Kasztan Tahitański

Inocarpus fagifer

Kasztan Tahitański Klasyfikacja

Królować	Plantae
Pod-panowanie	Tracheobionta
Podział	Magnoliophyta
Klasa	Magnoliopsida
Podklasa	Rosidae
Zamówienie	Fabales
Rodzina	Fabaceae

Uprzejmy

Inocarpus
L. , 1753

Gatunki

Inocarpus fagifer
( Parkinson ) Fosberg , 1941

Klasyfikacja filogenetyczna

Zamówienie	Fabales
Rodzina	Fabaceae

Synonimy

Aniotum edulis JRForst.
Aniotum fagiferum Parkinson - Bazionim
Bocoa edulis (JR Forst. & G. Forst.) Baill.
Cajanus edulis (JRForst. & G.Forst.) Kuntze
Inocarpus edulis JRForst.
Inocarpus eludis JRForst. & G. Forst.
Inocarpus fagiferus (Parkinson) Fosberg

Inocarpus to rodzaj drzewa należącego do rodziny bobowatych (Fabaceae) i składającego się z jednego gatunku, kasztanowca tahitańskiego ( Inocarpus fagifer (Parkinson) Fosberg).

Nazwy wernakularne

Inocarpus ma różne nazwy w zależności od języków użytych do jego oznaczenia:

Māpē, ihi, mami, mārare, pauhuru w tahitańskim ;
Jestem na Maorysach Wyspy Cooka ;
ifi w języku Samoa , Tonga i Niuean ;
ivi po Fidżi ;
namambe w bislama ;
Kasztanowiec tahitański lub mapé w języku francuskim ;
kasztan polinezyjski w języku angielskim .

Opis

Kasztan Tahitański to duże drzewo, które może osiągać ponad 30 m wysokości z prostym pniem o średnicy 1,50 m, na którym rozwijają się duże płaskie przypory.

Na liście są proste, alternatywny i białe kwiaty są bardzo pachnące.

Owoc jest zaokrąglona i spłaszczone drupe 5 do 9 cm, zielone żółknięcie następnie pomarańczowe gdy dojrzałe i zawierający migdałowy. Sezon zbiorów owoców trwa na półkuli południowej przez około trzy miesiące od marca do maja oraz od września do listopada na półkuli północnej, np . Na Hawajach .

posługiwać się

Podpory pnia służyły do przekazywania informacji przez stukanie cienkich ścian, aby wydobyć echo w dolinie lub na morzu.

Na Tahiti sok z zielonych owoców mape zmieszany z sokiem z kory atae ( Erythrina indica ) jest używany do leczenia użądlenia kamicy i późniejszego zapalenia. Liście są używane w środkach na czerwonkę .

Gotowane migdały są powszechnie spożywane jako przystawka pod nazwą „hot mapé”. Często sprzedawane przy drogach, nadmierne spożycie ma reputację powodującego gazy . Można je również zmieszać z mlekiem kokosowym, aby uzyskać po'e māpē lub wodę kokosową. mąka do wyrobu faraoa māpē , tahitański chleb kasztanowy.

Mape zapewnia bardzo poszukiwane drewno do produkcji węgla drzewnego . Sok z kory lub młodych owoców był używany jako barwnik (czarny, niebieski, zielony, fioletowy lub czerwony), dzięki takim substancjom jak inokarpina (czerwona) ksantokarpina (żółta).

Tradycyjnie w Rarotonga rzędy i'i były używane do wyznaczania granic różnych tapere . Można go również sadzić w przestrzeni marae

Według mitu o stworzeniu owoce pochodzą z nerek, czerwony sok z krwi, a skrzywienie tułowia z nosa człowieka.

Podział

Obecny od Indonezji do wschodniej Polinezji , mape został wprowadzony podczas migracji polinezyjskich. Występuje często na wszystkich wysokich wyspach w pobliżu rzek i na dnie dolin.

Uwagi