Imię urodzenia | Woodrow Wilson Guthrie |
---|---|
Narodziny |
14 lipca 1912 Okemah , Oklahoma |
Śmierć |
3 października 1967 Nowy Jork |
Podstawowa działalność | Piosenkarka i autorka tekstów |
Gatunek muzyczny | Folk , piosenka protestacyjna |
Instrumenty | Gitara , harmonijka ustna , mandolina , skrzypce |
aktywne lata | 1930 - 1956 |
Etykiety | Folkways |
Woody Guthrie [ w ʊ d i ɡ ʌ .theta ɹ i ] (ur14 lipca 1912w Okemah , Oklahoma - zmarł dnia3 października 1967) Jest piosenkarzem i gitarzystą folk American .
Pod wpływem anarchisty Joe Hilla komponuje piosenki wyrażające zmagania biednych i uciskanych, jednocześnie celebrując ich ducha niezłomnego libertariańskiego oporu .
Symbolem postać hobos ( „włóczęgów” wyprodukowany przez Wielkiego Kryzysu ), stał się ważnym rzecznik muzyczny dla klasy robotniczej i popularnych uczuć. Jego piosenki aktywistyczne zainspirowały odrodzenie amerykańskiego folku w latach 60. XX wieku, na czele z takimi wykonawcami jak Bob Dylan , Joan Baez i Phil Ochs .
Woody Guthrie jest trzecim z pięcioosobowej rodziny.
Jego ojciec, Charley Edwards Guthrie, opuścił Południowy Teksas i osiedlił się na Terytorium Indii , obecnie Oklahomie w 1897. Tam pracował jako kowboj dla kilku farmerów na wschód od Okmulgee, na terytoriach Creek Nation . Po trzech latach zaczął uczyć kaligrafii, a następnie w 1902 roku pracował jako sprzedawca książek u kupca w Welt koło Okemah . Jest zaangażowany w rasistowski lincz czarnej matki i jej młodego syna, Lindy i LD Nelsonów ,25 maja 1911.
Jej matka, Nora Sherman Guthrie, przeprowadziła się do tego samego regionu z rodzicami około 1900 roku. Pobrali się później 14 lutego 1904.
Dziedzictwo kulturowe Woody'ego Guthriego jest bardzo zróżnicowane: mikrokosmos kultury Oklahomy, jego ojciec pochodził z południa, jego matka z północy, a przyrodni bracia jego ojca byli potomkami Indian z tego regionu. Jego ojciec nazwał go Woodrow Wilson Guthrie na cześć Woodrowa Wilsona , wówczas kandydata na kandydata na prezydenta Demokratów. Jego matka zmarła na chorobę Huntingtona, którą przekazała swojemu synowi.
Wiodącą postacią w ludowej ruchu z 1960 roku , Woody Guthrie to przede wszystkim kraj muzyk . Po dzieciństwie naznaczonym niezliczonymi tragediami, a zwłaszcza przypadkową śmiercią spalonej żywcem siostry , Woody musi, od wieku młodzieńczego, przeżywać swoje talenty multiinstrumentalisty, grając na ulicy.
We wczesnych latach trzydziestych XX wieku koniec ropy naftowej El Dorado w jego rodzinnym regionie zepchnął Woody'ego Guthrie do Teksasu, gdzie osiadł w małym miasteczku Pampa, aby dołączyć do swojego ojca. Tam spotyka Mary Jennings, którą poślubia. Para ma troje dzieci. Wraz ze swoim szwagrem i trzecim przyjacielem tworzy muzyczne trio The Corn Cob Trio . Spędza dużo czasu w bibliotece w Pampie i pożera wszystkie książki, które znajdzie. Zaczął też rysować i sprzedawał swoje prace na ulicy . Kryzys gospodarczy sprawił, że jego sytuacja stała się niepewna i około 1935 roku opuścił rodzinę i wykonał dorywcze prace w ruchu.
Guthrie zaangażował się w akcję polityczną w bardzo młodym wieku. Wyjechał do Kalifornii , podobnie jak tysiące tych Okies wypędzonych przez nędzę Oklahomy i których powieść (i film ) The Grapes of Wrath opowiada epos, następnie osiadł w samym sercu społecznych zmagań, przeciwstawiając się swoją gitarą i swoimi piosenkami milicje firm owocowych lub ku samozadowoleniu funkcjonariuszy policji stanu Kalifornia. Jego reputacja jako potężnego agitatora przyniosła mu wiele starć z policją i sądami . Ale jego piosenki protestacyjne przyciągają również uwagę słuchaczy muzyki country i nowojorskich folklorystów.
Jedną z jego najsłynniejszych piosenek protestacyjnych jest Deportee (en) , zainspirowana katastrofą samolotu przewożącego meksykańskich emigrantów na pokładzie29 stycznia 1948. Tym, co najbardziej zaostrzyło jego ducha buntu, było potraktowanie prasy odpowiedzialnej za relację z wydarzenia, która nie wymieniła nazwisk żadnej z dwudziestu ośmiu ofiar, ani na piśmie, ani w radiu, argumentując, że były one tylko „ deportowani ”.
Doświadczenie Dust Bowl z burzami piaskowymi inspiruje go do całego cyklu piosenek, do których dołączy balladę o Tomie Joadzie , bohaterze Steinbecka , z którym się identyfikuje.
Pod koniec lat trzydziestych , entuzjastyczny zwolennik Nowego Ładu Franklina D. Roosevelta, został zatrudniony przez Bonneville Power Administration do śpiewania przed robotnikami budującymi tamy na Kolumbii . Czerpie z niego kolejny cykl piosenek, które są jednocześnie poetyckie i polityczne.
Po wielu przygodach wytwórnia Capitol oferuje Woody'emu Guthrie ekskluzywny kontrakt nagraniowy. Zamiast to zaakceptować, opuścił Kalifornię i przeniósł się do Nowego Jorku . Staje się jednym z faworytów Greenwich Village .
Jego folklor protestacyjny wywrze duży wpływ na wszystkich przyszłych śpiewaków protestujących , takich jak Pete Seeger, z którym założył na początku lat czterdziestych efemeryczną, ale wpływową grupę Almanac Singers (w), z którą później często uczestniczył w hootenannies , Bob Dylan ( który po przybyciu do Nowego Jorku odwiedził go w szpitalu, w którym zakończył życie i zadedykował mu piosenkę na jego pierwszej płycie), Joan Baez czy Bruce Springsteen .
Woody Guthrie umiera 3 października 1967od następstw choroby Huntingtona .
Jego muzyka miała wówczas ogromny wpływ i od tamtej pory jest częścią kultury Stanów Zjednoczonych. Jego teksty, niesione surową i pozbawioną ozdób muzyką, pozostawiły trwały ślad w amerykańskiej piosence.
Jest ojcem Arlo Guthrie i dziadkiem Sarah Lee Guthrie .
Dumny ze swoich zaangażowanych przekonań politycznych, wypisał lata trzydzieste na wszystkich swoich gitarach zdanie: Ta maszyna zabija faszystów („Ta maszyna zabija faszystów ”). Wtedy w Ameryce takie zaręczyny były trudniejsze, niż mogłoby się wydawać.
W 1941 roku wraz z Pete'em Seegerem brał udział w tworzeniu Almanac Singers , grupy folkowej, której celem jest kampania poprzez śpiewanie społecznych i politycznych wiadomości ze Stanów Zjednoczonych. Ale anarchizm i indywidualizm Guthrie'ego sprawiły, że bardzo wcześnie opuścił swoich towarzyszy, którzy w jego oczach byli zbyt zaciągnięci do Amerykańskiej Partii Komunistycznej.
Potępia egzekucję Sacco i Vanzettiego , pisząc kilka piosenek na cześć tych dwóch anarchistycznych działaczy i potępiając amerykański wymiar sprawiedliwości, który posłał ich na krzesło elektryczne w 1927 roku.
Pisze również Balladę o Rosie Lee Ingram (w), aby potępić parodię sprawiedliwości podjętą wobec tej kobiety i jej trzech synów, ofiar rasistowskiego atakuListopad 1947 i niesprawiedliwie skazani na śmierć (za przypadkową śmierć napastnika).
Woody Guthrie jest autorem około 1400 piosenek.