Agrippina (komiks)

Agrippina
Seria
Autor	Claire Bretecher
Płeć	Humorystyczny komiks
Główne postacie	Agrypina, jej rodzina, przyjaciele
Miejsce akcji	Francja
Czas akcji	XXI th  century
Redaktor	Dargaud
Pierwsza publikacja	Styczeń 1988 -
Nb. albumy	7 (w 2018)
1999: Humor Alph-Art na festiwalu w Angoulême dla Agrypiny i przodka

Agrippina to seria komiksów wyprodukowana przez Francuzkę Claire Bretécher, której dziewięć albumów zostało opublikowanych w latach 1988-2009.

Przedstawia egzystencjalne dylematy i daremne troski zepsutego nastolatka, absurdalnie karykaturując niedostatki paryskiej burżuazji uwięzionej między egzystencjalizmem a społeczeństwem konsumpcyjnym . Nastolatki są przedstawiane jako fałszywi buntownicy, których interesuje przede wszystkim wygląd i uwodzenie, podczas gdy dorośli to często upośledzeni hipisi, którzy chcą zachować iluzję wolności umysłu, prowadząc ciasne życie.

Albumy

W 1988 roku ukazał się pierwszy tom Agrippina , który pozwolił poznać słownictwo i postacie. Trzy lata później, w 1991 roku, ukazał się drugi album, Agrippina nabiera rozpędu , w tytule którego pojawia się określenie często używane w Agrippinie. Drugi tom pokazuje reakcję Agrypiny, gdy jej najlepsza przyjaciółka znajduje chłopaka. Dwa kolejne albumy, Les Combats d'Agrippine (1993) i Agrippine et les inclus (1995), pokazują pierwsze miłości Agrippiny (Morose le Hachis i Persil Wagonnet).

W 1998 roku komiks przyjął nowy obrót z Agrypiną i jej przodkiem , w którym wystąpiła Zonzon, prababka Agrypiny. Ten album jest najlepiej sprzedającym się albumem z całej serii. Kontynuując poprzedni album, Agrippina et la secte à Raymonde (2001) ma swoją własną intrygę: wszyscy przyjaciele Agrippiny stopniowo wpadają w sekty. W 2004 roku ukazał się album Allergies , który otrzymał mieszane recenzje z powodu przemiany Agrippiny w młodą dziewczynę, która pali i bierze narkotyki. Ósmy i ostatni album, Agrippine déconfite , ukazał się w 2009 roku. Pełne pierwsze pięć tomów ukazało się w 2000 roku, a ten, który zawiera osiem tomów, ukazał się w 2010 roku.

Postacie

Bohaterowie Agrypiny to karykatury nastolatków z lat 90. i ich rodziców, często o mentalności „  sześćdziesiąt osiem  ”. Sama Bretécher podkreślała, że ​​bardziej niż same postacie interesowały ją sytuacje, w których je umieściła: „To postacie, nie muszę ich lubić. Agrippina to postać praktyczna, która pozwala podążać w kilku kierunkach. Równie dobrze mogłaby stać się postacią drugorzędną. "

Agrypina i jej rodzina

• Agrippina  : główna bohaterka serialu, Agrippina jest licealistką w środku nastoletniego kryzysu , ze wszystkimi cechami młodych ludzi w jej wieku: egzystencjalne pytania o sens życia, ciekawość seksualności , ciekawość chłopców, niekończące się rozmawiać z koleżankami, plotki , kłótnie z rodzicami itp. Nie ma konkretnych planów na przyszłość i nie interesuje się zbytnio. Żałuje, że jej rodzice nie rozwiedli się, kiedy mieli okazję, ponieważ dałoby to jej dwa razy więcej prezentów na Boże Narodzenie i urodziny . Jej imię nawiązuje do Agrypiny Młodszej , słynnej trucicielki starożytnego Rzymu .
• Kura  : matka Agrypiny, Poule stara się ze stoickim spokojem przyjmować różne dziwactwa swojego potomstwa, ale udaje się to tylko dzięki dobrej dziennej dawce środków uspokajających . Ona jest prawnikiem .
• Witlinek  : ojciec Agrypiny. On i Poule prawie się rozwiedli, kiedy Agrypina była mała; od tego czasu nie rozmawiają już ze sobą, z wyjątkiem sytuacji awaryjnych. Merlan jest pisarzem; jego prace często koncentrują się na mięczakach . Jest bardzo opiekuńczy wobec swojej córki i trudno mu patrzeć, jak staje się dorosła.
• Biron  : młodszy brat Agrypiny i bête noire, który nie może znieść poczucia humoru, które lubi mu narzucać. Ma już około 8 lat i jest już bardzo dobry w zarabianiu pieniędzy, na przykład organizując płatne wizyty u swojej bardzo starej prababci.
• Babcia  : Mama Kury, to dynamiczna babcia, zawsze gotowa na wyjazd i odkrywanie nowych horyzontów. Wiemy, że wyszła za mąż za komunistę , czego jej własna matka nie wybaczyła. Nazywa go Ninifle z powodu przeziębienia z dzieciństwa. Udaje martwą w Agrippinie, przygnębiona .
• Zonzon  : prababka Agrypiny , pojawiła się w Agrippinie i przodku . W wieku 95 i pół lat zapomina imion członków swojej rodziny, ale pozostaje bardzo utalentowana w arytmetyce umysłowej i otwarta na świat komputerów . Nie lubi zwierząt.
• Wujek Jean-Mi  : brat Poule. Znany jako Jean-Million , nienawidzi swojego imienia i chce nazywać się Scott . Jest nauczycielem matematyki. Flirtował z Rouge-Gorge. Wyrusza w wątpliwe projekty telewizyjne w przygnębionym Agrippinie .
• Candida  : portugalska opiekunka i gospodyni z pół hiszpańskim akcentem . Wystąpiła już w Docteur Ventouse, bobologue i Le Destin de Monique ( stąd jej nazwisko, Rosario).

Przyjaciele

• Bergère Leprince  : najlepsza przyjaciółka Agrippiny, która nadała jej przydomek „Cod-Sauce-verte”. Oboje przysięgali wszystko sobie opowiedzieć, zwłaszcza o chłopcach. Bergère jest głęboko zaangażowany w pracę humanitarną, chociaż w niecodzienne działania, takie jak reintegracja dawnych przestępców. Ogromnie skompleksowała swoją małą klatkę piersiową. Jest ona, która w Agrypina trwa parę wodną , jest pierwszym z dwóch do „zawarcia” (mieć seks ) z chłopcem, Mirtil Galeriusza, co powoduje zazdrość Agrypina użytkownika. Jej imię nawiązuje do pasterki, która poślubia czarującego w baśniach księcia .
• Współczesny Mesclun  : wieczny nieudany kochanek Agrypiny, na tej podstawie, że się ślini. Desperacko stara się zostać zauważony przez cały świat i gra filozofów („Nic poważnego nie pomyślano między Platonem a współczesnym Mesclunem”). Jest utalentowany w komputerach i wykazuje rzadki talent do analizowania romantycznych relacji z innymi nastolatkami i przewidywania ich rozwoju („Mouth of Oracle” w „ Agrippinie” nabiera rozpędu). Mesclun jest mieszanką sałat .
• Rouge-Gorge de Cossé-Balzac  : „Crazy nimfomanka megalo mit”, jak definiują ją koledzy z klasy, jest młodą dziewczyną z obsesją na punkcie swojej sylwetki. Dość okrągła, chce zostać topową modelką . Jest szczególnie kłamcą i mówi wszystkim, że zna najsłynniejsze gwiazdy, które oczywiście są w niej zakochane. Wierzy też, że każdy chłopak, który na nią spojrzy, będzie o niej fantazjował, a nawet się w niej zakocha. Jej usta były opuchnięte kolagenem . Jego nazwa łączy w sobie nazwy Cossé-Brissac i Balzac .
• Psyche Chia  : drugi najlepszy przyjaciel Agrippiny. Gra słowna możliwa na Czechach .
• Moonlight Mollard  : trzeci najlepszy przyjaciel Agrippiny.
• Morose le Hachis  : pierwszy chłopak, z którym Agrypina wychodzi, doprowadza nonkonformizm do absurdu. Uczy Agrypinę „niebytu”.
• Mirtil Galère  : wychodzi z Bergère w Agrippina nabiera rozpędu , potem z Agrippiną na koniec tego samego albumu. W swoich dialogach wielokrotnie używa zwrotów łacińskich.
• Muflée Madredios  : anorektyczka w wieku Agrippiny. Włącza sektę Raymonde do albumu o tym samym tytule i zostaje zmiażdżona przez brązowego ociekacza po bardzo ciężkim poście .
• Canaan Linchbage  : informatyk, który pojawił się w Agrippina and the Ancestor . On i Agrypina zakochali się od pierwszego wejrzenia do tego stopnia, że ​​„zawarli” nie czekając na łóżku Zonzona. W Agrippina and the Sect in Raymonde , dołącza do sekty i próbuje wciągnąć Agrypinę do niej, kiedy właśnie go opuściła. Nazwa jest możliwą aluzją do Château Lynch-Bages , wielkiego rejsu Médoc i prawdopodobnie do Charlesa Babbage'a , matematyka i prekursora informatyki .

Analiza

Krytyka społeczna zgodna z pracą Bretéchera

Pierre Bourdieu kwalifikuje Agrippine jako „rygorystycznym, niemal etnograficzne ewokacji” paryskiej burżuazji intelektualnej, chwycił we wszystkich jego aspektach: postawy ciała, języka, problemy (takie jak obsesja rodziców z sukcesu akademickiego), i  tak dalej. . Szczególnie narażone są problemy związane z rodzinami mieszanymi .

Ten dokumentalny aspekt nie przeszkadza Bretécherowi w tworzeniu „głęboko uniwersalnych” nastoletnich postaci, kpiących z młodości dorosłych i zabarwionego obojętnością sceptycyzmu w obliczu ich sprzecznych nakazów.

Ta krytyka społeczna jest na linii Sfrustrowanych (1973-1981), z których Agrippina jawi się „w sposób [jak] bękartka […], tak powierzchowna i samolubna, jak działacze jej rodziców chcieli być zaangażowani i zdeterminowani, by zmienić społeczeństwo. ”.

W L'Obs Bretécher wyjaśnia wybór tego „przerażającego” imienia: „Ona jest matką Nérona . Chciałem od razu kogoś, kogo chcieliśmy znienawidzić ” .

Pomysłowy język

Agrypina regularnie słynie z „niezwykle pomysłowego języka”. W swoich poprzednich pracach, zwłaszcza Les Frustrés , Bretécher uczyniła język jednym z najlepszych sposobów karykaturyzacji pustki i sprzeczności jej archetypowych postaci. W Agrippinie autorka nadal kataloguje tiki językowe jej współczesnych, jednocześnie mówiąc: „ daleko poza karykaturą ”. W rzeczywistości przeprowadza francuski przez współczesny francuski slang, nie tylko odrestaurowany, ale także w dużej mierze wymyślony, na przykład kiedy ekstrapoluje tiki językowe nastolatków („słabo przetrawione anglicyzmy, konstrukcje werlanowe i eliptyczne, skróty i deformacje”) lub zachęca do przywołania różnych terminów złożoność więzi rodzinnych w dobie rozwodów („fałszywe-demi”, „podwójne-demi”, „półdwoje”). Bretécherowi udało się jednak nadać swoim wynalazkom niezwykle naturalny wygląd, idąc „zawsze w kierunku, w którym podąża sam język”.

Ta werbalna inwencja, świadcząca o „wyostrzonym poczuciu obserwacji uczestniczącej”, pozostaje niezmienna w ciągu dwudziestu lat rozpowszechniania serii. To bardzo przyczynia się do humoru Agrypiny .

Słownictwo W

• rzeźnia: dom starców
• AGM: prababcia (gra słów na temat GMO )

b

• biomaniacy: rodzice („biologiczni rodzice, jeden mężczyzna, druga kobieta”)
• Bouygues (zostaw to): odpuść (ze względu na verlan „niech konkret ”)

VS

• przeszywa mnie: zadziwia mnie
• Klatka dla królików: mieszkanie
• collapse: zobacz „strome zwijanie”
• Podsumuj: uprawiaj seks
• kostka: dziecko (z angielskiego cub  : cub of a carnivore )

re

• pół: przyrodni brat lub przyrodnia siostra tych samych rodziców
• darowizna (to nie jest): to nie jest radość
• double: brat lub siostra („brat lub siostra z tych samych dwóch biomaniaków, w przeciwieństwie do przyrodniego brata lub przyrodniej siostry”)

mi

• zniewalać: męczyć, nudzić
• zniewalać: „nadmiernie się męczyć”
• być na stosie: być w parze
• być na zginaniu: być pominiętym lub pominiętym

fa

• faiche: "  wybitny apokopa z" pissing off ""
• feunic: funny (z angielskiego „fun”)

sol

• skowyt: powiedzieć, powiedzieć.
• giga  : świetny, ogromny, niesamowity
• gnolgui: boy ( verlan de guignol )

K.

• karma (mieć to): mieć szczęście

L

• lague: apokopa dla „ust”
• opuść Bouygues: odpuść (ze względu na verlan „niech beton ”)
• leque: apocope dla „dupy”

M

• polar: miękki, niezdecydowany
• moul: „brudny dzieciak, nawet mały kretyn”

NIE

• krasnolud: Biron, co za tym idzie każde dziecko
• nuigrav: papieros ("poważnie szkodzi zdrowiu")

O

• oinche: głupi, nieciekawy

P.

• zakład penitencjarny: liceum
• pufa: dziewczyna
• poute: "kochany tatusiu do mnie"
• brać ból: nie być w dobrej formie
• zakręć: bądź podniecony seksualnie
• wziąć parę: (podekscytować się, (poruszyć się) (por. poprzedni "mieć swoje opary")

R

• stromy upadek: zapadnięty, wyczerpany

S

• Simone: zobacz „tocsin Simone”

T

• widziałeś czas? : nie spojrzałeś na mnie?
• tocsin Simone: „pomóż, dziękuję, jest gorąco, mamo”

V

• steam: zobacz „weź parę”

 

Lista albumów

• Agrippina , wydawnictwo własne:

1. Agrippina , 1988.
2. Agrippina nabiera rozpędu , 1991.
3. Bitwy Agrypiny , 1992.
4. Agrippina and the Included , 1993.
5. Agrippina i przodek , 1998.
6. Agrypina i sekta w Raymonde , 2001.
7. Alergie , 2004.
8. Agrypina przygnębiona , Dargaud , 2009.

Tłumaczenia

• (de) Agrippina (tłum. Rita Lutrand i Wolfgang Mönninghoff), Rowohlt  :

1. Agrippina , 1989. ( ISBN  3498005324 )
2. Agrippina 2 , 1992 r. ( ISBN  3498005626 )
3. Agrippina 3 , 1994 r. ( ISBN  3498005774 )

• (sv) Agrippina (tłum. Anders Jönsson i Gunilla Sondell), Hammarström & Åberg, 1989. ( ISBN  9176381064 )
• (it) Agrippina  :

1. Agrippina ( tłum . Nicoletta Pardi), Éditions Bompiani , 1990. ( ISBN  8845216136 ) 3. I conflitti di Agrippina , Comic Art , 1997. 8. La battaglie di Agrippina (trad. I. Bozzeda), Comma 22, 2010. Model: ISNN Zawiera również inny album.

• (en) Agrippina (tłum. Fiona Cleland), Methuen  :

1. Agrippina , 1992 r. ( ISBN  0749308125 )
2. Agrippina rzuca chwiejny 1992. ( ISBN  041367150X i 0749314699 )

• (es) Agripina (tłum. Gustau Raluy):

1. Agripina , Beta Editorial, 2000. ( OCLC 433398430 ) 3. Las trifulcas de Agripina , Beta Editorial, 2001. ( ISBN  8470914073 ) 5. Agripina y su antepasada , Norma Editorial , 2008. ( ISBN  9788498140576 ) 8. Agripina esta confusa , Norma Editorial, 2008. ( ISBN  9788498476279 )

• (de) Agrippina (tłum. Kai Wilksen), Reprodukt  :

7. Allergien , 2009. ( ISBN  9783941099036 ) 8. Fix fertig , 2015. ( ISBN  9783943143195 )

Adaptacje

• W 2001 roku Agrippina był tematem 26-minutowego, 26-minutowego animowanego serialu telewizyjnego w reżyserii Franka Vibera . Bretécher nie była tak naprawdę zaangażowana w projekt, wiedząc, że w każdym razie będzie rozczarowana.
• W 2012 roku komiks został zaadaptowany przez Christèle Wurmser dla radia France Culture w serii pięciu 23-minutowych odcinków.

Nagroda

• 1999: Humor Alph-Art dla Agrippiny i jej przodka .

Uwagi i odniesienia

• Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu zatytułowanego „  Lista postaci Agrippiny  ” (patrz lista autorów ) .

• Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu „  Agrippina's Vocabulary  ” (patrz lista autorów ) .

1. Thierry Groensteen ( reż. ), Zdobywca nagrody w Angoulême: 30 Years of comics through the Festival the winners , Angoulême, Éditions de l'An 2 ,2003, 103  str. ( ISBN  2-84856-003-7 ) , str.  91.
2. Yaguello 1996 , str.  23.
3. Claire Bretécher: „Jestem racjonalnie mizantropiczna” , wywiad w L'Express , 19 marca 2009.
4. Bourdieau 1996 .
5. .
6. Eric Aeschimann i Clair Bretécher (int.), „  Agrippine à Beaubourg: la ligne Claire  ”, L'Obs ,13 listopada 2015 r
7. Laurence Le Saux, „  Agrippine # 8 ***  ” , na Bodoï ,18 marca 2009(dostęp 18 października 2016 ) .
8. Yaguello 1996 , s.  24.
9. Pascal Ory , Insolente Agrippine , Read ,1 st maja 2009, wymienione na stronie internetowej L'Express .
10. Drobne przydatne szczegóły przed rozpoczęciem , leksykon na okładce reedycji Agrippine in pocket, Le Livre de pocket jeunesse , Hachette , 2001.
11. „  Agrippina  ” na bedetheque.com .
12. Philippe Audoin, „  Eeehh? Co ona mówi? ////  ” BoDoï , n o  14,grudzień 1998.
13. Claire Bretécher , "  Claire Bretécher:" Nie ma najmniejszego seksizmu w Agrippine "  " , na liberation.fr ,24 marca 2009(dostęp 19 października 2016 ) .
14. "  Agrippine" Claire Bretécher  " , o kulturze Francji ,23 marca 2020 r

Załączniki

Dokumentacja

• Pierre Bourdieau "  Agrypina et le nowoczesnych  " wykład jeune , n O  77,Styczeń 1996, s.  22 ( ISSN  1163-4987 ).
• François Poudevigne, „  Tak przemówiła Agrippina: język i jego aberracje w Agrippine Claire Bretécher  ” , w Neuvième Art 2.0 ,luty 2018.
• Marina Yaguello "  Bretécher bierze parową  ", Młoda czytanie , n o  77,Styczeń 1996, s.  23-4 ( ISSN  1163-4987 ).
• Paul Gravett (reż.), „Od 1970 do 1989: Agrippine  ” , w The 1001 comics, które musiałeś przeczytać w swoim życiu , Flammarion ,2012( ISBN  2081277735 ) , s.  524.
• .

Linki zewnętrzne

• Bibliografia na stronie internetowej Claire Bretécher
• Dossier Agrippine autorstwa Claire Bretécher: długi kryzys młodzieńczy na Balises, internetowym magazynie Biblioteki Informacji Publicznej
• Jean-Pierre Mercier, „  Agrippina, charakter epoki  ” , o kulturze Francji ,15 września 2019 r