Surfcastingowe (w języku angielskim : surfcastingowe ) „połowy linii na fali” jest techniką morskiego wędkowania praktykowane od skały, plaże, lub grobli.
Technikę tę można ćwiczyć na całym francuskim i zagranicznym wybrzeżu. Akcja wędkowania polega na poszukiwaniu ryb w pasie od 20 do 120 m od krawędzi. Często celem jest zarzucenie jak najdalej w morze, przy czym dobra średnia wynosi 100 jardów, ale ryby czasami stoją w odległości 20 metrów od brzegu. Najlepsi miotacze strzelają z przewagi na dystansie 160 metrów.
To wędkarstwo uprawiane jest głównie rekreacyjnie , jako hobby. Są też zawody.
O wędkowaniu sportowym porozmawiamy w 2 przypadkach:
Podstawowy materiał składa się z pręta (kompozytowe włókno szklane lub / i węglowe) o długości od 3,90 m do 5 m o średniej mocy 90-200 gramów oraz szpulę, która może pomieścić 200 lub 300 metrów drutu, a nawet więcej . Istnieje wiele zestawów, z których najbardziej znane to: zestaw siodłowy , który ma pojedynczy haczyk umieszczony na dnie oraz zestaw pater noster wyposażony w spławik i dwa lub trzy haczyki, które mogą zejść z dna w zależności od prądów. Najczęściej używanymi obciążnikami są ciężarki chwytakowe (dno piaskowe), aby móc utrzymać linę w żądanym miejscu przed prądami i falami. Należy również wziąć pod uwagę znaczenie żyłki, jej rozmiar, jej wytrzymałość, np. Nici fluorowęglowe ( PVDF ) czy nylonowe ( żyłki ) bez pamięci.
Różnorodność łowisk prowadzi do stosowania szerokiej gamy naturalnych przynęt, wśród zdobyczy poszukiwanych przez ryby docelowe.
Technika surfcastingu pozwala złowić bardzo dużą liczbę gatunków. Najbardziej docelowe gatunki ryb różnią się w zależności od regionu. Tak więc, w Morzu Północnym , łowimy na basie , dorsza , witlinka , cefal i różnych gatunków płastugi ( sola , gładzica , zimnica , flądra ...). Na wybrzeżu Atlantyku można łowić okonia , dorady , chudego , muła , leszcza i płastugę ( sola , gładzica , raja , flądra ...). W Morzu Śródziemnym szczególnie szukamy wilka i sparids takie jak morza dorada , marmurkowym i wspólnym SAR .