Bias potwierdzenie , zwany także potwierdzenie stronniczości hipoteza , to błąd poznawczy , który jest skupienie się na informacje potwierdzające jego uprzedzeń pomysły lub hipotezy i / lub dać mniejszą wagę do założenia i informacje gry szkodą dla swoich projektów, co powoduje niechęć do Zmień zdanie. Ta stronniczość przejawia się w jednostce, gdy gromadzi ona elementy lub pamięta zapamiętane informacje, wybiórczo, interpretując je w sposób stronniczy .
Błędy potwierdzające pojawiają się w szczególności w przypadku pytań o charakterze afektywnym oraz dotyczących ugruntowanych opinii lub przekonań . Na przykład, aby dowiedzieć się o kontrowersyjnym temacie , osoba może preferować czytanie źródeł, które potwierdzają lub potwierdzają ich punkt widzenia. Będzie również miała tendencję do interpretowania niejednoznacznych dowodów na poparcie jej obecnego stanowiska. Przywołano uprzedzenia w wyszukiwaniu, interpretowaniu i przywoływaniu pamięci, aby wyjaśnić postawę polaryzacji (kiedy nieporozumienie staje się bardziej ekstremalne, nawet jeśli różne strony mają do czynienia z tymi samymi dowodami), trwałości przekonania (gdy przekonanie utrzymuje się po dowodach go wspierających). okazuje się fałszywe), irracjonalny efekt prymatu (większe znaczenie dla pierwszych napotkanych danych) i złudzenie korelacji (kiedy ludzie błędnie dostrzegają związek między dwoma zdarzeniami lub sytuacjami).
Seria eksperymentów przeprowadzonych w latach sześćdziesiątych XX wieku sugeruje, że ludzie są stronniczy na rzecz potwierdzenia swoich obecnych przekonań. Późniejsze prace wyjaśniły te wyniki tendencją do jednostronnej oceny pomysłów, podkreślając jedną możliwość i ignorując alternatywy. W połączeniu z innymi efektami ta strategia myślenia może wpływać na wyciągane wnioski. Aby wyjaśnić zaobserwowane uprzedzenia, przywołujemy w szczególności rolę pragnienia w myśleniu ( por. Myślenie desyderatywne ) oraz ograniczenia ludzkiej zdolności przetwarzania informacji . Inna hipoteza głosi, że osoby wykazują tendencję do potwierdzania, ponieważ w sposób pragmatyczny oceniają koszt popełnienia błędu, zamiast przeprowadzać badania w sposób neutralny lub naukowy.
Błąd potwierdzający przyczynia się do nadmiernej pewności siebie w osobistych przekonaniach i może podtrzymywać lub wzmacniać przekonania w obliczu sprzecznych dowodów. Mogą więc prowadzić do katastrofalnych decyzji, zwłaszcza w kontekście organizacyjnym, wojskowym, politycznym czy społecznym.
Błąd potwierdzający to efekt w przetwarzaniu informacji , różny od behawioralnego efektu potwierdzającego, znanego również jako samospełniająca się przepowiednia , w którym ludzie zachowują się w sposób spełniający ich oczekiwania. Niektórzy psychologowie używają „błędu potwierdzającego” w odniesieniu do wszelkich środków używanych przez ludzi w celu uniknięcia odrzucenia przekonania, czy to w poszukiwaniu dowodów, interpretacji, czy przywoływania wspomnień. Inni ograniczają ten termin do selektywnego zbierania dowodów.
Eksperymenty wielokrotnie wskazywały, że ludzie zwykle testują hipotezy w sposób jednostronny, szukając dowodów zgodnych z hipotezą, którą posiadają w danym momencie. Zamiast przeszukiwać wszystkie istotne dowody, zadają pytania sformułowane w taki sposób, aby uzyskać odpowiedź twierdzącą na poparcie ich hipotezy. Poszukują raczej konsekwencji, które można by zaobserwować, gdyby ich hipoteza była prawdziwa, a nie tego, co by się stało, gdyby była fałszywa. Na przykład, jeśli ktoś próbuje zidentyfikować numer za pomocą zapytań tak / nie i podejrzewa, że jest to 3, to preferencyjnie zapytałby na przykład: „czy to jest liczba nieparzysta?” Ludzie wolą tego rodzaju pytania, zwane „testem pozytywnym”, nawet jeśli test negatywny, taki jak „czy to liczba parzysta?” (Odpowiedź: nie) podałaby dokładnie te same informacje. Nie oznacza to jednak, że ludzie szukają testów, które dają gwarancję pozytywnej odpowiedzi. W badaniach, w których badani mogli wybierać między testami pseudodiagnostycznymi (parzyste / nieparzyste) a prawdziwymi testami diagnostycznymi (tak / nie), preferowali testy prawdziwe.
Preferowanie pozytywnych testów nie jest samo w sobie błędem, ponieważ pozytywne testy mogą być bardzo pouczające. Jednak w połączeniu z innymi efektami strategia ta może potwierdzić już istniejące przekonania lub założenia, niezależnie od tego, czy są one prawdziwe. W rzeczywistych sytuacjach dowody są często złożone i podzielone. Na przykład różne sprzeczne wyobrażenia o kimś można zidentyfikować, koncentrując się na jednym aspekcie ich zachowania. Zatem każde poszukiwanie dowodów na korzyść hipotezy prawdopodobnie zakończy się sukcesem. Przykładem tego jest sposób, w jaki sformułowanie pytania może drastycznie zmienić odpowiedź. Na przykład osoby, które są pytane „Czy jesteś zadowolony ze swojego życia towarzyskiego?” „Zgłoś większą satysfakcję niż osoby pytane:„ Czy jesteś niezadowolony ze swojego życia towarzyskiego? ”.
Nawet niewielka zmiana w sformułowaniu pytania może wpłynąć na sposób, w jaki ludzie wyszukują dostępne informacje, a tym samym na wnioski, do których dochodzą. Zostało to zademonstrowane na podstawie fikcyjnej sprawy o opiekę nad dzieckiem. Badani czytają, że Rodzic A jest w umiarkowanym stopniu w stanie zapewnić opiekę z różnych powodów. Rodzic B miał mieszankę istotnych pozytywnych i negatywnych cech : bliski związek z dzieckiem, ale praca, która trzymałaby go z dala od dziecka przez długi czas. Na pytanie „Który rodzic powinien sprawować opiekę nad dzieckiem?” Badani wskazywali na pozytywne cechy, a większość wybrała rodzica B. Jednakże, gdy pytano: „Który rodzic nie powinien mieć prawa do opieki nad dzieckiem?”. Przyjrzeli się negatywnym cechom, ale ponownie większość wskazała na Rodzica B, sugerując, że Rodzic A powinien mieć prawo do opieki.
Podobne badania wykazały, że ludzie angażują się w stronnicze poszukiwanie informacji, ale także, że zjawisko to można ograniczyć, jeśli to możliwe, preferując autentyczne testy diagnostyczne. W pierwszym eksperymencie badani musieli ocenić inną osobę pod względem wymiarów introwersji i ekstrawersji osobowości na podstawie wywiadu. Pytania do rozmowy kwalifikacyjnej wybierali z podanej listy. Kiedy respondent był przedstawiany jako introwertyk, badani wybierali pytania zakładające introwersję, takie jak „Co nie podoba Ci się w głośnych imprezach?”. Kiedy rozmówca był wcześniej określany jako ekstrawertyk, prawie wszystkie pytania zakładały ekstrawersję, np. „Co byś zrobił, żeby zorganizować nudną imprezę?”. ”. Te załadowane pytania dawały rozmówcom niewielką lub żadną możliwość obalenia przypuszczeń na ich temat. Jednak w nowszej wersji tego eksperymentu badanych poproszono o wybranie mniej domniemanych pytań, takich jak „Czy boisz się interakcji społecznych?” ”. Badani woleli zadawać tego rodzaju pytania diagnostyczne (tak / nie), wykazując jedynie niewielką stronniczość w przypadku pozytywnych testów. Ten wzorzec pierwotnej preferencji dla testów diagnostycznych i niskiej preferencji dla testów pozytywnych został powtórzony w innych badaniach.
Inny eksperyment oferował badanym szczególnie złożone zadanie odkrywania reguł, obejmujące ruch obiektów symulowanych komputerowo. Obiekty na ekranie komputera podlegały określonym prawom, które badani musieli zrozumieć. Mogli „spalić” obiekty na ekranie, aby zweryfikować swoje hipotezy. [Do sprawdzenia] Pomimo wielu prób podczas dziesięciogodzinnej sesji, żadnemu z badanych nie udało się zdefiniować reguł systemu. Ogólnie rzecz biorąc, starali się raczej potwierdzić, a nie zaprzeczyć swoim przypuszczeniom, i niechętnie rozważali alternatywy. Nawet po obejrzeniu dowodów, które obiektywnie obaliły ich hipotezę roboczą, często powtarzali te same testy. Niektórym badanym poinstruowano właściwe sposoby przeprowadzania „testowania hipotez”, ale ta instrukcja przyniosła niewielki skutek.
Te tendencyjne badania są ułatwione dzięki masowaniu informacji i ich fragmentacji (prasa, radio, telewizja, internet), co sprzyja rozpowszechnianiu plotek , teorii spiskowych lub oszczerstw, zjawiska będącego źródłem „twierdzenia łatwowierności”.
Stronniczość potwierdzająca nie ogranicza się do gromadzenia dowodów. Nawet jeśli dwie osoby mają te same informacje, sposób ich interpretacji może być stronniczy. Zespół z Uniwersytetu Stanforda przeprowadził eksperyment z osobami o bardzo mocnych opiniach na temat kary śmierci, z których połowa była za, a druga połowa przeciw. Każdy z tych przedmiotów czyta opisy dwóch badań; porównanie stanów USA z karą śmierci i bez niej oraz porównanie wskaźników morderstw w stanie przed i po wprowadzeniu kary śmierci. Po przeczytaniu krótkiego opisu każdego badania, badanych zapytano, czy ich opinie uległy zmianie. Następnie przeczytali znacznie bardziej szczegółowy opis procedury każdego badania i musieli ocenić, czy badanie było przekonujące i dobrze przeprowadzone. W rzeczywistości badania były fikcyjne. Połowie badanych powiedziano, że pierwsze badanie potwierdziło odstraszający efekt kary śmierci, a drugie nie wykazało korelacji, a wnioski dla drugiej połowy uczestników były odwrotne.
Badani, zarówno zwolennicy, jak i przeciwnicy, tylko nieznacznie odbiegali od swoich początkowych opinii po przeczytaniu pierwszego badania. Gdy przeczytali bardziej szczegółowe opisy obu badań, prawie wszyscy z nich wrócili do swoich pierwotnych przekonań, pomimo przedstawionych dowodów, wskazując szczegóły, które potwierdzają ich punkt widzenia i zaniedbując sprzeczne elementy. Badani precyzyjnie i jednoznacznie opisują badania potwierdzające ich wcześniejszy punkt widzenia jako lepsze od tych, które mu zaprzeczają. O badaniu, które wydawało się storpedować efekt odstraszający, zwolennik kary śmierci napisał: „ Badania nie obejmowały wystarczająco długiego okresu ”, kiedy przeciwnik powiedział o tych badaniach: „ Nie ma solidnych dowodów, które mogłyby zaprzeczyć badaczom. został przedstawiony ”. Wyniki te pokazują, że ludzie wyznaczają wyższe standardy dla założeń, które są sprzeczne z ich obecnymi oczekiwaniami. Ten efekt, znany również jako „błąd braku potwierdzenia ”, został potwierdzony przez inne eksperymenty.
Badanie tendencyjnej interpretacji miało miejsce podczas wyborów prezydenckich w USA w 2004 roku i skupiało się na tematach, które kandydaci określali jako pasjonujący. Zostali narażeni na pary pozornie sprzecznych oświadczeń kandydata republikanów George'a W. Busha , kandydata demokratów Johna Kerry'ego lub neutralnej osoby publicznej. Zostali również narażeni na dodatkowe stwierdzenia, które złagodziły pozorną sprzeczność . Na podstawie tych trzech informacji musieli zdecydować, czy dwa stwierdzenia tej samej osobowości są niespójne. Występowały znaczne różnice w tych ocenach, przy czym badani znacznie częściej interpretowali twierdzenia jako sprzeczne, kiedy pochodziły od kandydata, któremu sprzeciwiali się.
W tym eksperymencie badani dokonywali osądów w skanerze rezonansu magnetycznego (MRI), który śledził aktywność ich mózgu . Kiedy badani oceniali sprzeczne stwierdzenia ich preferowanego kandydata, stymulowano ośrodki emocjonalne ich mózgów. Wręcz przeciwnie, ta stymulacja nie wystąpiła w przypadku wypowiedzi innych osobowości. Badacze wywnioskowali, że różne odpowiedzi na te stwierdzenia nie wynikały z błędów w biernym rozumowaniu. Zamiast tego badani aktywnie redukowali dysonans poznawczy wywołany odkryciem irracjonalnego lub obłudnego zachowania ich preferowanego kandydata.
Tendencyjna interpretacja nie ogranicza się do obszarów znaczących emocjonalnie. W innym eksperymencie badani wysłuchali historii kradzieży. Musieli ocenić znaczenie dowodowe oświadczeń twierdzących, że za tę kradzież odpowiada lub nie dana postać. Kiedy postawili hipotezę winy bohatera, ocenili twierdzenia wspierające to założenie jako znacznie ważniejsze niż te, które mu zaprzeczają.
Nawet jeśli ktoś szukał dowodów i zinterpretował je w sposób neutralny, może je potem wybiórczo zapamiętać, aby wzmocnić swoje oczekiwania. Efekt ten nazywany jest „ pamięcią selektywną ”, „pamięcią potwierdzenia” lub „wypaczonym dostępem do pamięci”. Teorie psychologiczne różnią się w swoich przewidywaniach dotyczących pamięci selektywnej. Schematy teoretyczne przewidują, że informacje odpowiadające wcześniejszym oczekiwaniom będą łatwiejsze do przechowywania i przywoływania. Niektóre alternatywne podejścia dowodzą, że zaskakujące informacje bardziej się wyróżniają i dlatego są bardziej zapadające w pamięć. Przewidywania tych dwóch typów teorii zostały potwierdzone w różnych warunkach eksperymentalnych, ale żadna z nich nie została specjalnie wyróżniona.
W jednym z badań badani czytali profil kobiety, która opisuje zestaw zachowań introwertycznych i ekstrawertycznych. Następnie musieli przypomnieć przykłady jego introwersji i ekstrawersji. Pierwsza grupa została poinformowana, że jest to ocena na stanowisko bibliotekarza, natomiast dla drugiej grupy była to praca w sprzedaży nieruchomości. Istniała znacząca różnica między tym, co zapamiętały te grupy, przy czym grupa „bibliotekarzy” pamiętała więcej przykładów introwersji, a grupa „sprzedażowa” więcej przykładów zachowań wychodzących.
Selektywny efekt pamięci został również wykazany w eksperymentach manipulujących pożądaniem różnych typów osobowości. W jednym z nich grupa badanych ma do czynienia z dowodami, że ekstrawertycy odnoszą większe sukcesy niż introwertycy. Inna grupa ma dowody przeciwne. W kolejnym kroku, pozornie niezwiązanym z badaniem, badani proszeni są o przypomnienie sobie wydarzeń z ich życia, w których byli albo introwertykami, albo ekstrawertykami. Każda grupa badanych dostarczyła więcej wspomnień łączących ich z „bardziej pożądanym” typem osobowości i przywoływała te wspomnienia szybciej.
Jedno z badań wykazało, jak pamięć selektywna może podtrzymywać przekonanie o percepcji pozazmysłowej. Wierzący i niewierzący zostali skonfrontowani z opisami doświadczeń percepcji pozazmysłowej. Połowa z każdej grupy została poinformowana, że wyniki eksperymentalne potwierdziły istnienie percepcji pozazmysłowej , podczas gdy dla drugiej grupy wyniki nie potwierdziły tego istnienia. W następnym kroku badani dokładnie przypomnieli sobie pozycje, z wyjątkiem wierzących, którzy przeczytali pozycje, które nie wspierają percepcji pozazmysłowej. Ta grupa zapamiętała te informacje znacznie mniej, a niektórzy z nich przypomnieli sobie je niepoprawnie jako dowód na istnienie percepcji pozazmysłowej.
Podobnym błędem poznawczym występującym u osób jest efekt odwrotny . Tutaj osoby, które mają do czynienia z dowodami sprzecznymi z ich przekonaniami, mają tendencję do odrzucania ich i zamykania się w ich pierwotnym przekonaniu. Fraza została wymyślona przez Brendana Nyhana i Jasona Reiflera w artykule zatytułowanym „Kiedy poprawki zawodzą: utrzymywanie się błędnych wyobrażeń politycznych”.
Kiedy osoby o przeciwnych poglądach interpretują nowe informacje w sposób stronniczy, ich poglądy mogą się jeszcze bardziej rozwinąć. Nazywa się to „ polaryzacją postaw ”. Efekt ten został zademonstrowany w eksperymencie, który wymagał wylosowania serii czerwono-czarnych kulek z jednego z dwóch ukrytych „ koszyków bingo ”. Badani wiedzieli, że jeden z koszy zawiera 60% kul czarnych i 40% czerwonych, a drugi koszyk 40% czarnych i 60% czerwonych. Eksperymentatorzy obserwowali reakcje badanych, gdy kolejno wychodziły kule o przeciwnych kolorach, co nie sprzyjało żadnemu z koszy. Po wylosowaniu każdej piłki badani w grupie zostali poproszeni o sformułowanie na głos oceny prawdopodobieństwa, że piłki należą do jednego lub drugiego kosza. Osoby te stawały się coraz bardziej pewne siebie po każdym kolejnym losowaniu. Niezależnie od tego, czy początkowo myśleli, że koszyk był prawdopodobnie tym, który zawiera 60% czarnych piłek, czy ten z 60% czerwonymi kulkami, ich oszacowanie prawdopodobieństwa tego pomysłu wzrosło. Inną grupę badanych poproszono o przewidzenie kosza dopiero na końcu sekwencji losowania piłki, a nie po każdym losowaniu. Te ostatnie osoby nie wykazały efektu polaryzacji, co sugeruje, że efekt ten niekoniecznie występuje, gdy jednostki po prostu mają przeciwne poglądy, ale raczej, gdy otwarcie wyrażają te poglądy.
Błąd potwierdzający może wyjaśniać, dlaczego pewne przekonania utrzymują się, mimo że ich początkowe dowody zostały wyeliminowane. Trwałość przekonania została wykazana w serii eksperymentów z wykorzystaniem tzw. „Paradygmatu podsumowania”: badani badają sfałszowane dowody hipotezy, mierzy się ich zmianę nastawienia, a następnie dowiadują się, że dowody były fikcyjne. Ich postawy są następnie ponownie mierzone, aby zobaczyć, czy ich przekonanie powróci do poprzedniego poziomu. Typowy wniosek jest taki, że przynajmniej niektóre początkowe przekonania pozostają, nawet po pełnym omówieniu. W jednym eksperymencie badani musieli rozróżniać prawdziwe i fałszywe listy samobójcze. Raport wyjaśniający był przypadkowy: niektóre osoby wyjaśniły, że dokonały prawidłowej oceny, inne, że dokonały oceny nieprawidłowej. Nawet po pełnym omówieniu badani nadal pozostawali pod wpływem losowego raportu. Nadal uważali, że ocenili te zadania lepiej lub gorzej niż przeciętnie, w zależności od tego, jaki raport został sporządzony z ich wstępnej oceny.
W innym badaniu uczestnicy zapoznali się z ocenami zawodowymi dwóch strażaków, a także z ich odpowiedziami na test awersji do ryzyka . Te fikcyjne dane zostały uporządkowane w celu wykazania pozytywnego lub negatywnego związku między postawą podejmowania ryzyka a wydajnością zawodową. Nawet gdyby te studia przypadków były prawdziwe, byłyby naukowo słabym dowodem. Jednak badani uznali je za subiektywnie przekonujące. Kiedy studia przypadków okazały się fikcyjne, wiara badanych w związek osłabła, ale pozostała około połowa pierwotnego efektu. Wywiady kontrolne wykazały, że badani rozumieli podsumowanie i traktowali je poważnie. Testerzy zdawali się ufać przesłuchaniu, ale czuli, że zdyskredytowana informacja nie odzwierciedla ich osobistych przekonań.
Eksperymenty wykazały, że informacja ma silniejszy wpływ, gdy pojawia się na początku serii, nawet jeśli każda informacja ma takie samo znaczenie. Na przykład ludzie robią lepsze wrażenie na kimś, kogo określa się jako „inteligentnego, pracowitego, impulsywnego, krytycznego, upartego, zazdrosnego”, niż gdy podaje się im te same słowa w odwrotnej kolejności. Ten irracjonalny efekt prymatu jest niezależny od efektu niedawności, w którym pierwsze elementy serii pozostawiają silniejszy ślad w pamięci. Efekt ten tłumaczy się błędem interpretacyjnym: ucząc się o pierwszych elementach serii, ludzie formułują hipotezę roboczą, która wpływa na to, jak interpretują pozostałe informacje.
Jedną z demonstracji tego irracjonalnego efektu pierwszeństwa były kolorowe żetony wylosowane z dwóch urn. Rozkład kolorów żetonów w dwóch urnach jest inny. Badani zostali wcześniej poinformowani o rozmieszczeniu w każdej z dwóch urn. Badanym pokazano przypuszczalny rysunek 60 żetonów pobranych z jednej z dwóch urn wyborczych. Następnie musieli oszacować prawdopodobieństwo, że losowanie pochodzi z pierwszej lub drugiej urny. W rzeczywistości losowanie zostało sfałszowane, a kolory pojawiły się w ustalonej kolejności. Pierwsze 30 losowań faworyzowało jedną urnę, a następne 30. Ostatecznie seria 60 odbitek była neutralna. Jednak badani preferowali urnę sugerowaną przez pierwsze 30 losowań.
Inny eksperyment polegał na obejrzeniu pokazu slajdów pojedynczego obiektu, który początkowo wydawał się rozmyty, a następnie stał się ostrzejszy. Po każdym slajdzie badani byli proszeni o przedstawienie najlepszych sugestii dotyczących natury obiektu. Badani, których pierwsze przypuszczenia były fałszywe, upierali się przy nich, nawet jeśli obraz stopniowo stawał się na tyle ostry, że obiekt był łatwy do zidentyfikowania.
Iluzoryczna korelacja to tendencja do dostrzegania nieistniejących korelacji w zbiorze danych. W jednym eksperymencie badani zostali poproszeni o przeczytanie zestawu psychiatrycznych studiów przypadku, w tym odpowiedzi na test plam atramentowych Rorschacha . Wskazali, że homoseksualiści w badanym zestawie częściej zgłaszali widzenie niejednoznacznych seksualnie pośladków, odbytu lub postaci w testach plam atramentowych. W rzeczywistości przedstawione psychiatryczne studia przypadków były fikcyjne iw jednej wersji eksperymentu zostały napisane w taki sposób, że homoseksualiści rzadziej zgłaszali tego rodzaju obrazy. W dochodzeniu grupa doświadczonych psychoanalityków zgłosiła ten sam zestaw fantazyjnych skojarzeń z homoseksualizmem.
W innym badaniu wymieniono objawy występujące u pacjentów z zapaleniem stawów, a także warunki klimatyczne w okresie 15 miesięcy. Wszyscy pacjenci oprócz jednego uważali, że ich ból był związany z pogodą, chociaż faktyczna korelacja wynosiła zero.
Efekt ten jest rodzajem błędu interpretacyjnego w tym sensie, że obiektywnie neutralne lub niekorzystne dowody są interpretowane w sposób, który wzmacnia istniejące wcześniej przekonania. Aby ocenić, czy dwa zdarzenia, takie jak choroba i zła pogoda, są skorelowane, ludzie w dużym stopniu polegają na liczbie przypadków pozytywnych i pozytywnych : w tym przykładzie przypadki „odczuwanego bólu - zła pogoda”. Mniej uwagi poświęcają innym przypadkom (brak bólu i / lub dobra pogoda). Efekt ten może również odzwierciedlać pamięć selektywną, ponieważ ludzie mogą czuć, że te dwa zdarzenia są ze sobą skorelowane, ponieważ łatwiej jest zapamiętać czasy, kiedy wydarzyły się w tym samym czasie.
| Dni | Deszcz | Nie ma deszczu |
|---|---|---|
| Artretyzm | 14 | 6 |
| Żadnego zapalenia stawów | 7 | 2 |
W powyższym fikcyjnym przykładzie zespoły zapalenia stawów są bardziej prawdopodobne w dni bez deszczu. W rzeczywistości w deszczowe dni 66% (14/21) ludzi cierpi na artretyzm w porównaniu z 75% (6/8) ludzi, którzy cierpią na tę chorobę w dni, kiedy nie ma deszczu. Dlatego bardziej prawdopodobne jest wystąpienie zapalenia stawów w dni bez deszczu. Jednak ludzie będą zwykle skupiać się na stosunkowo dużej liczbie dni, w których występowała zarówno zła pogoda, jak i zbiór objawów zapalenia stawów. Skupiając swoją uwagę tylko na jednej komórce w tabeli, a nie na wszystkich czterech, ludzie mają tendencję do błędnej interpretacji związku między warunkami pogodowymi a zapaleniem stawów.
Przed pierwszymi badaniami psychologicznymi nad stronniczością konfirmacji zjawisko to było anegdotycznie obserwowane przez pisarzy i filozofów.
W starożytności grecki historyk Tukidydes (ok. 460-ok. 395 pne ) pisze w Historii wojny peloponeskiej :
„Ludzkość ma w zwyczaju [...] posługiwać się suwerennym rozumem, aby odłożyć na bok to, czego sobie nie wyobrażają. "
W Boskiej komedii (1307-1321) włoskiego poety Dantego Alighieri postać św.Tomasza z Akwinu ostrzega Dantego, kiedy spotykają się w niebie:
„Często zdarza się, że pochopna opinia przechyla się w niewłaściwą stronę, a wtedy uczucie wiąże zrozumienie. "
Angielski filozof i naukowiec Francis Bacon twierdzi, że tendencyjna ocena dowodów doprowadziła do „wszelkich przesądów, czy to w astrologii, snach, znakach, sądach Bożych itp . ”. Bacon pisze w novum organum (1620):
„Kiedy ludzka świadomość przyjmie jakąś opinię ... zwraca się do wszystkich innych rzeczy, aby ją wspierać i podtrzymywać. I chociaż można znaleźć elementy pod względem liczby lub znaczenia w innym kierunku, elementy te są nadal lekceważone lub pogardzane, lub też dzięki pewnym różnicom odkładane na bok lub odrzucane. "
W Pensées sur la comète (1683), tekście krytykującym przesądy i tradycję, francuski filozof Pierre Bayle (1647-1706) odnosi się do stronniczości potwierdzającej i jej wyjaśnienia przez pragnienie:
„W tej kwestii nie konsultują się zbytnio z Historią, aby dowiedzieć się, czy ich przekonania są prawdziwe, ale by przekonać się, że to prawda: i nie możemy powiedzieć iluzji, jaką stwarza to w zmysłach i sądzie. W istocie zdarza się, że stamtąd znacznie lepiej obserwuje się fakty, które chce się znaleźć, niż inne, i że rozszerza się lub obniża jakość wydarzeń stosownie do zaabsorbowania. "
W swoim eseju Czym jest sztuka? (w) rosyjski pisarz Lew Tołstoj (1828-1910) pisze:
„Wiem, że większość ludzi - nie tylko ci, których uważa się za inteligentnych, ale nawet ci, którzy są bardzo inteligentni i zdolni do zrozumienia najtrudniejszych problemów naukowych, matematycznych czy filozoficznych - bardzo rzadko potrafią dostrzec nawet najbardziej prostą i oczywistą prawdę. ponieważ muszą przyznać się do fałszywości wniosków, które sformułowali, a być może z jeszcze większym trudem, wniosków, z których są dumni, których nauczyli innych i na których zbudowali swoje życie. "
Termin „potwierdzenie stronniczości” (po angielsku: potwierdzenie stronniczości ) został wymyślony przez brytyjskiego psychologa Petera Wasona (in) (1924-2003). W eksperymencie opublikowanym w 1960 roku wezwał badanych do zidentyfikowania reguły stosowanej do trójek liczb. Na początku wyjaśniono im, że liczby 2-4-6 pasują do reguły. Badani mogli następnie wygenerować własne trojaczki liczb, a eksperymentator powiedziałby im, czy te trojaczki są zgodne z regułą.
Chociaż rzeczywista reguła była po prostu „sekwencją rosnącą”, badani mieli duże trudności z jej wymyśleniem, często ogłaszając znacznie bardziej szczegółowe zasady, takie jak „środkowa liczba to średnia z pierwszej i ostatniej”. Wydawało się, że badani testowali tylko pozytywne przykłady, to znaczy trojaczki, które były posłuszne ich założeniom reguł. Na przykład, jeśli wyobraziliby sobie regułę: „Dodaj 2 do następnej liczby”, zasugerowaliby trójki, które zawsze pasują do tej reguły (np. 11-13-15), zamiast trójek, które naruszają regułę (np. 11- 12-19).
Wason dopuszczone do rebuttability , że badania naukowe hipotezy to poważna próba jej obalenia. Swoje wyniki zinterpretował jako ilustrację wyraźnej preferencji dla potwierdzenia nad brakiem zgody, stąd jego wybrany termin , błąd potwierdzenia lub „błąd weryfikacji”.
Wason wykorzystał również błąd potwierdzenia, aby wyjaśnić wyniki swojego eksperymentu polegającego na zadaniu selekcji . W tej pracy uczestnicy otrzymują częściowe informacje o zbiorze obiektów i muszą określić, jakich innych informacji będą potrzebować, aby stwierdzić, czy zastosowano regułę warunkową („Jeśli A, to B”). Wielokrotnie stwierdzono, że ludzie słabo radzą sobie z różnymi formami tego testu, w większości przypadków ignorując informacje, które mogą obalić regułę.
Błąd potwierdzenia jest często opisywany jako wynik automatycznego przetwarzania. Osoby nie używają strategii oszukiwania w celu zniekształcenia danych, ale używają mniej lub bardziej mimowolnych form przetwarzania informacji. Według Roberta MacCouna większość przetwarzania obciążonego dowodami zachodzi w sposób niezamierzony poprzez połączenie mechanizmów „gorących” (motywowanych) i „zimnych” (poznawczych).
Poznawczy wyjaśnienie stronniczości potwierdzenia oparte są na ograniczeniach na zdolność ludzi do realizacji złożonych zadań i skróty, zwane „ heurystyka ”, których używają. Na przykład, osoby mogą ocenić wiarygodność informacji za pomocą heurystyki dostępności , to znaczy, jak łatwo przychodzi do głowy dana idea. Możliwe jest również, że ludzie mogą skupiać się tylko na jednej myśli na raz, co utrudnia równoległe testowanie alternatywnych hipotez. Inną heurystyką jest pozytywna strategia testów, zidentyfikowana przez Klaymana i Ha, w której osoby weryfikują hipotezę, badając przypadki, w których spodziewają się własności lub zdarzenia. Ta heurystyka pozwala uniknąć trudnego (jeśli nie niemożliwego) zadania analizy sposobu diagnozowania każdego możliwego problemu. Ponieważ jednak ta metoda nie jest powszechnie wiarygodna, jednostki mogą również ignorować wyzwania dla swoich istniejących przekonań.
Do wyjaśnienia motywacji obejmować efekt pragnienia na przekonaniu , czasami nazywane „ magiczne myślenie ”. Wiadomo, że ludzie pod wieloma względami wolą myśli przyjemne od nieprzyjemnych: w psychologii aspekt ten nazywany jest zasadą Pollyanny lub pozytywnym nastawieniem. W odniesieniu do argumentów lub źródeł dowodów zasada ta może wyjaśniać, dlaczego istnieje większe prawdopodobieństwo, że pożądane wnioski zostaną uznane za prawdziwe. Zgodnie z eksperymentami dotyczącymi manipulowania celowością wniosków, jednostki wymagają wysokiego poziomu dowodów, aby zaprzeczyć nieprzyjemnym pomysłom, i niskiego poziomu, aby potwierdzić preferowane pomysły. Innymi słowy, pytają: „Czy mogę wierzyć? Aby uzyskać kilka sugestii i „Czy mam wierzyć?” „dla innych. Chociaż konsekwencja jest pożądaną postawą, nadmierny wymóg spójności jest kolejnym potencjalnym źródłem uprzedzeń, ponieważ może uniemożliwić jednostce neutralną ocenę nowych lub zaskakujących informacji. Psycholog społeczny Ziva Kunda (in) łączy teorie poznawcze i motywacyjne, twierdząc, że motywacja tworzy uprzedzeń i poznawcze czynniki, które determinują wielkość tego efektu.
Niektóre wyjaśnienia dotyczące analizy kosztów i korzyści zakładają, że jednostki nie tylko bezinteresownie testują hipotezy, ale raczej poprzez oszacowanie kosztów różnych błędów. Biorąc pod uwagę idee z psychologii ewolucyjnej , Jacques Friedrich sugeruje, że jednostki nie dążą przede wszystkim do prawdy w testowaniu hipotez, ale raczej unikają najbardziej kosztownych błędów. Na przykład pracodawcy mogą zadawać wiodące pytania (test pozytywny) podczas rozmów kwalifikacyjnych, ponieważ koncentrują się na odrzucaniu nieodpowiednich kandydatów. Yaacov Trope i Akiva Liberman uzupełniają tę teorię, twierdząc, że ludzie porównują dwa rodzaje błędów: przyjmując fałszywe założenie lub odrzucając prawdziwe założenie. Na przykład ktoś, kto nie docenia uczciwości przyjaciela, może traktować go podejrzliwie, a tym samym nie doceniać przyjaźni. Z drugiej strony przeszacowanie uczciwości przyjaciela byłoby mniej kosztowne. W takim przypadku racjonalne byłoby poszukiwanie, ocena lub zapamiętywanie dowodów uczciwości w sposób stronniczy. Kiedy ktoś sprawia wrażenie introwertyka lub ekstrawertyka, pytania pasujące do tego wrażenia są bardziej empatyczne . Sugeruje to, że podczas rozmowy z kimś, kto wydaje się być introwertykiem, oznaką lepszych umiejętności społecznych jest pytanie: „Czy czujesz się nieswojo w sytuacjach towarzyskich?” Zamiast „Lubisz głośne imprezy? ”.
Błąd potwierdzający może spowodować, że inwestorzy będą zbyt pewni siebie, ignorując wskazówki, że ich strategia prowadzi ich do strat. W badaniach rynków finansowych powiązanych z wynikami wyborów inwestorzy osiągali większe zyski, gdy opierali się temu nastawieniu. Na przykład uczestnicy, którzy zinterpretowali występ kandydata w debacie w sposób neutralny, a nie stronniczy, mieli większe szanse na osiągnięcie zysku.
Aby zwalczyć efekt tendencyjności potwierdzającej, inwestorzy mogą próbować przyjąć przeciwny pogląd „ze względu na argumentację”. Jedna z takich technik polega na wyobrażaniu sobie upadku ich inwestycji, a następnie kwestionowaniu przyczyn tego upadku.
Amerykański psycholog Raymond S. Nickerson (nie) dokonuje odpowiedzialnego potwierdzenia nieskutecznych procedur medycznych stosowanych na wieki przed nadejściem medycyny naukowej . Jeśli pacjent wyzdrowiał, władze medyczne uważały, że leczenie jest skuteczne, zamiast szukać alternatywnych wyjaśnień, takich jak choroba, która ma naturalny przebieg. Asymilacja uprzedzeń jest również czynnikiem we współczesnym uroku medycyny alternatywnej , na której promotorów i użytkowników mają wpływ obserwowane pozytywne lub niepotwierdzone efekty, ale mogą one traktować dowody naukowe w sposób hiperkrytyczny . Podobnie, oczekiwane lub deklarowane efekty tych alternatywnych terapii przeważą nad krytyką lub brakiem dowodów na ich skuteczność.
Terapia poznawczo został opracowany przez Aarona Becka na początku 1960 roku i stał się popularnym podejściem. Według Becka wypaczone przetwarzanie informacji jest składową depresji . Jego podejście uczy ludzi traktowania dowodów bezstronnie, a nie selektywnego wzmacniania negatywnych perspektyw. Te fobie i hypochondria wykazały również, że udział ich stronniczości potwierdzenia w przetwarzaniu informacji.
Nickerson argumentuje, że rozumowanie w kontekście prawnym i politycznym jest czasami nieświadomie stronnicze, faworyzując wnioski identyczne z tymi, które zostały już poczynione przez sędziów, ławników lub rządy. Ponieważ dowody w procesie z ławą przysięgłych mogą być złożone, a przysięgli często podejmują decyzję o werdykcie na wczesnym etapie procesu, uzasadnione jest oczekiwanie efektu polaryzującego postawę. Przewidywanie, że sędziowie będą stawali się bardziej ekstremalni w swoich opiniach, gdy napotykają więcej dowodów, zostało potwierdzone w eksperymentach z pozorowanymi procesami. Ponieważ nie zapewniają one rozpowszechniania konkurencyjnych opinii, postępowanie inkwizycyjne w sprawach karnych może być bardziej zniekształcone poprzez potwierdzenie niż postępowanie kontradyktoryjne .
Stronniczość potwierdzająca może być elementem tworzenia lub rozszerzania konfliktów; od emocjonalnych debat po wojny. Interpretując dowody na swoją korzyść, każda ze stron przeciwnych może nabrać zbytniej pewności, że znajduje się w najlepszej sytuacji. Z drugiej strony, stronniczość potwierdzająca może spowodować, że ludzie będą ignorować lub błędnie interpretować oznaki zbliżającego się lub pojawiającego się konfliktu. Na przykład, psychologowie Stuart Sutherland i Thomas Kida argumentowali, że amerykański admirał mąż Kimmel wykazał błąd potwierdzający, nie doceniając wczesnych oznak ataku na Pearl Harbor .
Dwudziestoletnie badanie politologów przeprowadzone przez Philipa E. Tetlocka pokazuje, że ogólnie ich przewidywania były niewiele bardziej poprawne niż czysty przypadek. Tetlock podzielił tych ekspertów na „lisy” wspierające wiele hipotez i bardziej dogmatyczne „jeże”. Ogólnie przewidywania jeży były znacznie mniej dokładne. Tetlock wyjaśnił ich niepowodzenie potwierdzeniem, aw szczególności niezdolnością do wykorzystania nowych informacji, które zaprzeczały ich wcześniejszym teoriom.
Charakterystyczną cechą myśli naukowej jest poszukiwanie unieruchomienia lub potwierdzenia dowodów. Jednak wiele razy w historii nauki naukowcy sprzeciwiali się nowym odkryciom poprzez wybiórczą interpretację informacji lub ignorowanie niekorzystnych danych. Wcześniejsze badania wykazały, że ocena jakości pracy naukowej wydaje się być szczególnie podatna na błąd potwierdzający. Wielokrotnie stwierdzono, że naukowcy bardziej przychylnie oceniają badania, w których wyniki są zgodne z ich wcześniejszymi przekonaniami, a badania, których wyniki są sprzeczne z ich wcześniejszymi przekonaniami, mniej przychylnie. Zakładając jednak, że pytanie badawcze jest istotne, że protokół eksperymentalny jest adekwatny, a dane są jasno i kompletnie opisane, uzyskane wyniki powinny mieć znaczenie dla społeczności naukowej i nie powinny być uznawane za szkodliwe, niezależnie od tego, czy są zgodne do aktualnych przewidywań teoretycznych. W związku z tym błąd potwierdzający może być szczególnie szkodliwy dla obiektywnych ocen wyników niezgodnych, ponieważ osoby z tendencją będą prawdopodobnie postrzegać dowody przeciwne jako słabe i poświęcać niewiele uwagi rewizji swoich przekonań. Innowatorzy naukowi często spotykają się z oporem środowiska naukowego, a praca, której wyniki są kontrowersyjne, jest często surowo oceniana przez innych naukowców. W kontekście badań naukowych błąd potwierdzający może wspierać teorie lub programy badawcze z niewystarczającymi lub nawet sprzecznymi dowodami. Błąd potwierdzenia eksperymentatora może potencjalnie wpłynąć na wybór prezentowanych danych. Dane, które są sprzeczne z oczekiwaniami eksperymentatora, można łatwiej odrzucić jako niewiarygodne, wywołując tzw . Efekt „ tendencyjności publikacyjnej ”.
Aby zwalczyć ten trend, trening naukowy uczy sposobów unikania lub ograniczania tego uprzedzenia. Projektowanie protokołów i projektowanie eksperymentów obejmuje zatem randomizację i próby z podwójnie ślepą próbą , podobnie jak uważa się, że społeczny proces wzajemnej oceny łagodzi skutki uprzedzeń poszczególnych naukowców, nawet jeśli argumentowano, że takie uprzedzenia mogą odgrywać rolę. rolę w tym procesie oceny.
Osoba wierząca w istnienie zjawisk paranormalnych będzie miała tendencję do wybierania informacji, które potwierdziłyby ich istnienie, zamiast danych świadczących o czymś przeciwnym. Podobnie osoba, która przestrzega zasad pseudonaukowych, będzie miała tendencję - w przeciwieństwie do sceptyka - do odkładania na bok braku dowodów lub krytyki opartej na nauce i poszukiwania potwierdzenia swoich przekonań.