Bézu-Saint-Éloi

Ten artykuł jest projekt dotycząca gminy z Eure .

Możesz dzielić się swoją wiedzą, doskonaląc ją ( jak? ). Baner {{draft}} można usunąć, a artykuł ocenić jako znajdujący się na etapie „Dobrego Startu”, gdy ma wystarczającą ilość encyklopedycznych informacji o gminie.
Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, warsztaty czytelnicze w ramach projektu Communes de France są do Twojej dyspozycji, aby Ci pomóc. Zajrzyj również na stronę pomocy, aby napisać artykuł o gminie Francja .

Bézu-Saint-Éloi
Bézu-Saint-Éloi
Herb Bézu-Saint-Éloi
Herb
Administracja
Kraj Francja
Region Normandia
dział Eure
Dzielnica Les Andelys
Międzywspólnotowość Wspólnota gmin Vexin Normand
Mandat burmistrza
 Antoniego Bruneta
2020 -2026
Kod pocztowy 27660
Wspólny kod 27067
Demografia
Miły Bacivian
Ludność
miejska 		1527  mieszk. (2018 wzrost o 3,39% w stosunku do 2013 r.)
Gęstość 134  mieszkańców/km 2
Geografia
Szczegóły kontaktu 49°17′45″ północ, 1°42′07″ wschód
Wysokość Min. 48  m
Maks. 117  mln
Obszar 11,42  km 2
Jednostka miejska gmina wiejska
Obszar atrakcji Paryż
(gmina koronna)
Wybory
Oddziałowy Kanton Gisors
Ustawodawczy piąty okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Normandia
Zobacz na mapie administracyjnej Normandii Lokalizator miasta 14.svg Bézu-Saint-Éloi
Geolokalizacja na mapie: Eure
Zobacz na mapie topograficznej Eure Lokalizator miasta 14.svg Bézu-Saint-Éloi
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Bézu-Saint-Éloi
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Bézu-Saint-Éloi

Bézu-Saint-Éloi jest francuski gmina znajduje się w dziale z Eure w tym Normandy regionu .

Mieszkańcy to Baciviens .

Geografia

Lokalizacja

Gminy graniczące z Bézu-Saint-Éloi
Heudicourt Saint-Denis-le-Ferment
Etrepagny Bézu-Saint-Éloi [1] Gisors
Bernouville Neaufles-Saint-Martin

Pogoda

Klimat, który charakteryzuje miasto, został zakwalifikowany w 2010 r. jako „  zdegradowany klimat oceaniczny równin centrum i północy”, zgodnie z typologią klimatów Francji, która następnie ma osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wychodzi z typu „zmienionego klimatu oceanicznego” w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej. Jest to strefa przejściowa między klimatem oceanicznym, klimatem górskim i klimatem półkontynentalnym. Różnice temperatur między zimą a latem zwiększają się wraz z odległością od morza, opady deszczu są mniejsze niż nad morzem, z wyjątkiem obrzeży płaskorzeźb.

Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.

Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
  • Średnia roczna temperatura: 10,6  °C
  • Liczba dni z temperaturą poniżej -5  ° C  : 3,2 dni
  • Liczba dni z temperaturą powyżej 30  °C  : 3,6 dnia
  • Roczna amplituda termiczna: 14,3  ° C
  • Roczna akumulacja opadów: 720  mm
  • Liczba dni opadów w styczniu: 11,4 dni
  • Liczba dni opadów w lipcu: 7,7 d

Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, faktycznie przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średnie opady powinny spaść, jednak przy silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być rejestrowane w stacji meteorologicznych z meteorologicznych France najbliższego „Buhy” w miejscowości Buhy zlecenie w 1986 roku znajduje się 11  km w linii prostej , w którym średnia roczna temperatura wynosi 11,1  ° C i ilość opadów wynosi 727,8  mm dla okresu 1981-2010. Na najbliższej historycznej stacji meteorologicznej "Beauvais-Tillé", w miejscowości Tille w departamencie Oise , uruchomionej w 1944 roku i oddalonej o 35  km , średnia roczna temperatura zmienia się o 10,4  °C w okresie 1971-2000 w temperaturze 10,6  ° C w latach 1981-2010, następnie w temperaturze 11,1  ° C w latach 1991-2020.

Planowanie miasta

Typologia

Bézu-Saint-Éloi jest gminą wiejską, ponieważ jest częścią gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE .

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Paryża , którego jest gminą w koronie. Obszar ten obejmuje 1929 gmin.

Zagospodarowanie terenu

Zagospodarowanie przestrzenne gminy, odzwierciedlone w bazie danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem gruntów rolnych (75,8% w 2018 r.), co odpowiada mniej więcej tej z 1990 r. (76,7%). . Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: grunty orne (66,2%), lasy (15,9%), łąki (9,3%), tereny zurbanizowane (8,2%), niejednorodne tereny rolne (0,3%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

Nazwa miejscowości jest poświadczona pod wzmianką Bacivum superius między 691 a 706 w Karcie Clovis III , pod wzmianką Bacivo superiore między 750 a 775, w formach Basiu w 854, Święty Eloi de Besu w 1408, zwany Bézu- le-Long do 1845 roku.

Saint Eloi ( 588 do 660 ), biskup Noyon , złotnik i monety, była minister finansów z funkcją Dagobert I er .

Fabuła

Wioska Saint-Éloi przyłączona do niej w 1845 r., Bézu-le-Long, stała się Bézu-Saint-Éloi.

Polityka i administracja

Lista kolejnych burmistrzów
Okres Tożsamość Etykieta Jakość
Brakujące dane należy uzupełnić.
Marzec 2001 W trakcie Yves Petit UMP  

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2005 roku.

W 2018 r. miasto liczyło 1527 mieszkańców, co stanowi wzrost o 3,39% w porównaniu do 2013 r. ( Eure  : + 0,83%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
219 200 267 344 475 515 505 822 814
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
805 757 734 726 701 700 747 729 713
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
734 726 759 690 683 655 601 619 615
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1962 1968 1975 1982 1990 1999 2005 2010 2015
678 750 747 730 1,061 1 170 1 202 1,386 1482
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2018 - - - - - - - -
1527 - - - - - - - -
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Gospodarka

W XX p  wieku cykle produkcyjne hamowania dla instytucji LAMARQUE (marka MD ) i Maillarda .

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

Dziedzictwo naturalne

ZNIEFF typ 2

Osobowości związane z gminą

Heraldyka

Prezentacja herbu
Broń Bézu-Saint-Éloi

Można je dziś tak ozdobić :

partia, pierwsza gronostajowa, druga lazurowa ze złotą pałeczką, wódz głazów obciążony złotym lampartem zaczepionym o dwie takie same podkowy wysadzane piaskiem .

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Roczna amplituda termiczna mierzy różnicę między średnią temperaturą lipca i stycznia. Ta zmienna jest powszechnie uznawana za kryterium rozróżniania między klimatem oceanicznym a kontynentalnym.
  2. Opady atmosferyczne, w meteorologii, to zorganizowany zestaw ciekłych lub stałych cząstek wody opadających swobodnie w atmosferze. Ilość opadów docierających do danej części powierzchni ziemi w określonym przedziale czasu jest oceniana na podstawie ilości opadów, którą mierzą deszczomierze.
  3. Odległość obliczana jest w linii prostej między samą stacją meteorologiczną a stolicą gminy.
  4. Przez historyczną stację meteorologiczną należy rozumieć stację meteorologiczną, która została oddana do użytku przed 1970 r. i która znajduje się najbliżej gminy. Dane obejmują zatem co najmniej trzy okresy trzydziestoletnie (1971-2000, 1981-2010 i 1991-2020).
  5. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi, zatwierdzonej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
  6. Pojęcie zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
  7. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

  1. „  Geoportal (IGN),” warstwa „Gminy” aktywowana  ” .
  2. Daniel Joly, Thierry Brossard, Hervé Cardot Jean Cavailhes, Mohamed Hilal i Pierre Wavresky "  typów klimatów we Francji, konstrukcji przestrzennych  ", Cybergéo, European Journal of geografii - European Journal of Geography , n o  501 ,18 czerwca 2010( DOI  https://doi.org/10.4000/cybergeo.23155 , przeczytany online , dostęp 26 lipca 2021 )
  3. „  Klimat we Francji metropolitalnej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ ,4 lutego 2020 r.(dostęp 26 lipca 2021 )
  4. „  Definicja normy klimatycznej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ (dostęp 26 lipca 2021 )
  5. Słowniczek - Opady , Météo-France
  6. „  Klimat Francji w XXI wieku – Tom 4 – Scenariusze regionalne: wydanie 2014 dla metropolii i regionów zamorskich  ” , https://www.ecologie.gouv.fr/ (dostęp 12 czerwca 2021 ) .
  7. [PDF] "  Regionalne Obserwatorium Rolnictwa i Zmian Klimatu (Oracle) - Normandia  " , na normandie.chambres-agriculture.fr ,2020(dostęp 26 lipca 2021 )
  8. „  Station Météo-France Buhy - metadata  ” , na Donneespubliques.meteofrance.fr (dostęp 26 lipca 2021 )
  9. „  Orthodromy between Bézu-Saint-Éloi and Buhy  ” , na fr.distance.to (dostęp 26 lipca 2021 ) .
  10. „  Station Météo-France Buhy – arkusz klimatologiczny – statystyki 1981-2010 i zapisy  ” , na Doneespubliques.meteofrance.fr (dostęp 26 lipca 2021 r . ) .
  11. „  Orthodromy between Bézu-Saint-Éloi and Tillé  ” , fr.distance.to (dostęp 26 lipca 2021 ) .
  12. "  Stacja meteorologiczna Beauvais-Tillé - Normy za okres 1971-2000  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 26 lipca 2021 )
  13. "  Stacja meteorologiczna Beauvais-Tillé - Normy za okres 1981-2010  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 26 lipca 2021 )
  14. "  Stacja meteorologiczna Beauvais-Tillé - Normy za okres 1991-2020  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 26 lipca 2021 )
  15. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 26 marca 2021 r . ) .
  16. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowany 26 marca 2021 ) .
  17. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 26 marca 2021 r . ) .
  18. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 26 marca 2021 r . ) .
  19. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 26 marca 2021 r . ) .
  20. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 12 maja 2021 )
  21. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 12 maja 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
  22. Louis-Étienne Charpillon - 1867 - Gisors i jego kanton (Eure): statystyki, historia - Strona 180.
  23. François de Beaurepaire - 1981 - Nazwy gmin i byłych parafii Eure - Strony 65 i 174.
  24. Organizacja spisu na insee.fr .
  25. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
  26. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  27. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  28. "  Saint-Remi Parish Church  " , zawiadomienie n o  IA00017823, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  29. „  Rezydencja znany jako domków Brongniart  ” , uprzedzenia n o  IA00019717, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  30. Rysowanie przez Jacques Auguste Regniera .
  31. "  Dwór w miejscu o nazwie Le Mesnil-Guilbert  " , zawiadomienie n o  IA00017824, baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  32. "  Manoir  " , zawiadomienie n o  IA00017825, baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  33. „  Górna dolina Levrière  ” , w Narodowym Muzeum Historii Naturalnej – Narodowy spis dziedzictwa przyrodniczego (konsultacja 4 marca 2018 r . ) .
  34. „  Notatka LH de Charles Brongniart  ” , baza Léonore , francuskie Ministerstwo Kultury .
  35. André Brongniart , na INHA.fr.