Możesz pomóc, dodając odniesienia lub usuwając nieopublikowane treści. Zobacz stronę dyskusji po więcej szczegółów.
Uniwersytet ParyskiFundacja | 1896 |
---|---|
Rozpuszczenie | 31 grudnia 1970 |
Rodzaj | Uniwersytet publiczny |
Stronie internetowej | www.ac-paris.fr |
Kraj | Francja |
---|
University of Paris (znany również jako nowego Uniwersytetu Paris ) został odtworzony w 1896 roku jako zgrupowanie na Wydziale Nauk , na Wydziale listów , na Wydziale Prawa , na Wydziale Lekarskim , na wydziale teologii protestanckiej i Absolwenta Szkoła Farmacji . Został rozwiązany pod koniec 1970 roku, aby zrobić miejsce dla trzynastu niezależnych uniwersytetów.
Zgodnie z dekretem z 25 lipca 1885 r w sprawie administrowania i gospodarowania funduszami z zapisów, darowizn i dotacji przyjmowanych przez wydziały i szkoły wyższe oraz z dekretu 28 grudnia 1885w zakresie organizacji wydziałów w każdej uczelni powołuje się radę ogólną wydziałów .
Ukonstytuowanie się pierwszej rady generalnej wydziałów paryskich po wyborach Styczeń 1886, z:
Zarząd spotyka się po raz pierwszy w dniu 3 lutego 1886 r. potem co miesiąc.
Dziekan wydziału nauk ścisłych Jules Jamin zmarł wkrótce po pierwszej sesji. Przy tej okazji Rada Generalna po raz pierwszy podjęła decyzję o powołaniu dziekana. Wykładał podczas sesji5 marcaEdmond Hébert na linii frontu przed Louisem Josephem Troostem , propozycja identyczna z propozycją zgromadzenia wydziału. Rada Generalna będzie następnie zajmować się na kilku sesjach kwestiami dyscyplinarnymi związanymi z zamieszkami, jakie wywołały w Wyższej Szkole Farmaceutycznej wiosną 1886 roku. Chatin ostatecznie ustąpi i w lipcu zostanie zastąpiony przez Gustave'a Planchona . Edmond Colmet de Santerre został dziekanem wydziału prawa w 1887 roku, a po śmierci Béclarda został wybrany wiceprzewodniczącym rady generalnej. Paul Brouardel zastępuje Bécarda na stanowisku dziekana.
Kolejne wybory odbywają się w: Styczeń 1889 z następującymi wynikami
Labbé następnie zrezygnował z powodów zdrowotnych.
Prawo 28 kwietnia 1893 nadanie osobowości obywatelskiej organom utworzonym przez związek kilku wydziałów akademii i wydziału 10 lipca 1896 rnadając nazwę uczelni organom wydziałów, nowy Uniwersytet Paryski powstał w 1896 r. jako zgrupowanie Wydziału Nauk , Wydziału Literackiego , Wydziału Prawa , Wydziału Lekarskiego , Wydziału Teologii Protestanckiej ( utworzony w 1877 r., przekształcony w wolny wydział w 1905 r. oraz École supérieure de Pharmaceutical . Został zainaugurowany dnia19 listopada 1896 rprzez Prezydenta Republiki Félix Faure .
Z inicjatywy Charlesa Friedla , profesora chemii organicznej na Wydziale Nauk, na mocy prawa finansowego28 grudnia 1895 za naukową instruktaż chemików przeznaczonych dla przemysłu.
To laboratorium dydaktyczne mieściło się przy 3 rue Michelet w barakach zajmowanych przez dawne laboratorium badawcze Friedla (stworzone dla Charlesa Wurtza , poprzednika Friedla i Josepha Ribana, który prowadził uzupełniający kurs analizy chemicznej od 1887 r.) i które zostało zwolnione poprzez budowę nowych laboratoriów w ramach przebudowy Sorbony. To laboratorium dydaktyczne otwiera7 listopada 1896 r. W 1948 r. stanie się Narodową Szkołą Chemiczną w Paryżu .
Dziesięć lat później, po negocjacjach między Louisem Liardem, przewodniczącym rady uniwersyteckiej, Bienvenu Martin, ministrem i J. de Selves, prefektem Sekwany, prawo 3 kwietnia 1906przeznacza z budżetu Ministerstwa Oświaty Publicznej dotację w wysokości 750 000 franków na nabycie przez Uniwersytet Paryski gruntów między rue d'Ulm i rue Saint-Jacques, na budowę instytutu chemii uzależnionego od nauka wydział do przesyłania zadań laboratorium nauczania stworzone przez Friedel (część tej dotacji jest ze sprzedaży gruntów na n ° 3 rue d'Ulm).
Projekt, którego koszt szacowany jest na 3 mln franków, jest częścią rozbudowy Sorbony (własności miasta Paryża), przewidzianej konwencją30 czerwca 1881 r. Konwencja1 st marca 1906zgadza się, że koszty budowy instytutu chemii zostaną równo podzielone między państwo i miasto Paryż oraz że miasto jest odpowiedzialne za eksploatację, przy czym kierowanie pracami powierzono architektowi Sorbony Henri-Paul Nénot .
Wybrana ziemia jest kupowana od Zgromadzenia Pań Saint-Michel. Na tej samej podstawie podjęto również decyzję w 1906 roku o budowie Instytutu Oceanograficznego, Fundacji Księcia Alberta I st Monako uznanej organizacji charytatywnej.
23 stycznia 1909katedra chemii stosowanej została założona wspólnie przez uniwersytet w Paryżu, przemysłowca Solvay, radcę prawnego Hulina i Georgesa Pascalisa, prezesa izby związków zawodowych i przedsiębiorstwa chemicznego Francji (poprzez przekształcenie kursu uzupełniającego utworzonego w 1899). Posiadaczem zostaje Camille Chabrié , dyrektor studiów w instytucie chemii stosowanej i prowadzący kurs uzupełniający.
Dopiero w 1921 r. oddano do użytku nowe budynki Instytutu Chemii Stosowanej. Stare budynki przy rue Michelet ustąpią miejsca budowie instytutu sztuki i archeologii .
W 1909 r. instytut radowy został utworzony wspólnie przez Uniwersytet Paryski i Instytut Pasteura .
Dekret z 10 listopada 1903, napisany przez ministra Chaumié, zreformował organizację i misje École normale supérieure, integrując ją z Uniwersytetem Paryskim.
Dyrektor i zastępca dyrektora stają się członkami rady Uniwersytetu Paryskiego i, zgodnie z ich porządkiem, wchodzą w skład rady i zgromadzenia wydziału nauk lub literatury. Rada Uczelni wraz ze stałą sekcją wyższej rady oświaty publicznej uczestniczy w prezentacjach na powołanie dyrektora i wicedyrektora. Stałe stanowiska wykładowców w Uczelni zostają zniesione, w związku z czym ich nauczanie zostaje powierzone przez Ministra na czas określony profesorom, wykładowcom i wykładowcom wydziałów. Wykładowcy na stanowiskach w szkole są włączani do kadry dydaktycznej wydziałów nauk ścisłych i literaturoznawstwa.
W ten sposób państwo stworzyło 26 lipca 1904 r, zgodnie z prawem finansowym z 30 grudnia 1903, trzy katedry na Wydziale Nauk (rachunek różniczkowy i całkowy dla Julesa Tannery'ego , zastosowanie analizy do algebry dla Louisa Raffy'ego i zoologii dla Frédérica Houssay'a ) oraz sześć katedr na Wydziale Literatury (historia grecka, historia rzymska, historia cywilizacja i instytucje średniowiecza, historia polityczna i dyplomatyczna czasów nowożytnych, języki i literatura grecka oraz gramatyka starożytnych języków klasycznych).
Od lat 10 XX wieku budowano nowe budynki ( Instytut Geografii , Instytut Sztuki i Archeologii ). W 1914 r. Uniwersytet Paryski miał 17308 studentów, w 1956 r. 64151. Bardzo silny wzrost liczby studentów zmusił różne wydziały do inwestowania w nowe lokalizacje:
Po wydarzeniach maja 1968 r. z różnych powodów konieczna była głęboka reforma szkolnictwa wyższego. Prawo Faure skierowany na to. Zaprosiła profesorów do podzielenia się według własnego uznania w ramach dyscyplinarnych jednostek dydaktycznych i badawczych , które następnie zostałyby połączone w nowe placówki.
Ze względu na wciąż zaciekłą rywalizację wywołaną ruchem majowym przegrupowania były, przynajmniej na początku, bardzo nacechowane politycznie.
31 grudnia 1970, Uniwersytet Paryski został tym samym rozczłonkowany i ponownie przestał istnieć po ogłoszeniu przez ministra Oliviera Guicharda, 20 marca 1970. Jego następcą zostało trzynaście autonomicznych uniwersytetów, teoretycznie multidyscyplinarnych.
Grupa obecnie liczy 336 000 uczniów. W tym samym czasie powstała administracyjna struktura koordynacyjna, kancelaria uniwersytetów paryskich , mająca reprezentować ministerstwo wobec nowych instytucji oraz ich dóbr i darowizn od państwa.
Rada uczelni ma taką samą formę jak rada ogólna wydziału. Przedstawiciele wydziału wybierani są na cztery lata.
Dekret z 21 lipca 1897 upoważnia nowopowstałe uczelnie do nadawania „wyłącznie naukowych tytułów zakonnych, które to tytuły nie dają żadnych praw i przywilejów związanych ze stopniami na mocy przepisów ustawowych i wykonawczych i w żadnym wypadku nie mogą być uznane za równorzędne ze stopniami”.
To w tych ramach rada Uniwersytetu Paryskiego ustanawia „doktorat Uniwersytetu Paryskiego” poprzez obrady 28 marca 1898Zatwierdzony dekretem ministerialnym z dnia 1 st kwietniu tego samego roku.
Dyplom ten podpisują członkowie jury oraz dziekan wydziału lub dyrektor szkoły, przed którą przystąpiono do sprawdzianów. Wydawany jest pod pieczęcią i nazwą Uniwersytetu Paryskiego przez przewodniczącego rady uniwersyteckiej.
W 1901 r. ustanowiono dyplom farmaceuty na Uniwersytecie Paryskim dla studentów obcej narodowości (dekret z 8 lipca 1901).
Nowe przepisy regulacyjne umożliwiają uczelniom tworzenie katedr, mistrzów konferencji i opłat za kursy z własnych środków.
Pierwsza katedra ufundowana przez uniwersytet w 1898 roku była katedrą w historii rzymskiego prawa publicznego dla wydziału prawa. 27 czerwca 1899Powstały trzy katedry, dla nauk ścisłych katedra fizyki (przypisywana Henri Pellatowi ) i katedra histologii (przypisywana Joannesowi Chatinowi ), a dla listów katedra historii sztuki.
Twórczość kontynuuje dzieło katedry w historii traktatów na wydziale prawa (14 czerwca 1900, przekształcenie kursu uzupełniającego utworzonego w 1898 r.), dwie katedry, fizyki i chemii (przyznane odpowiednio Paulowi Janet i Jean Joannis, za przygotowanie do świadectwa studiów fizycznych, chemicznych i przyrodniczych na wydziale nauk ścisłych i katedrze języka angielskiego Języka i Literatury na Wydziale Literackim (Państwowa Katedra Literatury Obcej została przekształcona w Katedrę Języka i Literatury Niemieckiej) (4 lipca 1900). W 1902 (2 czerwca) na Wydziale Prawa utworzono dwie katedry zatytułowane „Historia Doktryn Ekonomicznych” oraz „Prawodawstwo i Gospodarka Wiejska” (przekształcenia kierunków uzupełniających powstały w latach 1900 i 1901).
Od 1904 r. mecenasi zaczęli brać udział w finansowaniu powstania katedry. W ten sposób powstała katedra historii ekonomii społecznej na Wydziale Literatury dzięki wkładowi Clary Longworth de Chambrun.
W 1910 roku założona w 1899 roku katedra fizyki została przekształcona w katedrę chemii-fizyki po śmierci Henri Pellata i przypisana Jeanowi Perrinowi .
Od 1898 roku Uniwersytet Paryski otrzymywał darowizny od Claire de Hirsch, żony Maurice de Hirsch i kuzyna Raphaëla Bischoffsheima , oraz od Alberta Kahna na sfinansowanie stypendiów na studia i podróże. W następnym roku Raphaël Bischoffsheim postanawia przekazać obserwatorium w Nicei wraz z dochodami w wysokości dwóch i pół miliona franków.
Uniwersytet Paryski otrzymał w 1912 roku zarządzanie dwoma i pół miliona franków z zapisów od przemysłowca Auguste-Tranquille Loutreuil. Ten zapis, przekształcony w roczną rentę w wysokości 3% lub 75 000 franków rocznie, miał w rzeczywistości dotować wszystkie francuskie uniwersytety.
Marie-Louise Arconati-Visconti jest jednym z głównych patronów Uniwersytetu Paryskiego. Finansuje budowę instytutu geografii , prowadzonego przez Henri-Paula Nénota , a następnie, z woli, instytutu sztuki i archeologii , prowadzonego przez Paula Bigota . Finansuje również fundowanie nagród doktorskich oraz utworzenie katedry historii literatury XVIII wieku. To sprawia, że Uniwersytet Paryski jest uniwersalnym dziedzicem.
Inni patroni Uniwersytetu Paryskiego to Forest, Aguirre-Basualdo, Rubinstein, Picard, Richelieu, Roussy, Pirou, Robin, Perrissin-Pirasset, Schneider, Thiessé de Rosemont, Piedallu-Philoche, Gandy, Labrouquère.
Tworzy się towarzystwo przyjaciół uniwersytetu, aby „wspierać rozwój tej uczelni” poprzez tworzenie kursów, granty dla bibliotek i laboratoriów oraz pomoc dla studentów. Od 1901 roku firma przeznacza około 10 tysięcy franków rocznie na finansowanie stypendiów na pobyty za granicą i granty dla laboratoriów. Zapewni publikację roczników Uniwersytetu Paryskiego.
Spółdzielcza restauracja w Dzielnicy Łacińskiej, zlokalizowana 14 rue du Sommerard, została założona w 1901 roku.
The University of Paris przyznane po raz pierwszy w 1918 roku, jest honorowy doktorat na amerykańskiego prezydenta Wilsona , a następnie ponownie w 1921 roku na Nicholas Murray Butler , prezes Uniwersytetu Columbia , a na Abbott Lawrence Lowell , prezes Harvard University. . Inni zagraniczni uczeni podążają w następnych latach, w sumie około czterystu od 1919 do 1968 , z okresem zawieszenia podczas okupacji od 1940 do 1945 .
Uroczystości odbyły się w dużym amfiteatrze Sorbony, z okazji uroczystej sesji inauguracyjnej Uczelni. Proboszcz umieszcza na lewym ramieniu obdarowanej niebiesko-czerwone buty w barwach Paryża z trzema rzędami białego futra na stopień doktora. Doktorat jest wtedy nadawany w imieniu Uniwersytetu, a nie Wydziału, który złożył wniosek.