Vialas

Vialas
Vialas
Świątynia w 2012 roku.
Herb Vialas
Heraldyka
Administracja
Kraj Francja
Region Oksytania
Departament Lozere
Miasto Florac
Międzyspołeczność Wspólnota gmin od Sewennów po Mont Lozère
Mandat burmistrza
 Michel Reydon
+2.020 -2.026
Kod pocztowy 48220
Kod wspólny 48194
Demografia
Miły Vialassiens
Ludność
miejska 		427  mieszk. (2018 spadek o 4,47% w porównaniu do 2013 roku)
Gęstość 8,6  mieszk./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 44 ° 20 ′ 04 ″ na północ, 3 ° 53 ′ 48 ″ na wschód
Wysokość Min. 335  m
Maks. 1509  m
Powierzchnia 49,77  km 2
Rodzaj Gmina wiejska
Obszar atrakcji Gmina z wyłączeniem atrakcji miejskich
Wybory
Oddziałowy Kanton Saint-Étienne-du-Valdonnement
Ustawodawczy Dystrykt Lozère
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: region Occitanie
Zobacz na mapie administracyjnej Oksytanii Lokalizator miasta 14.svg Vialas
Geolokalizacja na mapie: Lozère
Zobacz na mapie topograficznej Lozère Lokalizator miasta 14.svg Vialas
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Vialas
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Vialas

Vialas to francuska gmina położona w departamencie Lozère w regionie Occitanie .

Geografia

Lokalizacja

Miasto położone jest w południowo-wschodniej części departamentu Lozère i graniczy z Gard .

Gminne gminy

Gminy graniczące z Vialas
Concoules
( Gard )
Most Montvert - South Mont Lozère Vialas Génolhac
( Gard )
Ventalon w Sewennach Chamborigaud
( Gard )

Planowanie miasta

Typologia

Vialas jest gminą wiejską, ponieważ należy do gmin o niewielkim lub bardzo małym zagęszczeniu w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Gmina jest również poza atrakcjami miejskimi.

Zagospodarowanie terenu

Teren miasta, zgodnie z bazą danych okupacja europejska biofizyczna gleba Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem półnaturalnych lasów i środowiska (96,1% w 2018 r.), Jednak spadek w porównaniu z 1990 r. (98,4% ). Szczegółowy podział w 2018 roku przedstawia się następująco: lasy (54,3%), obszary porośnięte roślinnością krzewiastą i / lub zielną (40%), niejednorodne tereny rolnicze (2,1%), otwarte przestrzenie bez lub z niewielką roślinnością (1,8%), zurbanizowane obszary (1%), łąki (0,7%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

Historia

Dołączył do wspólnoty gmin Hautes Cévennes (z siedzibą w Génolhac )1 st styczeń 2013.

To dołączył do społeczności gmin Sewennów na Mont Lozère na1 st styczeń 2016.

Heraldyka

Herb miasta-fr Vialas 48.svg

Herbu brzmi: Azure, z trzema palnikami lub zapalony czerwony, umieszczony w Pale

Polityka i administracja

Lista burmistrzów Vialas
Kropka Tożsamość Etykieta Jakość
Marzec 1977 Marzec 1983 Robert cunibil   Towarzysz wyzwolenia
Marzec 1983 Marzec 2001 André Plato DVG Radny Generalny (1992-2004)
Marzec 2001 marzec 2014 Bernard Vignes DVG  
marzec 2014 W trakcie Michel Reydon DVG  

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. Legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis powszechny opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji dotyczących kolejno wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, a legalne populacje w kolejnych latach szacuje się za pomocą interpolacji lub ekstrapolacji. W przypadku gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2006 r.

W 2018 roku miasto liczyło 427 mieszkańców, czyli o 4,47% mniej niż w 2013 roku ( Lozère  : -0,11%, Francja bez Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
1,550 1,709 1,790 2,051 2,041 2 130, 2,126 1990 2,005
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
1 980, 2 299, 2,448 2310 2,152 2,096 2,002 1720 1463
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
1,359 1,285 1,179 890 848 796 809 617 507
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2011 2016
478 352 304 356 384 425 423 435 434
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2018 - - - - - - - -
427 - - - - - - - -
Od 1962 do 1999: populacja bez podwójnego liczenia  ; w następujących terminach: ludność miejska .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., A następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Miejsca i zabytki

Pewne jest, że w 1636 r. Świątynia, której budowa trwała ponad 20 lat, służyła do nabożeństw, a także do głównych zgromadzeń gminy, takich jak opracowanie kompozycji (przodek katastru). Około 1640 r. Był centralnym punktem 19 zamieszkałych miejscowości i 280 właścicieli. Po odwołaniu edyktu nantejskiego w 1685 r. I przymusowej konwersji całej ludności na katolicyzm, został skonfiskowany przez biskupa Uzès, aby stać się nowym kościołem parafialnym, zrujnowanym w Castagnols. Budynek został gruntownie przekształcony, aby nadać mu wygląd kościoła, dodając sklepienia, kaplice, chór i dzwonnicę. W 1789 r. 90% ludności stanowili protestanci, budynek ponownie stał się świątynią w 1804 r. Po Rewolucji Francuskiej. Styl romański, harmonijny we wszystkich formach, materiałach i zdobieniach. Jest zbudowany z granitu, łącznie z podłogą. Dach z laluzy ma 21 m długości i 12 m szerokości; wysokość do dzwonnicy wynosi 11 metrów. Posiada okrągłą absydę, której ozdobą są witraże Roberta Pillodsa z 1960 roku. Meble są stare: ambona z 1817 roku, niektóre ławki z 1878 roku. Z tyłu świątyni znajdują się organy zbudowane w latach 1974-1978.

Osobowości związane z gminą

Uwagi i odniesienia

Notatki i karty

  1. Według podziału na strefy gmin wiejskich i miejskich opublikowanego w listopadzie 2020 r., Przy zastosowaniu nowej definicji charakteru wiejskiego14 listopada 2020 r w międzyresortowym komitecie ds. wsi.
  2. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.
  1. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr ( sprawdzono 15 kwietnia 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij dolną część pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.

Bibliografia

  1. Mapa IGN pod Géoportail
  2. „  Typologia miejska / wiejska  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (przegląd: 29 marca 2021 ) .
  3. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowany w dniu 29 marca 2021 ) .
  4. „  Understanding the density grid  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp: 29 marca 2021 ) .
  5. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 29 marca 2021 ) .
  6. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na stronie insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 29 marca 2021 ) .
  7. „  CORINE Land Cover (CLC) - Podział obszarów na 15 pozycji użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 15 kwietnia 2021 )
  8. Prefektura Lozère, zarządzenie nr 2015352-0001 z 18 grudnia 2015 r. Rozszerzające granice gminy od Sewennów do Mont Lozère , strony 112 i 113.
  9. Organizacja spisu ludności na stronie insee.fr .
  10. Departamentalny kalendarz spisu ludności na stronie insee.fr .
  11. Od wiosek Cassini do dzisiejszych miast na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  12. Insee - Populacje prawne gminy w latach 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  13. Paul Dombre, J.-C. Schmitt, Pauline Schmitt-Pantel, Jean Verney, Vialas en Cévennes et son Temple od 1612 r. , Presses du Languedoc,1997.
  14. Jean Roux, Vialas Wspólnota z końca XVI TH do XIX th  century - Historyczne i badania genealogiczne , Mende, OPUS i IRGCC,1996.

Zobacz też

Powiązane artykuły

Bibliografia

Linki zewnętrzne