Państwa greckie

Wyrażenie państwa greckie (w liczbie mnogiej) może oznaczać:

  1. w literaturze historycznej, starożytnych greckich miastach , koloniach i królestwach  ;
  2. w słownictwie krucjat i rekonkwistów oraz w wielu łacińskich i zachodnich źródłach i tekstach ze średniowiecza , wschodniego imperium rzymskiego zwanego „bizantyjskim” oraz państw, które uległy jego wpływom politycznym, religijnym i liturgicznym, i praktykowanie chrześcijaństwa w jego ortodoksyjnej wersji , zwanej  w tych źródłach „  grecką ”, nawet jeśli nie wszystkie te państwa były językiem i kulturą helleńską  ;
  3. W czasach nowożytnych , dwa stany, gdzie grecki jest językiem urzędowym: Grecja i Cypr .

Ten artykuł opisuje mniej znany z tych trzech zmysłów: ten dotyczący średniowiecza.

Zastosowanie do średniowiecza

Jeśli katoliccy krzyżowcy nazywali bizantyjskich prawosławnych „Grekami” , z drugiej strony muzułmańscy Arabowie określali prawosławnych pod nazwą „rum”, „roum” lub „roumi”: روم , oficjalna nazwa to „Cesarstwo Rzymskie”, obywatele określani jako Ῥωμαίοι - Romées dla „Rzymian”. Zarówno dla muzułmanów, jak i prawosławnych katolikami , z których wielu było francuskojęzycznych (który stał się lingua franca we wschodnich stanach łacińskich ), byli „  Frankowie  ”: „faranja”: przym. pl. فرنجة lub Φράγγοι.

Nazwy te i ich zastosowania odzwierciedlać roszczeń rywalizujących chrześcijaństw z Zachodu i Wschodu dotyczących legitymacji z rzymskiego dziedzictwa politycznego i religijnego  : Zachodu i Kościołem Rzymu nazywają siebie „Latin” i nazywają siebie „Greków” The. Chrześcijan wschodnich (nie bez nastrojów anty-greckich ), podczas gdy chrześcijanie ze Wschodu nazywają siebie Romées i nazywają się „frankami” katolickimi chrześcijanami, a za nimi idą muzułmanie. Później, przez metonimię , słowo Frank znalazło się na Wschodzie, oznaczając wszystkich ludzi z Zachodu (jak w przypadku kupca Jacoba Lejbowicza, zwanego Jakubem Frankiem ), podczas gdy arabskie słowo roumi oznaczało wszystkich chrześcijan niezależnie od ich posłuszeństwa.

Określenie „średniowieczne państwa greckie” odnosi się przede wszystkim i najczęściej do świata bizantyjskiego, a przez metonimię mniej systematycznie do prawosławnych państw Bałkanów i Kaukazu , rzadziej do świata wschodniosłowiańskiego .

Dotyczy to państw średniowiecznych

Świat bizantyjski

Należy zauważyć, że wyrażenie „średniowieczne państwa greckie” nie ma zastosowania do dwóch egzarchatów w Rawennie i Kartaginie , ani do katatepanatu we Włoszech, ani do większej części Księstwa Kalabrii, które chociaż były częścią Cesarstwa. Bizantyjczycy byli pochodzenia łacińskiego tradycji zarówno językowej, jak i kościelnej .

Prawosławne państwa Bałkanów i Kaukazu

Świat wschodniosłowiański

… Oraz księstwa (w niewyczerpującym porządku alfabetycznym):

Uwagi i odniesienia

  1. Amin Maalouf, Krucjaty widziane przez Arabów , wyd. J.-C. Lattès, Paryż 1992, ( ISBN  2290119164 )
  2. Charles Diehl , Bizancjum Afryka: Historia dominacji bizantyjskiej w Afryce (533–709) , Paryż, Ernest Leroux,1896644  s. ; Venance Grumel , Historia dominacji bizantyjskiej w Afryce (533–709): Traite d'études Byzantines I , Paryż, Presses universitaire de France ,1958, s.  417 „Egzarchowie Rawenny”; (it) Giorgio Ravegnani , I bizantini in Italia , edizione Il Mulino, Bologna, 2006.

Zobacz też

Bibliografia

Powiązany artykuł