Opactwo przynęty

Opactwo przynęty
Obraz opactwa Lure
Fundacja 611
Założyciel Saint Desle
Ochrona Logo pomnika historycznego Zarejestrowany MH ( 1968 , 1977 , 1998 )
Lokalizacja
Kraj Francja
Region Bourgogne-Franche-Comté
Departament Haute-Saone
Wspólny wabik
Informacje kontaktowe 47 ° 41 ′ 13 ″ północ, 6 ° 29 ′ 28 ″ wschód
Geolokalizacja na mapie: Górna Saona
(Zobacz lokalizację na mapie: Górna Saona) Opactwo przynęty
Geolokalizacja na mapie: Francja
(Zobacz sytuację na mapie: Francja) Opactwo przynęty
Geolokalizacja na mapie: Bourgogne-Franche-Comté
(Zobacz lokalizację na mapie: Bourgogne-Franche-Comté) Opactwo przynęty

Założony na początku VII p  wieku św Desle i podniesiony przez Beltramme z X th  wieku Abbey przynęty jest klasztor, którego środek znajduje się w zwabić , które do 1678 cieszył szeroki autonomii Abbot noszący nazwę Prince of Imperium. W XII -tego  wieku zbliżył się do opactwa Murbach , z którym jest zjednoczony w 1556 roku spotkała się w 1678 roku w hrabstwie Burgundii . Pozostał jedynie obecny budynek prefektury i kilka okolicznych domów kanonicznych.

Strona

Od samego początku konstrukcja była dołączona do Font de la Font, odrodzenia Ognon . W tym czasie teren był bagnisty.

Historyczny

Saint Desle

W 611 r. św. Desle (lub Deicole lub Diel), uczeń św. Kolumbana , założył w Lure (Lura lub Luthra wywodzące się od lutum = bagno ) klasztor. Jest prawdopodobne, że kilka domów już zajęło to miejsce, ponieważ znajdowało się na drodze z Mandeure do Luxeuil, a wykopaliska umożliwiły odkrycie dużej liczby rzymskich zabytków. Desle przybył około roku 570 z Irlandii w ślad za św. Kolumbanem w towarzystwie kilku towarzyszy, w tym Kolumbana Młodszego, który miał zostać jego następcą na czele opactwa. Pod koniec życia Saint Desle przeszedł na emeryturę do osobnej celi, gdzie zbudował małą kaplicę ku czci Trójcy Świętej i zmarł w ramionach swojego następcy18 stycznia 625.

Dopiero po odejściu św. Kolumbana z Luxeuil w 610 r. na rozkaz Burnehildy , królowej Franków , król Burgundii Chloter II podarował Saint Desle ziemię pod realizację jego projektu. Legenda głosi, że podczas polowania w lasach Wogezów, niedaleko Lure, gdzie Clotaire II był właścicielem królewskiego skarbca Saint Quentin, król ten spotkał Saint Desle podczas ścigania dzika, który schronił się w celi mnicha; Uderzony jej surowością i dowiedziawszy się, że jest uczniem św. Kolumbana , monarcha powiedział do niego: „Daję ci i oddaję ci wszystko, co mam w pobliżu tych miejsc w lasach, królewskich brzoskwiniach, łąkach i pastwiskach, willi Bredanas z kościołem i winnicami znajdującymi się w Saint-Antoine, aby pozostały na zawsze zjednoczone z twoim klasztorem ”.

Miejsce, w którym stanie opactwo należało do Weishara (lub Werfaire, który mieszkał w Villa-Colonis obecnie Châlonvillars ), pana dworu króla Burgundii i to jego żona Berthilde przekazała część ziemi na potrzeby pierwszych mnichów i pozwól Saint Desle założyć dwa oratoria na cześć św. Piotra i św . Pawła . Od samego początku reputacja opactwa w regionie inspirowała okoliczną szlachtę i została wzbogacona dzięki darowiznom księcia Attyka, który miał swoje wyznanie i przekazał je filii hrabiów Dabo i Eguisheim (w osobie Eberhard d'Eguisheim, jego wnuk w 727 r. ), później został przekazany hrabiemu Ferrette . Opactwo zostało w dużej mierze obsypany łaskami od Pepin le Bref , Charlemagne i Louis le Débonnaire i korzystały ze znacznego dochodu, jak i suwerenności dziesięciu wsiach. Warownia rozciągająca się na ziemi Passavant-la-Rochère i jej zamek zbudowany na wzniesieniu między Plancher-Bas i Champagney ; oprócz tych dwóch gmin, zwierzchnictwo obejmowało ziemie Eboulet, Frahier , Errevet , Châlonvillars i Mandrevillars .

W 817 , podczas soboru w Aix-la-Chapelle , narzucono rządy Saint-Benoit zamiast rządów Saint-Colomban, które miały miejsce w Lure i które były bardziej surowe. Na tej soborze postanowiono również podzielić klasztory na trzy klasy, te, które miały zapewnić ludzi i subsydia, te, które musiały zapewnić tylko subsydia i te, które podobnie jak opactwo Lure winne były tylko modlitwy.

W drugiej połowie IX XX  wieku, za panowania Lotar II , to przekazał klasztor do swojej kochanki Waldrada że pojechaliśmy religijne. Po śmierci Lotara II w 869, ta ostatnia wycofała się do Remiremont, gdzie założyła zasłonę, aby uniknąć gniewu papieża Adriena III i królowej Teutberge . Dała przynęty spowiedzi do jej względnej Eberhard III , który cieszył opactwo na jakiś czas z synem Hugues i wnukiem Gontran , bez względu na mnichów są źle traktowani. Spośród trzech panów Hugues był przez ówczesnych kronikarzy opisywany jako tyran i prześladowca mnichów . Dotknięty ciężką chorobą i obawiając się o swoje życie, Hugues obiecał przywrócić opactwu wszystkie jego prawa i przywileje, jeśli wyzdrowieje. Jego życzenie zostało spełnione i, dotknięci przez Boga, wszyscy trzej przybyli, aby odprawić pokutę w opactwie, gdzie Hugues przywdział habit (lub przynajmniej odbył rekolekcje) i przystąpili do przywrócenia zakonnika; zmarł w klasztorze w 940 roku .

Po inwazji Węgrów , którzy podpalali i splądrowany opactwo Lure pomiędzy 926 i 937 , klasztor był w stanie odzyskać swój blask w środku X XX  wieku z Abbot Battram (lub Beltramme). Ten ostatni pochodził z Laversberg (lub Alavesberg), między Metz a Strasburgiem i w 967 zobowiązał się uczynić z opactwa Lure bardzo duży klasztor za zezwoleniem Otto-le-Grand ( Locum Lutheraa vocatum, quem acceptimus in filiis Hugonis, Heberhado oraz Hugone, monachis aptissimum, eis reservationimus, Baltranno videlicet i ejus subditis… ). Monarcha ten znał Battrama, którego regularnie odwiedzał w swoim klasztorze w Laversberg, opat myślał o opuszczeniu go, ponieważ dwóch sąsiednich biskupów (ze Strasburga i Metz ) spierało się o jurysdykcję i dlatego starał się osiedlić gdzie indziej. Otto Wielki którzy posiadali praw do hrabiów Lure Eberhard IV Alzacji i Hugues I st z 959 ( Lutheram, quam Accepimus do filiis Hugonis Eberardo i Hugone, Monachis aptissiman darowizna Karta Ottona Wielkiego ) dodanego do tej donacji kościoły Roye , Dambenois , Tavey i to, co miał w Volvesheim i Rotesheim w zamian za odbudowę kościoła i klasztoru w Lure za ojca Beltramme, ale z zaznaczeniem, że pozostał on pod zwierzchnictwem królów Burgundii ( eo modo, ut Congregatio deinceps maneat, sub mandiburgio Statut Regum Francorum darowizny Otton-le-Grand ). W tym dokumencie chodzi o Regum Francorum, bo tak Niemcy nazywali królów Burgundii i Neustrii , więc Otto-Wielki uznał, że ma ten klasztor na mocy prawa, jakie wywodził od króla Burgundii, który był wówczas czas Konrad III Burgundii , jego szwagier.

Książę imperium

Od 959 r. Otton Wielki nadał klasztorowi przywilej, na mocy którego Lura stała się twierdzą cesarstwa i otrzymał różne prawa, w tym prawo wyboru opata i podległości bezpośrednio Stolicy Apostolskiej , co pozwoliło opactwu uniknąć jurysdykcji biskupiej. Przywileje te zostały potwierdzone ( eo quod proesatum Monastriem, ab Eberardo injusté sibi usurpatum, justé et legaliter consecuti sumus ) w 1016 r. przez Henryka II dla ojca Milona, ​​który odwiedził go w Kembs . Henryk II dodał prawo do ustanawiania praw, tworzenia oficerów, zawierania pokoju lub wojny, bicia monety, udzielania łask i kwalifikowania się z łaski Bożej .

14 listopada 1157, Frédéric Barberousse dyplomem nadanym Montbarrey, gdy przybył do regionu Besançon na zwołanie sejmu, również potwierdził te szczególne prawa o. Ulricowi. Jego syn Henryk VI odnowił te przywileje, podobnie jak po nim Fryderyk II ; ten ostatni w 1218 r. przewidywał przy tej okazji osobiste objęcie opactwa i nadał jakiś czas później opatowi Thièbaudowi tytuł kapelana cesarza i księcia cesarstwa.

Rudolf III Burgundii (ostatni król Burgundii ), przekazało swój majątek w 1032 do Konrada II ( germańskiego cesarza rzymskiego , który poślubił jego bratanicę) i Henryka III (syn Conrada), te przyznały prawa wielki i średni regale ( prawa publiczne pierwotnie wykonywane przez króla, takie jak do bicia pieniędzy, narzucania pomocy i dotacji, robienia zegarków do broni, prawo dowodzenia i obrony, bezpieczne zachowanie, łaski i przebaczenia, legitymizacja bękarta, prawo do opieki nad skarb, miny i kamienie szlachetne) do kilku prałatów z królestwa Burgundii w celu legalnie dać sobie suwerenność w tym królestwie, to jak opatów Lure wziął rangi książąt cesarstwa i jako taki ma prawo do zasiadania w dietach z Niemiec z deliberative głosem.

W XIII -go  wieku Lure opactwa posiada Saunerie Saulnot udzielonej przez Thierry III , który przyniósł mu wiele dochodu. Została jednak wywłaszczona po śmierci tego ostatniego około 1282 roku.

Hrabstwo Burgundii powierzyło lenno i szlachtę opactwa obcym panom, w tym domowi Ferrette; to hrabstwo było wprowadzić posiadłości Domu Austrii w czasie trwania małżeństwa Joanny (córka Ulrich III de Ferrette ) z Albert II Austrii około 1324 . Ten ostatni odmówił złożenia hołdu opactwa suwerenowi Franche-Comté , hrabiemu i księciu Burgundii Eudes IV i popadł w konflikt z tym ostatnim w tej sprawie. Fakt, że Abbé de Lure był księciem cesarstwa, ułatwił księciu Austrii i hrabiemu de Ferrette uniknięcie obowiązku hołdu, który zwykle musiał składać Eudesowi IV .

7 marca 1544, Charles Quint przyznany Jean Rodolphe Stoer lub de Stoeremberg, koadiutor wybrany przez Georges de Masmünster opat Lure i Murbach , zezwolenie mieć warsztat, który został zainstalowany w Guebwiller , bicia waluty w każdym z dwóch klasztorów; waluta ta musiała być w srebrze o wartości ecu, pół lub ćwierć ecu io takiej samej wadze jak monety bite w innych państwach imperium. Na monetach tych z jednej strony miał być wyeksponowany orzeł z łacińską inskrypcją Carolus V, Romanorum imperator, az drugiej herb opata, poćwiartowany z herbów opactwa jego imieniem i oznaczeniem roku. waluta ta była używana aż do dominacji francuskiej.

Związek Murbacha i Lure

W XII -tego  wieku hrabia Montbéliard , Thierry II , zdobył prawo nominacji na urząd kościelny klasztoru i został wyróżniony przez jego wytrzymałości i jego wymagań, jako opat Lure po wywołaniu ekskomunikę z Thierry pytał Protection władze kościelne; tak zbliżył się do opactwa Lure klasztor w Murbach , położony w górnej Alzacji i zależny od diecezji bazylejskiej . To połączenie prowadzi do12 marca 1556do publikacji dekretu kardynała Morona ( legate a latere w Niemczech) formalizującego tę unię, bulli papieża Piusa IV ratyfikującej ją w 1560 r . Od tego spotkania opaci nosili tytuły i herby dwóch opactw, a opat miał dwa głosy na sejmach cesarstwa.

Przyłączenie do Franche-Comté

Podczas wojny trzydziestoletniej opactwo Murbach zostało w 1634 roku objęte ochroną Francji opactwo Lure , które powierzono marszałkowi Francji Jacquesowi Caumontowi de la Force . 11 sierpnia 1679 ropactwo zostało przyłączone do hrabstwa Burgundii przez markiza de Montauban w imieniu Ludwika XIV . Spotkanie to wpłynęło jedynie na suwerenność, jaką opaci sprawowali nad opactwem (z której byli zobowiązani zrzec się na rzecz króla Francji ), przy zachowaniu pozostałych ich praw. Więc nadal zachowali ważne przywileje.

W 1749 roku opactwo od Lure został ogłoszony z mobilnością w hrabstwie Burgundii dekretem Rady. Przez bańki z3 sierpnia1764 nastąpiła sekularyzacja obu klasztorów przez papieża Klemensa XIII , przekształcone w dwie szlachetne kapituły; że z Lure miał sześciu członków, a Murbach ośmiu członków, na ich czele stał książę-opat, kanonicy musieli być szlachetni z nazwy i broni przez cztery pokolenia. Patentem króla18 lipca 1759, bulla papieska i patent listów za miesiąc kwiecień 1765 , opat zachował tytuł świeckiego księcia pierwszej godności dwóch zjednoczonych kapituł , tytuł księcia Świętego Cesarstwa , wielkiego dziekana i kantora w Murbach , proboszcza i skarbnik w Lure, kan. , noszenie krzyża pektoralnego i purpury biskupów.

21 kwietnia 1757książę-opat Lure uzyskuje koncesję na eksploatację węgla w kopalniach Szampanii . W czasie rewolucji kopalnie te zostały wycofane z opactwa i stały się „ własnością państwową   ”, a następnie były eksploatowane przez instytucje państwowe, a następnie różne firmy prywatne.

Lista opatów Lure

Mnisi, aby zostać dopuszczeni, musieli wykazać się szlachetnością nazwiska i herbu szesnastu okręgów, zarówno ojcowskich, jak i macierzyńskich. Znakiem rozpoznawczym obu rozdziałów był ośmioramienny emaliowany złoty krzyż z czterema liliami pomiędzy punktami, przedstawiający z jednej strony św. Desle i św. Ludwika z napisem S. Lud. patr. Murb. i Ludr.  ; z drugiej Saint Léger i Saint Louis ze Sti. Leod. i Deicole unio Sanctorum .

Ramiona dwóch klasztorów były: strona pierwszego Argenta do pełzającego charta Sable, z kołnierzem Or i kędzierzawym Gules, który jest opactwem Murbach; po drugie, Gules z ramieniem goździka, poruszający się popielatoszarym rękawem i unoszący w górę dwa błogosławiące palce, który pochodzi z opactwa Lure .

Herbarz Lure był: Lazur do Saint-Benoit Or .

 

Budynki

Kościół opactwa został zniszczony, a jego kamienie ponownie wykorzystane.

Terminy opactwo pałac z XVII th i XVIII -tego  wieku. Kilka elementów zostało wpisanych na listę zabytków w latach 1968, 1977 i 1998. W latach 90. za tym budynkiem założono ogród botaniczny . Miejsca gospodarzem sub-prefektury z Lure .

Uwagi i referencje

  1. Historia kościoła, miasta i diecezji Besançon.
  2. trzeciej i ostatniej encyklopedii teologiczną .
  3. Saint Desle , uczeń Saint-Colomban
  4. Podręcznik dla mieszkańców Haute-Saône.
  5. Esej o monetach hrabstwa Burgundii .
  6. pamięci historyczne dotyczące Abbey miasta przynęty.
  7. Lasy Galii.
  8. Esej o historii Franche-Comté.
  9. Stan sądów europejskich.
  10. Biuletyn.
  11. Historia suwerennych domów Europy.
  12. Historia Lotaryngii
  13. Louis Besson, Wspomnienia historyczne o opactwie i mieście Lure , Bintot,1846( czytaj online ) , s.  70.
  14. Monety feudalne Francji.
  15. Ilustrowana Alzacja.
  16. Jean-Jacques Parietti 2001 , s.  8.
  17. Jean-Jacques Parietti 2001 , s.  9.
  18. Pamiętniki Komisji Archeologicznej.
  19. „  Stara opactwo Lure lub byłego opactwa Murbach  ” , wypowiedzenia n °  PA00102199, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  20. "  Opactwo Parku Botanicznego  " na lure.fr .
  21. „  Subprefektura Lure  ” , na stronie haute-saone.gouv.fr .

Zobacz również

Źródła i bibliografia

Linki zewnętrzne