Tybinga

Tübingen (w języku francuskim Tubingue , w Szwabii Diabenga) jest niemieckim miastem uniwersyteckim, znajduje się w środku Ziemi w Badenii-Wirtembergii . Pierwsze duże miasto, przez które przepływa Neckar , leży 40 km na południe od Stuttgartu . Miasto jest stolicą powiatu Tybinga i regionu administracyjnego o tej samej nazwie. Miasto zamieszkuje 87 464 mieszkańców, co plasuje je na dwunastym miejscu w rankingu największych miast Badenii-Wirtembergii. Jest bardzo znany ze swojego uniwersytetu Eberhard Karls Universität , co czyni go jednym z miast w Niemczech najbardziej zaludnionych przez młodych ludzi (średnia wieku do31 grudnia 2015ma 39,1 lat). Miasto jest trzecim co do wielkości w Badenii-Wirtembergii pod względem powierzchni.

W 1965 roku Rada Europy przyznała mu Nagrodę Europy .

Określenie

W piśmie z 1078 r. wspomina się o warowni "Twingia" lub "Tuingia" - etymologia tego terminu mogła pochodzić od imienia założyciela, Tuwa. Nazwa miasta stopniowo ewoluowała w średniowieczu do obecnej formy.

Istniało francuskie tłumaczenie nazwy miasta, Tubingue , ale w dużej mierze wyszło ono z użycia (przynajmniej od II wojny światowej : różne służby Sił Francuskich w Niemczech , które miały kanton w Tybindze od 1945 do na początku lat 90. nadal używał nazwy niemieckiej), a także Dyrekcji Edukacji Francuskiej w Niemczech .

Geografia

Lokalizacja geograficzna

Tybinga położona jest między Schwarzwaldem a Jurą Szwabską. W Tybindze przepływa Goldersbach do Ammeru, a Steinlach do Neckaru. W centrum Tybingi znajdują się dziś Zamek Hohentübingen i Zamek Österberg. Najniższy punkt w obszarze miejskim Tybinga znajduje się na wschód od doliny Neckar, na wysokości 307 metrów, a najwyższy punkt w dzielnicy Hagelloch, na wysokości 515,2 metrów. Na północ od miasta zaczyna się park przyrody Schönbuch i Jura Szwabska, około 13 km na południowy zachód

Barycenter Badenii-Wirtembergii

W Tybindze, w pobliżu ogrodu botanicznego Lasu Elizejskiego, zgodnie z metodą obliczania barycentres, znajduje się geograficzne centrum Badenii-Wirtembergii (punkt 48 ° 32 ′ 15,9 ″ N, 9 ° 02 ′ 28 , 21 ″ E ). Barycentrum wyznacza 3-tonowy stożek kamienia z Jury Frankońskiej. Jednak geograficzne centrum wyznaczone przez skrajne punkty Ziemi znajduje się w sąsiednim mieście Böblingen.

Historia

powiązania historyczne Palatyn County Tybinga 1007-1342 Okręg Wirtembergii 1342-1442 Okręg Wirtembergia-Stuttgart 1442/82 County Wirtembergii 1482-1495 Księstwo Wirtembergii 1495-1803 Elektorat Wirtembergii 1803-1806 Królestwo Wirtembergii 1806/18 Republiki Weimarskiej 1918- 1933 Rzesza Niemiecka 1933–1945 Okupowane Niemcy 1945–1949 Niemcy 1949 – obecnie

Jeśli region Tybinga był zamieszkany od czasów prehistorycznych (późny paleolit ), miasto rozwinęło się wokół zamku Hohentübingen (prawdopodobnie założonego w 1037 r.) w średniowieczu . Istnienie rynku jest poświadczone od końca XII -tego wieku, a prawa miejskie otrzymało kilka lat później (przed 1231). Miasto staje się w ciągu kilku dziesięcioleci, miejsce wiedzy, z instalacją dwóch zakonów dobiega końca XIII e wieku potem w szkole łaciny ( Schola anatolica ) w 1300 roku zamku Hohentubingen i przejściu do miasta ręce hrabiów Wirtembergii w 1342 roku.

Madonna z Dzieciątkiem na sklepieniu Stiftskirche (Tübingen) (de) .
Król Dawid, drewniana statuetka w Stiftskirche (Tübingen) (de) . Styczeń 2020.
Dolna część witraża przedstawiającego patrona i założyciela Stiftskirche (Tübingen) (de) . Ten witraż został wyprodukowany przez Petera Hemmela von Andlau około 1578 roku. Po lewej stronie przedstawiony jest Eberhard V z Wirtembergii , założyciel Uniwersytetu w Tybindze, w środku Georges de Lydda , patron kościoła, tożsamość następującej postaci jest niepewna, a po prawej Barbara Gonzaga , pierwsza księżna małżonka Wurtenbergu.

Miasto zyskało duże znaczenie w powiecie i poza nim wraz z założeniem przez Eberharda V w 1477 roku uniwersytetu (obecnie Uniwersytet Eberharda Karla ).

Reforma protestancka spowodowała poważne zmiany w mieście, z odejściem zakonów około 1535 roku; ich intelektualną rolę zastąpiła kilka lat później instalacja ewangelickiego seminarium duchownego . Najbardziej szkodliwa dla miasta była wojna trzydziestoletnia , z grabieżami w 1625 roku oraz okupacja przez wojska bawarskie, a następnie francuskie, nie wspominając o epidemii dżumy, która w latach 1635 i 1636 zabiła około 1500 osób.

Jeśli miasto nadal odgrywają ważną rolę na poziomie intelektualnym z jego uczelni, to nie wiem, nowy rozwój aż do początku XIX e wieku, kiedy to przedłużony poza jej granicami średniowieczu - jak świadczy wokół budowy 1840 „Neue Aula”, budynek uniwersytecki w stylu klasycystycznym.

Po 1945 miasto służyło jako garnizon dla kilku jednostek Sił Francuskich w Niemczech :

24 th grupa Hunter,
oddział z 2 e spółki 5 th Batalionu Dywizji Pancernej Materiałów,
instrukcja baterii 24 e pułk artylerii,
oddział z 612 th Zgrupowanie Armii Komisariatu,
wojskowy poczta n o 416.

Historia społeczności żydowskiej

Planowanie miasta

„Dzielnica Francuska”, dawna baza wojskowa armii francuskiej po II wojnie światowej, która stała się nieużytkiem przemysłowym, została od 1993 roku odkażona, a następnie stopniowo rehabilitowana przez miasto. Od 75 do 85% nowych mieszkań w dzielnicy zasady mieszkalnictwa partycypacyjnego . W tym sensie mieszkańcy opowiadają się za wzajemną pomocą i dzieleniem się przedmiotami codziennego użytku.

Sprzedaż gruntów spółdzielniom mieszkańców nie jest bezwarunkowa. Są one rygorystyczne, aby zagwarantować pewną jednorodność miejską i awangardowe standardy środowiskowe. Domy nie przekraczają więc 6 pięter, muszą spełniać normy redukcji zużycia energii, a dla każdej spółdzielni organizowane są projekty społeczne i ekologiczne .

Mieszkańcy budują własne domy. Niektóre budynki zostały zrewitalizowane, takie jak koszary, które są obecnie miejscem studenckim i stajnie pracowni artystycznych.

Bliźniacze

Monthey ( Szwajcaria ) od 1959
Aix-en-Provence ( Francja ) od 1960
Ann Arbor ( Stany Zjednoczone ) od 1965
Durham ( Wielka Brytania ) od 1969
Aigle ( Szwajcaria ) od 1973
Pietrozawodsk ( Rosja ) od 1989
Perugia ( Włochy ) od 1994 r.
Villa El Salvador ( Peru ) od 2006 roku
Moshi ( Tanzania ) od 2014 r.

Bliźniacze kolegium Voirets (Szwajcaria)

Partnerstwo dzielnic Tybingi

Dzielnica Kilchberg (de)

Kilchberg ( Szwajcaria ) od 1981

Okolica Hirschau (de)

Kingersheim ( Francja ) od 1963 r.

Powiat Unterjesingen (de) utrzymywał przyjazne stosunki z firmą Iklad na Węgrzech od 1991 r.

Osobowości związane z miastem

Osobistości, które mieszkały w Tybindze

Alois Alzheimer , lekarz
Paul Clemens von Baumgarten (1848-1928), patolog medyczny na Uniwersytecie Eberharda Karla
Heinrich bebel
Ernst Bloch , filozofphil
Dietrich Bonhoeffer , teolog i ruch oporu wobec nazizmu .
Rudolf Jakob Camerarius , lekarz i botanik, zwrócił uwagę na seksualność roślin
Israel Gottlieb Canz (1690-1753), filozof i teolog
Jean Chevallier , francuski gubernator prowincji (1945-1949), stacjonujący w Tybindze
Eugen Coșeriu , filolog pochodzenia rumuńskiego
Theodor Dannecker , nazistowski oficer
Samuel Eisenmenger
Wilhelm Ganzenmüller , historyk
Adam Gatternicht , litograf i autor licznych widoków Tybingi
Kurt Gerstein , inżynier, świadek ostatecznego rozwiązania .
Johann-Georg Gmelin (1709-1755), lekarz, botanik, badacz Syberii.
Samuel-Gottlieb Gmelin (1744-1794) botanik, badacz Turkiestanu.
Hans Gmelin (1911-) Oberbürgermeister z Tybingi
Ulrich Gmelin (+1943), doktor filozofii
Wilhelm Hauff , pisarz
Georg Wilhelm Friedrich Hegel
Hermann Hesse , pisarz write
Friedrich Hölderlin , poeta
Johannes Kepler
Horst Kohler
Dieter Thomas Kuhn
Hans Küng , teolog katolicki
Bernard Combes Francuski polityk członek PS .
Filip Melanchton
Friedrich Miescher
Josef Alois Ratzinger , papież
Werner Spies , historyk sztuki i kustosz muzeum, urodzony w Tybindze w 1937 r.
Gottlieb Konrad Christian Storr
Ludwig Uhland
Despina Vandí , grecka piosenkarka
Eberhard V z Wirtembergii , założyciel Uniwersytetu
Sung Yu-ri , południowokoreańska piosenkarka i aktorka
Johannes Stöffler, matematyk, fizyk i astronom z Tybingi.
Thilo Kehrer , niemiecki piłkarz

Zobacz również

Bibliografia

(de) - 655, [I] s. - ( ISBN 978-3-7995-5510-4 ) .

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

„ Historyczny opis Muzeum Zamkowego w Tybindze ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? )
Léa Lejeune, „ W Niemczech, w Tybindze, dostosowana polityka ”, Wyzwolenie ,19 stycznia 2014( przeczytaj online , skonsultowano 8 czerwca 2016 r. ).
Zegar astronomiczny Johannesa Stöfflera