Narodziny |
5 sierpnia 1861 Północ |
---|---|
Śmierć |
2 lutego 1905(w wieku 43) Uganda |
Czynność | Misjonarz |
Religia | Kościół katolicki |
---|
Auguste Amand Aimé Achte , urodzony dnia5 sierpnia 1861w Warhem , niedaleko Dunkierki , we Flandrii francuskiej i zmarł dalej2 lutego 1905w Ugandzie jest francuskim misjonarzem katolickim, członkiem Białych Ojców , który był jednym z pionierów Kościoła w Ugandzie , językoznawcą i etnografem tych regionów.
Auguste Achte (wszystkie jego inicjały zaczynają się na literę A) urodził się w pobożnej flamandzkiej rodzinie chłopskiej (i flamingów , jak na całej ówczesnej wsi francuskiej Flandrii) z piętnastoma dziećmi. Młody Achte bardzo wcześnie odczuł powołanie misyjne, czytając między innymi życie Théophane'a Vénarda . W wieku czternastu lat został wysłany do niższego seminarium w Hazebrouck . Zgłosił się do Towarzystwa Misjonarzy Afryki w wieku dziewiętnastu lat. Natychmiast odbył nowicjat ojców w Maison-Carrée koło Algieru , a następnie scholastykat w Kartaginie , gdzie w 1885 r. W wieku dwudziestu czterech lat przyjął święcenia kapłańskie. Dwóch z jego braci było także misjonarzami: Stanislas wstąpił do zakonu Cîteaux (cystersów) w 1888 roku i został wysłany do Pekinu , podczas gdy Jeremiasz przygotowywał się do zostania bratem koadiutorem Białych Ojców. Jej siostra i chrześniaczka Germaine dołączyła do zakonnic św. Józefa z Nazaretu w 1891 roku pod imieniem Siostra Marie-Joseph.
Auguste Achte wyróżnia się talentami intelektualnymi. Został przydzielony przez swoich przełożonych do wydziału teologicznego Białych Ojców na ich misji w Jerozolimie w celu szkolenia przyszłych kapłanów melchickich (z których większość pochodziła z prowincji Palestyny i Syrii ) w Sainte-Anne . Podobnie jak wszyscy Biali Ojcowie w tamtym czasie, Auguste Achte po przybyciu do Afryki Północnej obowiązkowo uczył się arabskiego .
W 1889 roku poprosił o wyjazd do Afryki Równikowej i został wysłany do biura zamówień misjonarzy Afryki na Zanzibarze , gdzie zaczął uczyć się suahili , lingua franca w całej Afryce Wschodniej. Oprócz flamandzki , francuski, oczywiście po łacinie , a następnie arabski i suahili, on później dowiedziałem luganda , Runyoro-rutoro i Kiziba , wykonane tłumaczenia Ewangelii i eseje. Z katechizmów , ze śpiewnika, książek duchowych, etc. w tych językach. Ponadto ks Achte zaczął uczyć się języka angielskiego do komunikowania się z brytyjskich władz kolonialnych, chociaż na początku (przynajmniej do końca I wojny światowej ) Biała, francuskojęzycznych Ojców , tym mocniejsze jest M gr Streicher , były niechętnie uczą swoich stad angielskiego z obawy przed „protestancką zarazą” . Na Zanzibarze ojciec Achte przygotowuje się do chrztu i uczy dzieci wykupione z niewoli, której niewolnictwo jest ośrodkiem sułtanatu Zanzibaru w całej Afryce Wschodniej i poza nią.
Udaje się również naprzeciw wyspy, do Bagamoyo na kontynencie, małego miasteczka, które służy jako administracyjna stolica niemieckiej Afryki Wschodniej, gdzie znajduje się misja Białych Ojców. Jeden z nich, o. August Schynse (który wcześniej brał udział w wyprawie na ratunek Eminowi Paszy ), chciał towarzyszyć nowej wyprawie kierowanej przez Emina Paszy wKwiecień 1890od Bagamoyo do południowego Jeziora Wiktorii. O. Achte otrzymuje pozwolenie na wstąpienie. Razem z o. Schynse i Franzem Stuhlmannem oraz prawie czterystoma tragarzami przeszli 1200 km na południe od Jeziora Wiktorii . O. August Schynse zmarł wyczerpany wListopad 1891w Bukumbi. Opisze w swoich książkach, w jaki sposób Stanley wykorzystał wyprawę humanitarną 1886-1889 do wzmocnienia wpływów brytyjskich w Afryce Wschodniej ze szkodą dla innych mocarstw kolonialnych.
W następnych miesiącach ojciec Achte stacjonował w misji Nyegezi , którą odbudował, i poinstruował uczniów w języku suahili i lugandzie. WStyczeń 1891Przecina z M gr Hirth (Wikariusz Apostolski Wiktorii Nyanza), ryzykując życiem, jezioro z małą flotyllą kajaków przewożących ładunki i innych kolegów, by dotrzeć na terytorium obecnej Ugandy . Podczas sztormu zmuszeni są wyrzucić za burtę cenną fisharmonię , aby odciążyć łódź. Przybywając do Ugandy, ojciec Achte pomaga założyć misję Kyagwe , a następnie osiedla się na wyspach Sessé na Jeziorze Wiktorii, aby przejąć region, który został tam przydzielony katolikom. Był w Sessé podczas dramatycznych wydarzeń, które miały miejsce wokół Rubagi (i przyszłej Kampali ) w rStyczeń 1892.
Kapitan Lugard , przedstawiciel Imperial Brytyjskiej Afryki Wschodniej Spółki (British Imperial Society of Afryce Wschodniej), przyjeżdża z rozkazami do podjęcia Ugandy (lub Buganda ), zaostrzając mniejszość anglikański przeciwko lojalistów większości katolickim. The British Army anglikanie przekształcone katolików wobec plemion, które są kierowane, z królem Gandy na ich czele, powodując uwięzienie M gr Guillermain i grabieży stacji misyjnych.
Ojciec Achte otrzymuje od swojego biskupa polecenie zaopiekowania się katolickimi uchodźcami zgromadzonymi w Buddu i poza granicami niemieckiej Afryki Wschodniej . Achte, człowiek pokoju, udaje się negocjować z Lugardem w sprawie powrotu Kabaka Gandy, pomimo jego przewrotności. Następnie założył misję Bikira i kontynuował studia językowe, następnie w Koki , na południowym wschodzie kraju Ganda, oraz w Bukumi, pomimo wrogich najazdów rebeliantów Nyoro . Bouganda weszła do Brytyjskiego Imperium Kolonialnego jako protektorat w 1894 roku i stała się Ugandą.
W 1895 roku, nowy wikariusz apostolski, M gr Streicher , wysyła missionner w krajach Toro i znalazł Vikira podnóża w Ruwenzori . W 1897 r. Zbadał południowy region jeziora Albert w celu założenia stacji w Katwe i nawiązania kontaktu z Belgami Wolnego Państwa Konga na przeciwległym brzegu Semliki , ale jego grupa została zabrana przez bandy potężnego Mulamba. Są molestowani i głodni przez kilka dni, zanim zostali zwolnieni, po przekonaniu go, by nie był poddanym belgijskim.
Ojciec Achte udaje się na misję do Rubagi (jednego z przyszłych zalążków Kampali ), która jest dyrektorem wikariatu apostolskiego północnej Wiktorii-Nyanza , aby pojednać się z Anglikami; ale król Ganda, Mwanga , chociaż w międzyczasie uczestniczył w nabożeństwach protestanckich, celebrowanych przez angielskich ministrów, sprzymierzył się z rebeliantami Nyoros przeciwko Anglikom, co nadal wywoływało niepokoje. Auguste Achte staje się provicaire, odwiedza cały region i jego misje oraz pisze Historię Ugandy , cenny dokument na temat historii tych regionów przed kolonią i przed 1900 rokiem. Został wybrany członkiem Kapituły Generalnej Białych Ojców, która miała się spotkać w 1900 roku w Maison-Carrée . Podczas podróży najpierw zatrzymuje się na pielgrzymce do Jerozolimy , wyjeżdża na chwilę z rodziną do Francji, wyjeżdża do Rzymu , aby zgłosić się i służyć24 maja 1900Papieska msza za kanonizację św Jana Chrzciciela de La Salle w Bazylice Świętego Piotra przez Piusa X , a następnie spędził pobyt w Glasgow z Marists poprawić swój angielski. Następnie brał udział w Kapitule Generalnej Białych Ojców w Algierii (która ponownie wybiera M. gr Livinhaca ), po czym po prawie dwóch latach podróży wraca do Rubagi , aż do 1902 roku.
Prosi o powrót do kraju Toro i do Viriki, gdzie umiera na krótką chorobę 2 lutego 1905 w wieku czterdziestu czterech lat i został pochowany następnego dnia.
Kiedy przybył w 1891 roku, było tam dziewięciu misjonarzy katolickich, trzy stacje misyjne i łącznie 12 000 ochrzczonych i katechumenów. Kiedy zmarł czternaście lat później, Kościół katolicki w Ugandzie miał siedemdziesięciu dwóch ojców i braci misjonarzy , szesnaście sióstr misjonarek Matki Bożej z Afryki , prawie tysiąc katechetów, ponad dwadzieścia stacji misyjnych, niższe seminarium i ponad 92000 Katolicy i ponad 100 000 katechumenów. Jest autorem kilkunastu artykułów naukowych z zakresu etnologii i historii Ugandy, czyli historii królów Bagandy .