André-Marie Charue

André-Marie Charue
Biografia
Narodziny 1 st lipiec 1898
Jemeppe-sur-Sambre Belgium
Święcenia kapłańskie 15 sierpnia 1922
Śmierć 20 grudnia 1977
Namur Belgium
Biskup Kościoła katolickiego
Konsekracja biskupia 11 lutego 1942w Namur przez kardynała Josepha-Ernesta Van Roeya
Ostatni tytuł lub funkcja 27 th  biskup Namur
Biskup Namur
1941 - 1974
Poprzedni Thomas-Louis Heylen Robert-Joseph Mathen następujący
Christus oportet crescere
(en) Uwaga na www.catholic-hierarchy.org

André-Marie Charue , urodzony dnia 1 st lipiec 1898w Jemeppe-sur-Sambre ( Belgia ) i zmarł dnia 20 grudnia 1977w Namur (Belgia) był księdzem diecezji Namur. Doktor teologii i licencjat z Pisma , to był 27 th biskup z diecezji Namur , od 1941 do 1974 roku aktywnie uczestniczył w radzie Watykański II i wprowadził ducha i reform w jego diecezji.

Biografia

Szkolenie i wczesna kariera

André-Marie Charue urodził się w Jemeppe-sur-Sambre w prowincji Namur ( Belgia ), dnia1 st lipiec 1898, od ojca księgowego w Glaceries Saint-Roch .

Edukacja podstawowa w szkole Saint-Joseph d ' Auvelais . Od 1910 do 1918, starożytne nauki humanistyczne, a następnie dwa lata filozofii w niższym seminarium we Floreffe . Po pełnym cyklu teologii w Wyższym Seminarium Namur, został wyświęcony na kapłana w15 sierpnia 1922.

W 1926 roku uzyskał tytuł doktora z teologii na Katolickim Uniwersytecie w Louvain , potem w lewo do Rzymu , gdzie uzyskał tytuł licencjata w dziedzinie nauk biblijnych z Instytutu Biblijnego (1928). Po powrocie do Belgii nauczał Pisma Świętego w Grand Séminaire de Namur, kontynuując swoją pracę, która doprowadziła go do uzyskania tytułu magistra teologii,9 lipca 1929.

To samo 9 lipca 1929, jego biskup, prałat Thomas-Louis Heylen , mianuje go honorowym kanonikiem swojej katedry .

Biskup Namur podczas wojny

Nazwany 27 th  biskup Namur przez papieża Piusa XII na12 grudnia 1941, został wyświęcony na biskupa przez kardynała Josepha-Ernesta Van Roeya , arcybiskupa Mechelen ,11 lutego 1942.

Kontekst wojny stawia młodego biskupa przed trudnymi obowiązkami. Od początku okupacji niemieckiej biskupi belgijscy zakazali udziału w mundurach w nabożeństwach, co było wymierzone w różne kolaborujące milicje i Belgów zaangażowanych w armię niemiecką, w tym członków ruchu Rexist , urodzonych w kręgach katolików. działanie przed potępieniem (1936) przez władze katolickie.

Plik 25 lipca 1943zgodnie z decyzją biskupów, ksiądz-dziekan z Bouillon odmawia udzielenia komunii przywódcy Rexów Léonowi Degrelle , ówczesnemu oficerowi SS i szefowi „  legionu walońskiego  ” na froncie rosyjskim , na urlopie z rodziną. Degrelle uderza księdza i zamyka go w piwnicy domu rodzinnego - zanim zwolni go pod presją ... niemieckich władz wojskowych! M gr Charue wymierza ekskomunikę i podaje ją do wiadomości publicznej. Rozumiał ryzyko związane z tą niezwykłą decyzją - które zostało zweryfikowane: w następnych miesiącach aresztowano i zmarło podczas deportacji kilku księży bliskich biskupowi. To było dla niego straszne cierpienie.

Teolog na Soborze Watykańskim II

Podczas Soboru Watykańskiego II , zwana wówczas „squadra belga”, czyli grupa biskupów belgijskich, wspierana przez teologów z Uniwersytetu w Louvain , odegrała wiodącą rolę w odnowie Kościoła katolickiego. W Suenensa , Malines-Bruksela, był jednym z czterech „moderatorów” rady i lider progresywnej skrzydła spotkania; biskup Brugii , M gr De Smedt , przyczyniły się do uznania wymogu ekumenicznego ; M gr Charue, zdyscyplinowany i lojalny duch, specjalista od studiów biblijnych, cieszący się zaufaniem Pawła VI , został wybrany wiceprzewodniczącym „komisji doktrynalnej”, najważniejszej z soboru.

Charue, uzbrojony w swoje umiejętności egzegetyczne, był w szczególności głównym architektem jednego z tekstów soboru, który miał najbardziej trwały wpływ na żywą wiarę katolików: konstytucji Dei Verbum , dotyczącej źródeł wiary . Tekst ten, z jednej strony, z ufnością uznaje wymagania krytycznej analizy, metod naukowych (historycznych i tekstowych) oraz rolę refleksji w interpretacji tekstu biblijnego ; w ten sposób zdecydowanie sprzeciwia się postawie fundamentalistycznej lub literalistycznej (lektura, która czyni tekst świętym w pierwszym stopniu i dosłownie); jednocześnie, a przede wszystkim, przywraca tekstowi biblijnemu pierwsze miejsce odniesienia wiary. W ten sposób otwiera drogę do przywrócenia komunii kościelnej z Kościołami protestanckimi - ponieważ ta kwestia przez cztery stulecia była punktem zerwania między chrześcijanami, ponieważ katolicyzm podkreślał, jako odniesienie wiary, „  Tradycję Kościoła  ”, często ograniczaną od czasów kontrreformacji do hierarchicznego Magisterium i najnowszej dominującej teologii . Od tego czasu słuchanie tekstów biblijnych głęboko zmieniło kulturę Kościoła katolickiego na wszystkich poziomach.

Ponadto, wraz z innymi biskupami belgijskich i teologów M gr Philips, M gr Charue przyczynił się w znacznym stopniu do opracowania i przyjęcia tekstu centralnej rady, konstytucji Lumen gentium . Tekst ten całkowicie zmienia rozumienie, jakie ma sam Kościół katolicki, przechodząc od wizji przede wszystkim hierarchicznej do idei „  ludu Bożego  ” i od mentalności oblężonego przeciwspołeczeństwa do mentalności „człowieka”. „zakwas w cieście”. Z mieszaniną trzeźwości i energii, która charakteryzuje ten sposób odegrała ważną rolę w historii Kościoła katolickiego w XX -tego  wieku .

Wkrótce potem boleśnie doświadczył rozłamów, które doprowadziły do ​​rozpadu Katolickiego Uniwersytetu w Louvain i odejścia jego francuskojęzycznej sekcji z dawnej (flamandzkiej) stolicy Brabancji do nowej siedziby w Walonii, zwanej Louvain-la-Neuve. - ryzykowny biznes, który okazał się sukcesem.

To wszystko nie przeszkodziło mu w skrupulatnym wypełnianiu wszystkich zadań duszpasterskich, zwracając szczególną uwagę na jakość formacji kapłanów swojej diecezji , w której zbudował nowe seminarium duchowne.

Ponadto dekretem z dnia 19 lutego 1943i po dokładnym zbadaniu faktów, prałat Charue umożliwił publiczne oddanie czci Notre-Dame de Beauraing w swojej diecezji, jednocześnie zastrzegając sobie ostateczną ocenę objawień maryjnych w Beauraing i ich nadprzyrodzonego charakteru.

Monsignor Charue został przyjęty na emeryturę dnia 24 czerwca 1974. Ostatnie lata życia spędził na służbie duszpasterskiej chorym w klinice Sainte-Elisabeth w Namur, gdzie zmarł20 grudnia 1977.

Motto

„Christum oportet crescere”  : słowa Jana Chrzciciela skierowane do jego uczniów, kiedy pytają go, czy Jezus jest rzeczywiście Mesjaszem. Pełny tekst brzmi: „To jest moja radość, teraz jest doskonała. On [Chrystus] musi wzrastać, a ja muszę się zmniejszać ”(Jana 3: 29-30)

Bibliografia