Anna Seghers

Anna Seghers Obraz w Infoboksie. Anny Seghers w 1966 roku. Biografia
Narodziny 19 listopada 1900
Moguncja
Śmierć 1 st czerwiec +1.983(w wieku 82)
Berlin Wschodni
Pogrzeb Cmentarz Dorotheenstadt
Imię i nazwisko Netty się kręci
Narodowości East German
German
Domy Paryż (1934-1940) , Meksyk (1941-1947) , Berlin (1947-1983)
Szkolenie Uniwersytet w Kolonii
Uniwersytet w Heidelbergu (do1922)
Zajęcia Pisarz , prozaik , science fiction pisarz
Okres działalności Od 1924
Wspólny László Radványi ( w ) (od1925)
Dziecko Pierre Radvanyi ( d )
Inne informacje
Domena Powieść
Partie polityczne Zjednoczona Partia Socjalistyczna Niemiec
Komunistyczna Partia Niemiec (od1928)
Członkiem Akademia Sztuki NRD
Gatunek artystyczny Powieść
Stronie internetowej (de)  www.anna-seghers.de
Nagrody
Podstawowe prace

Anna Seghers ( pseudonim od Netty Radványi , z domu Reiling ), ur19 listopada 1900w Moguncji i zmarł dnia1 st czerwiec +1.983w Berlinie jest niemiecką listowniczką .

Biografia

Netty Reiling jest jedynym dzieckiem handlarza dziełami sztuki Isidora Reilinga i jego żony Hedwig (z domu Fuld); rodzina twierdzi, że jest ortodoksyjnymi Żydami w Moguncji . Jednak najpopularniejszą książką młodej Netty w rodzinnej bibliotece Reiling jest Biblia Lutra .

Najpierw uczęszczała do szkoły prywatnej, potem do liceum dla młodych dziewcząt. W czasie I wojny światowej służyła w wojsku. W 1920 zdała maturę. Następnie studiowała historię, historię sztuki i sinologię w Kolonii i Heidelbergu . W 1924 obroniła doktorat na Uniwersytecie w Heidelbergu na podstawie pracy „Żydzi i żydowskość w twórczości Rembrandta  ”.

W 1925 wyszła za mąż za węgierskiego socjologa László Radványi . Para przeniosła się do Berlina, gdzie w 1926 roku urodził się ich syn Pierre. Jedna z jego pierwszych publikacji, historia Grubetscha, ukazała się w 1927 roku pod pseudonimem Seghers (bez imienia), a krytycy uważają autora za mężczyznę. Swój pseudonim wybrała z podziwu dla dzieł holenderskiego malarza i grafika Herculesa Seghersa , który zainspirował Rembrandta, temat jej pracy magisterskiej. W liście do Georga Lukàcsa z 1938 roku najwyraźniej identyfikuje się z Seghersem.

W 1928 roku urodziła się ich córka Ruth. W tym samym roku ukazała się również jego pierwsza książka pod pseudonimem Anna Seghers Powstanie rybaków św. Barbary ( Aufstand der Fischer von St. Barbara ). Na wniosek Hansa Henny'ego Jahnna ta pierwsza powieść została ukoronowana Nagrodą Kleista (na ekrany przeniósł ją w 1934 roku dramaturg Erwin Piscator w filmie Vosstaniye rybakov ). Również w 1928 r. wstąpiła do Komunistycznej Partii Niemiec (KPD), a rok później została członkiem założycielem Związku Rewolucyjnych Pisarzy Proletariackich. W 1930 po raz pierwszy wyjechała do Związku Radzieckiego . Po przejęciu władzy przez nazistów Anna Seghers zostaje aresztowana przez gestapo , a następnie zwolniona; jego książki są zakazane w Niemczech i palone . Niedługo potem uciekła do Szwajcarii i stamtąd dołączyła do Paryża .

Na emigracji współtworzy czasopisma niemieckich emigrantów; jest m.in. członkiem redakcji „ Neuen Deutschen Blätter” . W 1935 była jednym z założycieli Związku na Rzecz Obrony Pisarzy Niemieckich w Paryżu. Po wybuchu II wojny światowej i wkroczeniu wojsk niemieckich do Paryża jej mąż został internowany na południu Francji w obozie Vernet . Annie Seghers udaje się uciec z dwójką dzieci z okupowanego Paryża w kierunku południowej strefy administrowanej przez Pétaina . W Marsylii martwi się uwolnieniem męża i możliwością ucieczki za granicę. Ten okres stanowi podstawę powieści Tranzyt (wydanej w 1944 r. i wprowadzonej na ekran w 1991 r. przez René Allio , następnie w 2018 r. przez Christiana Petzolda ).

w marzec 1941Anna Seghers i jego rodzinie udało się rajdu Meksyku poprzez na Martynice , Nowym Jorku i Veracruz . Jej mąż, który w międzyczasie przyjął niemieckie nazwisko Johann-Lorenz Schmidt, znalazł tam pracę najpierw na Uniwersytecie Robotniczym, a następnie na Uniwersytecie Narodowym. Seghers założyła antyfaszystowski klub Heinrich-Heine, którego była prezesem. Wraz z Ludwigiem Rennem zainicjowała ruch Wolne Niemcy ( Freies Deutschland ) oraz gazetę o tej samej nazwie. W 1942 roku jego powieść, która pozostaje chyba najsłynniejszą, Siódmy Krzyż ( Das siebte Kreuz ) ukazała się w wydaniu angielskim w Stanach Zjednoczonych i niemieckim w Meksyku. Powieść opisuje horror przedwojennych obozów hitlerowskich.

W czerwcu 1943 r. Anna Seghers została poważnie ranna w wypadku samochodowym i została zmuszona do długiego pobytu w szpitalu. W 1944 roku Fred Zinnemann przeniósł na ekran Siódmy Krzyż . Sukcesy książki i filmu rozsławiają Seghersa na całym świecie.

W 1947 opuściła Meksyk i wróciła do Berlina. Jest zawiedziona, że ​​znajduje tam, jak mówi, „lud z sercem z kamienia” . Mówi o „szaleństwach tych mężczyzn i kobiet, którym bombardowania zabrały wszystko, meble i ubrania, i którzy niczego się z tego nie nauczyli”. » Wstąpiła do Zjednoczonej Partii Socjalistycznej Niemiec ( Sozialistische Einheitspartei Deutschlands ) i stowarzyszenia kulturalnego Kulturbundes zur demokratischen Erneuerung Deutschlands , którego była wiceprzewodniczącą w latach 1947-1949. W tym samym roku 1947 otrzymała Nagrodę Georga Büchnera .

W 1950 przeniosła się do Berlina Wschodniego . Została członkiem Światowej Rady Pokoju i członkiem-założycielem Niemieckiej Akademii Sztuk . W 1951 otrzymała Nagrodę Narodową NRD i odbyła podróż do Chińskiej Republiki Ludowej . W 1952 roku została wybrana na prezesa Związku Pisarzy NRD i pozostała do 1978 roku.

W 1955 roku Anna Seghers wraz z mężem przeniosła się na rue Volkswohl pod numerem 81 (dziś rue Anna-Seghers) w dzielnicy Adlershof, gdzie pozostała aż do śmierci. W tym mieszkaniu mieści się obecnie Anna-Seghers-Gedenkstätte , muzeum poświęcone życiu i twórczości autora.

Z lojalności wobec komunistycznego rządu, postanawia powstrzymać się od jakiejkolwiek publicznej krytyki, aby nie zaszkodzić. Wraz z Bertoltem Brechtem , Ernstem Blochem , Jürgenem Kuczyńskim , Stephanem Hermlinem i Arnoldem Zweigiem jest jednym z „mentorów młodzieży zdruzgotanej objawieniem potworności reżimu, w którym dorastała i który poszukuje wzorców ” , podkreśla historyk Sonia Combe. Kiedy w 1957 roku pozew do „kontr-rewolucyjnego zdradę” doprowadza do Walter Janka  (w) , dyrektor wydawnictwa, które publikuje swoje prace, ona milczy. Próba interwencji w ukryciu z Walterem Ulbrichtem kończy się niepowodzeniem (skazany na 10 lat więzienia Walter Janka zostanie jednak zwolniony na długo przed zakończeniem kary). Podobnie nie powiedział ani słowa, kiedy Heiner Müller został wykluczony ze Związku Literatów w 1961 roku , ani kiedy Wolf Biermann został wydalony z Niemiec w 1976 roku , ani kiedy wykluczono nowych autorów krytycznych wobec Związku pisarzy w 1979 roku .

W 1975 otrzymała Nagrodę Kultury Światowej Rady Pokoju i została uhonorowana honorowym obywatelem Berlina Wschodniego. W 1978 zrezygnowała z przewodnictwa w Union des Writers, którego została honorowym prezesem. W tym samym roku zmarł jej mąż. W 1981 otrzymała honorowe obywatelstwo Moguncji , jej rodzinnego miasta.

Anna Seghers nie żyje 1 st czerwiec +1.983. Dekretem organizuje jego pochówek przez Akademię Sztuk Pięknych na cmentarzu Dorotheenstädtischer Friedhof w Berlinie .

Inne wyróżnienia (z NRD)

Pracuje

Prace pisane w NRD w latach 50. i 60. są reprezentatywne dla socrealizmu  : lojalność partyjna, schematyzm charakterów, bezgraniczny podziw dla Stalina to podstawowe składniki.

Ale późniejsze pisma zachowują swoje bogactwo literackie. Do późnej starości Seghers zachowuje narracyjną świeżość inspirowaną renesansem , Azją Wschodnią, Karaibami czy Meksykiem, poza wszelkimi frazesami.

Uwagi i referencje

  1. Georg Lukàcs (1955), s. 243-244.
  2. C. Prévot, Uwagi, w A. Seghers (1971).

  3. „Tę rzeczywistość czasów kryzysu, wojen itp. musimy najpierw znieść, spojrzeć jej w twarz, a po drugie nadać jej kształt. Niezliczone osoby zwane artystami tylko pozornie patrzą jej w twarz lub wcale. Historycznie , w historii sztuki , te epoki kryzysu naznaczone są nagłymi przerwami stylistycznymi, doświadczeniami, dziwnymi bękartami form i dopiero potem historyk może zobaczyć, jaka droga była realna […] Kiedy upadł starożytny świat , w wiekach, gdy chrześcijańska kultura Zachodu była jeszcze w powijakach, podejmowano niesamowitą liczbę prób opanowania rzeczywistości. Ale nawet w mniej starożytnych czasach, pod koniec średniowiecza, na początku sztuki burżuazyjnej: burżuazja przedstawiała się na ołtarzach jako darczyńca, na pomnikach grobowych itp. Wreszcie pojawiły się pierwsze prawdziwe portrety, szczerze wątpliwe próby, które jednak zapowiedział Rembrandt . "

  4. Sonia Combe "  Anna Seghers lub etyka ciszy  ", Le Monde Diplomatique ,październik 2019( przeczytaj online ).
  5. (De) Sonja Hilzinger, „  Seghers, Anna (eigentlich Netty Radványi, geborene Reiling, Pseudonim Anna Brand, Peter Conrad)  ” , na deutsche-biographie.de ,2010(dostęp 10 grudnia 2019 r . ) .
  6. Odkryty przez jego syna, Pierre'a Radványi, w swojej posiadłości po jego śmierci.
  7. (de) Zobacz na jstor.org .

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne