Westminster Records

Westminster Records Kluczowe dane
Fundacja 1949
Założyciel James Grayson, Henry Swoboda , Henry Gage
Uprzejmy Muzyka klasyczna
Ojczyźnie Stany Zjednoczone
Siedzenie Nowy Jork

Westminster Records to niezależna amerykańska wytwórnia muzyki klasycznej , której oryginalna produkcja nagrań zakończyła się w 1965 roku. Zespół jest dziś wydawany przez Deutsche Grammophon pod szyldem: Westminster, The Legacy .

Historia

Został współzałożony w 1949 roku przez amerykańskiego biznesmena Jamesa Graysona (1897–1980), właściciela Westminster Record Shop w Nowym Jorku (był kierownikiem), Mischa Naida (który stworzył później wytwórnię Musical Heritage Society ), Czech dyrygent Henry Swoboda (dyrektor muzyczny) i Henry Gage. Jego znakiem rozpoznawczym był Big Ben i jego slogan natural equilibrium („  natural balance  ”) lub przeniesienie jej naturalności w odniesieniu do jego technik nagrywania do pojedynczego mikrofonu, podobnie jak Living Presence of Mercury . Wykorzystanie zapisu na taśmie magnetycznej pozwoliło na edycję, która stała się wzorcem przeznaczonym do produkcji nowej wieloletniej płyty winylowej lub LP . Nagrania dokonywano często w Wiedniu ze względu na znacznie niższe koszty i dużą liczbę tamtejszych muzyków. W 1951 roku Kurt List, początkowo konsultant, został w 1952 roku dyrektorem artystycznym w miejsce Swobody. Były uczeń Albana Berga , List przyczynia się do kształtowania wizerunku firmy, w szczególności poprzez tekst przedstawiający filozofię Westminsteru: Recorded Hight Fidelity .

Od samego początku nagrania tej wytwórni były technicznie lepsze od większości innych na rynku i szybko zyskały popularność w społeczności audiofilskiej . Katalog zawierał 150 odniesień do połowy 1951 r., 500 w 1954 r. I 1000, pięć lat później. Pod koniec lat pięćdziesiątych firma rozpoczęła produkcję nagrań stereofonicznych , w tym rzadkiej płyty orkiestrowej szwedzkiego kompozytora Hugo Alfvéna (1872–1960) pod jego dyrekcją. Kolekcja klasycznych nagrań "Westminster Laboratory" (lub W-Lab) była technicznie lepsza od innych marek i sprzedawana po wyższej cenie niż inne płyty Westminster. Płyty sprzedawane w Wielkiej Brytanii były zarządzane przez Nixa Records już w 1953 roku.

Firma została sprzedana na początku 1960 roku do ABC Paramount Records , która początkowo kontynuował produkcję nowych nagrań, natomiast wznowienie starych ramach „Westminster” Złota etykiecie; ale w 1965 roku tworzenie nowości ustało. Na początku 1970 roku reedycja kolekcji ABC „Westminster Gold” przyjęła projekt okładki, który wykorzystywał kaprys i humor, aby przemówić do fanów muzyki klasycznej w szkołach średnich i na uczelniach.

MCA Records przejęło katalog Westminster, kiedy ABC Records oddzieliło się od niego w 1979 roku. Kontynuując dystrybucję albumów muzyki klasycznej z katalogu ABC, MCA zatrudniło Johna Sieversa, byłego szefa działu muzyki klasycznej ABC, do założenia własnego działu muzyki klasycznej w MCA. W następnym roku MCA ponownie wydało wiele wcześniejszych katalogów Command Records , Decca Records i ABC / Westminster Records pod szyldem „MCA Westminster”.

Katalog

Wielkie nazwiska, które dominują w katalogu to Hermann Scherchen , Paul Badura-Skoda , Jorg Demus , Fernando Valenti i Antonio Janigro . Repertuar skupiał się na muzyce barokowej i klasycznej z kilkoma świetnymi interpretacjami Mahlera lub Gliere'a , ale nie było muzyki współczesnej.

Pierwsza płyta wydana z czterema innymi w Kwiecień 1950, To zapis Te Deum i Kodály na teatralny uwertura pod odniesień WL5001, z Sena Jurinac , który później odznaczył się z Il Tramonto przez Ottorino Respighi i Lieder (op. 39 i 42) przez Schumanna . Trzecia z pierwszych wydanych płyt winylowych to repertuar kameralny , z powodzeniem w szczególności kwintet pstrąga Schuberta pianisty Paula Badury-Skody , kwartetu smyczkowego Vienna Konzerthaus ( Barylli Quartet ) i basisty Josefa. Hofmann; a następnie kwartety smyczkowe, kwintet smyczkowy i oktet . W repertuarze wokalnym obok Jurinaca tenor Léopold Simoneau pozostawia rzadki recital Henri Duparc (1956).

W 1951 roku kwartet złożony z trzech członków austriackich, którzy od 1933 roku szukali schronienia w Anglii, oraz kwartet angielski, London Vienna Quartet nagrał kwintety Mozarta z altowiolistą Cecilem Aronowitzem  (in) , uważanym za piątego członka. Kilka lat później zmienili nazwę na Quatuor Amadeus . W latach 50. nagrywali dla firmy młodzi artyści: pianista Daniel Barenboim (16) oraz gitarzysta Julian Bream od 1955 r. W Sor i Villa-Lobos . Jako duet lub solo Paul Badura-Skoda i Jörg Demus mieli zaledwie dwadzieścia lat, kiedy po raz pierwszy współpracowali dla wytwórni. Pozostali soliści noszą nazwiska Niny Milkiny w Carla Philippa Emanuela Bacha oraz Scarlattiego i Clary Haskil w Mozarcie i Scarlattim, Egona Petri w sonatach Bacha i Beethovena , Raymonda Lewenthala w Rachmaninowie .

Z Październik 1950Rozpoczyna współpracę z dyrygentem Hermann Scherchen , z Mszy tak moll od Bacha , w Requiem od Mozarta i symfoniach Haydna i Beethovena . Do ponownego nagrania dziewiątego z tych ostatnich (1962), w stereo, dyrektor artystyczny Kurt List wybrał Pierre'a Monteux i London Symphony Orchestra , z której Westminster opublikował również fragmenty prób. Liście przewodowe, w wyniku poprzedniego rejestrującego, Roméo et Juliette przez Berlioza z kanadyjskiego tenor André Turp . Fantastic Symphony zostało przeprowadzone przez René Leibowitz .

Pierwszy od Mahlera jest rejestrowana przez Scherchen z Royal Philharmonic , który jest nazywany na dyskach Philharmonic Symphony Orchestra z Londynu . Symfonie Mozarta zostały nagrane przez Erich Leinsdorf (1955) z tą samą orkiestrą i różnych dzieł Czajkowskiego przez Artur Rodzinsky . W koncercie skrzypcowym partię solową wykonała Erica Morini , która również nagrała partię Brahmsa . Wreszcie w Wiedniu Adrian Boult nagrał Holsta i dwie fantazje Vaughana Williamsa (1959). Poza Mahler Scherchen sprawia, oryginalny wkład do katalogu przez rejestrowanie III Symfonia i balet The Red Poppy przez Reinhold Glière .

Dla Brucknera Westminster przenosi się do Monachium na VIII Symfonię pod dyrekcją Hansa Knappertsbuscha (1963), który nagrywa również Fidelio Beethovena z Marią Stader , Jurinac i Janem Peerce .

Katalog Westminster, podobnie jak cała kolekcja muzyki klasycznej MCA, jest teraz w posiadaniu Deutsche Grammophon .

Bibliografia

Uwagi i odniesienia

  1. Hoffmann 2005 , s.  457
  2. Hoffmann 2005 , s.  1182
  3. (w) Eliot Tiegel, New Marketing Approaches Key ABC / Dunhill 55-LP Meet Sales , Billboard, 12 września 1970 s. 3
  4. Alan Panchensky, „  Były dyrektor ABC na czele skrzydła MCA  ”, Billboard , Nielsen Business Media,1 st wrzesień 1979, s.  91. ( czytaj online , sprawdzono 13 grudnia 2010 )
  5. „  nowej linii budżetowej MCA, luty. 8  ”, Billboard , Nielsen Business Media,22 grudnia 1979, s.  41. ( czytaj online , przeglądano 13 grudnia 2010 )
  6. Potter 2014 , s.  18
  7. Potter 2014 , s.  19
  8. Potter 2014 , s.  20
  9. "  Westminster  " , Series & Editions , Deutsche Grammophon (dostęp 13 grudnia 2010 )

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne