skarb

Skarb we wstępnym słowa znaczeniu dotyczy stos przedmiotów zgromadzonych razem w formie zabezpieczonej lub ukryte złoża. Fakt, że skarb jest ukrywany, przechowywany, a ostatecznie zagubiony lub zagubiony, jest tylko konsekwencją pierwotnego statusu, jaki te przedmioty przybierają, gdy są zebrane, podobnie jak cenność nie zależy wyłącznie od rzadkich materiałów. przedmioty są wykonane. Odkrycie skarbu oznacza odnalezienie zapomnianego depozytu składającego się z kilku zebranych razem przedmiotów.

Znalezienie skarbu wiąże się, w zależności od miejsca i okoliczności odkrycia, z różnymi trybami i statusami wynikającymi z przepisów prawa.

Historia

W starożytności na przykład depozyt zboża nazywany jest skarbem, podobnie jak schronisko, spichlerz, który go chroni i od którego zależy przetrwanie społeczności. Jest to również spotkanie ofiar przeznaczonych na praktyki religijne i konkretny budynek, w którym je mieszczą.

VI p do XV -tego  wieku w dwóch postaciach osadów pojawiają: książęco i kościelnych. Pierwsza jest częścią tego, co nazwiemy skarbem królewskim , jest częścią spuścizny, która może służyć jako rezerwa cennych materiałów, zastaw lub poręczenie. Te depozyty są czasami porządkowane, klasyfikowane, porządkowane, inwentaryzowane i zawsze pod ochroną. Z kolei skarbiec liturgiczny  ( lub kościelny) obejmuje przedmioty kultu, regalia , ozdobne relikwie itp. Przechowywane w kościele, klasztorze lub katedrze w miejscu do tego przeznaczonym (szafy, relikwiarz , oddzielne pomieszczenie) itp.). Znajdziemy na przykład skarb Saint-Denis , skarb Conques , skarb Saint-Jean-du-Doigt lub skarb katedry Notre-Dame de Paris, który zawiera wiele niezwykłych obiektów, które zostały zabezpieczone, zachowane i które zstąpili do nas.

W obu przypadkach z prawnego punktu widzenia przedmioty te należą bardziej do instytucji niż do jednostki: tutaj, do Korony i do Kościoła. Na przykład brytyjska kolekcja królewska , pod nowoczesnym tytułem, jest własnością monarchy jako suwerenna, ale jest powierzona jego następcom i narodowi. Królowa Elżbieta II nie może ich swobodnie rozporządzać, jak jej się podoba. W przypadku wojny, konfliktów, rewolucji, skarb instytucji może zostać skonfiskowany, skradziony lub zlikwidowany: tak się stało z pierwszą królewską „biblioteką” Karola V we Francji , rozproszoną na zawsze; część National Furniture and Crown Jewels of France w 1792 roku; niektóre obrazy i przedmioty z rosyjskich kolekcji cesarskich w latach 1918-1938 itp. Rozróżnienie między skarbem a kolekcją pojawiło się w okresie renesansu, kiedy ludzie wykształceni i piśmienni zaczęli gromadzić i klasyfikować swoje przedmioty z powodu gustu i ciekawości, aby się od nich uczyć.

Wreszcie, zaprezentowane publicznie odkrycie archeologiczne można nazwać „skarbem”, przy czym nazwa zależy od okoliczności, charakteru złoża, jego historii i przeznaczenia muzealnego.

Status poszukiwacza skarbów: problem prawny

Miejsce, w którym znajduje się skarb, status odkrywcy, warunki znalezienia, charakter towaru, prowadzą do różnych reżimów i zasad. W niektórych krajach obowiązuje tylko orzecznictwo , w innych ramy prawne. W niektórych przypadkach występują sytuacje próżni prawnej.

Istnieje tendencja do mylenia archeologii , archeologa z hobbystą lub poszukiwaczem skarbów. Są to dwa rodzaje zawodów i pasji, które tak naprawdę nie mają tych samych celów, a tym bardziej tych samych środków.

Ogólnie rzecz biorąc, nieuprawnione przeszukania nie są przeprowadzane na terenie prywatnym , ani na gruntach i budynkach należących do państwa, bez pozwolenia: grunty i tzw. Własność publiczna nie uprawniają do prowadzenia wszystkich rodzajów działalności naukowej, z dala od nich.

Co więcej, nawet jeśli ktoś znajdzie skarb na swojej własności, swojej ziemi, w swoim domu, są kraje, w których obowiązują wiążące przepisy prawne.

Niemal we wszystkich krajach świata można szukać skarbów: może to być pasja, hobby lub zawód. Istnieją nawet firmy czy stowarzyszenia specjalizujące się w tego typu działalności. Niektóre rządy udzielają licencji, które są ograniczone w czasie i płatne: mówimy o prawie koncesyjnym . Czasami państwa zapewniają również limit odkrycia, w przypadku sukcesu. W większości przypadków wymagane jest pozwolenie na badania, a jako amator surowo zabrania się prowadzenia wykopalisk, poszukiwań i wykopów na terenach i stanowiskach archeologicznych.

W prawie francuskim

Na ziemi i wodach terytorialnych Francji obowiązują francuskie przepisy ustawowe i wykonawcze.

Francuskiego kodeksu cywilnego , w artykule 716 określa, że:”własność skarbu należy do tego, kto go znajdzie w swoim funduszu; jeśli skarb zostanie znaleziony w innych gospodarstwach, połowa należy do osoby, która go odkryła, a druga połowa do właściciela gospodarstwa. Skarb to każda rzecz ukryta lub zakopana, na której nikt nie może usprawiedliwić posiadania, a którą odkrywa czysty przypadek ”.

Definicja ta wymaga kilku uwag: dotyczy tylko rzeczy ruchomych, wyklucza poszukiwaczy skarbów i ustanawia zasadę 50/50, czyli sprawiedliwego podziału. Ma to zastosowanie nawet wtedy, gdy obiekt nie jest zakopany, ale po prostu niewidoczny i jeśli odkrycie odbywa się w kilku etapach. Skarb należy do jego wynalazcy (osoby, która go odkrywa), jeśli ten ostatni jest właścicielem ziemi, na której dokonano odkrycia; w przeciwnym razie w połowie należy do wynalazcy, a w połowie do właściciela ( art. 716 kc ). Wynalazca może również domagać się całości odkrycia dokonanego na funduszu, który nie jest jego, jeśli może udowodnić, że jest prawowitym właścicielem lub beneficjentem.

Jeżeli odkrycie nie jest przypadkowe, nieruchomość wraca do właściciela wtedy i tylko wtedy, gdy dzikie wykopaliska nie są dozwolone ( art. 552 Kodeksu Cywilnego ). Jeżeli wyszukiwanie zostało przeprowadzone bez upoważnienia, jego autor podlega postępowaniu karnemu.

Niektóre odkrycia ze swej natury podlegają specjalnym przepisom od 1989 r . Dotyczącym dziedzictwa kulturowego , zawartym w Kodeksie Dziedzictwa , w artykułach L.531-14, L.531-16, L. 542-1 i L. 544-1. . Krótko mówiąc, „dziedzictwo kulturowe jest niezbywalne i należy do społeczeństwa” - wyjaśnia Éric Rieth, szef archeologii podwodnej w Musée de la Marine w Paryżu. Dotyczy to zarówno skarbów podwodnych, jak i lądowych. Jeśli chodzi o część podwodną, Departament Badań Archeologicznych Podwodnych i Podwodnych (DRASSM) jest odpowiedzialny za eksploatację wszystkich wraków na mocy prawa francuskiego, które mają znaczenie archeologiczne, historyczne lub artystyczne. Skarby ziemskie są równie chronione. Prawo z 1989 roku zabrania używania wykrywaczy metali do wyszukiwania obiektów, „które mogą być interesujące dla prehistorii, historii, sztuki lub archeologii” bez uprzedniego uzyskania zezwolenia administracyjnego.

Belgia

Belgijski kodeks cywilny był, gdy został utworzony w 1830 r., Wariant francuskiego Kodeksu Napoleona, ale od tego czasu belgijskie prawo cywilne i francuskie prawo cywilne stopniowo się rozeszły. Dlatego też poprzednia sekcja ma zastosowanie ogólnie, ale niekoniecznie we wszystkich szczegółach, a numery artykułów w Kodeksie różnią się.

Niemcy

Zgodnie z niemieckim prawem skarb to coś, co było ukrywane tak długo, że nie można już zidentyfikować jego właściciela (§ 984 BGB). Dlatego te ramy prawne wymagają od odkrywcy podjęcia starań w celu znalezienia ewentualnego właściciela (właścicieli) i beneficjentów: oznacza to, że majątkiem można rozporządzać w całości i całkowicie tylko wtedy, gdy badania te zostały przeprowadzone rzetelnie.

Kto upoważniony znajdzie skarb na ziemi, która nie jest jego własnością, nabywa przez swoje odkrycie połowę własności, chyba że ma zastosowanie prawo królewskie, na przykład w przypadku odkryć interesujących archeologią.

Stany Zjednoczone

Amerykanin Mel Fisher odkrył w lipcu 1985 roku Nuestra Señora de Atocha , hiszpański galeon załadowany prawdziwą fortuną w srebrze, złocie i szmaragdach, który rozbił się u wybrzeży Key West na Florydzie. Dzięki wysiłkom historyków i archeologów, a także ekologów, sukces Fishera doprowadził do reformy przepisów dotyczących wraków statków i ich ratownictwa. W 1987 roku Kongres uchwalił ustawę o opuszczonych wrakach statków , która przyznaje stanom prawa do wraków w promieniu trzech mil morskich od ich wybrzeży, wypełniając w ten sposób lukę prawną.

UK

Lista skarbów

Odkryte skarby

• Skarb odkryty w Anglii
• Skarb odkryty we Francji
• Skarb odkryty we Włoszech
• Inne regiony:
  • Skarb Pietroasa w Bukareszcie  : odkryta w 1837 roku przez rolnika, on wraca do V -tego  wieku. W okolicy Goci zamieszkiwali wspólnie z osiadłym ludem, wspólnie wytwarzając przedmioty składające się na depozyt: strzępki, wazony, talerz ozdobiony intarsjami ze scenami mitologicznymi, bransoletkę z runicznym napisem ... został przeniesiony do Moskwy na wystawę, ale zostałby zgubiony. Druga część znajduje się w skarbcu Muzeum Historii Bukaresztu  ;
• Morskie skarby:

Nieodkryte wraki świata wyceniane są na ponad 3 miliony. Na samych Azorach 850 statków - w tym 90 hiszpańskich galeonów i 40 portugalskich statków płynących do Indii - spoczywałoby na dnie morza. Wybrzeża krajów Ameryki Łacińskiej i Karaibów , z racji swojej historii, są również pełne wraków. W samej zatoce Montevideo , w Urugwaju , w latach 1772-1930 odnotowano ponad 200 dużych wraków statków.

Zobacz między innymi:

• • SS Ameryka Środkowa  ;
  • Nuestra Señora de Atocha  ;
  • wrak HMS Sussex  ;

Zagubione, prawdopodobne lub mityczne skarby

• Skarb afrykańskiego króla Lobenguli (por. Bulawayo ): 20 wozów wołów pełnych drogocennych kamieni oraz skrzynie złotych monet i skrzynie pełne diamentów;
• Skarb Rommla  : ten niemiecki marszałek III Rzeszy miałby, zgodnie ze słowami i pismami jednego byłego SS , zatopić w 1943 roku u wybrzeży Bastii na Korsyce statek towarowy wypełniony skrzyniami złota złupionymi podczas afrykańskiej kampanii na północy , w tym 6 metalowych pudełek wypełnionych sztabkami złota skradzionymi społeczności żydowskiej w Tunezji . Ten skarb jest teraz postrzegany jako gigantyczne oszustwo ze strony jego autora, biorąc pod uwagę liczbę nieprawdopodobieństw w historii.
• bogactwa świątyni Sïwah (lub Siwah , w Egipcie );
• grób Czyngis Khan  ;
• skarb jeziora Titicaca w Andach , ogromne ilości złota posłużyłyby jako ofiara i wrzucone na dno;
• Uważa się, że złoty skarb króla Monomotapi (Mwene Mutapa, „króla kopalń”) znajduje się „w lesie nad górą z psią głową” gdzieś w Zimbabwe , gdzie brakuje miasta;
• Mówi się, że gdzieś w ogrodzie zamku Malmaison należy do fortuny cesarza Napoleona .
• Przed wyspami Scilly na angielskim wybrzeżu płynęło kilka statków wypełnionych skarbami słynnej Niezwyciężonej Armady  : tam zatonęły.
• Na Peloponezie w Grecji , zatopiona w 1827 roku flota turecko-egipska, złoto o wartości ponad 200 milionów marek niemieckich znalazło się na pokładzie bitwy pod Navarino .
• Złoto Dariusza III jest uważane za największy skarb wszechczasów. Część z nich została skonfiskowana przez Aleksandra Wielkiego około 334 rpne. AD, podczas gdy splądrował Susę , Issusa , Damaszku i Persepolis . Zebrał w Persepolis tylko około 9 000 talentów złota i 40 000 talentów srebra. Wiedząc, że talent waży 26,2  kg , to ponad 1000 ton, czyli 50 dużych naczep wypełnionych metalem szlachetnym - i to tylko dla jednego miasta. Diodorus Siculus donosi, że Aleksander Wielki przewoził swój łup na 3000 wielbłądach przewoźników i 10000 par mułów, co odpowiada ponad 23000 niosących zwierzęta . Oprócz udziału, który zabezpieczył Dariusz III, Aleksander Wielki ukradł wówczas Persji 750 000 talentów, około 19 650 ton, co stanowi około 980 pociągów towarowych po 20 ton wypełnionych złotem i pieniędzmi, klejnotami i innymi kosztownościami. Gdy później kontynuował swoją armię w kierunku Egiptu , zostawił w spadku tarcze swoich żołnierzy uzbrojonych w czyste srebro. Darius uciekł z małą karawaną do swojej letniej rezydencji w Ecbatane (obecnie Hamadan w Iranie ), gdzie miał swój ostatni skarb publiczny. Wokół miasta zostawił go pochowany jako testament, wszystko, co było złotem, srebrem i innymi kosztownościami, zanim umarł. Kiedy Aleksander Wielki splądrował letnią rezydencję, nie widział śladu skarbu. Następnie opuścił swoje wojska na kilka tygodni, aby na próżno przeszukiwać okolicę. Około 250 lat później Marcus Licinius Krassus poszukiwał złota i dlatego poprowadził wojnę z Partami podczas bitwy pod Carrhae . Juliusz Cezar i Marek Antoniusz , podobnie jak cesarz Neron , również poszukiwali perskiego złota, ale bez powodzenia. W 1973 roku, Shah z Iranu Mohammad Reza Pahlawi miał skarb znaleziono: amerykańska ekspedycja przyszedł do pracy z nowoczesnych urządzeń, ale nic nie znaleźli. Tak więc złoto Dariusza znajduje się do dziś na obwodzie około 100  km wokół Hamadan.
• Skarb Rennes-le-Château , który zostałby odkryty przez Bérenger Saunière .
• Trésor de Blanche de Castille (złoto korony Francji).
• Pod starym zamkiem Saxdorf ( Niemcy ) musi być ukryte złoto piratów.
• W Bawarii w Schambachtal złoto Müllersa Aloisa Mederera.
• W Bawarii, w karczmie , na obrzeżach Mühldorf , duża część sztućców Maximilien-Emmanuel z Bawarii .
• W Le Mans zakonnice z klasztoru urszulanek ukrywały swój zbiorowy dobytek w bezpiecznym miejscu, bojąc się oddziałów rewolucyjnych . Od 1790 roku skarb jest pochowany.
• Skarb wodza Vendée François-Athanase Charette de La Contrie , schwytany i stracony w marcu 1796 r., Pozostawiając na swoim terytorium skarb składający się z 6000 złotych ludwików , dolarów amerykańskich (co jest mało prawdopodobne, jako pierwsza data w złocie (5  USD ) od 1795 roku i są niezwykle rzadkie, pozostałe wartości (10 i 20  dolarów ) zostały wydane po śmierci Charrette) i funtów szterlingów.
• Treasure of the Templars , w Gisors, gdzie musi znajdować się największa część.
• W okolicach Tower of London w 1658 r. Zakopano kilka małych beczek zawierających około 50 000 sztuk złota.
• Tak zwany  skarb „Priam” : skarb (składający się ze zdobyczy , monet, statuetek, klejnotów itp.) Znaleziony w 1873 r. W Hissarlik przez Heinricha Schliemanna, ale odebrany jako nagroda przez Rosjan w 1945 r. I obecnie wystawiany w Muzeum Puszkina .
• Sekret La Buse .
• Skarb Jeana Lafitte'a (odkryto tylko niewielką część) musi być znaleziony w kilku miejscach na Wyspie Padre  ; kawałki, które wrzucił do prętów w prymitywnym piecu, muszą znajdować się na wybrzeżu Cape Delaware, zakopane w pobliżu dużego klifu.
• Nazistowski skarb w jeziorze Toplitz .
• Legendarny pirat William Kidd miał ukryty skarb przed powieszeniem.
• Mityczny skarb El Dorado .
• Skarb Alarica I w 410 r. Poszukiwany przez Hitlera JC, był przez 3 miesiące przedmiotem poszukiwań członka zespołu Scanpyramid wykorzystującego te same wojskowe zastosowania w teledetekcji naziemnej i satelitarnej. Między innymi piramida Cheopsa, a dokładniej organizm europejski. Następnie skarb Brienon-sur-Armançon, który sprowadzał się do pokoju z czasów rzymskich.
• Trésor de l ' Pleasant  : w 1701 roku kapitan tego okrętu wojennego, który przewoził do Francji duży ładunek złota i srebra, po bitwie morskiej wolał go zakopać na wyspie Reunion. Nigdy by nie wyzdrowiał.

Wyimaginowane skarby

• Skarb w fikcji

Ostatnie przypadkowe odkrycia

W marcu 2007 roku, mason pracy w domu w Loir-et-Cher pochodzącym z XV -go  wieku zabytek. Podczas kopania rowu znalazł garnek zawierający prawie 600 złotych i srebrnych monet, od Ludwika XIII do Ludwika XV . Ekspertyza Departamentu Monet, Medali i Antyków szacuje przez porównanie, że wartość odpowiadającego mu depozytu, tj. 3.206 funtów w tamtym czasie, wystarczyła, aby stać się właścicielem 75 krów za panowania Ludwika XIV . W czerwcu 2008 roku ten murarz sprzedał swój udział (285 sztuk) za kwotę 300 000 euro.

W 2013 roku amerykańska para odkryła na swojej ziemi w północnej Kalifornii 1400 złotych monet rozrzuconych w ośmiu metalowych pudełkach o szacunkowej wartości 7 milionów euro.

Bibliografia

1. Jean-Victor Vernhes, An etymology for (etymology for) θησαυρός, the treasure (the treasure) , Aix en Provence University, analiza online.
2. Krzysztof Pomian, „Zbiór: typologia historyczna”, w: Romantyzm 2001, 112 s.  9-22 - na Perseuszu .
3. Skarby z hiszpańskiego galeonu zatopionego w 1622 roku, wystawiony na aukcję. na history.com
4. France 3 Picardie, „  Cheops: a Picard at the heart of the mystery of the pyramids  ” , na francetvinfo.fr , France 3 Hauts-de-France ,12 listopada 2015(dostęp 9 września 2020 ) .
5. Courrier Picard, „  Sonduje piramidy Egiptu za pomocą kamery na podczerwień  ”, Le Courrier Picard ,21 listopada 2015( czytaj online , konsultacja 9 września 2020 r. ).
6. „  Home  ” , w serwisie FEDRE (dostęp 9 września 2020 r . ) .
7. MONGHEAL ELSA, „  Ekspert potwierdza istnienie tajnego pokoju pod Château Saint-Loup  ” , na www.lyonne.fr ,15 października 2016 r(dostęp 9 września 2020 ) .
8. Pudła ze złota i srebra podobno zostały zakopane w pobliżu Saint-Gilles . Jean-Marc Techer, The Treasure of Captain Fontenay de Montreuil , artykuł w przeglądzie Clicanoo.re , 21 lutego 2000. Patrz także Hoffschir 2002 , Reunion Island, a 2500 km 2 safe  , Mauritius Printing Specialists (Pte) Ltd, 2002.
9. Mason odkrywa skarb
10. 300 000 euro za skarb znaleziony na placu budowy . Zobacz także katalog tej aukcji .
11. „Skarb złotych monet o wartości 10 milionów dolarów znaleziony w Kalifornii”, LeMonde.fr z Reuterem, 26 lutego 2014 r.

Załączniki

Bibliografia

• Patrice Hoffschir , wyspa Reunion: sejf o powierzchni 2500 km2 , Mauritius, Mauritius Printing Specialists (Pte) Ltd,2002, 115  str.
• (de) Was ist Was. Schatzsuche - Verschollene und gefundene Schätze , zbiór niemieckich książek poświęconych działalności poszukiwania skarbów ( ISBN  3-7886-0638-X ) .

Linki zewnętrzne

• Poszukiwanie skarbu
• (fr) Historia złota (rudy i skarby)
• Pochowany skarb Francji - Henri de Lens