| Narodziny |
15 sierpnia 1922 Pavia |
|---|---|
| Śmierć |
5 września 2000(w wieku 78 lat) Pavie |
| Imię w języku ojczystym | Carlo M. Cipolla |
| Imię urodzenia | Carlo Cipolla |
| Pseudonim | Carlo M. Cipolla |
| Narodowość | Włoski |
| Trening |
University of Pavia Wydział listów Paryża University of Catania Uniwersytecie w Paryżu |
| Zajęcia | Historyk gospodarczy , profesor uniwersytecki , eseista , ekonomista |
Carlo Maria Cipolla (ur15 sierpnia 1922w Pawii (Włochy) i zmarł dnia15 września 2000w tym samym mieście) jest historykiem z gospodarki włoskiej .
Pragnąc uczyć historii i filozofii w liceum , zapisał się na wydział politologii na Uniwersytecie w Pawii , gdzie historię gospodarczą poznał dzięki Franco Borlandi (specjalistowi od średniowiecznej historii gospodarczej). Później studiował na Sorbonie oraz w London School of Economics (LSE).
Pierwszą katedrę historii gospodarczej otrzymał w wieku 27 lat na Uniwersytecie w Katanii, co było pierwszym krokiem w długiej karierze akademickiej we Włoszech (w Wenecji , Turynie , Pawii , Pizie ( École normale supérieure i Fiesole ) i za granicą.
W 1953 roku Cipolla wyjechał do Stanów Zjednoczonych jako stypendysta Fulbrighta , aw 1957 był profesorem wizytującym na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley , zanim 2 lata później został wybrany profesorem zwyczajnym . Cipolla był także członkiem kilku akademii .
„Carlo Maria Cipolla jest uważany przez swoich rówieśników za księcia historii gospodarczej i jego najbardziej nowatorskiego przedstawiciela; Dzięki swej ciekawości intelektualnej, opanowane przez wielką surowością myśli i metody, i opierając się na skrupulatnych badaniach źródeł, wiedział, jak połączyć makro-historycznego podejścia z microhistorical badań , w pracach wielkiej oryginalności i solidności, które obejmują najbardziej zróżnicowane dziedziny gospodarcze i kulturowe. "
Kiedy Cipolla mierzy się z historią gospodarczą, we Włoszech jest to zasadniczo opisowe, dalekie od jakichkolwiek ambicji analitycznych. Następnie rozumie, że za wahaniami kursów walut i zmianami gospodarczymi stoją ludzie, kierując się równie zmienną mentalnością, ale także, że bez tych narzędzi teorii ekonomii wydarzenia z przeszłości często pozostają ciche i niewyrażalne.
Historia gospodarcza skłoniła go do zbliżenia się do historii populacji: w The Economic History of World Population (1962) opowiada o budowaniu współczesnej cywilizacji, zaczynając od relacji między liczbą ludzi a dostępnością energii, która przyniosła jej międzynarodową sławę. Przed wydaniem w języku włoskim została przetłumaczona na język angielski , portugalski , hiszpański , francuski , polski , duński i holenderski .
Następnie zainteresował się wpływem technologii na historię gospodarczą, ale szczególnie na historię mentalności z Guns, Sails and Empires ( 1965 ) oraz Clocks and Culture ( 1967 ). Jego formuła składa się z prostej tezy, którą stawia w sposób jasny, daleki od „wyjaśnień totalnych”: posłuży jako podstawa historiografii badającej konfrontację kultury zachodniej ze światem kolonialnym.
Cipolla jest również jedną z pierwszych osób, które zbadały związki między umiejętnością czytania i pisania a rozwojem ekonomicznym w Instruction and Development ( 1969 ). Podkreśla wiodącą rolę protestantyzmu , ale także potrzebę szkolenia umiejętności czytania i pisania dla rzemieślników (motory postępu naukowego), a nie bezproduktywnych pracowników umysłowych.
Włochy między 1200 a 1500 rokiem , gdzie doskonałość handlowa, finansowa i przemysłowa została przełożona na wyższość artystyczną, naukową i technologiczną, co z kolei doprowadziło do nowego wzrostu produktywności i bogactwa, stanowi podstawę jego pracy, która ostatecznie została zsyntetyzowana w historii gospodarczej L przedindustrialnej Europa ( 1974 ). Zastępuje on wspiąć się na szczyt i upadek włoskiego Renesansu w kontekście Morza Śródziemnego i Europy wyjaśnić europejskiej dominacji XVIII TH i XIX th stulecia.
Cipolla jako jedna z pierwszych badała epidemie i ich społeczno-ekonomiczne konsekwencje (poza zdrowiem publicznym) w szczególności na podstawie dokumentów florenckiego magistratu zdrowia: I pidocchi e il granduca ( 1979 ), Contro un nemico invisibile ( 1986 ), Miasmi e umori ( 1989 ), Il burocrate e il marinaio ( 1992 ), La sanità toscana e le tribolazioni degli inglesi nel XVII secolo ( 1992 ). W ten sposób przedłużony historię medyczną dla całej historii społecznej, która przyniosła mu kilka tytułów doktora honoris causa w medycynie .
Swoją metodologię historii gospodarki ujawnia we Wstępie do studiów ekonomicznych ( 1988 ), w którym przypomina różnorodność źródeł i potrzebę „wypowiadania liczb” własną drogą. Uniwersytet.
To właśnie ten styl narracji, prawie konwersacyjny, pozwala mu przełożyć problemy techniczne i statystyczne na przekonującą mowę argumentowaną. Ten zawdzięcza wiele swojemu humorowi, temu „społecznemu obowiązkowi”, którym rozkwita w Allegro ma non troppo , wyjątkowym przypadku „bestsellera” napisanego przez historyka.
W swojej pracy spojrzenie ekonomisty spotyka się ze spojrzeniem historyka szkoły francuskiej, zwracającego uwagę na codzienne szczegóły, a wszystko to w ironicznym i klarownym tonie. Łącząc „wielką historię” ( makrohistorię ) i indywidualne losy ( mikrohistorie ), aby wyjaśnić mutacje technologiczne, społeczne i kulturowe, idzie w ślady swojego profesora z Sorbony, Fernanda Braudela , który uważał ją za jednego ze swoich najlepszych studentów.