Gubernator Gujany Francuskiej | |
---|---|
1802-1809 | |
Gubernator Gwadelupy | |
1794-1795 |
Narodziny |
20 lipca 1762 Marsylia |
---|---|
Śmierć |
12 sierpnia 1826(w wieku 64 lat) Cayenne |
Narodowość | Francuski |
Czynność | Administrator kolonialny |
Pokrewieństwo | Marie Auguste Pâris (szwagier) |
Konflikt | Francuskie wojny o niepodległość |
---|
Jean-Baptiste Victor Hugues (czasami pisany jako Hughes), urodzony w Marsylii dnia20 lipca 1762i zmarł w Kajenna dnia12 sierpnia 1826, jest francuskim administratorem kolonialnym, który rządził Gwadelupą od 1794 do 1798, a następnie Gujaną od 1799 do 1809.
Jako francuski administrator w koloniach brał udział w zniesieniu niewolnictwa na Gwadelupie, a następnie w jego przywróceniu w Gujanie.
Urodził się w rodzinie bogatego Marseille burżuazji , on jest synem Jean-François Hugues (1725-1789), o hardware kupiec , i Catherine Fodrin (1729-1822), która sama z linii jedwabiu kupców. Z Saint-Étienne .
Jako chłopiec w wieku 14 lat zaciągnął się do wojska, popychany przez kupca Jean-Baptiste Gasquy (1754-1801), żonaty ze swoim pierwszym kuzynem Benoite Fodrinem, który interesował się handlem w Saint-Domingue . Prowadząc życie jako plantator aż do rewolucji haitańskiej , został masonem i wydrukował gazetę z rewolucyjnymi akcentami od początku rewolucji, a następnie wrócił do Francji w 1791 r. I wyjechał do Paryża, gdzie został zintegrowany przez pośrednika lóż masońskich w jakobińskich kręgach stolicy.
W 1793 r. Został prokuratorem rewolucyjnego trybunału w Rochefort, a następnie w Brześciu . Następnie został mianowany komisarzem Rzeczypospolitej na Gwadelupie przez Konwent Narodowy w 1794 roku Jego zadaniem nie była mała: Victor Hugues był oficjalnie odpowiedzialny za stosowanie dekretu4 lutego 1794który ogłosił zniesienie niewolnictwa na wszystkich terytoriach francuskich.
Plik 19 lutego 1793The Traktat z Whitehall , podpisana w Londynie między Korony Brytyjskiej i wielkich plantatorów wyspy Martynika i Santo Domingo, pozwala im uciec rewolucji francuskiej.
Plik 11 kwietniabrytyjskie siły zbrojne lądują w Le Gosier . Plik20 kwietniaGubernator Victor Collot skapitulował przed generałem Thomasem Dundasem, który zajął wyspę po ataku na Fort Fleur-d'Épée, zamieszkany głównie przez czarnych i kolorowych. Wszyscy są zabici. Emigranci, którzy wrócili z Brytyjczykami, natychmiast rozpoczęli represje na Republikanach.
Zmiana nazwy Pointe-à-Pitre .
Odzyskanie Gwadelupy.
Odzyskanie Gwadelupy.
Brytyjczycy poddają się Victorowi Huguesowi.
Plik 7 majaoznacza wyjazd do Pointe-à-Pitre Victora Huguesa i jego tysiąca ludzi. Victor Hugues nie został wybrany przypadkowo: jego przeszłość jako marynarza uczyniła go odpowiednim człowiekiem do obrony rewolucyjnych idei w koloniach.
Plik 2 czerwcaVictor Hugues wysiada w Gosier wraz z oddziałami generałów Cartiera i Auberta. Organizuje powstanie ludowe przeciwko wojskom brytyjskim: dekretem z4 lutego 1794 Aby znieść niewolnictwo, oprócz białych żołnierzy zwerbował ponad trzy tysiące kolorowych mężczyzn, których nazwanoby „czarnymi bezkulotami”.
Plik 6 październikaGenerał Graham poddał się po wielu krwawych bitwach, w których Brytyjczycy próbowali odzyskać kontrolę nad wyspami Gwadelupy.
Plik 11 grudniaBrytyjczycy całkowicie opuścili Gwadelupę, która wraca w ręce Francji i rewolucji. Victor Hugues zniósł tam niewolnictwo tego samego dnia.
W 1796 roku Konwent Krajowy został zastąpiony przez Dyrektorium . Victor Hugues i jego zastępca Lebas zachowują swoje funkcje, ale przyjmują tytuł „agentów Zarządu”. Przybliżony spokój pozwala Victorowi Huguesowi ożenić się w Basse-Terre w tym samym roku z Angélique Jacquin (1773-1806), córką plantatora. Z tego związku urodziła się w Basse-Terre w 1798 roku córka Amélie Hugues. Marie Jacquin, jej szwagierka, poślubiła w 1797 r. Przez nią generała, przyszłego hrabiego Cesarstwa, Augusta Parisa .
Po wyzwoleniu Gwadelupy Victor Hugues stopniowo rozszerzył swoją akcję na sąsiednie wyspy, w tym La Désirade the17 lipca 1794, Marie-Galante the27 października następujący.
Kolonie przejęte od Brytyjczyków, zorganizował quasi-wojnę przeciwko Stanom Zjednoczonym , upoważniając francuskich korsarzy do ataku na flotę amerykańską.
Kilka miesięcy względnego panowania pokoju, zdobytego kosztem terroru i pracy przymusowej byłych niewolników, okresu, w którym ścigani są rojaliści, setki białych Kreolów zgilotynowano, a ich domy zajęto.
Następnie Victor Hugues rozpoczął oblężenie Gwadelupy 6 stycznia 1798, ponieważ porządek publiczny nie jest już gwarantowany. Metropolia, której brakowało cukru i tytoniu, zażądała utrzymania gospodarki plantacji, ale Békés po raz kolejny rozważał dostarczenie wysp Brytyjczykom. Pogarszając sytuację, Soufrière wybuchł dalej22 kwietnia. W maju komisarz Lebas musi wrócić do Francji ze względów zdrowotnych.
Plik 5 czerwcaGenerał Desfourneaux zostaje mianowany agentem Dyrektora w miejsce Victora Huguesa. Ta zamiana jest następstwem presji emigrantów z Gwadelupy, którzy wrócili do Francji, oraz ekscesów administracji ustanowionej przez Huguesa.
Plik 22 listopada 1798, Generałowie Pélardy i Desfourneaux przybywają na Gwadelupę. Zastąpienie Victora Huguesa wywołało poruszenie wśród mieszkańców wyspy.
Plik 2 stycznia 1799, ponownie zostań prostym obywatelem, Victor Hugues mieszka w Basse-Terre. Jego obecność na wyspie wprawia w zakłopotanie nowych przywódców, którym udało się podstępem zatrzymać go na statku w porcie Basse-Terre i odesłać go do Francji wbrew jego woli.
Po powrocie do Marsylii, wraz z żoną i córką, Victor Hugues wkrótce został odwołany przez konsulat . Konwent Narodowy miał postawić na niego w 1794 roku w celu przywrócenia porządku w Gwadelupie. Konsulat robi to samo dla Gujany. Tak więc, Victor Hugues został mianowany gubernatorem w Gujanie w 1799 roku . Rzeczywiście, podobnie jak na Martynice, plantatorzy Gujany starali się uciec przed zniesieniem niewolnictwa, szukając sojuszu z Anglią, ale Gujana pozostaje francuską.
Plik 6 stycznia 1800, przybył do Cayenne na pokładzie La Sirène . Używając tych samych technik, co na Gwadelupie, wznowił lokalny przemysł i kontrolował plantatorów. Ustanawia pracę przymusową.
Plik 15 września 1801 Druga córka pary, Hersilie, urodziła się w Cayenne, następnie Cornélie w 1803 i Adèle w 1806.
Dekret z 7 grudnia 1802(16 Frimaire XI), przypuszczalny przez konsula Cambacérèsa , w rzeczywistości przywrócił niewolnictwo w Gujanie pod nazwą „pobór sąsiedzki” dla osób jeszcze nie uwolnionych. Za aplikację odpowiada Victor Hugues.
Plik 18 stycznia 1804, zorganizował ekspedycję, aby przywrócić połączenie Gujany z punktem handlu niewolnikami w Gorée .
W 1809 roku , nie mogąc powstrzymać inwazji Portugalczyków z Brazylii na Gujanę , w pośpiechu opuścił Cayenne i wrócił do Bordeaux . Oskarżony o zdradę i niezdolność do pracy, do 1814 r. Przebywał w areszcie domowym, a ostatecznie został uniewinniony.
Wyjechał do Cayenne, gdzie osiadł jako plantator i tam zmarł 12 sierpnia 1826.
Ange Pitou , deportowany do Gujany po zamachu stanu Fructidor , spotkał Victora Huguesa w Cayenne. Zostawił jej portret:
„Victor Hugues, pochodzący z Marsylii, ma dwa lata, jest normalnego wzrostu i krępy; cała jej kompozycja jest tak wyrazista, że najlepsi z jego przyjaciół nie odważą się podejść do niej bez strachu; jego brzydka, ołowiana twarz wyraża jego duszę, jego okrągłą głowę pokrywają czarne, płaskie włosy, które najeżone jak węże Eumenides w gniewie, który jest jego zwykłą gorączką: jego grube usta, siedlisko złego humoru, zwalniają go od mówienia czoło poprzecinane zmarszczkami unosi lub opuszcza opalone brwi nad ciemnymi oczami, zapadniętymi i wirującymi jak dwie otchłanie… Jego charakter jest niezrozumiałą mieszanką dobra i zła; jest odważny i kłamcą przesady, okrutny i wrażliwy, polityczny, niekonsekwentny i niedyskretny, lekkomyślny i tchórzliwy, despotyczny i przerażający, ambitny i kłamliwy, czasem lojalny i prosty; jego serce nie dojrzewa żadnego uczucia; przenosi wszystko do przesady: jakiekolwiek wrażenia przechodzą przez jego duszę z szybkością błyskawicy, pozostawiają tam wyraźny i straszny ślad; uznaje zasługi, nawet gdy je uciska: pożera słaby umysł; szanuje, boi się niebezpiecznego przeciwnika, nad którym triumfuje. Zemsta przysparza mu wielu wrogów. Można go łatwo ostrzec za i przeciw, i wraca ten sam. Ambicja, chciwość, pragnienie władzy niszczą jego cnoty, kierują jego skłonnościami, utożsamiają się z jego duszą; kocha tylko złoto, chce złota, pracuje dla złota i poprzez nie; […]
Te wielkie pasje są podtrzymywane przez niestrudzony żar, nieustępliwą aktywność, przez oświecone poglądy, zawsze pewnymi, czymkolwiek by one nie były. Zbrodnia i cnota nie są dla niego bardziej odrażające, gdy używa jednego od drugiego, chociaż wie, jak to zmienić. Obawiając się opóźnień, zawsze przyjmuje z pełną znajomością faktów pierwsze pewne środki, jakie przedstawia mu fortuna. Szczyci się ateizmem, który wyznaje tylko zewnętrznie. Co więcej, ma trzeźwy osąd, pewną pamięć, takt wyrafinowany doświadczeniem: jest (...) surowym administratorem, sprawiedliwym i światłym sędzią, gdy słucha tylko swego sumienia i oświecenia. Jest doskonałym człowiekiem w trudnych kryzysach, w których nie ma nic do stracenia. Tak jak Gwadelupczycy i Rochefortowie zarzucają mu nadużycia władzy i rewolucyjny eksces, których przyzwoitość i ludzkość nie chcą wracać, tak samo Anglicy (jestem świadkiem) chwalą jego taktykę i odwagę. "