Anne-Marie du Boccage

Anne-Marie du Boccage Obraz w Infobox. Biografia
Narodziny 22 października 1710
Rouen
Śmierć 8 sierpnia 1802(91)
Paryż
Przezwisko Sapho z Normandii
Pseudonim Pani D. B ***
Narodowość Francuski
Zajęcia Salonnière , pisarz , dramaturg , tłumacz
Małżonka Pierre-Joseph Fiquet z Boccage

Anne-Marie Le Page , znany jako Fiquet du Boccage , urodzony w Rouen na22 października 1710i zmarł w Paryżu dnia8 sierpnia 1802Jest pisarzem , poetą , autorem listów i dramaturgiem francuskim . Znana jest z niezwykłej kariery literackiej jak na swoje czasy, ponieważ wyróżniła się w głównych gatunkach literackich zarezerwowanych wówczas dla mężczyzn i odniosła wielki sukces.

Biografia

Pochodząca z rodziny z wyższej klasy średniej w Rouen Anne-Marie Du Boccage pisała listy , wiersze i sztuki .

W 1727 roku , poślubiła Pierre-Joseph Fiquet du Boccage , a kolektor rozmiarów, który był również amator z literatury pięknej. Para często odwiedza wszystkich miłośników listów z Rouen: Le Cornier de Cideville , opat Resnel , przyszły prawnik w sprawie Calas Élie de Beaumont , Jeanne-Marie Leprince de Beaumont , opat Yart ...

Po ich założeniu w Paryżu w 1733 roku , para Du Boccage stopniowo zakładała salon . Anne-Marie nawiązuje kontakt ze sławnymi ludźmi. W lipcu 1746 roku otrzymała wyjątkową nagrodę dla kobiety, pierwszą nagrodę przyznaną przez Akademię w Rouen . Wysłała swój wiersz do Voltaire'a, który odpowiedział15 sierpnia 1746nazywając ją „Sapho de Normandie” . Le Cornier de Cideville, który był normandzkim korespondentem Voltaire'a, polecił ją Fontenelle, który wkrótce stał się jednym z jego niedzielnych stałych bywalców. Członek Akademii Francuskiej i Akademii Nauk , Fontenelle pozwala mu związać się z akademikiem Marivaux i spotkać innego akademika, opata Trubleta i uczonych członków Akademii Nauk, takich jak Algarotti i Clairaut .

W lutym 1748 roku opublikowała tłumaczenie sześciu piosenka raj utracony przez Miltona poświęconą Académie de Rouen . Voltaire i Fontenelle go chwalą, a Abbé de Bernis publikuje wersety na jego cześć. Ten wiersz przyniósł mu publiczne zainteresowanie i natychmiastową chwałę. Od końca lat czterdziestych XVIII wieku do lat sześćdziesiątych XVIII wieku nie było już żadnych wierszy wydawanych ku jego chwale w Mercure de France .

Zachęcona sukcesem ziemskiego raju , ośmiela się zmierzyć ze sceną teatralną, z Amazonkami , wierszem tragedii, zuchwałością uważaną przez niektórych za niewybaczalną w kobiecie. Pomimo publicznego „ostrzeżenia przed nim” Anne-Marie du Boccage upiera się, zachoruje w przeddzień pierwszego, ale zna sukces.24 lipca 1749w Comédie-Française . Collé mówi, że istnieje szalony świat, „jak pierwsze wykonanie Voltaire'a lub Crébillona w samym forcie zimy” , nawet jeśli uważa za konieczne przypisanie swojego utworu Resnelowi lub Linantowi. W mizoginiści są rozpętał najlepiej jak mogą obwiniać ją za to, że ryzykował zapuścić się w zachowania mężczyzn w teatrze. Ojciec Raynal  : „Bez pobłażania swojej płci pierwsze przedstawienie nie byłoby ukończone. " Albo Baculard d'Arnaud  : " Możemy nazwać ten utwór Menstrues of Melpomène . (…) Niech będzie zadowolona, ​​że ​​króluje w łóżku i zostawi nam teatr! „ Amazonki mimo wszystko miały na swoim koncie jedenaście występów, odnoszących sukcesy w czasach, gdy wiele ról często padało na pierwszym przedstawieniu. W swoim czasie Fontenelle poprosił o bycie cenzorem sztuki, aby zaaprobował ją publicznie w ten sposób: „Czytałem tę sztukę, w której z wielką przyjemnością widzimy wojownicze Amazonki, tak dobrze reprezentowane przez inną znamienitą Amazonkę Parnasu . „ Dziś ta praca cieszy się ponownym zainteresowaniem i jest przedmiotem badań feministek .

Anne-Marie du Boccage rozpoczęła następnie gatunek eposu z Kolumbią , wierszem składającym się z dziesięciu piosenek, który wywołał silną sensację w świecie literatury. Voltaire, Fréron , Mercure de France , Journal des savans i Journal de Trévoux bardzo go chwalili. Wiersz został trzykrotnie wznowiony w Paryżu i przetłumaczony na angielski , hiszpański , niemiecki i włoski .

Ze wszystkich jego dzieł, jego Listy o Anglii, Holandii i Włoszech również otrzymały wiele pochwał. The Letters on Włoszech , którą opublikowano w 1755 roku, to przerobiony wersja rzeczywistej pismem Anne-Marie du Boccage siostrze podczas jej podróży do Włoch. Stanowią pierwszy dziennik z podróży kobiet we Włoszech.

Anne-Marie du Boccage była również w stanie gromadzić literackie zaszczyty, jak żadna inna kobieta z listów swoich czasów. Po Akademii w Rouen w 1756 roku , ta w Lyonie otworzyła mu swoje podwoje20 czerwca 1758. W międzyczasie odbyła triumfalną podróż do Włoch z mężem. Nie tylko została przyjęta przez papieża, ale była drugą Francuzką po Émilie du Châtelet , która została przyjęta do dwóch prestiżowych Akademii Arkad w Rzymie i Bolonii . Jego przyjaciel Algarotti wysłał go również do akademii w Padwie , Florencji i Cortonie. Wszystkie czołowe osobistości obchodzą ją od miasta do miasta jako niezwykła kobieta. Była także bliską przyjaciółką Charlesa-Alberta Demoustiera .

Anne-Marie du Boccage przejawiała pewien feminizm , nie wahając się sięgnąć po pióro, by wesprzeć inne kobiety, pisarki czy malarki , ale zajęła się głównymi gatunkami zarezerwowanymi w zasadzie dla mężczyzn, takimi jak tragedia i saga .

Pracuje

Z danych BNF można przeglądać w Gallica Les Amazones; Opera, oda; Kolekcja prac Madame du Boccage; Ziemski raj, wiersz naśladowany przez Miltona

Nowoczesne reedycje

Potomkowie

Tragedia Les Amazones została przetłumaczona na język włoski od czasów Anne-Marie du Boccage przez Luisa Bergalli. Sztuka została dowolnie zaadaptowana przez Goldoniego w La Dalmatienne .

We Francji rue de Rouen i rue de Nantes noszą teraz nazwę Anne-Marie du Boccage.

Uwagi i odniesienia

  1. Belhouchat, Bizière, Idels i Villeneuve (2018), s.  117-119.
  2. Bourguinat (2012).
  3. Paola Martinuzzi, recenzja pracy „  Théâtre de femmes de l'Ancien Régime. Tom IV. XVIII wiek , wydanie Aurore Evan ”, w magazynie Studi Francesi , nr 185 (LXII - II), 2018, opublikowanym 1 sierpnia 2018 r. Strona odwiedzona 3 listopada 2018 r. [ czytaj online ]

Bibliografia

Linki zewnętrzne