Imię urodzenia | Caius Julius Hyginus |
---|---|
Narodziny |
67 pne J.-C. Hiszpania czy Aleksandria |
Śmierć |
17 AD AD Rzym |
Język pisania | łacina |
---|
Podstawowe prace
Hygin , którego pełne imię to Caius Julius Hyginus ( 67 pne - 17 ne ), jest łacińskim autorem i gramatykiem epoki augustowskiej. Niewiele wiadomo o jego życiu. Jego prace dotarły do nas poprzez niekompletne rękopisy, a ich wielka różnorodność sprawiła, że ich autorstwo zostało zakwestionowane przez niektórych badaczy. Hygin jest najbardziej znany ze swoich Fabulæ , które są zbiorem informacji o mitologii greckiej i rzymskiej , oraz z traktatu o astronomii, De Astronomia . Jego prace są cenne dla uczonych, ponieważ zawierają wersje mitów greckich i rzymskich, których nie ma nigdzie indziej w tym, co zachowało się z literatury starożytnej.
Niewiele o nim wiemy. Urodził się albo w Hiszpanii, albo w Aleksandrii . Swetoniusz podaje, że był niewolnikiem Juliusza Cezara , który doprowadził go do Rzymu prawdopodobnie w wieku 45 lat, w wieku 19 lat, gdzie był uczniem Aleksandra Polyhistora, a następnie został uwolniony przez Augusta, który zwierzył mu się jako gramatyk: kierownik Biblioteki Palatynatu, gdzie zastąpił Pompejusza Macera. Należał do ówczesnego środowiska literackiego: komentował Wergiliusza i był przyjacielem Owidiusza . W ostatnich latach życia popadł w wielką biedę, zanim jego przyjaciel, historyk Klodius Licinus , przyszedł mu z pomocą. Jesteśmy mu winni wspomnienie pierwszej greckiej lekarki: Agnodice .
Hygin jest zapisana w polu literackim, dzięki wzmianki Columella , Aulu-Gelle , Servius i Macrobe , a Komentarza Wergiliusza teraz stracił, a także komentarze na temat starożytności krajowych, takich jak De familiis Troianis (z rodzinami Troy) lub De origin situque urbium Italicarum (O pochodzeniu i lokalizacji miasteczek kursywą) , traktaty o agronomii, takie jak De agricultura (O rolnictwie) lub De apibus (O pszczołach) , lub o religii, takiej jak De diis penatibus (O bogach penata) lub De proprietatibus deorum (O właściwościach bogów) .
Jego funkcja, skromne pochodzenie, różnorodność prac często myli współczesnych i współczesnych badaczy. Ale pokazują jego postać raczej jako kompilatora niż autora.
Fabulae (dosłownie: „historie”) składa się z 277 rozdziałów, dotyczących mity, genealogie, a nawet list ( The wróżbitów , synów Tyfona i Echidna , Synowie Neptuna , Kto zabił swoją żonę , The quadrigas które spowodowały utratę ich kierowca …) w zwięzły i kompletny, a nawet surowy, zimny sposób.
Styl pracy jest taki, że specjalista mógłby powiedzieć:
- Mówię, że Hygin był niedouczonym młodym człowiekiem, na wpół wykształconym, mówię, głupcze, mówię, ale że był szalony, zaprzeczam. "
Zainteresowanie pracą nie jest zatem literackie, ale pouczające, ponieważ istnieje wiele zaginionych wersji mitów, zwłaszcza w zaginionych tragediach greckich.
Należy zauważyć, że filozof Martin Heidegger w celu ustalenia wstępnego ontologicznie prymat jego koncepcji Worry w samopoczucia Dasein wzywa tej bardzo starej bajki (do 220 TH Corpus Hygin dnia bajek, że od CVRA, opowiadając stworzenie człowieka przez Cura i Jupiter) zauważa w swoim komentarzu Jean Greisch .
Moglibyśmy więc ubolewać:
„W kaprysami losu, które pozostawiły tak wiele sztuk Ajschylosa zginąć, większość z Liwiusza w historii i innych bezcennych skarbów, a to ćwiczenie kolegium przetrwało stać się strawa z scholastycznej wysiłku. "
Kompilacja Hygina przedstawia w swojej prymitywnej formie to, co każdy wykształcony Rzymianin powinien wiedzieć o mitach greckich, na najprostszym poziomie. Fabulae są bogactwo informacji dzisiaj, kiedy tak wiele bardziej dopracowany wersje mitów zostały utracone.
Zostały podjęte i podsumowane w podręczniku Hermeneumata Pseudo-Dosithée, napisanym w 207.
Tekst Fabuli został przekazany w dwóch niekompletnych rękopisach. Pierwsza, niegdyś przechowywana w opactwie we Freising, napisana skryptem Benevento i datowana na około 900 rok, była podstawą pierwszego wydania wydrukowanego w Bazylei w 1535 roku, niedbale przepisanego przez Jacoba Micyllusa . Ten rękopis został później odnaleziony w Ratyzbonie w 1864 r., A następnie w Monachium w 1942 r., Gdzie jest nadal przechowywany. Kolejny fragment na palimpseste Uncial z V -tego wieku , jest zachowany w Bibliotece Watykańskiej.
Źródła Hyginus, tam są Scholia do Argonautica od Apoloniusza z Rodos , pochodzący z czasów Tyberiusza.
AstronomiaDe Astronomia jest wprowadzenie przypomnienie astronomii, mieszanie wiedzy fizycznej i gwiazd legendy. Kompilacja źródeł greckich ( Eudoxus , Eratostenes , Aratos de Soles ) i łacińskich autorów pitagorejskich , znajdujemy zarówno historię Kallisto, która przeobraziła się w Wielkiego Wozu, jak i Ganimedesa, który stał się Wodnikiem, oraz teorię sfer muzycznych.
Ten traktat jest poświęcony niejakiemu „M. Fabiusowi”, którego można było wcześniej utożsamić z Fabiusem Marcellinusem, biografem Trajana, a nawet Fabiuszem Quintilianem , a którego dziś identyfikuje się jako Paullus Fabius Maximus , który ożenił się w 11 pne. AD pierwszy kuzyn Augusta.
Jest podzielony na cztery księgi. Pierwsza to kompendium kosmografii . Drugi poświęcony jest katasteryzmom i gwiezdnym legendom. Autor wymienia wiele wersji mitów o pochodzeniu ciał niebieskich, w szczególności 43 konstelacje, pięć planet i Drogę Mleczną . Trzeci jest poświęcony astrotezie , to znaczy opisowi gwiazd tworzących konstelację i ich ułożeniu. Czwarty zajmuje się badaniem kręgów niebieskich z Księgi I i rozwija ruch gwiazd. Skończyło się studium Meton cyklu (lub metonic), nigdy pisemnej lub utraconego ale teraz ogłoszonego w przedmowie. Być może wynika to z chęci szybkiego zakończenia pracy przed odlotem w 3 av. AD prawdopodobnego delegata w Hiszpanii jako legat.
Niektórzy uważają, że książka jest zbyt prozaiczne i down-to-earth być dziełem wybitnego Hyginus, gramatyka i spekulują, że udało nam się późne kompilację II th century początkowe prace. Lista gwiazd w tej książce następująco takiej samej kolejności jak w Almagestu od Ptolemeusza , który wspiera hipotezę.
Jednak André Le Bœuffle , porównując teksty pokazują, że praca Hygin zlokalizowana jest w zgodzie z łacińskich dzieł astronomicznych, pomiędzy Aratea z Cycerona (89 lub 86 pne ), a te z Germanika (16 lub 17 ne ), potwierdzając w ten sposób augustowskiej okres, być może nawet między 11 pne. AD (wpis Paullusa Fabiusa Maximusa do rodziny cesarskiej) i 3 pne. AD (i jego wyjazd do Hiszpanii i jego odległość od otoczenia księcia)
Hygin nadał swoje imię księżycowemu kraterowi Hyginus (en), nazwany w hołdzie pisarzowi w sprawie decyzji Międzynarodowej Unii Astronomicznej z października 2010 roku.
»Hyginum adulescentem imperitum fuisse dico, semidoctum dico, stultum dico; insanum fuisse nego ”