Etichon-Adalric d'Alsace | |
Mozaika przedstawiająca Adalryka w jego krypcie w Mont Sainte-Odile . | |
Tytuł |
Książę Alzacji ( 662 - 690 ) |
---|---|
Poprzednik | Książę Bonifacy |
Następca | Wojciecha z Alzacji ( 690 - 722 ) |
Biografia | |
Dynastia | Etichonidy |
Imię i nazwisko | Etichon |
Narodziny |
635 Pagus attoariensis |
Śmierć |
20 lutego 690 Hohenbourg |
Małżonka | Berswinde |
Dzieci |
Sainte Odile , Adalbert d'Alsace |
Etichon-Adalric d'Alsace (którego imiona występują w tekstach pod formami Eticho , Aticus , Attich , Etih , Chadalricus ), urodzony ok. 635 r. w pagusie Attoariensis (na płaskowyżu Langres ), zmarł20 lutego 690na zamku Hohenbourg , książę Alzacji od 662 do 690 , jest najbardziej znanym członkiem rodu Etichonides .
Etichon-Adalric jest założycielem dynastii Etichonid i ojcem świętej Odile , patronki Alzacji . Być może jest także przodkiem rodziny Habsburgów, rodziny Eguisheim-Dabo, rodu Baden , rodu Lotaryngii oraz hrabiów Flandrii .
Pochodzenie Etichon-Adalrica jest domeną spekulacji: byłby synem Adalrica, księcia Pagus Attoariensis oraz potomkiem Waldelène i Aelii Flavia. Inna hipoteza sugeruje, że będzie syn Leuthéric Butler pałacu króla Childeryk II i wnuk Erchinoald , majordom z Neustrii i Burgundii za panowania Clovis II . Matka Etichon-Adalric jest chyba Hultrude de Burgondie, córka Guillebaud, Patrice , potomek kilku burgundzkich królów i Ferréol. Mają przodków wśród Alamanów, Rzymian, Franków, Galów i Burgundów, czasem znamienitych. Jego dziadek, książę Amalgarde z Dijon i jego żona Aquilina du Jura są już założycielami kilku klasztorów i opactw. Jego rodzice są blisko z frankońskimi królami, wspaniałymi sługami różnych królestw. Jean de Turckheim w swoich Tablicach genealogicznych sławnych domów książąt Zaeringen pokazuje jednak, że hipotezy na temat jego pochodzenia są liczne i że potomkowie jego dzieci, z wyjątkiem Wojciecha i Etichona II, są tajemnicą.
Inne źródła cytują syna Leudesius, pałac burmistrza Neustrii zamordowany w 676, który sam król małego syna Clotaire I er i Ingonde (rodzice Bilichilde, matka przez Ansbert z Erchinoald , ojciec Leudesius przez Leutsinde): the Etichonides miałby wtedy pochodzić od królów Merowingów.
Historycy tamtych czasów przedstawiają go jako człowieka prawego, szczerego, liberalnego, stanowczego w swoich postanowieniach i prawdziwie chrześcijańskiego, nawet jeśli czasami zachowuje się surowo i okrutnie. Historia oskarża go o to, że jego żołnierze zamordowali księdza Germaina de Moutier-Grandval, a niektórzy autorzy uważają nawet, że brał udział w gwałtownej śmierci świętego Légera , biskupa Autun, a także świętego Kolumbana
W połowie VII th wieku , Adalric, pochodzący z Pagus Attoariensis jest bogatym właścicielem ziemskim zainstalowany w królewskiej willi Obernai . Jest wpływową postacią polityczną i militarną w Austrazji .
Około 655 ożenił się z Berswinde, która według Chronicon Ebersheimense była córką siostry św. Legera , biskupa Autun i siostry królowej Franków. Jedyną królową, która może się dorównać, jest Chimnechilde , żona Sigeberta III , króla Austrazji . Na podstawie onomastyki niektórzy czynią ją siostrą seneszala Hugoberta .
Berswinde jest bardzo pobożny i wykorzystuje swoje bogactwo tylko do rozpowszechniania go wśród biednych. Codziennie udaje się na spoczynek do najbardziej odizolowanej części swego pałacu, aby poświęcić swój wolny czas na czytanie świętych ksiąg i ćwiczenia pobożności.
Dopiero po kilku latach, w 662 roku , urodziła się ich pierwsza córka Odile, która była niewidoma.
W 662 Etichon-Adalric został mianowany księciem Alzacji przez króla Childeryka II , zastępując księcia Bonifacego .
Terytorium zajmowane przez Etichon-Adalric d'Alsace jest mniejsze niż terytorium księcia Bonifacego, jego poprzednika. Znajduje się na wschód od grzbietów Wogezów, od opactwa Surbourg , na południe od rzeki Sauer , na południe od opactwa Moutier-Grandval , położonego na północy Jury . Obejmuje Brisgau i część równiny Renu po drugiej stronie Renu.
W 663 r. król wysłał mu drugi dyplom darowizny dla opactwa w Munster .
Ambitny Etichon-Adalric był jednym z głównych aktorów w wojnach, które nastąpiły po zabójstwie króla Childeryka II ( 675 ). wykorzystaj nieład królestwa, aby umocnić jego władzę i graj na rywalizacji między wielkimi.
Najpierw podpory Dagobert II , a następnie Ebroin The majordom z Neustrii . Ale ten ostatni ma za wroga biskupa Autun Saint Léger , wuja żony Adalrica. Wziąwszy go do niewoli, wyłupił mu oczy, a następnie ściął głowę w Sarcinium ) w Artois , około 678 r .
Etichon-Adalric d'Alsace następnie zbliżył Pepin de Herstal , majordom z Austrazji . Ten sojusz pozwala mu stawić czoła zagrożeniom ze strony Ebroïn i zwiększyć swoje wpływy na południu, w kierunku Jury . Uczestniczy także w walkach w Burgundii .
Podczas ciąży siostrzenica Berswinde, królowa Bilichilde , żona Childeryka II, została zamordowana w tym samym czasie co jej mąż w lesie Lognes , lauconia silva , rozległym zalesionym obszarze, który w tym czasie obejmował lasy Bondy i de Livry.
Wykorzystywanie zamachu na księcia prowansalskiego Hektora w 675 lub 679 , Etichon-Adalric najechał Prowansję . Próbuje zdobyć Lyon , ale na próżno. Po powrocie do Alzacji zauważa, że król Neustrii Thierry III powierzył swoje ziemie jednemu z jego wiernych z Burgundii.
Po śmierci Ebroïna w 681 , Adalric brał udział w walce pomiędzy Neustrią i Austrazją u boku Pépina de Herstal , w szczególności w bitwie pod Tertry w czerwcu 687. Był wtedy u szczytu swojej potęgi.
Adalric chcąc posiadać nową rezydencję, jego wybór padł na szczyt Hohenbourg, obecny Mont Sainte-Odile , gdzie znajdują się ruiny starych budowli .
Książę kazał tam wybudować pałac, w którym mieszkał w okresie letnim, potem, po narodzinach córki Odyli i jej pięciorga innych dzieci, coraz częściej.
Odile wróciła do zamku zbudowanego przez jej ojca, rozdaje jedzenie chorym i pomaga biednym. Sława jego wybitnych cech przyciąga także najwybitniejsze osoby.
Adalric oddał zamek wraz ze wszystkimi oficynami Odile, a ta starożytna forteca z dziedzińcem stanie się w rękach przyszłej świętej azylem otwartym dla tych, którzy chcą uciec od kontaktu ze światem. Dopiero między 680 a 690 rokiem przeprowadzono niezbędne prace, aby nadać rezydencji nowe przeznaczenie. Książę pokrywa wszystkie wydatki i często sam kieruje pracami. Gdy budynki są gotowe, Odile przejmuje je w posiadanie, na czele wspólnoty 130 zakonnic ze szlachty nadreńskiej.
Aby zapewnić sobie władzę, Etichon-Adalric kazał zamordować Germaina, opata opactwa Moutier-Grandval , potomka gallo-rzymskiej rodziny senatorskiej.
Mnich oskarża go o uciskanie ludności i denerwowanie na wszelkie sposoby mnichów Moutier-Grandval przez traktowanie ich jako buntowników wobec autorytetu jego poprzednika i jego własnego. Na czele bandy Alamanów Etichon-Adalric zbliża się do klasztoru. Germain w towarzystwie bibliotekarza gminnego wyrusza na spotkanie wroga. Na widok podpalonych domów i jego biednych sąsiadów ściganych i mordowanych przez żołnierzy wybucha płaczem i wyrzutami:
„Wrogu Boga i prawdy, czy tak traktujesz chrześcijański kraj i jak możesz nie bać się zrujnowania tego klasztoru, który sam zbudowałem? "
Książę słucha jej bez złości i obiecuje jej spokój. Ale wracając do Moutier-Grandval , Germain spotyka na swojej drodze żołnierzy, których również zobowiązuje się głosić:
„Przeto drodzy synowie nie popełniajcie tylu zbrodni przeciwko ludowi Bożemu! "
Zamiast naginać ich, jego słowa irytują ich, zdejmują z niego ubranie i mordują jego, jak również jego towarzysza.
Hohenbourg i EbersmünsterPo tej zbrodni Adalric zmienia swój stosunek do mnichów, którzy próbują chrystianizować, oczyścić i zaludnić lasy jego księstwa, pełne rozbójników i dzikich bestii.
Odwoływał się do benedyktynów i założył w Alzacji kilka instytucji religijnych, gwarantujących mu władzę, m.in. Ebersheim i Gregoriental .
Etichon-Adalric d'Alsace stworzył w szczególności opactwo Hohenbourg , które podarował swojej córce Odile, oraz Ebersmunster , gdzie około 675 r. irlandzki opat Déodat (przyszły święty Dié ) założył wspólnotę mnichów na podarowanym majątku przez Adalrica. Marsz Soultz nadano w 667 do opactwa Ebersmunster przez tego księcia Alzacji.
Etichon-Adalric d'Alsace przekazuje powstającemu opactwu Hohenbourg kilka swoich posiadłości znajdujących się w Górnej Alzacji, a także dziesięciny z wielu wiosek w Dolnej Alzacji i Brisgau . Kazał mu dokonać aktu darowizny, który umieścił na ołtarzu św. Maurycego.
Moyen-MoutierAdalric przekazuje również swojemu klasztorowi Moyen-Moutier , ziemię Feldkirch . Jednym z najbardziej lubianych klasztorów był klasztor Moyenmoutier , którego założyciel, św. Hydulphe , przywrócił św . Odile . W uznaniu tego cudu Etichon podarował Moyenmoutierowi wielkie dobra w Alzacji , m.in. ziemię wokół Thanvillé. W 667 r. do opactwa Ebersmunster podarowano także inne dobra znajdujące się w pobliżu Thanvillé . Do własności tych należały łąki, pola i lasy.
Wojna domowa spowodowała zmniejszenie wielkości Księstwa Alzacji na wschód od Wogezów. Jednak funkcja księcia nabiera realnego znaczenia, a Alzacja w mniejszym stopniu zależy od burmistrzów pałacu niż od innych regionów królestwa. Pałac Merowingów w Marlenheim w Alzacji nie jest już świadkiem pobytu nowego króla od końca życia Etichon-Adalric d'Alsace. Jego potomkowie od pięćdziesięciu lat nie mają rywali, co pozwala im zachować władzę.
Na początku swojego panowania Adalric d'Alsace potrzebował sojuszników i dlatego się liczy, ale w 683 r. na sejmie regionalnym wyznaczył swojego następcę, syna Wojciecha. Kontrolując klasztory i hrabiów, którzy stają się rodzicami, Adalric tworzy potężne księstwo, które zaczyna przybierać imię Alzacja i przekazuje je swoim spadkobiercom Etichonidów . Przełamuje również tradycję podziału władzy między Kościołem a lokalnymi panami, na korzyść jednego władcy, księcia.
Etichon-Adalric d'Alsace zmarł 20 lutego 690 w swoim zamku na Mont Sainte-Odile, gdzie został pochowany.
Alzacja jest spokojna. Mnisi i ich poddani oczyszczają lasy. Po pewnej niestabilności następuje potężna siła. Stary książę musiał walczyć o przejęcie władzy i przekazanie jej dalej. Niektórzy Mówią, że jego chrześcijańska wiara zmieniła jego charakter. Ale czy to nie zmieniła się raczej szlachta nadreńska i lokalny Kościół. Hrabiowie i dygnitarze są, ze względu na grę sojuszy, jego krewnymi. Odile, która została świętą, zachowując swój status Wielkiej Damy i rangę, stała się wzorem dla Renu, a nawet zachodniej szlachty w średniowieczu.
W 1785 roku w jednej z kaplic kościoła Hohenbourg nadal widoczny był grób tego słynnego księcia Alzacji. C ' jest szanowanym pomnikiem, ponieważ zawiera ciało tego, który dał Niemcom tylu cesarzy jako władców Austrii i Lotaryngii i tylu bohaterów w Europie . Należy jednak pamiętać, że roszczenia dynastii Habsburgów i Lotaryngii do dziedziczenia są jedynie roszczeniami niepotwierdzonymi przez współczesne dokumenty.
Niektórzy historycy i pisarze nadali mu imię św.
Etichon-Adalric d'Alsace i Bereswinde ( 653 - 700 ) mają sześcioro dzieci: