Fundacja | 1 st styczeń 1.971 |
---|---|
Rodzaj | Duży zakład |
Forma prawna | Duży zakład |
Oficjalne imię | Uniwersytet Paris-Dauphine-PSL |
Prezydent | EM Mouhoud (od2020) |
Członkiem | Konferencja Grandes Ecoles , Uniwersyteckie Konsorcjum Publikacji Cyfrowych , Stowarzyszenie Europejskich Uniwersytetów |
Stronie internetowej | www.dauphine.psl.eu |
Studenci | 10320 |
---|
Miasto | Paryż |
---|---|
Kraj | Francja |
Paris-Dauphine University - PSL jest instytucją światowej klasy wyższej edukacji i szkoły specjalizującej się w organizacji nauki, rynków i decyzji, Component-przedsiębiorczości na Uniwersytecie Paryskim Nauk i Literatury (PSL).
Utworzony w 1971 roku po rozłamie Uniwersytetu Paryskiego pod nazwą „Université Paris-IX”, w 2004 roku przyjął obecną nazwę „Université Paris-Dauphine”, a także status dużego zakładu , a nie uniwersytet . Wywodzi swoją nazwę od Dauphine pałacowego, Porte Dauphine w 16 th dzielnicy Paryża, gdzie znajduje się główny budynek , byłego sekretarza generalnego NATO (NATO).
Dauphine University jest członkiem Conférence des grandes écoles i jednym z członków-założycieli Université Paris sciences et lettres .
Uniwersytet Paris-Dauphine znajduje się w Pałacu Dauphine, znanym również jako Pałac NATO . Rzeczywiście, Centrum Uniwersyteckie Dauphine zostało utworzone jako wydział w 1968 r. w pomieszczeniach wybudowanych w latach 1955-1957, aby pomieścić Sekretariat Generalny NATO, który siedział tam od 1959 do 1966, roku, w którym Francja opuściła dowództwo zintegrowane z organizacją. Według NATO, widziany z nieba budynek ma kształt litery „A”, co oznacza „sojusz” – co nawiązuje do sojuszu północnoatlantyckiego. Architektem tego pałacu NATO jest Jacques Carlu, którego głównym osiągnięciem jest Palais de Chaillot , na Trocadéro przed Wieżą Eiffla; styl ten nazywany jest „współczesną architekturą monumentalną”.
Instytucja ta stała się Uniwersytetem Paryskim IX Dauphine w 1970 roku. Jest to „ publiczna placówka o charakterze naukowym i kulturalnym ” powołana na mocy prawa Faure z 1968 roku. Konsekruje podział Uniwersytetu Paryskiego na trzynaście autonomicznych uniwersytetów. Paris-IX Dauphine i Paris-VIII Vincennes zostały zaprojektowane jako uniwersytety eksperymentalne. Muszą wprowadzić w życie zasady prawa Faure'a, aw szczególności odnowę edukacyjną i wielodyscyplinarny charakter.
Warunki jego urodzenia silnie zaznaczyły szczególny charakter Uniwersytetu Paryskiego-Dauphine. Jest to upragniona przez prawo Faure'a renowacja oświaty po wydarzeniach maja 1968 r .; i jest dostępny w 16 th dzielnicy Paryża z dawnych siedzibie Sekretariatu Generalnego NATO . Zostali uwolnieni wraz z wycofaniem się Francji ze zintegrowanego dowództwa wojskowego w 1966 r., a następnie zarekwirowani przez Edgara Faure. Nauczyciel ówczesny deklarował: "Poza dużą salą wykładową personelu są tylko małe pokoje...". Pozwala to na pedagogikę w małych grupach i ciągły monitoring. Nauczyciele pochodzą z wydziału ekonomii wydziału prawa Assas. W ten sposób potwierdzają niezależność i nową autonomię swojej dyscypliny. Orientacje te formułują w szczególności profesorowie Alain Cotta i Pierre Tabatoni . Chodzi o czerpanie inspiracji z anglosaskich „zwycięskich formuł”. Wprowadzana jest jednostka wartości (UV), wynaleziona z amerykańskiej jednostki kredytowej . Stając twarzą w twarz z Alainem Badiou , Gillesem Deleuze i Félixem Guattari w Vincennes Paryż-VIII, Dauphine oferuje Jacques Delors i Jacques Attali . Te ostatnie zajmują się głównie ekonomią stosowaną EBU ; wraz z kierownictwem EBU i podejmowaniem decyzji w matematyce EBU. Stopniowo ekonomia stosowana łączy się z zarządzaniem; a informatyka biznesowa dołącza do matematyki stosowanej.
Wielu studentów Dauphine, przyłączonych do selekcji przy wejściu na uniwersytet, wzięło udział w ruchu przeciwko reformie Savary na uniwersytetach w 1983 roku, ale inni z kolei trzy lata później wzięli udział w kwestionowaniu ustawy Devaquet .
W 2004 roku uczelnia porzuciła status uniwersytetu i wybrała „ Wielką instytucję ”, a następnie stała się „politechniką w naukach organizacyjnych i decyzyjnych Paryża-Dauphine”. Ten nowy statut zezwala na selekcję jej studentów i ustalanie kosztów jej szkolenia.
W 2011 roku Dauphine została członkiem COMUe Paris Sciences et Lettres wraz z 16 partnerami akademickimi. W 2014 roku dołączyła do Conférence des grandes écoles .
Uniwersytet Paris-IX-Dauphine ma status dużej placówki od 2004 roku, co pozwala mu legalnie praktykować selekcję studentów.
Na początku uczelni rejestracja była otwarta dla wszystkich, ale liczba miejsc była ograniczona. Wskazane było posiadanie wzmianki o maturze, w praktyce dokonywano selekcji według stopni maturalnych. Jednak jego legalność została zakwestionowana przez niektórych w sądzie. Zastosowano więc zasadę „kto pierwszy, pierwszy bierze”. Trzeba było spędzić noc przed drzwiami, aby móc wyciągnąć teczkę. Po raz kolejny uniwersytet powrócił do selekcji opartej na wyróżnieniach na bac, ale w pewnej prawnej niejasności związanej z jej „statusem” jako uniwersytetu eksperymentalnego. Bernard de Montmorillon, były rektor uniwersytetu, oświadczył: „Na początku roku akademickiego 2002 znalazłem na biurku ponad sto leków. Były dwa sposoby wejścia do Dauphine: po przeprowadzeniu procedury selekcyjnej lub odwołaniu się do trybunału administracyjnego, apelacja, którą na pewno przegramy… ”. To przesądziło o przejściu do statusu Wielkiego Zakładu w 2004 roku. Przeciwnie, zawsze istniała forma selektywnego przyjmowania w cyklu 2 e (absolwent) dla magisterskich.
W celu przeprowadzenia selekcji sztab Dauphine wymyślił akronim BOLERO oznaczający „Dobra orientacja uczniów szkół średnich i sukces Operacji Ravel”. Obejmowały one przeciwstawienie się staremu systemowi orientacji post- bac RAVEL ; to szczególnie sprzyjało podziałowi geograficznemu. BOLERO jest przodkiem obecnego systemu selekcji.
Ściśle rzecz biorąc, na Uniwersytecie Paris-Dauphine nie ma zakazu wstępu, ponieważ przy ocenie podania licencjata bierze się pod uwagę wiele kryteriów.
Jednak na podstawie sześciuset przyjętych w pierwszym roku DEGEAD w wrzesień 202099,81% uzyskało ocenę dobrą lub bardzo dobrą na maturze (w tym 94,07% z wyróżnieniem bardzo dobrym).
Campus Porte Dauphine Dauphine zajmuje dawny pałac NATO (1959-1966) znajdujący się w XVI -tego okręgu, wydany przez odejściu siedzibie organizacji. Budynek został zaprojektowany w monumentalnym stylu przez architekta Jacquesa Carlu, który stworzył również Palais de Chaillot .
Kampus La Défense: Dauphine ma sześć sal z 50 miejscami , dziesięć sal z 28 miejscami i dziesięć biur na Léonard-de-Vinci University Pole . W 1990 r. rozważano plan całkowitego przeniesienia zakładu do La Défense , ale spotkał się z silnym sprzeciwem. Kwestia ustanowienia w La Défense w końcu zmaterializowała w ramach Greater Paris projektu , wymienionych przez Prezydenta Republiki Nicolas Sarkozy na29 kwietnia 2009 : „Musimy uczynić obronę „miastem” Francji. Potrzebujemy Dauphine, aby nie utknąć w pomieszczeniach NATO ”.
London Campus: Dauphine ma kampus w Londynie od 2014 roku, gdzie studenci mogą wziąć udział w Dauphine Global Bachelor, co jest odpowiednikiem DEGEAD w Paryżu. Selekcji dokonują absolwenci francuskich szkół średnich za granicą, posiadacze międzynarodowej matury lub brytyjskiego A level . Na 3 -cim roku, studenci mogą podjąć decyzję, aby kontynuować naukę w Paryżu lub w międzynarodowym programie Paris-Dauphine.
Kampus w Madrycie: Dauphine otwiera odpowiednik swojego programu DEGEAD w Madrycie na początku roku akademickiego 2016. Ten kurs jest przeznaczony dla absolwentów szkół średnich, potwierdzających doskonały poziom akademicki, ale także językowy. Dauphine współpracuje więc z Uniwersytetem Karola III w Madrycie .
Praktyczny Instytut Dziennikarstwa : Od27 maja 1991, jest jedną z 14 szkół uznanych we Francji z zawodu, dzięki mechanizmowi przewidzianemu przez Krajowy Układ Zbiorowy Pracy dla Dziennikarzy . Zakład został uznany przez państwo w dniu28 stycznia 1993. Jego dyplom dziennikarski jest potwierdzony przez Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego i Badań Naukowych od 2004 rokuwrzesień 2011, IPJ zostaje zintegrowany dekretem na Uniwersytecie Paris-Dauphine 4 i staje się Praktycznym Instytutem Dziennikarstwa Uniwersytetu Paris-Dauphine i zapewnia swoim studentom podwójny stopień: tytuł magistra dziennikarstwa na Uniwersytecie Paris-Dauphine, a także dyplom specyficzny dla IPJ (Praktyczny Instytut Dziennikarstwa). Przyjmuje 96 studentów rocznie na dwuletni kurs magisterski. Dyplom ten jest uznawany od 1991 roku przez układ zbiorowy dla dziennikarzy.
Biblioteka Dauphine na 6 th piętrze zabytkowego budynku uniwersytetu, oferuje panoramiczny widok zarówno Bois de Boulogne na biznesowej La Defense. Jest podzielony na bibliotekę naukową i bibliotekę naukową.
Wyremontowana w 2006 roku biblioteka naukowa zapewnia studentom 620 miejsc do czytania i 17 pokoi do pracy grupowej. Biblioteka naukowa jest zarezerwowana dla studentów studiów magisterskich , doktorantów i profesorów naukowych; utworzona w 1994 r. i odnowiona w 2012 r., posiada 126 miejsc do czytania. Biblioteka jako całość przechowuje około 180 000 książek, z czego 60 000 jest ogólnodostępnych w obu bibliotekach, a 120 000 w jej sklepach. Swoim czytelnikom udostępnia również 3600 czasopism w formie papierowej i 30 000 w formie cyfrowej. Biblioteka zapewnia swoim użytkownikom dostęp do około czterdziestu baz danych, dostępnych z jej katalogu Odyssey.
Korzystając ze statusu CADIST w dziedzinie ekonomii i zarządzania, biblioteka Dauphine jest głównym centrum zasobów dokumentalnych w tych dziedzinach we Francji. Jest także powiązanym biegunem Biblioteki Narodowej Francji .
Dauphine wydaje dyplomy krajowe i dyplomy uniwersyteckie .
Uczelnia oferuje szeroki wybór szkoleń: zarządzanie, finanse, ekonomia, prawo, nauki społeczne, matematyka, informatyka czy dziennikarstwo.
Oferty uczelni stopni doktorskich przez szkoły doktorskiej ( n ° 543), podzielony na pięć programów (ekonomia, zarządzanie, matematyka, informatyka, nauki społeczne).
Uczelnia została oceniona przez AERES w 2009 roku. Mocne strony to jakość kadry dydaktycznej i zespołów badawczych, zaawansowana pedagogika i kształcenie ustawiczne. Pojawiła się krytyka zarządzania, kampus uznano za stosunkowo nieodpowiedni, a umiędzynarodowienie uznano za zbyt ograniczone do świata francuskojęzycznego.
Zakład otrzymał znak Europejskiego Systemu Doskonalenia Jakości (EQUIS), odnawiany w 2015 roku, a następnie w 2020 roku.
2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 |
---|---|---|---|---|
7 969 | 7 971 | 8 482 | 8703 | 9260 |
Prezydenta uczelni wybierają trzy rady centralne: rada dyrektorów, rada studiów i życia uczelni oraz rada naukowa. Jego kadencja trwa pięć lat, bez możliwości natychmiastowego odnowienia. Zmiana statusu zakładu spowodowała wyjątek: Bernard de Montmorillon był prezesem Dauphine przez osiem kolejnych lat.
Tożsamość | Kropka | |
---|---|---|
Początek | Koniec | |
Jean-Paul Gilli | 1975 | 1980 |
Henri Tézenas du Montcel | 1980 | 1984 |
Brigitte Berlioz-Houin ( d ) | 1984 | 1989 |
Ivar Ekeland | 1989 | 1994 |
Elie Cohen | 1994 | 1999 |
Bernard de Montmorillon | 1999 | 2007 |
Laurent Batsch | 2007 | 2016 |
Isabelle Huault | 2016 | 2020 |
EM Mouhoud | 2020 | W trakcie |