Tariq ibn Ziyad | ||
Średniowieczna miniatura przedstawiająca Tarika ibn Ziyada, wykonana około 1302 roku. | ||
Przezwisko | Tariq Jednooki | |
---|---|---|
Narodziny |
vii th century Maghreb |
|
Śmierć | v. 720 Damaszek |
|
Pochodzenie | berberyjski | |
Wierność | Umajjadowie | |
Przykazanie | dowódca armii | |
Konflikty | Muzułmański podbój Półwyspu Iberyjskiego | |
Wyczyny broni | Bitwa pod Guadalete | |
Inne funkcje | Gubernator Tangeru (710-720) Gubernator al-Andalus (711-712) |
|
Tariq ibn Ziyad (w języku arabskim : طارق بن زياد ( Tariq ibn Ziyad )), urodzony w VII th wieku w krajach Maghrebu , a zmarł około 720 w Damaszku , to strateg i gubernator wojskowy Umajjadów oryginalny Berber , również opisany jako Freedman Moussa Ibn Noçar . Jest z Tarifem ibn Malikiem i Munuzą , jednym z głównych aktorów muzułmańskiego podboju Półwyspu Iberyjskiego .
Znany jest głównie z tego, że poprowadził wojska Umajjadów z wybrzeży dzisiejszego Maroka do podboju Półwyspu Iberyjskiego. Od tego zwycięstwa Cieśnina Gibraltarska nosi jego imię: słowo „Gibraltar” pochodzi od arabskiego „ djebel Tariq ” („ djabal Ṭāriq ”, arabska pisownia „ جبل طارق ”), co oznacza „górę Tariq”.
Tariq, nazywany w hiszpańskiej historii i legendzie, z niejasnych powodów, „Tariq the oneeyed”, nazywany jest przez spadkobierców wizygockiego króla Wittizy, którzy proszą o jego wsparcie podczas hiszpańskiej wojny domowej między nimi a wizygockim królem Rodéricem . Uzyskał on poparcie ludności żydowskiej prześladowanej przez Wizygotów , rywale króla Roderic, przeciwnicy Kościoła katolickiego i bizantyjskiego namiestnika z Ceuty , Julian , który był kluczowym elementem sukcesu podboju muzułmańskiego, w szczególnie dostarczaniu flotylla niezbędna do przeprawy.
Większość pism dotyczących Tarika i podboju pochodzi od historyków muzułmańskich, którzy sporządzili swoje relacje kilka wieków po fakcie. Historie te podlegają zatem interpretacji. I tak w 1969 hiszpański historyk Ignacio Olagüe , poszukując innych źródeł, wysunął kontrowersyjną hipotezę zaprzeczającą istnieniu podboju, hipotezę obecnie obaloną, na którą odpowiada Pierre Guichard w swojej bogatej w informacje na temat muzułmańskiej Hiszpanii pracy pt . Najechali Hiszpanię .
„ Tariq ” i „Ziyad” to arabskie nazwy .
„ Ibn ”, co wymawia się „ iben ”, oznacza „syn”.
Ojciec Tariqa był zatem nazywany „Ziyad”, co po arabsku oznacza „co sprawia, że prosperuje” lub „płodny”.
Imię Tariq (które można również zapisać jako Tarik, Tarek, Taric, Tarec, Tariq, Tareq) ma kilka znaczeń w języku arabskim :
Biorąc pod uwagę symboliczne znaczenie imienia tego zdobywcy, możliwe jest, że pod koniec podboju zostanie mu nadany przydomek „Tariq”.
Według historyka Joaquína Vallvé Bermejo, nazwa „Tariq” oznaczałaby tytułową postać oznaczającą po prostu „wódz” lub „ przywódca ”.
Poza zarabizowanym imieniem, a także zarabizowanym imieniem ojca, stan cywilny tego wojownika pozostaje niepewny. Jeśli chodzi o jej pochodzenie etniczne, współcześni historycy są zgodni, że prawdopodobnie była Berberem . Jednak, jak wskazuje arabista Georges Bohas , niektóre źródła przypisują mu perskie pochodzenie . Z kolei hiszpański historyk Ignacio Olagüe stawia, zgodnie z etymologicznymi rozważaniami, które pozostawiają wiele do życzenia, hipotezę gotyckiego ( germańskiego ) pochodzenia .
Na dole strony pierwszego tomu dzieła Ibn Khaldouna o pochodzeniu Berberów ( Księga przykładów ) widnieje, bez żadnego odniesienia, daty i miejsca, następująca adnotacja o Tariku Ibn Ziyadzie: „plemię d' Oulhaça ” ( berberyjskie plemię zenetów ), informacje, które zaczerpnął od nieznanego autora, cytowane przez historyka Ibn ʻIdhārī , autora pracy Al Bayan Al Moghrib . Współcześni historycy akceptują fakt, że był on pochodzenia berberyjskiego. Wszystkie plemiona berberyjskie związane z jego przodkami ( Zénètes , Walhas, Warfajuma, Nefzaouas ) mieszkały w czasach Tarika w Maghrebie . Najnowszy wzmianka o tych początki sięgają XII th century, że pochodzi z geograf al-Idrisi , który odnosi się do pewnych Tariq ibn Abd Allah ibn Wanamū al-zanati (dosłownie „na Zenete”, plemię Berberów), bez nazwiska „ibn Zyiad”.
Większość historyków, Arabów i Hiszpanów, zdaje się zgadzać, że był niewolnikiem emira Moussy Ibn Noçaïra , który dał mu wolność i mianował go generałem w swojej armii. Ale wieki później jego potomkowie zaprzeczali, że był niewolnikiem Moussy. Najwcześniejsza wzmianka o nim wydaje się być w Kronice Mozarabskiej , napisanej po łacinie w 754 r., która choć napisana wkrótce po podboju Hiszpanii, błędnie nazywa go Taric Abuzara . Imię Ṭariq jest często kojarzone z imieniem młodego niewolnika, Umm Ḥakīm, który podobno przemierzał z nim Hiszpanię; ale natura ich związku pozostaje niejasna.
Tariq ibn Ziyad jest dowódcą w armii Moussa Ibn Noçaïr , Umajjadów gubernatora z Ifrikiji i generał wojsk muzułmańskich; składają się z populacji o różnym pochodzeniu etnicznym odpowiedzialnych za ściganie lub wzmacnianie islamizacji wielu plemion berberyjskich położonych na zachód od prowincji Ifrikija. Moussa Ibn Noçaïr posiada umiejętność prowadzenia szerokiej polityki asymilacji, wprowadzając do armii Berberów i powierzając im stanowiska dowodzenia. Tariq inauguruje podbój Półwyspu Iberyjskiego i dał swoją nazwę słynnej Cieśninie Gibraltarskiej .
Został mianowany przez Moussę Ibn Noçaïra na miejsce swego syna Marwana, gubernatora miasta Tanger , w celu prawdopodobnie zorganizowania logistyki podboju. Ponownie brak jest informacji o przyczynie i okolicznościach powołania na to odpowiedzialne stanowisko. Niemniej jednak dostarcza informacji, ponieważ przypuszcza, że Moussa Ibn Noçaïr musiał widzieć w nim człowieka zaufania i autorytetu uznanego w wojsku.
Dopiero po osądzeniu, że islam jest dobrze zakotwiczony w Maroku, Moussa Ibn Noçaïr powrócił do Ifrikiji. Stamtąd w 711 r. wysłał listem Tarika Ibn Zyiada, stacjonującego w Tangerze, na podbój Hiszpanii. Tariq stoi na czele armii składającej się z 7000 żołnierzy, do której po raz drugi dołącza kontyngent złożony z 5000 ludzi, w tym 12000 wyłącznie Berberów. Moussa dołączył do Tarika w Hiszpanii z armią 18 000 ludzi, głównie Arabów.
Legenda, zgłaszane przez historyka z XVI -tego wieku, Ahmed Mohammed al-Maqqari w książce NAFH at-Tib , twierdzi, że raz wylądował w Gibraltarze, to Tariq spalił swoje statki i powiedział swoim ludziom: "O ludzie, gdzie jest ucieczka? Morze jest za tobą, a nieprzyjaciel przed tobą i nie masz Boga poza szczerością i cierpliwością. "
Kontyngent dowodzony przez Tariqa składa się głównie z różnych nawróconych plemion berberyjskich. Różne źródła wymieniają kontyngent złożony głównie z miejscowych Berberów, któremu towarzyszy kilkudziesięciu Arabów odpowiedzialnych za nauczanie Koranu nowo nawróconych żołnierzy. Ibn Khaldoun wspomina o 12 000 świeżo nawróconych Berberów stacjonujących w Tangerze wraz z Tarikiem, w towarzystwie 27 Arabów odpowiedzialnych za naukę Koranu , bez żadnych innych szczegółów, w szczególności na temat pochodzenia obecnych grup etnicznych. Ta łączna liczba 12 000 mężczyzn, podawana według relacji arabsko-muzułmańskich, jest uważana za przesadnie niską dla niektórych współczesnych historyków, którzy wymieniają znacznie większy kontyngent, ale czynnikiem ograniczającym pozostaje logistyka niezbędna do przekroczenia 14 km cieśniny dla tysięcy ludzi z bronią , konie itp. Wojska muzułmańskie potrzebują około trzech lat, aby zająć prawie całą wizygocką Hiszpanię; podbój nie dotyczy jednak królestw północnych, które są przyszłymi aktorami rekonkwisty .
Historyk Abd al-Wahid Dhannun Ṭaha wspomina, że kilku arabsko-muzułmańskich pisarzy donosi, że Tariq zdecydował się bez powiadomienia swojego przełożonego przekroczyć cieśninę, co rozgniewało Moussa Ibn Noçaîra.
Wersja, w której nieposłuszeństwo i sukces militarny Tarika wywołały gniew i zazdrość Moussy Ibn Noçaïra, który go aresztował i przywłaszczył sobie jego zdobycze, nie jest potwierdzona przez żadne źródło historyczne. Rzeczywiście, źródła podają raczej irytację i zaskoczenie ze strony Moussy Ibn Noçaïra, z uwagi na bogactwo zgromadzone przez Tariqa podczas jego szybkich postępów. Wzmianki historyczne na ten temat wskazują, że ci dwaj mężczyźni zostali wezwani i wysłuchani w Damaszku w 715 r. przez kalifa Al-Walida ben Abd al-Malika, aby zdać relację z podboju i ich wojennych zdobyczy. Dwóch bohaterów zostaje następnie oskarżonych o porwanie ich. Żadne wzmianki historyczne nie wspominają o możliwym oficjalnym zakwestionowaniu roli Tarika i jego żołnierzy. W każdym razie od 715 do 720 (oficjalna data jego śmierci) nie ma dokładnych informacji o życiu Tariqa.
Ważne miejsce, jakie przypisano tej postaci w muzułmańskim podboju Półwyspu Iberyjskiego, mogło przesłonić pierwotną rolę odgrywaną przez wielu innych interesariuszy. Historyk Abd al-Wahid Dhannun Ṭaha, opierając się na kilku źródłach bibliograficznych, w tym Ibn Khaldoun , dostarcza między innymi informacji o postaciach i okolicznościach podboju, o różnych plemionach lub grupach etnicznych (Arabowie, Berberowie) biorących udział w podbój Półwyspu Iberyjskiego.
We współczesnym Maghrebie jego imię nosi wiele szkół średnich, szpitali i hoteli. Tariq ibn Ziyad jest również nazwą promu algierskiej zleconego w 1995 roku - którego hasłem jest Tariq ibn Ziyad, zastawu - i że z fregaty wielofunkcyjnej w Królewskiej Marynarce marokańskim .
Od początku XVIII -go wieku, skała Gibraltaru , osiągając datą ponownie przez Hiszpanów, jest dołączony do korony brytyjskiej.
- Jeśli chodzi o tego wodza, nazywa się Ṭ'arik 'ben Ziyâd ben Abd Allâh ben Oulghoù ben Ourfeddjoûm ben Neberghâsen ben Oulhac ben It'oùmet ben Nefzâou; był oryginalnym Nefzi . "