Asterix wśród Bretonów

Astérix chez les Bretons to ósmy album z serii komiksów Asterix autorstwa René Goscinny'ego (scenariusz) i Alberta Uderzo (rysunek), wydany w Pilote du n o 307 (9 września 1965) W n ° 334 (17 marca 1966) i wydany jako album w sierpniu 1966 (900 000 egzemplarzy).

Album został przerobiony na tytułową kreskówkę w 1986 roku , a następnie w 2012 roku na żywo pod tytułem Asterix and Obelix: Au service de Sa Majesté .

Streszczenie

Juliusz Cezar właśnie najechał Bretanię , ale wioska w Cantium (nazwa civitas, która stała się Kent ) nadal opiera się rzymskim legionom. Jeden z jej mieszkańców, Breton Jolitorax, zostaje wysłany do Galii, aby szukać pomocy u mieszkańców wioski swojego kuzyna Asteriksa , znanego z magicznego eliksiru, który zwielokrotnia siłę. Asterix i Obelix towarzyszą mu z powrotem do Bretanii, aby przetransportować dużą beczkę magicznej mikstury.

W Bretanii beczka znika wraz z innymi beczkami (z winem te). Rzymianie chwytają wszystkie dostępne beczki, aby je skosztować, aby znaleźć magiczną beczkę na miksturę. Beczka jest ostatecznie rozbita, a jej zawartość utracona.

Wioska Breton walczy z Rzymianami przy pomocy Asterixa i Obelixa, ale bez magicznej mikstury. Aby dodać wiosce odwagi, Asterix przygotowuje fałszywą miksturę na bazie dziwnych ziół, które wziął ze sobą. Po zwycięstwie nad Rzymianami, głowa wioski Breton postanawia podnieść ten eliksir do rangi narodowego napoju. Okazuje się, że te zioła to właściwie herbata .

Elementy historyczne

W Bretończycy opowieści nie dotyczą mieszkańców dzisiejszej Bretanii półwyspu , ale ludzie Breton obecnej - dzień Wielkiej Brytanii , a dokładniej Walia , Cornwall , Anglia (przed inwazją Anglosasów ), którzy są dzisiaj 'hui o nazwie „ Island Bretonowie ”.

Juliusz Cezar miał najechali Brytanię w55 pne J.-C., jako część jego podboju Galów od58 pne J.-C., zwieńczona zwycięstwem nad Vercingétorix w52 pne J.-C.Napisał książkę „ Komentarze do wojen galijskich”, w której omawiana jest ta kampania. Kraj był jednak zajęty i skolonizowana że I st wieku za panowania cesarza Claude .

Rzymska kolonia Londinium , którą przekroczyli w albumie, została założona przez Rzymian dopiero w 43 roku naszej ery, prawie sto lat po przygodach Asterixa. Obecność tego miasta jest zatem anachroniczna.

Następnie, Kąty i Sasi przyszedł do wyspy Bretanii formującej bieżący Anglię ale w podboju The ludność etniczna Breton schronił się w Armoryka tworząc kraj Bretanii zunifikowanej w roku 800, ale także w Galicji i Asturii .

Elementy humorystyczne

NB: „p10-c5” oznacza „tablica 10, pudełko 5”; elementy są klasyfikowane w każdym podtytule zgodnie z ich chronologicznym wyglądem w albumie.

Język angielski

Oprócz zwykłego humorystycznego stylu Goscinny'ego i Uderzo w ich albumach (często opartego na anachronizmach ), Asterix wśród Bretonów prezentuje specyficzne elementy związane z kulturą brytyjską . Chociaż Goscinny przybył do Stanów Zjednoczonych w 1945 roku, nie znając ani jednego słowa po angielsku , jego liczne pobyty w kolejnych latach pozwoliły mu opanować język. W tym albumie systematycznie pasteryzuje tendencje syntaktyczne charakterystyczne dla języka angielskiego, w komiczny sposób przekładając je słowo w słowo na francuski.

„Proszę” (p2-c6) = Proszę , bo „błagam”.
„Weekend” (p2-c7) = Weekend . Termin jest używany tak, jak jest w Quebecu i Nowym Brunszwiku.
"Wstrząsający! »(P2-c8) = Szokujące !
"Raczej. "(P3-c2) = Raczej .
- I tego typu rzeczy. »(P3-c7) = I tego typu rzeczy = i tak dalej.
" Mówię. "(P4-c4) = mówię . , że Bretończycy z albumu cały czas umieszczają w swoich zdaniach (to samo dotyczy „co” = co ). Typowe dla wyższych sfer angielskiej z początku XX -go wieku. Ten zwrot został użyty, aby coś podkreślić.
„Trochę szczęścia. "(P4-c5) = Trochę szczęścia .
„Podajmy sobie ręce. »(P4-c7) = Podajmy sobie ręce .
„Proszę o przebaczenie. »(P5-c3) = Przepraszam .
„Nie chciałbym być dla ciebie utrapieniem. »(P6-c6) = Nie chcę sprawiać ci kłopotu .
„Szczęśliwy, dobry chłopiec. »(P24-c5) = Wesoły, dobry człowiek .
" Musimy. »(P24-c2) = Musimy.
„Moja dobroć! »(P25-c2) = Mój Boże! (wariant „Łaskawej Dobroci!” = Dobroć łaskawy! lub czasami Dobroć łaskawi mnie! )
„Utrzymuj sztywną górną wargę. "(P25-c4) = Zachowaj sztywną górną wargę =" Zachowaj spokój. "
„On całkowicie oszalał. "(P26-c4) = On oszalał =" On oszalał . "," Traci kontrolę. "
„Ze zmartwień zwariowałem. »(P28-c2) = Ze zmartwienia straciłem rozum. = "Martwiłem się. "
„Oni nie byli fair play” (p40-c1) = fair play
„Wspaniale było cię tu gościć. »(P43-c7) = Wspaniale było cię tu gościć.

Nazwy postaci

Zebigbos (p3-c1) = wielki szef = wielki szef .
Jolitorax (p3-c2) = Ładna klatka piersiowa
O'Torinolaringologix (p3-c2) = otolaryngolog . Ten Hibernian reprezentuje obecnego Irlandczyka . Dowodem na to jest cząstka dołączona do jego nazwy, O ' , składająca się z wielu irlandzkich nazwisk.
MacAnoterapix (p3-c2) = aluzja do mechanoterapii, gałąź fizjoterapii , leczenie chorób za pomocą urządzeń mechanicznych. Ten Kaledonian reprezentuje obecnych Szkotów . Dowodem na to jest prefiks przywiązany do swojej nazwy, Mac , tworzących wiele szkocki (Irlandia) i nazwiska, a także jego tartan- oparte bryczesy (tkaniny stosowane w szczególności do wytwarzania kilty ). W serialu pojawią się inne ludy dzisiejszej Szkocji , z albumem Asterix wśród Piktów , Piktów .
Ipipourax (p35-c8) = Hurra bioder!

Brytyjskie tradycje

O piątej po południu (o piątej ) Bretończycy piją gorącą wodę (p2-c6): to słynna tradycja herbaty , przekąska spożywana w popołudniowej herbacie . Tyle tylko, że ten napój wtedy nie istniał, który do domu trafił za sprawą Galów na planszach 41, 43 i 44. W międzyczasie są więc zadowoleni z gorącej wody, której prawdopodobnie towarzyszy chmura mleka .
Marmolada droga do Brytyjczyków jest to rodzaj fałszywego przyjaciela i nie całkiem odpowiadają francuskiej marmoladą : to jest prawie wyłącznie gorzki dżem pomarańczowy . Bretończycy spożywają to na toście , dosłowne tłumaczenie tostów (p2-c6).
Flegma brytyjska (w całym albumie, np. S. 30). Tę cechę charakteru, która zachęca do zachowania chłodu w każdych okolicznościach, nawet w najbardziej dramatycznych, ilustruje wyrażenie Zachowaj sztywną górną wargę . Dosłowne znaczenie „Utrzymuj sztywną górną wargę”. „Odnosi się do warg drżących, kiedy płaczemy, a zatem zachęca do samokontroli (lub samokontroli). W czasach wiktoriańskich flegma szerzyła się w społeczeństwie, a emocje Anglików były tłumione. Dokładniej mówiąc , był to stoicyzm , polegający nie na tym, by niczego nie czuć, ale raczej na znoszeniu kolejek życia, wymagającym cofnięcia się. Ten ideał jest dobrze przepisywane w wierszu Si przez Rudyarda Kiplinga , a także w Invictus przez William Ernest Henley . Ale obecnie postawa pozostawania zawsze niewzruszonym jest raczej źle postrzegana, odnosząc się do tego emocjonalnego stłumienia.
Nieustanne mgły (p3-c8) i deszcze (p10-c7).
Cambridge i jego wioślarze (s. 3-c10); por. Wyścig łodzi .
Wczesna godzina zamykania pubów, która panuje od dawna (s. 11-c6).
Mocny napój (ciepły) (p11-C6), przodek piwa , nierozerwalnie związana z pubami, które jest znacznie większe zużycie niż w Wielkiej Brytanii, we Francji ( patrz tutaj ).
W restauracji (pubie) decurion gra w rzutki (s. 12-c7).
Te pojazdy poruszające się po lewej stronie (P13-C3).
Krótkie cięcia trawy , charakterystyczne dla ogrodu angielskiego (p14-c1). Na tej chacie możemy również zaobserwować inne elementy tego typu ogrodu, np. Wierzbę płaczącą obok chaty .
Te środki anglosaskich , nie dziesiętny, należy Obelix powiedzieć „Oni są szaleni te Bretończycy” (p16-C8).
Stare jednostki monetarne (s. 18). Przed 1971 r. Funt szterling był dzielony na 20 szylingów , a każdy szyling (oznaczany jako „ / ” lub w skrócie „s”) był dzielony na 12 pensów (oznaczany jako „d”). Świnka wart 1 funta i 1: 21 (tj szyling shillings). Do 1971, 2s równoważne z floren 1/10 th £ i 5S równoważne korony ( korony ).
Piętrowy autobus (p20-C6).
Te parasole (P20-C7), związane z legendarnym złej pogody w Wielkiej Brytanii.
Kapelusz melonik (p20-C8).
Dzielnice mieszkaniowe, w których wszystkie domy są jednakowe (str. 28-c9).
Skąpy Szkoci (p31-C4: z kaledończycy ).
Rugby z „ Turnieju pięciu pokoleń ” (p33). Obelix, entuzjastycznie nastawiony do brutalnego charakteru gry, sugeruje zaimportowanie jej do Galii, co jest nawiązaniem do popularności, jaką ta gra pochodzenia angielskiego osiągnęła we Francji.
Brytyjski humor (p33-C1).

Składnia

W tym albumie Goscinny gra na różnicach składniowych istniejących między językiem angielskim i francuskim i dostosowuje je słowo w słowo po francusku:

pytanie-tag typowe anglosaskiej gramatyki, a mianowicie przełomie pytający, które mogą skończyć zdanie, co odpowiada „nie jest?” " po francusku.
- Myślę, że nadejdzie czas, prawda? "(P2-c4), podczas gdy Francuz zagrałby", prawda? "; albo to będzie najwyższy czas, prawda? ;
anteposed epitet przymiotnik (umieszczony przed merytoryczna) w języku angielskim ( dobry przyjaciel ): Jolitorax, pierwszy kuzyn Asteriksa, mówi o „magicznego eliksiru” (P5-c1), a następnie z „rzymskich wojsk” (p5- c2 ) itp. Ten żart jest najczęściej używany na albumie, identyfikując nawet Bretończyków. Obélix zauważa tę ustną specyfikę i natychmiast dostosowuje ją na swój własny sposób, odkładając przymiotniki zwykle antepozowane w języku francuskim: „Zacząłem mieć duży apetyt” (s. 11-c1). To powiedziawszy - i jest to tym bardziej prawdziwe, że Goscinny wyjaśnia, że Bretończycy mówią tym samym językiem co Galowie (p2-c2) - Jolitorax i inni Bretończycy zapominają od czasu do czasu o tej inwersji; na przykład „letnie ale”, „kuzynka” i „magiczna mikstura” (p3-c4).

Inne elementy kulturowe

„ Mój krawiec jest bogaty ” (s. 5-c9), słynna repartycja podręczników Assimil ( Mój krawiec jest bogaty ).
"Mój ogród jest mniejszy niż Rzym, ale moje pilum jest silniejsze niż twój mostek!" », Kolejne odwrócenie uwagi od podręczników Assimil.
O ocenie kontynentalnej często mówi się o walorach kuchni brytyjskiej . „W Bretanii jedzenie jest pyszne” (str. 7-c3); lub ze słynnym sosem miętowym (p15-c4).
Tunel kanału (p10-C8). Chociaż w 1966 r. Tunel nie został jeszcze zbudowany (działał od 1994 r. ), Projekt wznowiono w 1957 r. , Stając się tym samym w centrum europejskich wiadomości o tworzeniu historii.
The Beatles (p15-c10).
Jolitorax puka do drzwi Relax: "POM POM POM POM, POM POM POM POM". To jest sygnał wywoławczy programu Les français parle aux français w Radio London (str. 16).
Wiele dymiących kominów (str. 18-c2).
Tower Bridge (p18-C2, C6-p18).
Pałac Gubernatora inspirowany jest Pałacem Buckingham (p15-c2, p18-c2, p21-c1 ...), którego portal zdobią lwy (jeden z symboli Wielkiej Brytanii ).
Słynna Tower of London (str. 25-c8), więzienie, na szczycie którego latają legendarne wrony .
Witryna wypełniona plackiem (en) , preparatem kulinarnym zawartym w zakrytym cieście, odpowiadającym naszym francuskim ciastom (choć te ostatnie są tylko solone) (str. 28-c1).
Tablice 29 i 30 są dla autorów okazją do pokazania wnętrza typowego dla burżuazji angielskiej, o czym świadczą różne elementy:
- wycieraczki z napisem „BIENVENUE” (mile widziane) umieszczony przed przednią drzwiczek (p29-C3);
- tabliczka z napisem "foyer DOUX foyer" (Home sweet home) wiszące nad kominkiem (p29-C4);
- z zasłony węzły (p29-C4);
- marmurowa płyta przypominająca gazetę i nosząca nazwę Le Temps , w nawiązaniu do brytyjskiego dziennika The Times (str. 29-c7).
Kaledońscy bardowie (s. 33-c5) grający na dudach i bębnach , zainspirowani szkockimi muzykami .
Thames z wodami sino (p39 & 40).

Karykatury

Oprócz Beatlesów, Achille Talon jest również karykaturowany w tym albumie, pod postacią otyłego rzymskiego legionisty, który mówi „hop” (ramka 1 na płycie 10, strona 14).

Miasta i miejsca skrzyżowane / przywołane

Londinium , Londyn
Camulodunum ,niedaleko Colchester
Durovernum (en) , Canterbury
Dubrae , Dover

Cytaty łacińskie

Fluctuat nec Połączenie ! : Jest ubijany przez fale, ale nie tonie. Waluta miasta Paryża.
O Fortunatos nimium, sua si bona norint agricolas : Zbyt szczęśliwi ludzie z pól, jeśli znają swoje szczęście

W kreskówce

Uwagi i odniesienia

„ Asterix and Obelix: In the service of his Majesty ” , na Allociné (dostęp 26 marca 2025 )
Julian Baggini, „ Asterix between the philosophers:„ From self-control to self-service ” ”, magazyn Philosophie, wydanie specjalne 24 ,zima 2014
The Encyclopedia: The Beatles .
Encyklopedia: Achilles Talon .

Załączniki

Bibliografia

Paul Gravett (reż.), „From 1950 to 1969: Astérix chez les Bretons ” , in The 1001 comics, które musieliście czytać w swoim życiu , Flammarion ,2012( ISBN 2081277735 ) , s. 256.