Canavalia ensiformis

Canavalia ensiformis Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Groszek szablasty Klasyfikacja
Królować Plantae
Pod-panowanie Tracheobionta
Podział Magnoliophyta
Klasa Magnoliopsida
Podklasa Rosidae
Zamówienie Fabales
Rodzina Fabaceae
Uprzejmy Canavalia

Gatunki

Canavalia ensiformis
( L. ) DC. , 1825

Klasyfikacja filogenetyczna

Klasyfikacja filogenetyczna
Zamówienie Fabales
Rodzina Fabaceae

Synonimy

Canavalia ensiformis , to liana pochodzenia neotropikalnego , należąca do rodziny bobowatych ( Fabaceae ), wykorzystywana w żywieniu ludzi i jako pasza dla zwierząt, zwłaszcza w Brazylii . Jest również źródłem konkanawaliny .

Jest lokalnie nazywane groch miecz (nazwa dzielone z innymi gatunkami, takimi jak kanawalia szablasta ) fasola z Madagaskaru , miecz fasola , groch Gogane w języku francuskim , Gotani fasola , jack fasola , jackbean , swordbean w języku angielskim , fasola Espada , Haba z osła , judía sable po hiszpańsku , Jackbohne , Schwertbohne po niemiecku , canavalia po włosku i feijão-de-porco („fasola wieprzowa”) w brazylijskim portugalskim .

Opis

Canavalia ensiformis to roślina pnąca, która osiąga kilka metrów wysokości. Jego głębokie korzenie pozwalają mu wytrzymać suszę. Roślinę można rozmnażać przez płozy . Kwiaty są różowo-fioletowe. Strąki o długości do 36 centymetrów zawierają duże, białe nasiona .

Używa

Młode strąki z kanawalia mieczokształtna spożywane są gotowane jak zielone warzywa . Nasiona można spożywać po odpowiednim ugotowaniu (ciepło niszczy zawarte w nich lekko toksyczne substancje). Młode liście są również jadalne.

Całą roślinę można wykorzystać jako paszę , ale należy uważać, aby ten pokarm nie był zanieczyszczony moczem  : Canavalia ensiformis zawiera duże ilości ureazy , enzymu rozkładającego mocznik na toksyczny amoniak .

Canavalia ensiformis badano jako potencjalne źródło ureazy . Jest również głównym źródłem konkanawaliny A , lektyny stosowanej w zastosowaniach biotechnologicznych , takich jak chromatografia powinowactwa .

Kultura

Canavalia ensiformis nie jest uprawiana na dużą skalę pod uprawę handlową. W ogrodach osiąga najczęściej 2 metry, jeśli warunki są sprzyjające: preferuje żyzne gleby, rejony gorące, słoneczne i deszczowe.

Nazwy

W języku angielskim , Canavalia ensiformis idzie pod wieloma nazwami, które są często mylące lub niejednoznaczne, ponieważ wynikające z porównaniu z roślinami podobnymi ich nasion lub owoców ich:

Bibliografia

  1. http://tropicos.org/Name/13027790
  2. „  Canavalia ensiformis (L.) DC.  » , Germplasm Resources Information Network , Departament Rolnictwa Stanów Zjednoczonych , 22 grudnia 2005(dostęp 26 marca 2009 )
  3. http://tropicos.org/Name/13027790?tab=synonimy
  4. http://www.cabi.org/isc/datasheet/113977 Inwazyjne gatunki Kompendium
  5. UP (red.) Hedrick , „  Sturtevant's Notes on Edible Plants. Raport Rolniczej Stacji Doświadczalnej w Nowym Jorku za rok 1919 II.  " ,1919(dostęp 18 marca 2009 )

Linki zewnętrzne