indyk | 2 000 000 |
---|---|
Rosja | 719 000 (2010) |
Syria | 100 000 |
Jordania | 65 000 |
Niemcy | 40 000 |
Irak | 34 000 |
Ogół populacji | około 4 000 000 |
Regiony pochodzenia | Kaukaz Północny |
---|---|
Języki | adygean , rosyjski |
Religie | Sunnici muzułmanie |
Powiązane grupy etniczne | Kabardy , ludy czerkieskie |
W Czerkiesi i Czerkiesi , którzy nazywają siebie Adygeya , są ludzie Northwestern Kaukazie .
Żyją w trzech federalnych przedmiotów z Rosji , Adygea gdzie stanowią one 23% ludności, Karaczajo-Cherkessia gdzie stanowią one 11% i Kabardyno-Bałkarii , gdzie są one 57,2%. Wszyscy Adyguanie z Północnego Kaukazu tworzą ułamkową populację około 800 000 ludzi, do której dochodzi bardzo duża diaspora. Ich język jest Adygue , jeden z trzech zachodnich języków kaukaskich z Ubykh , obecnie wymarły i Abchazji .
W czasach sowieckich , były Circassia, więc wyznaczony z XIV th wieku przez kupców Genoese którzy następnie posiadanych liczniki wzdłuż Euxine , została podzielona na cztery terytoriów administracyjnych, odzwierciedlając dyspersji i akulturacji , który jest konsekwencją ludobójstwa zainicjowanego w 1817 roku w ramach reżim carski przez wojnę na Kaukazie . Exonym Tcherkesses , który jest pożyczka od odpowiadającego turecku może być z dawnych Cercetes (w) , biorąc pod uwagę sam pseudonim, jak się wydaje, do Zyges przez Greków , przestała wyznaczenia wszystkich jego mieszkańców.
Następnie jest on zarezerwowany dla centralnych Czerkiesów z autonomicznym terytorium z Karatchaïévo-Cherkessie , w endonym Adyguéens , jest to dla zachodnich Czerkiesów stanowiły w autonomicznym okręgu o Adygea . Techerkesses lub Adyguéens, Orientals zostały nazwane w obrębie Kabardyno-Bałkarii tylko pod nazwą Kabardy , od nazwy księstwa wzniesionego w 1825 roku, Kabarda.
Pod koniec drugiej wojny światowej , gdy szapsugowie District National (w) , utworzony wzdłuż Morza Czarnego dla klany szapsugowie autonomicznego terytorium od Karachay-Cherkessia , w autonomicznej republiki w Kabardyno-Bałkarii zostały usunięte, odpowiednio maja 1945, październik 1943 a kwiecień 1944 r., kiedy Wehrmacht został tam przyjęty, podobnie jak w Galicji Wschodniej, jako wyzwoliciel. W odróżnieniu od drugiego, ten pierwszy nie został przywrócony w 1957 r. W ramach destalinizacji .
Adygeya pojawiły okolice X th wieku jako jednostki językowej i kulturowej , która nigdy nie była politycznie Zjednoczonych. Brak jedności zmniejszył ich wpływy w regionie i zdolność do odpierania częstych najazdów Hunów , Awarów , Alanów , Pieczyngów , Kumanów , Chazarów i Mongołów . Z XVI -tego wieku dotarli pod protektorat tureckiej ale zachowały swoją autonomię, ich lokalne zwyczaje i strukturę społeczną klanów ( tlapq ).
Ten brak jedności będzie kosztował Adyguanów ich niezależność; ich terytorium będą stopniowo przenoszone do Kozaków w Imperium Rosyjskim w uznaniu ich poparcie Katarzyny II (1764-1775) w kontekście konfrontacji z Imperium Osmańskim w końcu XVIII -go wieku i pierwszej połowie XIX -go stulecie. Po wojnie krymskiej Rosjanie zaatakowali Czeczenów i Inguszów, a następnie ujarzmili Imama Szamila na wschodnim Kaukazie w 1859 r. , Po czym w 1864 r . Rozpoczęli pacyfikację Adyguów, jak pisały gazety. osiadać siłą, konfiskować ich stada i ziemie na korzyść rosyjskich kolonistów i wypędzać do Imperium Osmańskiego , deportować do Azji Środkowej lub masakrować krnąbrnych i zbuntowanych.
Plik 21 maja 1864to data wybrana przez Adyguesów (lub Czerkiesów) na upamiętnienie na całym świecie tragicznej rocznicy ich wypędzenia z Kaukazu przez Rosjan, głównie w odniesieniu do ludów czerkieskich (Adygues), Oubychów, Abchazów , które rozpocznie się wygnanie w 1864 r. i który zakończy się w większości w 1867 r.
Od 1917 do 1920 The Russian Civil War stopniowo przyniósł regionu do Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich .
Podobnie jak wiele innych mniejszości etnicznych pod władzą sowiecką , Adyguanie byli masowo deportowani . Wielu uciekło: prawie półtora miliona z nich schroniło się w Turcji . Kolektywizacja komunistyczna również przyczyniła się do upadku tego ludu.
W tym kawalerzystym narodzie o kulturze wojowników dorośli mężczyźni nosili całą broń, a dzieci, zarówno chłopcy, jak i dziewczynki, szkolono się na wojowników. Rodzina była bardzo liczna, bardziej przypominała klan . Rodzice często zostawiali swoje dzieci pod dobrą opieką starszych osób w klanie, zamiast samodzielnie je wychowywać.
Początkowo matriarchalny , lud ten pozostawił kobietom ważniejszą rolę niż inne ludy muzułmańskie. Nosili broń obok mężczyzn, a nawet dzisiaj niektórzy są przedmiotem wysokiego stopnia szacunku i godności.
Przed rosyjską inwazją społeczeństwo Adygueńczyków było bardzo rozwarstwione. Podczas gdy niektóre klany Adygei były mniej lub bardziej egalitarne, wiele innych było podzielonych na bardzo nierówne kasty . Najwyższa była kasta książąt , następnie niższa kasta szlachecka , następnie lud ( plebsu ), chłopi pańszczyźniani i niewolnicy (ci ostatni najczęściej pojmani z sąsiednich ludów ).
Obecnie większość Adyguańczyków mówi po rosyjsku i / lub w swoim oryginalnym języku, adygueńskim : oba języki są zapisane w cyrylicy .
Etnograf Léonte Lioul'e (ru) (1805 - 1862) donosi, że Adyguéenowie (wtedy nazywani Czerkiesami) początkowo wyznawali własną religię, bliską tengrizmowi i wierzyli w najwyższego boga „Ttkhe” ( Тхьэ ). VI th do XV TH wieków chrześcijaństwo dominuje: the Greek misjonarze z siedzibą w Anacopia utworzyć cerkiew lokalne i niektóre misje katolickie Genueńczycy oparte na Krymie również konwertować niektóre klany. Po upadku Konstantynopola w 1453 r. Różne klany Adyguean stopniowo przeszły na islam i znalazły się pod protektoratem sułtana osmańskiego . W XIX -tego wieku, większość Adygeya stała sunnicki tendencja Hanafi .
Adyguanie są podzieleni na tuzin tlapq („klanów”), których symbolem są gwiazdy na aktualnej fladze. Są to w kolejności alfabetycznej Abchowie , Besleneïs , Bjédoughs , Chapsoughs , Egueroukaïs , Gatoukaïs , Janeïs, Kabardy , Mamkheghs, Natoukhaïs , Oubykhs i Témirgoïs . Większość Adyguanów żyjących na Kaukazie to Bjedoughs i Temirgoys, podczas gdy większość diaspory to Abzakhes (en) i Chapsoughs. Wspólny język Adyguean oparty jest na dialekcie Kemirgoy .
Tam jest obecność Adygeya z gór Kaukazu od średniowiecza ( V th wieku - XV -go wieku ) są wymienione jako najemnicy w armii imperium perskie , rzymskie , bizantyjskie lub Złotej Ordy . Zostały one następnie znalezione w dużych ilościach wśród mameluków . Dynastia burdżickich sułtanów została założona przez mameluków pochodzenia Adygueańskiego. Wiele kobiet wybranych do haremu z dynastii osmańskiej były Adyguéennes, zwłaszcza z XVIII -tego wieku.
Kultura Adyguean została częściowo utracona po rosyjskiej inwazji w 1864 r. , Która jest również źródłem diaspory wszystkich ludów Północno-Zachodniego Kaukazu, znanych jako muhadjirs , do różnych regionów Imperium Osmańskiego .
Olej na płótnie przez Eugène Delacroix z 1858 roku przedstawiająca czerkieski trzymając konia za uzdę jest na wystawie w Fuji Museum of Art w Tokio , Japonia .
Czerkiesi są szeroko cytowani przez Lawrence'a z Arabii w jego książce The Seven Pillars of Wisdom , jako muzułmanie mający europejskie korzenie w historycznej Syrii (dzisiejszy Liban , Syria , Jordania ). W szczególności udawał czerkieskiego, że został wzięty do niewoli w miejscowości Deraa .
Jednym z głównych bohaterów SAS serii powieści , masakra w Ammanie , General Khamis Gordour, jest Adyguean dalej czerkieski w książce.