Dominik med

Dominik med Obraz w Infoboksie. Dominique Meda w 2010 roku. Biografia
Narodziny 17 lipca 1962 r
Sedan
Narodowość Francuski
Trening Ecole Normale Superieure (Paryż)
Krajowa Szkoła Administracji
Uniwersytet w Tuluzie Jean Jaurès ( habilitacja ) (do2009)
Zajęcia Socjolog , profesor uniwersytecki
Inne informacje
Pracował dla Uniwersytet Paris-Dauphine (od (2011) , Instytut Studiów Politycznych w Paryżu
Partie polityczne Ruch New Deal
Utopia
Członkiem Królewska Belgijska Akademia Nauk, Literatury i Sztuk Pięknych Belgii
Generalny Inspektorat Spraw Społecznych (1989)
Różnica Oficer Legii Honorowej (2016)

Dominique Méda , ur17 lipca 1962 rw Sedanie jest francuskim starszym urzędnikiem państwowym , także filozofem i socjologiem . Normalienne, enarque i generalny inspektor spraw społecznych , pisała w szczególności na temat pracy i polityki społecznej, wskaźników zamożności i kobiet.

Osobista podróż

Urodzony w 1962 roku w Sedan , Dominique Méda studiował w liceum Pierre-Bayle, a następnie wstąpił do hypokhâgne i khâgne w liceum Henri-IV w Paryżu. Była studentka École normale supérieure ( Sèvres, a następnie Ulm po fuzji w 1985 r.) i Krajowej Szkoły Administracji , agrégée w dziedzinie filozofii, od 1989 r. jest członkiem IGAS i generalnym inspektorem spraw społecznych. Od 1995 do 2005 była odpowiedzialna za misję animacji badawczej w DARES , następnie dyrektor ds. badań w Centrum Studiów Zatrudnienia . Habilitację uniwersytecką z socjologii uzyskała w 2009 roku na Uniwersytecie Toulouse-Jean-Jaurès , której poręczycielem jest Gilbert de Terssac.

Od 2011 roku, Dominique Meda jest profesorem socjologii na Uniwersytecie Paris-Dauphine -PSL, dyrektor Instytutu Badań Interdyscyplinarnych w naukach społecznych (IRISSO, UMR CNRS INRAE) i współ-uchwyt z Florencja Jany-Catrice krzesła "środowiska , praca, zatrudnienie i polityka społeczna ”w Kolegium Studiów Globalnych (CEM).

Pracuje

Od 1993 roku, od daty jego pierwszej pracy zbiorowej, Polityki Społecznej , napisanej z Marie-Thérèse Join-Lambert , Anne Bolot-Gittler, Christine Daniel i Danielem Lenoir, również członkami IGAS, Dominique Méda prowadzi filozoficzną i socjologiczną refleksję na temat miejsce pracy w naszych społeczeństwach, związek między gospodarką a polityką, instrumenty, za pomocą których mierzymy zamożność społeczeństwa, miejsce kobiet w zatrudnieniu, francuski model społeczny.

Jego prace odcisnęły piętno na socjologii pracy we Francji iw Europie, wywołując publiczne debaty . Dominique Méda rzeczywiście przeprowadził, wpisując swoją refleksję w historię ludzkości, wiele fundamentalnych badań nad pracą: relacją, jaką z nią utrzymujemy i znaczeniem, jakie jej przypisujemy. To właśnie w 1995 roku ukazała się jego pierwsza książka o pracy, która spotkała się z dużym echem  : Praca. Wartość zagrożona . Oferuje on filozoficzną historię koncepcję polegającą w szczególności na pracy Vernant i Marie Noëlle Chamoux pracę i pokazując różne etapy historyczne, poprzez które nowoczesna koncepcja pracy wyłonił: the XVIII th wieku, praca znajdzie swoją jedność kosztem koncepcja abstrakcyjna, rynkowa i odłączalna; XIX th century ten występ na scenie publicznej wymiaru „wolność twórczej pracy” dobrze reprezentowane w niemieckiej filozofii, ale także we wczesnych pracach Marksa; pod koniec XIX -go wieku, wraz z pojawieniem się społeczeństwa płac, praca staje się osią systemu dystrybucji dochodów, praw i zabezpieczeń. Méda pokazuje, że sprzeczności istniejące między tymi różnymi wymiarami pracy, które współistnieją, są niezliczone. Na końcu tej opowieści praca jawi się jako norma, totalny fakt społeczny, traktowany jako indywidualny środek samorealizacji i uprzywilejowany sposób tworzenia więzi społecznej. Książka jest apelem o zmniejszenie miejsca pracy w życiu indywidualnym i społecznym – co uwolniłoby przestrzeń i czas na działania obywatelskie, polityczne i centralne na rzecz spójności społecznej – i lepszego dzielenia się pracą. Chodzi o umożliwienie wszystkim, kobietom i mężczyznom, dostępu do zróżnicowanej gamy ludzkiej działalności (politycznej, produktywnej, rodzinnej, miłosnej, samorozwoju). Sondaże socjologiczne przeprowadzone z jego kolegami podkreślą wagę przywiązywaną do pracy przez Europejczyków, w szczególności Francuzów. Dominique Méda zajmował się również kwestiami równości płci w pracy. Jej ostatnie prace poświęcone są miejscu zatrudnienia kobiet. Stanowią postulat lepszego podziału zadań domowych i rodzicielskich między kobiety i mężczyzn oraz lepszego godzenia życia zawodowego i rodzinnego kobiet i mężczyzn, a także poprawy miejsca pracy kobiet.

Mówiąc szerzej, Dominique Méda kwestionuje związek między gospodarką a polityką oraz instrumenty, za pomocą których mierzymy zamożność społeczeństwa. W 1999 roku opublikowała Co to jest bogactwo? , w którym podkreśla granice produktu krajowego brutto jako wskaźnika bogactwa społecznego i proponuje politykę cywilizacyjną opartą na nowej koncepcji bogactwa i postępu oraz nowych wskaźnikach. W ten sposób ponownie wprowadza krytykę wzrostu we Francji , tematem, nad którym będzie pracować z Florence Jany-Catrice i Jeanem Gadreyem w kolejnych latach. Według Pierre-Oliviera Monteila „praca jest zdecydowanie ożywcza, krytyczna, a nawet bojowa…” Dominique Méda wnosi znaczną ilość materiału, próbując nakreślić konkretne propozycje na poziomie politycznym i związkowym. Niemniej, zdaniem Monteila, książka nie odbiega od pewnej dwuznaczności co do pewnych sformułowań i zagadnień.

Jako rozwinięcie tej refleksji jest jednym z członków założycieli, a następnie współprzewodniczącą Forum innych wskaźników bogactwa (FAIR) utworzonego w momencie powołania Komisji Stiglitz -Sen-Fitoussi ds. pomiaru wyników ekonomicznych i postęp społeczny. Dokonuje porównań europejskich pod względem modelu społecznego, a tym samym stawia model francuski w odpowiedniej perspektywie. W Czy powinniśmy spalić francuski model społeczny? (2006), Dominique Méda i Alain Lefebvre dogłębnie analizują dysfunkcje francuskiego modelu społecznego oraz mocne strony modelu nordyckiego.

Od tego czasu Dominique Méda rozpoczął nową refleksję na temat przejścia od ekonomii ilości do ekonomii jakości . Jak myśleć o dobrobycie bez wzrostu, z jakimi nowymi definicjami i podziałem bogactwa? Jak możemy zamienić ograniczenia ekologiczne w niezwykłą okazję do przekształcenia systemu gospodarczego i stosunków pracy, tak aby każdy miał dostęp do godnej pracy? Pytania, z którymi się zmaga w dwóch ostatnich pracach zbiorowych, które przedmowa lub współredagowała w 2010 i 2011 roku: Redefiniing Prosperity i The Paths of Transition . Swoje refleksje poszerza w The Mystique of Growth. Jak się od niej uwolnić i w Réinventer le travail , napisanym z Patricią Vendramin, a następnie w zbiorowej książce Travailler au XXIe siècle. Pracownicy w poszukiwaniu uznania.

W latach 2008-2012 poświęciła swoje badania raportowi Europejczyków w pracy, krytycznej ocenie dochodu z aktywnej solidarności , flexicurity oraz reformom w obszarze prawa pracy, w szczególności wdrażaniu konwencjonalnego zerwania .

Próby i zobowiązania stowarzyszenia

W 2010 roku stworzyła Laboratorium Równości z m.in. Olgą Trostiansky, Cécile Daumas, Armelle Carminati. Stowarzyszenie to ma na celu promowanie równości kobiet i mężczyzn, zwłaszcza zawodowych. Nie jest członkiem od 2015 roku.

W 2016 roku Einstein miał rację, że konieczne jest skrócenie czasu pracy , opublikowała z Pierre Larrouturou , ona broni tygodnia czterech dni pracy.

W 2018 roku opublikowała wraz z Éric Heyer i Pascal Lokiec, Another way is possible , we Flammarion. W tej książce autorzy kwestionują ideę, że model społeczny jest odpowiedzialny za sytuację we Francji. Przypominają, że Francja nie jest jedynym krajem, w którym stopa bezrobocia jest wysoka: tak jest również w przypadku Hiszpanii, Włoch, Grecji… Co więcej, wracają do przyczyn kryzysu: poważnych dysfunkcji kapitalizmu finansowego, długów państwowych, które eksplodowała, ponieważ państwa pospieszyły z pomocą bankom w 2008 r., poważne błędy w polityce gospodarczej popełniono zwłaszcza w Europie od 2011 r., kiedy wdrożono politykę oszczędnościową i zrównoważone budżety. Konkurencyjna polityka dezinflacji zapoczątkowana w Niemczech na początku 2000 roku, a następnie podjęta przez kraje europejskie, wciągnęła je w śmiertelną konkurencję . Autorzy poświęcają kilka rozdziałów bardzo konkretnym propozycjom – z których główną jest realizacja ogromnego programu inwestycji publicznych o wartości ponad 20 miliardów euro rocznie przez dziesięć lat w ramach transformacji ekologicznej i społecznej – które stanowią prawdziwie lewicowy program.

Działalność polityczna i społeczna

W 1996 roku Dominique Méda uczestniczył w opracowaniu tez powstającego ruchu Utopia . W 2008 roku była częścią jądra, które wraz z ekonomistami Jeanem Gadreyem , Florence Jany-Catrice , socjologiem Georgesem Menahemem i filozofem Patrickiem Viveret , założyło Forum dla innych wskaźników bogactwa . Od 2012 roku jest jedną z trzech współprzewodniczących.

W 2012 roku rozpoczęła start kolektywu Roosevelt . W 2013 roku była obecna na inauguracji nowej partii politycznej Nouvelle Donne u boku Pierre'a Larrouturou . Jest również członkiem komitetu naukowego czasopisma humanistycznego Bulles de Savoir .

Po zwycięstwie Benoît Hamona w prawyborach obywatelskich w 2017 r. została doradcą „pracy” w jego kampanii prezydenckiej, chociaż nie podzielała swoich poglądów na znikanie miejsc pracy i pierwszą wersję powszechnego dochodu.

W 2018 r. wspiera europejski kolektyw Pacte Finance Climat, którego celem jest promowanie europejskiego traktatu na rzecz długoterminowego finansowania transformacji energetycznej i środowiskowej w celu walki z globalnym ociepleniem.

Jest członkiem komitetu orientacyjnego i prospektywnego Forum Vies Mobiles ”.

Od 9 listopada 2020 r., jest prezesem Veblen Institute for Economic Reforms.

Prowadzi comiesięczną rubrykę ( https://www.lemonde.fr/signataire/dominique-meda/ ) w gazecie Le Monde .

Nagrody

Jest członkiem stowarzyszonym Królewskiej Akademii Belgii .

Pracuje

Uwagi i referencje

  1. ŚMIAŁE [1]
  2. CV Gilberta de Terssac [2]
  3. IRISSO, UMR CNRS
  4. Ekologiczna konwersja, praca, zatrudnienie i polityka społeczna
  5. Przewodniczący Kolegium Studiów Globalnych
  6. Robert Solé, „  Dzieło odczarowane  ”, Le Monde ,23 marca 1995, s. 16 ( ISSN  0395-2037 ) :

    „O książce” Dzieło, zagrożona wartość „wyd. Aubier”: „Oto prawdziwa książka, gęsta, głęboka i pobudzająca, która odmienia nas od wielu fałszywych esejów z pustymi stronami i chwytliwymi tytułami”. "
  7. Jacques Robin, „  Wartość, która znika  ”, Le Monde diplomatique ,1 st sierpień 1995, s. 27 ( ISSN  0026-9395 ) :

    „W przełomowej książce (Le travail une value en endanger de missing, Aubier) młody filozof Dominique Méda daje nam głęboką i pobudzającą refleksję na temat roli pracy w społeczeństwie. "
  8. Ścieżka 2014 .
  9. Lemaître 1996 .
  10. Brązowy 2004 .
  11. Monteil 2000 .
  12. Nezosi 2007 .
  13. Stosunek Europejczyków do pracy - Wprowadzenie - Site de la Documentation française
  14. RSA: innowacje czy reforma technokratyczna?, http://www.cee-recherche.fr/fr/doctrav/152-rsa-innovation-reforme-technocratique-alités-monographie-departementale.pdf
  15. L'Emploi en rupture, Dalloz, 2010
  16. http://www.cee-recherche.fr/fr/connaissance_emploi/97-raisons-rompre-cdi-rupture-conventionnelle.pdf
  17. Witryna Laboratorium Równości
  18. Boris Manenti, „  Kto tworzy zespół kampanii Benoît Hamona?”  ” , Nouvelleobs.com,12 lutego 2017 r.(dostęp 13 lutego 2017 )
  19. "  Pierwsi sygnatariusze | Pakt na rzecz Finansowania Klimatu  ” , na stronie climat-2020.eu (dostęp 8 lipca 2018 r. )
  20. Dominique Méda zostaje prezesem Instytutu Veblen na stronie internetowej stowarzyszenia9 listopada 2020 r.
  21. „  Dominique Méda, jego najnowsze publikacje w Le Monde  ” , na stronie lemonde.fr (dostęp 4 sierpnia 2020 r . ) .
  22. Promocja1 st styczeń 2017[3]
  23. Arkusz prezentacji http://www.ladocumentationfrancaise.fr/rapports-publics/054000445/index.shtml z La Documentation Française i pobierz http://www.ladocumentationfrancaise.fr/var/storage/rapports-publics/054000445/0000 . pdf ( uwaga: pdf zaczyna się od 2 pustych stron )

Zobacz również

Bibliografia

Webografia

Linki zewnętrzne