95 tez

Sporów na mocy odpustów (w języku łacińskim  : disputatio pro declaratione virtutis indulgentiarum ), lepiej znany pod nazwą 95 prac , znajduje się lista zdań napisanych przez Marcina Lutra . Ten tekst jest początkiem reformacji protestanckiej w Świętym Cesarstwie Rzymskim . Dokument podobno został otynkowany na drzwiach kościoła Wszystkich Świętych w Wittenberdze (obecnie Saksonia-Anhalt ) dnia31 października 1517. O ile autentyczność dokumentu nie podlega dyskusji, o tyle rzeczywistość samego wydarzenia jest dziś przedmiotem debaty historyków. Data nie została wybrana przypadkowo, data31 październikaw przeddzień Wszystkich Świętych  : następnego dnia miała przybyć duża rzesza wiernych, aby oddać cześć relikwiom i skrócić czas spędzony w czyśćcu . Dla Lutra była to gwarancja jak najszerszego rozpowszechnienia jego idei.

Treść prac

95 tez koncentruje się na jednym z kluczowych pytań dla Lutra: rosnącej praktyce sprzedaży odpustów przez Kościół rzymskokatolicki , upoważniony przez papieża Leona X do finansowania budowy Bazyliki św. Piotra w Rzymie. Inspiracją do powstania dokumentu były głównie nadużycia dominikanina Johanna Tetzela , z którym Luter będzie utrzymywał kontrowersje w roku 1518 . Oryginalnym tytułem 95 tez jest Martini Lutheri contrario prolaratione virtutis indulgentiarum .

Oto wszystkie 95 tez Marcina Lutra:

„Z miłości do prawdy iw celu jej wyjaśnienia w Wittembergii pod przewodnictwem księdza Martina LUTHERA, augustiańskiego pustelnika, mistrza sztuki, doktora i czytelnika świętej teologii, bronione będą następujące tezy. Błaga tych, którzy, będąc nieobecni, nie mogli z nim rozmawiać, aby byli na tyle dobrzy, aby zrobić to listownie. W imię naszego Pana Jezusa Chrystusa. Amen.

Tezy:

  1. Mówiąc: Czyńcie pokutę , nasz Mistrz i Pan Jezus Chrystus chciał, aby całe życie wiernych było pokutą.
  2. Słowa tego nie można rozumieć jako sakramentu pokuty udzielanej przez kapłana , czyli spowiedzi i zadośćuczynienia.
  3. Jednak nie oznacza to również jedynej wewnętrznej pokuty; jest to nieważne, jeśli nie powoduje wszelkiego rodzaju umartwień ciała na zewnątrz .
  4. Dlatego kara trwa tak długo, jak długo trwa nienawiść do samego siebie, prawdziwa pokuta wewnętrzna, to znaczy do wejścia do królestwa niebieskiego.
  5. Papież nie chce i nie może gestii innych kar niż te, które sam nałożył na własny organ lub instytucję z kanonów .
  6. Papież może przebaczać grzechy tylko w imię Boga .
  7. Bóg nie daje nikomu winy, nie upokarzając go, nie stawiając go przed kapłanem , jego przedstawicielem.
  8. Kanony pokutne odnoszą się tylko do żywych; i według nich umarłym nie wolno niczego narzucać.
  9. Dlatego Papież działa zgodnie z Duchem Świętym, zawsze wyłączając w swoich dekretach artykuł śmierci i artykuł konieczności.
  10. Kapłani, którzy w chwili śmierci zastrzegają kanony pokutne dla czyśćca , postępują źle i nieinteligentnie.
  11. Przekształcenie kar kanonicznych w kary czyśćcowe jest z pewnością kąkolem zasianym, gdy biskupi spali.
  12. Dawniej kary kanoniczne nakładano nie po rozgrzeszeniu, ale przed rozgrzeszeniem, jako sprawdzian prawdziwej skruchy.
  13. Śmierć uwalnia wszystko; umierający są już martwi dla praw kanonicznych, a te już ich nie dotyczą.
  14. Niekompletne pobożność , niedoskonałą miłość niekoniecznie daje wielki strach osobie umierającej. Im mniejsza miłość, tym większy przerażenie.
  15. Ten strach, ten terror już wystarcza, nie mówiąc już o innych karach, aby stanowić karę czyśćca, bo najbliżej grozi rozpaczy.
  16. Wydaje się, że między piekłem, czyśćcem i niebem jest taka sama różnica, jak między rozpaczą, bliską rozpaczą i poczuciem bezpieczeństwa.
  17. Wydaje się, że w duszach czyśćcowych Miłość musi wzrastać w miarę zmniejszania się horroru.
  18. Nie wydaje się, abyśmy rozumowali lub na podstawie Pisma Świętego mogli udowodnić, że dusze czyśćcowe nie są w stanie na nic zasłużyć ani wzrastać w miłości .
  19. Nie zostało też udowodnione, że wszystkie dusze w czyśćcu są w pełni przekonane o swojej szczęśliwości, chociaż my sami mamy o tym całkowitą pewność.
  20. Dlatego też, poprzez całkowite umorzenie wszystkich kar, Papież słyszy tylko o tych, które sam nałożył, a nie o wszystkich karach w ogóle.
  21. Dlatego też głosiciele odpustów mylą się, gdy mówią, że odpusty Papieża wyzwalają człowieka od wszelkich kar i ratują go.
  22. Dla Papież nie mógł przekazać do dusz w czyśćcu innych bólów niż te, które powinny doznali w tym życiu na mocy kanonów .
  23. Jeśli można kiedykolwiek przyznać pełne umorzenie wszystkich kar, to może to być tylko na korzyść najdoskonalszego, to znaczy najmniejszego.
  24. W ten sposób ta wspaniała i powszechna obietnica przebaczenia wszystkich kar udzielonych wszystkim bez różnicy, z konieczności zwodzi większość ludzi.
  25. Tę samą władzę, jaką Papież może mieć w ogóle nad czyśćcem , każdy biskup ma w swojej diecezji, w szczególności, każdy proboszcz w swojej parafii.
  26. Papież robi bardzo dobrze, aby nie udzielać przebaczenia duszom mocą kluczy, których nie posiada, ale udzielać go w trybie głosowania.
  27. Głoszenie, że gdy tylko pieniądze odbijają się echem w ich pudełku, to ludzki wynalazek, dusza wylatuje z czyśćca.
  28. Pewne jest to, że gdy tylko rozbrzmiewają pieniądze, rośnie chciwość i chciwość. Jeśli chodzi o głosowanie w Kościele , zależy ono wyłącznie od dobrej woli Boga .
  29. Kto wie, czy wszystkie dusze czyśćcowe pragną wybawienia, niechaj świadkowie tego, co przekazują św. Seweryna i św.
  30. Nikt nie jest pewien prawdziwości jego skruchy; jeszcze mniej można osiągnąć całkowitą remisję.
  31. Rzadko można spotkać człowieka, który kupuje prawdziwy odpust, jak prawdziwie pokutującego.
  32. Będą potępieni na wieczność wraz z tymi, którzy ich nauczają, tymi, którzy wierzą, że listy odpustów zapewniają im zbawienie.
  33. Nie możemy zbytnio uważać na tych ludzi, którzy mówią, że odpusty Papieża są nieocenionym darem Boga, przez który człowiek jest z nim pojednany.
  34. Te łaski odpustów dotyczą bowiem tylko kar za sakramentalne zadośćuczynienie ustanowionych przez mężczyzn.
  35. Głoszą antychrześcijańską doktrynę tych, którzy nauczają, że dla odkupienia dusz w czyśćcu lub uzyskania mandatu do spowiedzi nie jest potrzebna skrucha.
  36. Każdy prawdziwie skruszony chrześcijanin ma prawo do pełnego odpuszczenia kary i grzechów, nawet bez listu odpustów.
  37. Każdy prawdziwy chrześcijanin, żyjący czy umarły, uczestniczy we wszystkich dobrach Chrystusa i Kościoła z łaski Bożej i bez listów odpustowych.
  38. Niemniej jednak nie możemy gardzić łaską, której udziela Papież ; ponieważ jest to, jak powiedziałem, deklaracja Bożego przebaczenia.
  39. Jest rzeczą niezwykle trudną, nawet dla najbardziej utalentowanych teologów , jednocześnie wywyższać przed ludem moc odpustów i konieczność skruchy.
  40. Prawdziwa skrucha szuka i kocha smutki; pobłażliwość ze względu na swoją szerokość pozbywa się ich, a czasami sprawia, że ​​są znienawidzeni.
  41. O odpustach Papieża należy głosić ostrożnie, aby ludzie nie przyszli do głowy, że są ważniejsi od dobrych dzieł miłosierdzia .
  42. Należy uczyć chrześcijan, że w intencji Papieża zakup odpustów nie może być w żaden sposób porównywany z uczynkami miłosierdzia.
  43. Chrześcijan należy uczyć, że ten, kto daje ubogim lub pożycza potrzebującym, robi lepiej, niż gdyby kupował odpusty.
  44. Już samo ćwiczenie miłosierdzia rozwija miłość i człowiek staje się lepszy. Przeciwnie, odpusty nie poprawiają; uwalniają cię tylko od bólu.
  45. Chrześcijan należy uczyć, że ten, kto widzi swojego bliźniego w ubóstwie, porzuca go, by kupować odpusty, nie kupuje sobie odpustu Papieża, ale oburzenie Boga .
  46. Chrześcijan należy uczyć, że jeśli nie mają zbędnych bogactw, ich obowiązkiem jest raczej przeznaczanie tego, co mają, na potrzeby ich domów, niż przeznaczanie ich na zakup odpustów.
  47. Chrześcijan należy uczyć, że kupowanie odpustów jest rzeczą bezpłatną i nieobowiązującą .
  48. Chrześcijan należy uczyć, że Papież, który bardziej potrzebuje modlitw niż pieniędzy, prosi, rozdzielając odpusty raczej w żarliwych modlitwach niż w pieniądzach.
  49. Chrześcijan należy uczyć, że odpusty Papieża są dobre, jeśli im się nie zwierzą, ale najbardziej zgubne, jeśli przez nie utracą bojaźń Bożą .
  50. Chrześcijan należy nauczyć, że gdyby Papież znał wymagania kaznodziejów odpustów, wolałby, aby Bazylika Świętego Piotra została obrócona w popiół, niż została zbudowana z ciała , krwi i kości jego owiec.
  51. Chrześcijan należy uczyć, że Papież , wierny swemu obowiązkowi, rozdzieli cały swój majątek i, jeśli to konieczne, sprzeda kościół św. Piotra większości tym, od których niektórzy kaznodzieje odpustów biorą pieniądze.
  52. Jest chimeryczna powierzyć siebie do odpustów dla zbawienia, choć papieski komisarz lub Papież sam będzie zastaw ich dusze do niego.
  53. Są wrogami Chrystusa i Papieża, którzy z powodu głoszenia odpustów zabraniają głoszenia słowa Bożego w innych kościołach.
  54. Zniewagą dla Słowa Bożego jest spędzanie w kazaniu tyle samo, a nawet więcej czasu na głoszeniu odpustów niż na głoszeniu tego Słowa.
  55. Taka właśnie musi być myśl Papieża  ; jeśli ktoś udziela mniejszych odpustów, dzwonka, zaszczytu, ceremonii, trzeba celebrować większą Ewangelię za pomocą stu dzwonów, stu zaszczytów, stu ceremonii.
  56. Skarby Kościoła , z których Papież czerpie odpusty, nie są ani dostatecznie zdefiniowane, ani dostatecznie znane ludowi chrześcijańskiemu .
  57. Te skarby z pewnością nie są dobrami doczesnymi; bo daleko od rozdzielania dóbr doczesnych, głosiciele odpustów raczej je gromadzą.
  58. Nie są też zasługami Chrystusa i świętych; ponieważ bez Papieża włożyli łaskę w człowieka wewnętrznego, a krzyż, śmierć i piekło w człowieka zewnętrznego.
  59. Saint Laurent powiedział, że skarbem Kościoła są jego biedni. Mówił w tym języku swoich czasów.
  60. Bez wahania mówimy, że te skarby są kluczami nadanymi Kościołowi przez zasługi Chrystusa.
  61. Faktycznie jest oczywiste, że władza Papieża jest niewystarczająca do umorzenia wyroków i przypadków zastrzeżonych .
  62. Prawdziwym skarbem Kościoła jest najświętsza Ewangelia chwały i łaski Bożej .
  63. Ale ten skarb jest słusznie przedmiotem nienawiści, ponieważ przez niego pierwsi stają się ostatnimi.
  64. Słusznie poszukuje się skarbu odpustów ; bo przez niego ostatni stali się pierwszymi.
  65. Skarby Ewangelii to sieci, którymi niegdyś łowiono ludzi uzależnionych od bogactwa.
  66. Skarby odpustów to sieci, którymi teraz łowimy bogactwa ludzkie.
  67. Odpusty, których zasługi kaznodzieje wychwalają i wychwalają, mają wielką zaletę w postaci przynoszenia pieniędzy.
  68. Łaski, które dają, są nędzne w porównaniu z łaską Bożą i pobożnością krzyża.
  69. Obowiązkiem biskupów i proboszczów jest przyjmowanie z szacunkiem komisarzy odpustów apostolskich.
  70. Ale jeszcze bardziej ich obowiązkiem jest otwieranie oczu i uszu, aby nie głosili swoich marzeń zamiast rozkazów Papieża.
  71. Przeklęty, kto wypowiada się przeciwko prawdzie o odpustach apostolskich.
  72. Ale błogosławiony jest ten, kto martwi się przyzwoleniem i zuchwałymi słowami kaznodziejów odpustów.
  73. Tak jak Papież słusznie ekskomunikuje tych, którzy spiskują przeciwko jego odpustom,
  74. Tym bardziej pragnie ekskomunikować tych, którzy pod pretekstem obrony odpustów spiskują przeciwko świętej miłości i prawdzie.
  75. Jest delirium wychwalanie odpustów Papieża do tego stopnia, że ​​wyzwoliłyby one człowieka, który w sposób niemożliwy zgwałciłby Matkę Bożą .
  76. Przeciwnie, twierdzimy, że jeśli chodzi o winę, odpusty nie mogą odpuścić nawet najmniejszego grzechu powszedniego.
  77. Powiedzieć, że święty Piotr, gdyby był Papieżem w naszych czasach, nie mógł udzielić większych łask, to bluźnić przeciwko świętemu Piotrowi i przeciwko Papieżowi .
  78. Przeciwnie, mówimy, że on lub jakikolwiek papież posiada wyższe łaski, a mianowicie: Ewangelię , cnoty, dar uzdrowień itp. (Zgodnie z 1 Kor. 12).
  79. Stwierdzenie, że krzyż ozdobiony ramionami Papieża jest równy krzyżowi Chrystusa, jest bluźnierstwem.
  80. Biskupi, pasterze, teologowie, którzy pozwolą, aby takie słowa były wypowiadane przed ludem, zdadzą z tego sprawę.
  81. To nierozważne głoszenie odpustów bardzo utrudnia nawet najbardziej uczonym ludziom obronę honoru Papieża przed oszczerstwami, a nawet przed podstępnymi pytaniami świeckich .
  82. Dlaczego, mówią, dlaczego Papież nie wyzwala od razu wszystkich dusz z czyśćca , z najbardziej słusznych pobudek, z miłości świętej , ze współczucia dla ich cierpień, podczas gdy wyzwala od nich w nieskończoność z najbardziej daremnych motywów, za niegodne pieniądze na budowę bazyliki?
  83. Dlaczego pozwala pozostać nabożeństwami i rocznicami zmarłych? Dlaczego nie wraca ani nie pozwala na wznowienie fundamentów ustanowionych na ich korzyść, skoro nie należy modlić się za odkupionych.
  84. I znowu: czym jest ta nowa świętość Boga i Papieża, że ​​za pieniądze dają bezbożnemu, wrogowi moc wyzwolenia pobożnej duszy kochanej przez Boga, podczas gdy oni odmawiają wyzwolenia tej? Pobożnej i kochanej duszy, ze współczucia dla jego cierpień, z miłości i bezinteresownie?
  85. I znowu: dlaczego kanony pokutne zniesione przez prawo i wygaszone śmiercią nadal są wykupione za pieniądze, przez sprzedaż odpustu, jakby nadal obowiązywały?
  86. I znowu: dlaczego Papież nie buduje Bazyliki Świętego Piotra z własnych środków, a nie z pieniędzy ubogich wiernych, skoro jego majątek jest dziś większy niż największych bogaczy?
  87. I znowu: dlaczego Papież odpuszcza grzechy lub czyni uczestnikami swojej łaski tych, którzy dzięki doskonałej skruchie już uzyskali pełne przebaczenie i pełne uczestnictwo w tych łaskach?
  88. I znowu: czy nie byłoby bardziej korzystne dla Kościoła, gdyby Papież zamiast raz rozdawać odpusty i łaski, rozdzielał je sto razy dziennie i wszystkim wiernym?
  89. Dlatego jeśli Papież poprzez odpusty szuka zbawienia dusz bardziej niż pieniędzy, dlaczego zawiesza listy odpustowe, które udzielił w przeszłości, skoro mają one taką samą skuteczność?
  90. Chęć podporządkowania się przemocą tych podstępnych argumentów świeckich , zamiast ich obalania z dobrych powodów, jest wystawieniem Kościoła i Papieża na pośmiewisko wrogów i czyni chrześcijan nieszczęśliwymi.
  91. Z drugiej strony, gdyby odpusty były głoszone zgodnie z duchem i odczuciem Papieża , łatwo byłoby odpowiedzieć na wszystkie te zastrzeżenia; nawet by nie zostały zrobione.
  92. Niech wszyscy znikną, ci prorocy, którzy mówią do ludu Chrystusa  : „Pokój, pokój” i nie ma pokoju!
  93. Wręcz przeciwnie, witajcie proroków, którzy mówią do ludu Chrystusowego: „Krzyż, krzyż” i nie ma krzyża!
  94. Chrześcijan należy zachęcać do naśladowania Chrystusa, swojego przywódcy, przez karę, śmierć i piekło.
  95. I wejść do nieba przez wiele ucisków, zamiast polegać na bezpieczeństwie fałszywego pokoju. "

Rozpowszechnianie i konsekwencje

Luter napisał swoje 95 tez jako wsparcie dla debaty, sporu teologicznego , powszechnej wówczas praktyki. Zaprojektowany do rozpowszechnienia w wybranym kręgu teologów, ich sukces byłby zaskoczeniem dla samego Lutra. Jeśli widok na drzwiach kościoła w Wittenberdze nie jest pewny, z drugiej strony przyjmuje się, że Luter wysyłał kopie do przyjaciół i dostojników zakonnych, w tym do arcybiskupa -księcia-elektora Moguncji Alberta de Brandenburga .

95 prac jest następnie drukowanych w dużych nakładach i szeroko rozpowszechnianych. W obliczu ich reperkusji władze religijne wahają się jednak przed potępieniem Lutra. Ten ostatni kontynuuje debatę z teologami broniącymi stanowiska Rzymu, takimi jak Johann Eck podczas słynnego sporu lipskiego w 1519 roku .

Dla bańki Exsurge Domine of15 czerwca 1520Papież Leon X prosi Lutra o usunięcie w ciągu 60 dni 41 „błędów”, które są sprzeczne z oficjalną doktryną. Nie potępia wprost tez. Luter wchodzi wtedy w otwarty konflikt z Kościołem. Publicznie pali bańkę w grudniu. Został ekskomunikowany na początku następnego roku.

Debata na temat autentyczności dokumentu

O wystawie 95 tez na drzwiach kościoła w Wittenberdze po raz pierwszy wspomina Philippe Melanchthon , ponad dwadzieścia lat później. Melanchton, który przybył do Wittenbergi w 1518 r ., Nie mógł jednak być świadkiem tego wydarzenia.

Wobec braku współczesnych świadectw historyk Erwin Iserloh  (de) rozpoczął spór w 1961 r. , Stwierdzając, że wydarzenie nigdy nie miało miejsca. Inni, jak Heinrich Bornkamm i Kurt Aland, uważają tę praktykę za wystarczająco powszechną w tamtym czasie, aby Luter miał sens, aby umieścić swoje 95 tez na drzwiach kościoła.

Uczczenie pamięci

31 października , rocznica 95 tez Lutra, obchodzona jest zwłaszcza przez wspólnoty protestanckie, luterańskie i niektóre kościoły reformowane, pod nazwą Dnia Reformacji .

Data 1517 r. Symbolizuje początki reformacji protestanckiej . Upamiętnienie publikacji 95 tez Lutra odbyło się w 2017 roku z okazji pięćsetlecia tego wydarzenia. Franciszek uczestniczył w ceremonii na31 października 2016 rSzwecja, aby uruchomić 500 th  rocznicę reformacji Marcina Lutra. Obchody odbyły się w miastach Lund i Malmö.

Jesienią 2016 roku niemieccy przywódcy protestanccy i katoliccy odbyli tę samą pielgrzymkę do Izraela i Palestyny, aby znaleźć korzenie ich wspólnej wiary . Pielgrzymka odbyła się w rmarzec 2017, wspólna służba pokuty i pojednania celebrowana przez Kościół protestancki i Kościół katolicki w Niemczech. Plik31 października 2017 r, rocznica publikacji 95 tez, w Wittenberdze odbyła się uroczysta ceremonia.

Bibliografia

  1. 95 tez Lutra - Accordphilo
  2. Strona poświęcona jubileuszowi Reformacji na stronie Protestants.org
  3. Papież w Szwecji pod koniec października: zachęta do ekumenizmu
  4. 31 października 2016 r., Wspólne upamiętnienie ekumeniczne
  5. Upamiętnienia Reformacji będą „ekumeniczne i międzynarodowe”

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne