Alfasylabariusz

Alphasyllabary lub pismo alfabetyczno-sylabiczne , to zestaw znaków używany do reprezentowania fonemów o języku . Znajdujący się w połowie drogi między sylabariuszem a alfabetem , składa się ze znaków reprezentujących sylaby z domyślną samogłoską i innymi znakami, często dodatkami, modyfikującymi, zastępującymi lub usuwającymi tę domyślną samogłoskę .

Termin abugida pochodzi od Ge'ez አቡጊዳ, abouguida utworzonego po pierwszych czterech oznakach jego pisania (jak „alfabet” z alfa i beta ). To amerykański językoznawca Peter T. Daniels  (w) zaproponował użycie tego terminu dla tego typu systemu.

Teoria

Ta zasada działania przez fikcyjnego przykład może być podany jest grafem spółgłoskę w danym alphasyllabaire, oznaczony K . Ten grafem zwykle czyta się jako sylabę składającą się ze spółgłoski (tutaj /k/), po której następuje domyślna samogłoska (w naszym przykładzie a/a/). Jeśli chcemy napisać /ka/, wystarczy unikatowy znak K . Aby napisać /ki/, konieczne będzie użycie znaku aneksu dodawanego do wykresu K  : K + i . Aby napisać / k / samodzielnie (w grupie spółgłosek, na przykład na końcu wyrazu ...), konieczny jest trzeci znak, który domyślnie oznacza brak samogłoski (znak reprezentowany w naszym przykładzie przez * ): K + * . Taki znak jest często nazywany halant (nazwa sanskrycka , którą nosi w pismach Indii) lub - mniej przekonywujący - killer (tłumaczenie halant , być może przez aluzję do faktu, że ten znak "zabija", jest (tj. tworzy samogłoskę) który zwykle następuje po zniknięciu spółgłoski) i mówi się, że spółgłoska jest „odwołana” . Wreszcie, aby napisać / i / bez wsparcia spółgłoski, potrzebujesz czwartego znaku, znaku niezależnego / i / (zaznaczonego İ w naszym przykładzie). Jeśli podsumujemy:

Ostatecznie potrzebne są cztery różne znaki ( K , i , * oraz İ ), gdzie w alfabecie potrzebne są trzy ( k , a oraz i ). Z drugiej strony, dla najczęściej występującej sylaby wystarczy jeden znak.

Czasami podział znaków nie odpowiada klasycznemu podziałowi sylabicznemu. Na przykład, gdy r poprzedza inną spółgłoskę grupy spółgłosek w dewanagari (przykład fikcyjny: karka ), zapisuje się ka-rka z innymi spółgłoskami z tej grupy, tym samym znakiem rka , gdzie w rozszczepieniu sylabicznym użyto by ka - r-ka albo kar-ka. Inne przypadki w indyjskich pismach bramickich istnieją dla przesunięć spółgłosek rozpoczynających się na l- .

Przykład dewanagari

Możemy zilustrować ten sposób działania tymi samymi przykładami napisanymi alfabetycznie, jak dewanagari  :

Na marginesie zauważamy kilka charakterystycznych cech alfabetów:

Lista alfabetyczna

Wiele alfasylabariuszy wywodzi się z pism używanych w językach w Indiach (takich jak Brahmi czy Devanagari ), i to właśnie w tym rejonie globu znajdujemy najróżniejsze alfasylabariusze:

Uwagi i referencje

  1. Jean Sellier, Historia języków i ludów, które nimi mówią , Paryż, La Découverte, 2019, ( ISBN  978-2-707-19891-4 ) s. 442.
  2. "  Pisma indyjskie i ich rozpowszechnianie  " , na class.bnf.fr (dostęp 20 maja 2021 )

Zobacz również

Powiązane artykuły