Samolot ultralekki napędem (ULM) , powszechnie znany jako microlight to samolot ultralekki wyposażony w silnik , którego warunki zdatności do lotu specyficzne są uproszczone w stosunku do certyfikacji z lekkiego samolotu i poddawane licencji łatwiejsze niż licencji pilota . Mikroloty są dopuszczone do startu i lądowania poza lotniskami i wymagają mniejszych odległości niż lekkie samoloty, chociaż te bardziej wydajne są bliżej nich.
Mężczyzna próbował wieków naśladować lot ptaków poprzez poszukiwanie systemu, który odtwarza ruch ich skrzydeł, a początki motorowe Ultralight wrócić do początków lotnictwa , z wyjątkiem pionierską pracę. Od Étienne Dormoy w Dayton , Ohio , między 1919 a 1924 i do jego Latającej Wanny w 1924. Jego historia jest zatem stosunkowo niedawna.
Ruch ULM jest wynikiem swobodnego lotu, którego pierwszym przedstawicielem było lotniarstwo . Skrzydło Rogallo została wynaleziona przez amerykańskiego Francis Rogallo w 1936 roku, ale dopiero w 1972 roku, że pierwszy Szybowiec został zbudowany w swojej obecnej formie.
Bardzo szybko pomysł uwolnienia się od terenu i samodzielnego startu skłonił garstkę pilotów latających swobodnie do dodania silnika piły łańcuchowej do prostych skrzydeł typu delta . Pionierzy, tacy jak bracia Pérès i ich dwusilnikowy silnik lub Roland Magallon i jego Mosquito 210, a nawet Jean-Marc Geiser ze swoją Motodeltą, małżeństwo między skrzydłem Danisa a motocyklem trójkołowym, którego pierwszy lot odbył się w 1974 roku i został zaprezentowany na Salonie du Bourget w 1975 roku utorował drogę innym maszynom zbudowanym na tej samej zasadzie. Pierwszymi mikrolotami były osoby dojeżdżające do pracy . Świat ULM rozwinął się ogromnie w latach 80-tych , zdobywając każdego roku nowych zwolenników.
Francuska Federacja zmotoryzowanych Ultralight Szybowce został stworzony w 1981 roku, kilka lat po pojawieniu się ultralekkich w francuskiej przestrzeni powietrznej . Francuskie prawo stowarzyszeniowe z 1901 roku, FFPLUM zarządza ruchem ULM we Francji i zrzesza większość zwolenników tej dyscypliny. Jest zatwierdzony przez Ministerstwo Miasta, Młodzieży i Sportu i korzysta z delegacji państwowej do zarządzania działalnością ULM w praktyce sportowej. Jest również wymieniony w Kodeksie Lotnictwa Cywilnego .
Federacja reprezentuje ruch ULM wobec władz publicznych. Jest reprezentowana w Międzynarodowej Federacji Lotniczej (FAI) i uczestniczy w pracach Międzynarodowej Komisji Mikrolotnictwa (CIMA), organizacji zrzeszającej różne międzynarodowe federacje ULM i zarządzającej zawodami na poziomie międzynarodowym (mistrzostwa Europy i Świat).
Jest członkiem Krajowej Rady Federacji Lotniczych i Sportowych (CNFAS). Jest uznawany za obiekt użyteczności publicznej .
ULM jest zarządzany we Francji dekretem z 23 września 1999 r8 zmienione w odniesieniu do ultralekkich statków powietrznych z silnikiem.
PPG to jednosilnikowy samolot wsparty na elastycznym skrzydle lub typu paralotnia . Spełnia następujące warunki techniczne:
Istnieje podklasa 1A zwana „z napędem pomocniczym”, która spełnia następujące warunki techniczne:
Wahadło jest samolot jednosilnikowy wspierany przez półsztywnym skrzydła, pod którą zmotoryzowany wózek jest na ogół w załączeniu. Spełnia następujące warunki techniczne:
Istnieje podklasa 2A zwana „z napędem pomocniczym”, która spełnia następujące warunki techniczne:
Wieloosiowe ULM to samoloty obsługiwane przez stałopłaty . Spełnia następujące warunki techniczne:
Istnieje podklasa 3A zwana „z napędem pomocniczym”, która spełnia następujące warunki techniczne:
Ultralight wiatrakowiec spełnia następujące warunki techniczne:
Ultralight sterowiec aerostat spełnia następujące warunki techniczne:
Ultralekki śmigłowiec spełnia następujące warunki techniczne:
We Francji praktyka ULM wymaga uzyskania licencji pilota ULM. Pilotaż jest dozwolony od 15 roku życia . Certyfikat uzyskuje się po zdaniu egzaminu teoretycznego składającego się z kwestionariusza wielokrotnego wyboru składającego się z 40 pytań , z którego zwolnieni są posiadacze licencji pilota samolotowego innej kategorii (szybowiec, samolot itp.) oraz egzamin praktyczny składający się z próbę w locie i próbę naziemną, przeprowadzaną przez instruktora, zwykle instruktora prowadzącego szkolenie pilota.
Treść szkolenia praktycznego nie jest uregulowana, choć generalnie obejmuje kilka lotów samotnie na pokładzie pod okiem instruktora, który pozostaje na skraju pasa startowego, tak jak w przypadku szkolenia pilotów samolotów. samolotów. Na ogół konieczne jest kilkadziesiąt godzin praktyki w zależności od umiejętności uczenia się ucznia-pilota. Certyfikat jest wydawany przez Dyrekcję Generalną Lotnictwa Cywilnego (DGAC) w momencie, gdy uczeń-pilot jest w posiadaniu świadectwa zdawania egzaminów teoretycznych (MCQ), a instruktor stwierdza, że testy zakończyły się pomyślnie na ziemi. i w locie. Wydany certyfikat jest ważny tylko dla klasy ULM używanej podczas szkolenia wstępnego.
Do wykonywania ćwiczeń ULM nie są wymagane żadne lotnicze badania lekarskie. Zgodnie z art 5 ustawy n ° 99-223 z23 marca 1999 : „Pierwsze wydanie licencji sportowej jest uzależnione od przedstawienia zaświadczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań do uprawiania aktywności fizycznej i sportowej” , zwykłe zaświadczenie lekarskie wystawione przez dowolnego lekarza nie jest konieczne tylko dla studentów pilotów którzy chcą trenować w ramach związku sportowego będącego członkiem federacji, ogólnie zwanego aeroklubem. Przepisy nie narzucają pilotom żadnych regularnych praktyk w utrzymaniu licencji ULM, mimo że zaleca to zdrowy rozsądek i ogólne bezpieczeństwo lotów. Dziennik lotów nie jest obowiązkowy.
Istnieją specjalne kwalifikacje do dwóch konkretnych działań:
Deklaracja poziomu kompetencji (DNC) jest wymagana dla:
ULM wymagają identyfikacji we Francji, ale za ich monitorowanie techniczne odpowiada właściciel (identyfikacja = system deklaracji, rejestracja = certyfikacja).
Jak wszystkie urządzenia latające, ULM podlega przepisom ruchu lotniczego. Reguły te nazywane są regułami powietrza . Ograniczają się one również do tzw. wizualnego trybu lotu : lot w dzień lotniczy, poza chmurami, przy minimalnej widoczności i widoku ziemi.
Informacje we Francji:
Samoloty certyfikowane przez ICAO są określane jako samolot , w przeciwieństwie do ULM, jak zdefiniowano tutaj. Ani lepsza, ani gorsza, filozofia obu kategorii jest inna i odpowiada odmiennemu zastosowaniu:
Liczba osób ćwiczących loty mikrolotowe we Francji w 2002 r. wyniosła 7417, w porównaniu do 47 571 pilotów lotnictwa lekkiego. Liczba członków Francuskiej Federacji ULM wynosiła w 2006 r. 11 300, a od 2013 r. około 15 000. Trudno jednak dokładnie określić liczbę entuzjastów ULM, ponieważ członkostwo w FFPLUM nie jest obowiązkowe w przypadku lotów poza zawodami.
Rozwój praktyki ULM przyczynił się do rozwoju działalności pomocniczej, czy to instruktażu, sprzedaży i konserwacji maszyn, turystyki (odkrywanie regionu itp.) lub innych (noszenie banerów reklamowych, praca fotograficzna itp. ) .
Królewski dekret z 25 maja 1999 r.zmienione ustala specjalne warunki dopuszczenia do ruchu lotniczego ultralekkich statków powietrznych z napędem silnikowym . Przepisy rozróżniają właściwe ULM (ze sterowaniem aerodynamicznym) i DPM (wahadłowy).
Ultralekki statek powietrzny z silnikiem oznacza jednomiejscowy lub dwumiejscowy samolot lub amfibia, których prędkość przeciągnięcia Vso (konfiguracja do lądowania, silnik na biegu jałowym) nie przekracza 65 km/h CAS i którego maksymalna dopuszczalna masa przy starcie ( MTOW ) nie nie przekroczono:
Ta definicja nie obejmuje statków powietrznych z wiropłatami i samolotów do startu na piechotę.
Samoloty ultralekkie są podzielone na grupy (ULM lub DPM):
Według Transport Canada podstawowy samolot ultralekki definiuje się jako:
Zaawansowany samolot ultralekki to samolot, którego projekt typu odpowiada normom określonym w podręczniku „Standardy projektowe dla zaawansowanych samolotów ultralekkich”. Zaawansowany samolot ultralekki nie obejmuje samolotów spadochronowych z napędem silnikowym, ultralekkich wahadeł w pociągach trójkołowych ani szybowców z napędem.
W Kanadzie ultralighty dzielą się na kilka kategorii. Zmotoryzowane spadochrony, napędy, wahadła i 3 osie. W kategorii 3-osiowej samoloty można podzielić na dwie inne kategorie: ultralekki podstawowe i ultralekkie zaawansowane.
Podstawowym ultralekkim statkiem powietrznym jest jednosilnikowy statek powietrzny, dla którego nie wydaje się świadectwa zdatności do lotu. Ponadto na pokład nie można zabrać pasażera. Zaawansowany ultralekki jest zdefiniowany jako samolot jednosilnikowy z 1 lub 2 miejscami siedzącymi, którego maksymalna masa brutto nie przekracza 1200 funtów (lub 545,5 kg ).
Kanadyjska firma Fisher sprzedaje wiele zestawów, takich jak Fisher FP-404 .
Stany Zjednoczone ma dwie kategorie: lekkich samolotów ultralekkich i światła samolotów sportowych .
UltralekkiKategoria Ultra-Light obejmuje statki powietrzne spełniające następujące warunki i dopuszczone do przelotu nad niezaludnionymi obszarami w dzień lotniczy:
Prawo nie wymaga żadnej licencji ani szkolenia. Jednak ze względów bezpieczeństwa zdecydowanie zaleca się szkolenie.
Lekki samolot sportowyKategoria Lekki samolot sportowy (LSA) obejmuje samoloty, które spełniają następujące warunki:
Federalny Urząd Lotnictwa Cywilnego (OFAC) reguluje loty. Wszystkie kategorie ULM z wyjątkiem Ecolight zostały od tego czasu zabronione4 lipca 1984ze względów „ekologicznych” i zanieczyszczenia hałasem , ale przyznaje się, że jest to tylko pretekst czysto polityczny, ponieważ nowoczesny 4-suwowy silnik ULM (w Ecolight również zastosowano idealnie konwencjonalny ULM Rotax 912 , zasilany benzyną bezołowiową) jest w sumie przypadków znacznie mniej zanieczyszczających niż lekkie statki powietrzne, które nie są zabronione, chociaż zużywają duże ilości (słabe silniki) bardzo zanieczyszczającego paliwa (zawiera dużą ilość ołowiu) i są również bardziej hałaśliwe. Piloci latają do sąsiednich krajów, co powoduje znaczny wzrost kontrybucji i przeciążenie hangarów ze szkodą dla mieszkańców .
Zezwolenia mogą być jednak wydane na testowanie statków powietrznych w promieniu 5 kilometrów wokół miejsca startu.
Od 1 st lipiec +2.005, kategoria mikroświatła, Ecolight , może być rejestrowana i latać. Na razie dotyczy to tylko wieloosiowych, o ile odpowiadają one certyfikacji angielskiej, niemieckiej lub JAR, ponieważ1 st kwiecień 2006.
W przeciwieństwie do lotnictwa konwencjonalnego, dla którego bezpieczeństwo w dużej mierze opiera się na certyfikacji sprzętu i monitorowaniu pilotów, bezpieczeństwo lotnicze ULM opiera się z jednej strony na odpowiedzialności pilotów (jak w przypadku wszystkich działań w ruchu lotniczym) oraz na odpowiedzialności producenta, który jest wyłącznym gwarantem dokumentacji technicznej deklaratywnej złożonej w administracji. Zaletą tego braku a priori kontroli przez administrację jest możliwość wprowadzania zmian szybko i po niższych kosztach. Jednak sam pilot ULM gwarantuje przestrzeganie instrukcji użytkowania i obsługi statku powietrznego, a jeśli dokonuje modyfikacji lub zmian w częściach uznanych przez producenta za niezbędne, jest za nie odpowiedzialny.
W większości krajów europejskich, w tym we Francji, kompetencje pilota poświadcza licencja pilota. Aby móc zabrać pasażera, pilot będzie musiał przejść kwalifikację „Przewożenie pasażera”. W niektórych krajach, takich jak Stany Zjednoczone, patent nie jest wymagany, ale praktyka ultralekkich jest wyjątkowo restrykcyjna (tylko pusty jednomiejscowy samochód o wadze 115 kg i bardzo słabe osiągi). Ta szczególna swoboda jest jedną z głównych zalet lotnictwa ULM, które samo w sobie przekroczyło liczbę licencjonowanych pilotów wszystkich innych kategorii pilotów lotnictwa lekkiego. Jednak ze statystycznego punktu widzenia praktyka ULM nie okazuje się bardziej niebezpieczna niż certyfikowane lotnictwo lekkie.
Wreszcie, główne zainteresowanie ULM we Francji polega na tym, że nie jest on zobowiązany do korzystania wyłącznie z lotnisk, ale może również „lądować na wsi” i korzystać z platform stałych (dekret prefekta) lub okazjonalnie (zgoda właściciela i wcześniejsze informacje Burmistrz).
Jedna wada: wiele lotnisk ma zakaz dostępu do ULM ze względu na hałas i bezpieczeństwo, co znacznie komplikuje praktykę ULM w regionach, w których konkretne pasy startowe ULM lub statki powietrzne z autoryzacją dostępu są rzadkością.
| Rok | Śmierć | Poważne obrażenia | Lekko ranny | Wypadki materialne |
|---|---|---|---|---|
| 2004 | 25 | 28 | 27 | 34 |
| 2005 | 17 | 23 | 29 | 61 |
| 2006 | 15 | 18 | 26 | 41 |
| 2007 | 21 | 15 | 23 | 49 |
| 2008 | 21 | 24 | 33 | 43 |
| 2009 | 31 | 20 | 28 | 36 |
| 2010 | 30 | 22 | 42 | 93 |
Poziom bezpieczeństwa ULM jest dziś porównywalny z innymi kategoriami lotnictwa rekreacyjnego , z 4 incydentami na 100 000 godzin lotu.