze odbywają się w niedziele.
Prezydencja Valéry Giscard d'EstaingW organizację tych dni zaangażowany jest lubiący polowanie prezydent Valéry Giscard d'Estaing . Czasami sam poluje w nocy w towarzystwie oficera ochrony.
Amaury d'Harcourt był odpowiedzialny za polowania na prezydenta w Chambord podczas siedmioletniej kadencji Valéry'ego Giscarda d'Estainga (1974-1981).
Prezydencja François MitterrandaFrançois Mitterrand , nienawidząc polowań, myśli o stłumieniu tych polowań. Doradza mu Alain Bombard , sekretarz stanu przy ministrze środowiska , który sprzeciwia się polowaniom. Świadomy znaczenia tych polowań podczas nieformalnych spotkań szefów państw lub biznesmenów, prowadził je dyskretnie. Dziennikarze są teraz wykluczeni. Prezydent jedzie do Chambord tylko raz, wPaździernik 1987, na francusko-niemiecki szczyt z Helmutem Kohlem . Była to pierwsza wizyta niemieckiego szefa rządu od wizyty Karola V w 1539 roku .
Odpowiedzialność za polowania powierzył swojemu przyjacielowi i współpracownikowi François de Grossouvre , jednemu z najbardziej aktywnych w tamtych czasach. Tworzy się komitet poluje na prezydenta w 1981 roku Rambouillet i Marly-le-Roi, to poluje na małe gry w Chambord pobity na dzika . Każdego roku organizowano około piętnastu dni łowieckich, które w imieniu Prezydenta RP ofiarowywano swoim gościom.
Tradycyjnie jeden dzień był zarezerwowany dla parlamentarzystów , jeden dla korpusu dyplomatycznego ( ambasadorowie zagraniczni stacjonujący w Paryżu ). Inni byli bardziej mieszani, aby zjednoczyć przemysłowców, wybranych urzędników lub wyższych urzędników . Niekiedy w ciągu roku organizowano także polowania na cześć zagranicznych głów państw i poproszono służbę protokolarną Jeziora Elizejskiego o poznanie pasjonatów łowiectwa wśród nowych przywódców.
Sesje te, oprócz tego, że goście dzielili się swoją pasją, były również okazją do nieformalnych spotkań „wielkich ludzi tego świata”, podczas kolacji tradycyjnie zamykającej polowanie. Te kilka dni polowań były nie tylko okazją do nieformalnej wymiany zdań między wyższymi urzędnikami czy politykami, ale także okazją do zaprezentowania francuskiego dziedzictwa łowieckiego .
Prezydencja Jacquesa ChiracaW 1995 roku Jacques Chirac , za radą swojej córki Claude i swojego doradcy Nicolasa Hulota , zdusił argumenty Marly i Rambouillet. Komitet utworzony przez François Mitterranda został zlikwidowany, gdy tylko doszedł do władzy.
Bertrand Landrieu , dyrektor gabinetu prezydenta za jego pierwszej kadencji (1995-2002), uzyskał kontynuację polowań prezydenckich w Chambord.
Prezydencja Nicolasa Sarkozy'egoPomimo pozostawienia majątku na prezydenckie polowanie, 14 grudnia 2007 r. W Rambouillet zorganizowano polowanie na wizytę w Paryżu , Mouammara Kaddafiego , libijskiego przywódcę państwa .
Na grudniu 16 , 2009 , Nicolas Sarkozy byłby obciążony jego doradcą Pierre Charon , w charakterze przewodniczącego zarządu osiedla Chambord, z organizacją polowań prezydenckich w Chambord. Pierre Charon formalnie temu zaprzecza.
W piśmie z dnia czerwiec 28 , 2.010 , Prezydent Republiki Nicolas Sarkozy poinformował premier , François Fillon , że „postanowił położyć kres prezydenckich polowań, które zostaną zastąpione przez proste walk regulacyjnych, niezbędnych do naturalnej równowagi , które zostanie powierzone kierownictwu Ministra Rolnictwa ” . Le Canard enchaîné zwraca uwagę, że z czternastu polowań organizowanych rocznie tylko cztery to polowania prezydenckie, a ich całkowity koszt wynosi 12 000 euro, a pozostałe dziesięć to „batuty administracyjne” .
Prezydencja François Hollande'aFrançois Hollande nie poluje i uczestniczy w standaryzacji bicia przepisów. Bitwy regulacyjne nie są już rzadkimi polowaniami zamaskowanymi, jak to miało miejsce za Nicolasa Sarkozy'ego. Pałac Elizejski nie jest już zaangażowany w zaproszenia; goście to głównie patroni, którzy finansują osiedle.
Tylko dwie nagonki rocznie z siedemnastu są dedykowane osobistościom (prefektom i dyplomatom) na mocy starożytnej tradycji. We wszystkich innych przypadkach (od polityków, wielkich szefów itp.) Udział wymaga zapłaty ceny w wysokości 120 €, która pokrywa poniesione koszty.
Prezydencja Emmanuela MacronaW 2017 roku prezydent Emmanuel Macron chce wznowić prezydenckie polowanie na „interesy Francji”, chcąc uczynić z niej „instrument atrakcyjności”. To coś, co fascynuje za granicą, reprezentuje kulturę francuską, jest punktem zaczepienia ”. 28 sierpnia 2018 r. Minister ekologii Nicolas Hulot złożył rezygnację po spotkaniu prezydenta z lobbystą Thierrym Coste , który opowiedział się za powrotem prezydenckich polowań.