Bolete syberyjski
Suillus sibiricus Siberian Bolete w Tiumeń Kaliningradzkim , Rosja . Suillus sibiricusBolet syberyjskiego ( Maślak sibiricus ) jest gatunków grzybów podstawczaków z rodziny z maślakowate . Ten podgrzybek charakteryzuje się niewielkimi rozmiarami, żółtym kapeluszem często zdobionym brązowo-czerwonymi sutkami i dużymi, kanciastymi porami. Rośnie wyłącznie pod sosnami na półkuli północnej , od wybrzeża Pacyfiku Stanów Zjednoczonych na Dalekim Wschodzie. W Europie występuje rzadko i występuje tylko na wysokości, w Alpach , Tatrach i na Bałkanach . Jest bardzo zbliżony do podgrzybka amerykańskiego ( Suillus americanus ) i jest prawdopodobne, że te dwa grzyby to tylko jeden gatunek . Oba są jadalne , choć mało interesujące.
Gatunek został po raz pierwszy opisany w 1938 roku przez niemieckiego mikologa Rolfa Singera pod nazwą Ixocomus sibiricus , z okazów zebranych w Ałtaju pod sosną syberyjską ( Pinus sibirica ). W 1945 roku przeniósł go do rodzaju Suillus . Jego amerykański kolega Alexander Smith zaproponował zaliczenie go do Borowików w 1949 roku, ale ta zmiana nie została utrzymana. W 1951 roku Singer opisał podgatunek helveticus na określenie materiału zebranego w Szwajcarii przez Julesa Favre w 1945 roku.
Suillus sibiricus jest bardzo zbliżony do gatunku amerykańskiego pierwotnie opisanego w 1887 roku przez Charlesa Hortona Pecka jako Boletus americanus i przeklasyfikowanego jako Suillus americanus w 1959 roku przez Waltera Henry'ego Snella . Makro- i mikroskopijne różnice między boleciem syberyjskim i amerykańskim są nieistotne i wydaje się, że odróżnia je tylko ich siedlisko. W 2013 roku w globalnym przeglądzie rodzaju Suillus zaproponowano uznanie ich za synonimy na podstawie analiz molekularnych, które potwierdziły tę bliskość. Nazwa Suillus americanus ma pierwszeństwo ze względu na zasadę antycypacji, a gatunek obejmuje kilka form lub odmian :
Te wewnątrzgatunkowe warianty morfologiczne są typowe dla tak szerokiej dystrybucji, ale trudno je odróżnić za pomocą analizy genetycznej. To uporządkowanie taksonomiczne nie jest jednak jeszcze uzgodnione i niektórzy autorzy nadal uważają, że są to odrębne gatunki.
To średniak wieprzowy , kapelusz może osiągnąć średnicę 10 cm . Jest początkowo półkulisty i słomkowożółty , następnie rozprzestrzenia się i przybiera ciemniejszy odcień, często ozdobiony czerwono-brązowymi plamami lub knotami . Naskórek jest lepka , zwłaszcza w stanie wilgotnym i odstaje łatwo. Margines jest często appendiculée z pozostałościami częściowego welon kosmatego, które czasami pozostawia pierścień stłumiony i ulotne do punktu mocowania na stopie. Te rurki są przyrośnięte nieco zbiegające początkowo beżowego, wówczas ciemniej z wiekiem. Te pory są kątowe i duże, tym samym kolorze co rur i rozmazywanie brudny różowy lub winnego gdy pomarszczenia. Po wyschnięciu kropelki mogą wydzielać się i pozostawiać ciemnobrązowe plamy. Trzon często jest zakrzywiona i pusty z wiekiem. Jest matowy do jasnożółtego i w całości pokryty brązowymi gruczołami . Dojrzałe lub przy obróbce, zwłaszcza w kierunku podstawy, przybiera czerwonawe do fioletowo-brązowego zabarwienia. Miąższ jest musztardowo-żółty, a po przecięciu zmienia kolor na czerwono-brązowy. Jego smak i zapach są niewyraźne. Zarodników jest cynamon brązowy .
Chociaż Suillus americanus jest naprawdę odrębnym gatunkiem, nie wykazuje znaczących różnic morfologicznych. Niektórzy autorzy zaproponowali oddzielenie tych dwóch gatunków na podstawie szerokości stopy, która wynosiłaby średnio 0,5 cm u S. americanus i do 1,5 cm u S. sibiricus . Inni próbowali opisać różnice w zabarwieniu (bardziej intensywne u S. americanus ), ale wydaje się, że zależy to przede wszystkim od warunków pogodowych: od jasnożółtego w słoneczną pogodę do znacznie ciemniejszego w deszczu.
Syberyjski Bolete JEST ektomikoryzowej gatunków , która tworzy ścisłe związki z pięciu igieł sosny : z szwajcarskiego sosny lub Arolle ( Pinus cembra ) w Alp i Tatr , z zakrzywionym sosny lub Briançon sosny Francji ( Pinus uncinata ), z Sosna macedońska ( Pinus peuce ) na Bałkanach , sosna pospolita ( Pinus monticola ) i sosna elastyczna ( Pinus flexilis ) w północno - zachodniej Ameryce Północnej , z sosną zwyczajną ( Pinus banksiana ) w Quebecu i wschodniej Kanadzie , z sosną syberyjską ( Pinus sibirica ) i sosna karłowata syberyjska ( Pinus pumila ) na Syberii i rosyjskim Dalekim Wschodzie oraz sosnę Armand ( Pinus armandii ) i sosnę białą koreańską ( Pinus koraiensis ) w Chinach . Obszar występowania grzyba jest zatem podyktowany głównie obecnością drzewa żywiciela . Suillus americanus jest ograniczony do skojarzeń z sosną białą ( Pinus strobus ) występującą we wschodniej Ameryce Północnej.
Gatunek czasami tworzy również trójstronne skojarzenia z innymi grzybami, zwłaszcza z gomfidem szwajcarskim ( Chroogomphus helveticus ) pod sosną szwajcarską .
Niektórzy autorzy uważają, że bolec syberyjski jest grzybem jadalnym , ale mało docenianym i bez komercyjnego zainteresowania. Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa informuje, że jest on spożywany w szczególności w Rosji , Hong Kongu i Meksyku , gdzie jest również sprzedawany na rynkach lokalnych. Nie zaleca się spożywania American Bolete : przy dotykaniu palce zabarwiają się na brązowo, a u niektórych osób może powodować kontaktowe zapalenie skóry z obrzękiem i swędzeniem. Ta reakcja, zgłaszana w przypadku kilku przedstawicieli rodzaju Suillus , prawdopodobnie wystąpi również u Bolete'a syberyjskiego.