Bombina variegata
Bombina variegataKrólować | Animalia |
---|---|
Gałąź | Chordata |
Sub-embr. | Kręgowce |
Klasa | Gady |
Podklasa | Lissamphibia |
Super zamówienie | Salientia |
Zamówienie | Anura |
Rodzina | Bombinatoridae |
Uprzejmy | Bombina |
LC : Najmniejszy niepokój
Bombina variegata jest to gatunek z amfibii w rodzinie z kumakowate . Nazywa się to w języku francuskim dzwonkiem żółtodziobym lub ropuchą dzwoniącą żółtobrzuch lub dzwonkiem grubonogim .
Gatunek ten występuje w Europie od 100 do 2100 m na wysokości :
Gatunek ten został wprowadzony do Wielkiej Brytanii .
Siedlisko tego gatunku to leśne stawy, koleiny lub kałuże.
Gatunek jest szczególnie odporny na kwaśne pH (<7).
Ta mała ropucha mierzy 3,5 do 5,5 cm długości; można go rozpoznać po ostro żółtej brzusznej twarzy z matowo szarym grzbietem i źrenicą oka w kształcie serca.
Grzbietowa twarz dzwonka żółtobrzucha jest szarobrązowa i matowa, co zapewnia kamuflaż w jego naturalnym środowisku. Twarz brzuszna, żółta z czarnymi plamami, ostro kontrastuje z twarzą grzbietową. Ropucha może ujawnić ją potencjalnemu drapieżnikowi w przypadku zagrożenia, aby przestraszyć napastnika.
Dzwoneczki z żółtymi brzuchami (ale także inni członkowie rodziny), gdy są zaniepokojone lub zaatakowane, wykazują zachowanie obronne: to jest odruch Unkena . Zakłócone w ten sposób zwierzęta opierają się na plecach i przedstawiają swą brzuszną stronę napastnikowi, jednocześnie zbliżając kończyny do ciała. Ale jeśli atak będzie trwał, dzwonek może uwolnić lepki płyn, który podrażnia oczy i ma odpychający zapach.
To zimuje od października do kwietnia.
Bombina variegata żywi się owadami , robakami, małymi skorupiakami i mięczakami i może dożyć 8-9 lat (ale rekord to 34 lata w niewoli) .
Dzwonek żółtobrzuchy rozmnaża się od 3-4 lat, od maja do czerwca do lata w górach średnich; wykorzystuje kilka basenów (zwykle tymczasowych) do rozmnażania, zawieszając tylko kilka jaj (maksymalnie 1 do 10) w zgrupowany lub izolowany sposób na zanurzonych roślinach wodnych. Te wykluwają się po 5 dniach, a kijanki ulegają metamorfozie od 34 do 131 dni po wykluciu.
We Francji gatunek jest chroniony. Oceny przeprowadzone przez francuski Komitet IUCN i Narodowe Muzeum Historii Naturalnej pokazują, że muchomor żółtobrzuchy jest jednym z ośmiu gatunków płazów zagrożonych na obszarze metropolitalnym (kategoria VU, „gatunek wrażliwy”). Pierwszy Krajowy Plan Działania (KPD) na rzecz tego gatunku został wdrożony przez region Grand-Est w latach 2011-2015.
W Belgii gatunek ten był na skraju wyginięcia. Jedna z ostatnich populacji została uratowana podczas zniszczenia tego miejsca w połowie lat osiemdziesiątych (budowa stanowiska Sart-Tilman na Uniwersytecie w Liège ) i przeniesiona do innego pobliskiego miejsca, gdzie otrzymała pomoc. Drugą populację odkryto później w Entre-Sambre-et-Meuse . Od tego czasu prowadzono program reintrodukcji tych populacji, w szczególności na terenach wojskowych w Famenne oraz za pośrednictwem farmy rybnej w Érezée . Programy te pozwalają na przebudowę populacji. Obecny również na kursie Gueule .
Bombina variegata w paryskim parku zoologicznym
Osoba dorosła
Brzuszna strona żółtego dzwonka
Sprzęg lędźwiowo- amplexowy
Nieletni osobnik
Bombina pachypus została umieszczona w synonimii z Bombina variegata .