Saint-Georges-des-Gardes

Ten artykuł jest szkicem dotyczącym Maine-et-Loire i byłej gminy francuskiej.

Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .

Saint-Georges-des-Gardes
Opactwo opactwa Notre-Dame des Gardes .
Administracja
Kraj	Francja
Region	Kraj Loary
Departament	Maine-et-Loire
Miasto	Cholet
Gmina	Chemille-en-Anjou
Status	gmina delegowana
Zastępca burmistrza	Yann Leroux 2020-2026
Kod pocztowy	49120
Wspólny kod	49281
Demografia
Miły	św
Populacja	1616  mieszk. (2013)
Gęstość	50  mieszkańców/km 2
Geografia
Informacje kontaktowe	47 ° 09 ′ 03 ″ północ, 0 ° 45 ′ 29 ″ zachód
Wysokość	171  m min. 77  m Maks. 211  mln
Powierzchnia	32,49  km 2
Wybory
Oddziałowy	Chemillé-Melay
Historyczny
Data połączenia	15 grudnia 2015
Gminy integracyjne	Chemille-en-Anjou
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Maine-et-Loire Saint-Georges-des-Gardes Geolokalizacja na mapie: Maine-et-Loire Saint-Georges-des-Gardes Geolokalizacja na mapie: Francja Saint-Georges-des-Gardes Geolokalizacja na mapie: Francja Saint-Georges-des-Gardes

Saint-Georges-des-Gardes to dawna gmina francuski znajduje się w dziale z Maine-et-Loire , w regionu Pays de la Loire .

15 grudnia 2015, Stało się gmina przekazane w nowej miejscowości w Chemillé-en-Anjou .

Gardes , po tym jak był niezależną gminą od 1851 roku, został ponownie przyłączony do Saint-Georges-des-Gardes w 1973 roku.

Siedziba produkcji ciastek Saint-Georges, jest też wielu producentów jabłek.

Geografia

Ta wioska Andegawenów w zachodniej Francji znajduje się w Mauges , na południe od Chemillé , przy drodze D 160, która przecina wioskę z północy (Chemillé) na południe (Trémentines, a następnie Cholet).

Wysokość gminy waha się od 77 do 211 metrów, i rozciąga się na więcej niż 32  km 2 (3249 ha).

Struktura morfologiczna składa się głównie z równiny opadającej na północ, rozciągającej się do La Chapelle-Rousselin i Chemille . Południe miasta składa się głównie z południowego zbocza wzgórza Puy-de-la-Garde.

Toponimia i heraldyka

Toponimia

To poprzez różne wersje Kartulary z Chemillé mierzymy ewolucję nazwy parafii: Sanctus Georgius z Podio Garde w 1107, Sanctus Georgius z Podio quod dicitur z Garda w 1120, Sanctus Georgius ad montem z la Guarde w 1231, a następnie Saint Georges du Puy de la Garde w 1476.

Odnajdujemy tę samą nazwę Saint Georges du Puy de la Garde w 1793 i 1801, a następnie Saint-Georges-des-Gardes po połączeniu w 1973 z Les Gardes .

Stare formy nazwy Gwardii: Gwardia w 1851 r.

Heraldyka

	Herb	Srebrzysty niepokój Gules; płaszcz Azure naładowany dwoma kłosami pszenicy z łodygami i liśćmi Or; z mieczem zwieńczonym tym samym gruzem.
	Detale	Oficjalny status herbu pozostaje do ustalenia.

Historia

W 1851 r. gmina, zwana wówczas Saint-Georges-du-Puy-de-la-Garde, odstąpiła Les Gardes , które stało się gminą. 1 st stycznia 1973 Straż ponownie przyłączone do Saint-Georges-du-Puy-de-la-Garde (Stowarzyszenie fuzja), które stały Saint-Georges-des-Gardes .

W 2014 roku kształtuje się projekt połączenia wszystkich gmin we współpracy międzygminnej. 2 lipca 2015 r. rady gminne wszystkich gmin na terenie gminy głosują za utworzeniem nowej gminy w dniu 15 grudnia 2015 r.

Polityka i administracja

Administracja miejska

Bieżąca administracja

Od 15 grudnia 2015, Saint-Georges-des-Gardes stanowi delegowanego gminę w ramach nowej gminy w Chemillé-en-Anjou i ma delegowanego burmistrza.

Lista kolejnych delegowanych burmistrzów

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość
15 grudnia 2015	maj 2020	Herve Martin
maj 2020		Yann Leroux
Brakujące dane należy uzupełnić.

Stara administracja Lista kolejnych burmistrzów

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość
	Rok XII	Plessis
25 Vendémiaire Rok XIII		Francois Hilaire
25 maja 1821		Jacques Bruneta
16 listopada 1821		Francois Hilaire
	Marzec 2008	Gabriel Lahaye
Marzec 2008	14 grudnia 2015	Herve Martin
Brakujące dane należy uzupełnić.

Stara sytuacja administracyjna

Gmina była członkiem wspólnoty gmin regionu Chemillé , która sama była członkiem mieszanego związku Pays des Mauges . Wspólnota gmin przestaje istnieć15 grudnia 2015a jej obowiązki są przenoszone do nowej miejscowości w Chemillé-en-Anjou .

Ludność i społeczeństwo

Ewolucja demograficzna

Ewolucję liczby mieszkańców znamy ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 roku.1 st styczeń 2009, legalne populacje gmin są publikowane corocznie jako część spisu, który obecnie opiera się na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gmin w okresie pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2007 roku.

W 2013 r. miasto liczyło 1616 mieszkańców, co stanowi wzrost o 1,44% w porównaniu z 2008 r. ( Maine-et-Loire  : 3,2%, Francja z wyłączeniem Majotty  : 2,49%).

Terytorium Saint-Georges-des-Gardes jest podzielone na dwie gminy od 1851 do 1972, Saint-Georges-du-Puy-de-la-Garde i Les Gardes.

           Ewolucja demograficzna Saint-Georges-du-Puy-de-la-Garde (1793-1972), następnie Saint-Georges-des-Gardes   [ edytuj ]

1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
1297	906	1020	1266	1,388	1,425	1460	1608	1,031

           Ewolucja demograficzna Saint-Georges-du-Puy-de-la-Garde (1793-1972), następnie Saint-Georges-des-Gardes   [ edytuj ] , ciąg dalszy (1)

1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
1134	1,075	1,014	925	930	961	1000	934	851

           Ewolucja demograficzna Saint-Georges-du-Puy-de-la-Garde (1793-1972), następnie Saint-Georges-des-Gardes   [ edytuj ] , suita (2)

1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
801	797	736	725	727	705	641	621	718

           Ewolucja demograficzna Saint-Georges-du-Puy-de-la-Garde (1793-1972), następnie Saint-Georges-des-Gardes   [ edytuj ] , suita (3)

1962	1968	1975	1982	1990	1999	2007	2012	2013
799	827	1228	1284	1497	1448	1603	1611	1616

Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego Ewolucja demograficzna Gwardii (1851-1972)

1851	1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891
941	981	980	925	889	874	840	822	734

Ewolucja demograficzna Gwardii (1851-1972), kontynuacja (1)

1896	1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946
670	618	481	467	401	407	372	314	329

Ewolucja demograficzna Gwardii (1851-1972), apartament (2)

1954	1962	1968	1972	-	-	-	-	-
392	382	378	-	-	-	-	-	-

(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini.)

Struktura wiekowa

Ludność miasta jest stosunkowo młoda. Odsetek osób w wieku powyżej 60 lat (20,2%) jest istotnie niższy niż wskaźnik krajowy (21,8%) i wskaźnik departamentalny (21,4%). Podobnie jak rozkłady krajowe i departamentalne, populacja kobiet w mieście jest większa niż populacja mężczyzn. Stawka (52%) jest tego samego rzędu wielkości co stawka krajowa (51,9%).

Rozkład ludności gminy według grup wiekowych w 2008 r. przedstawiał się następująco:

• 48% mężczyzn (0 do 14 lat = 22,7%, 15 do 29 lat = 16,5%, 30 do 44 lat = 22,3%, 45 do 59 lat = 21,8%, powyżej 60 lat = 16,6%);
• 52% kobiet (0 do 14 lat = 21,4%, 15 do 29 lat = 16%, 30 do 44 lat = 18,8%, 45 do 59 lat = 20,3%, powyżej 60 lat = 23, 5% ).

Piramida wieku w Saint-Georges-des-Gardes w 2008 r. w procentach

Mężczyźni	Klasa wiekowa	Kobiety
1,0	90 lat lub więcej	1,8
5.1	75 do 89 lat	11,5
10,5	60 do 74 lat	10.2
21,8	45 do 59 lat	20,3
22,3	30 do 44 lat	18,8
16,5	15 do 29 lat	16,0
22,7	Od 0 do 14 lat	21,4

Piramida wieku departamentu Maine-et-Loire w 2008 roku w procentach.

Mężczyźni	Klasa wiekowa	Kobiety
0,4	90 lat lub więcej	1,1
6,3	75 do 89 lat	9,5
12,1	60 do 74 lat	13.1
20,0	45 do 59 lat	19,4
20,3	30 do 44 lat	19,3
20,2	15 do 29 lat	18,9
20,7	Od 0 do 14 lat	18,7

Życie lokalne

Gospodarka

Na 134 placówki w mieście na koniec 2010 roku 40% znajdowało się w sektorze rolniczym (średnio 17% w resorcie), 11% w sektorze przemysłowym, 12% w sektorze budowlanym, 32% tego handlu i usług oraz 5% administracji i służby zdrowia.

Istnieją ciastka Saint-Georges , spółka zależna grupy Bouvard.

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

• Opactwo Notre-Dame des Gardes  : niezwykłe miejsce bogate we wspaniałe witraże, posągi, relikwiarze ...

• Kaplica pokładzie Grelet: w kierunku końca XVII -tego  wieku, w miejscu planszy Grelet, podróżny z trudem mogły przedostać się przez zarośla i dziedzin miotły. Szlaki, znane w kraju jako zatopione alejki, były złe i aby przekroczyć Pont aux Jars, ten strumień płynący dnem doliny, była tylko deska, a raczej pień drzewa, zwieńczony rampą. słabo zabezpieczone. To właśnie na prymitywnym moście zwanym Planche Grelet. Ponadto w tych dziwnych miejscach znajduje się kamień Bâl, ten służył do składania druidycznych ofiar. Pomnik ten budził przerażenie, czy to wyobraźnią, czy przesądem, lub niewyjaśnioną rzeczywistością, sugerując, że złe duchy zawładnęły tym ponurym miejscem, świadkami ponadto kilku zbrodni i gdzie nikt nie mógł się odważyć bez schwytania straszny strach. W każdym razie, około 1697 roku, w środku nocy, rolnik Michel Plessis został schwytany na Planche Grelet z przerażającym strachem. Został, według jego słów, zaatakowany przez straszliwą bestię, która gwałtownie ścisnęła jego klatkę piersiową i zagroziła, że ​​wrzuci go do wody. Przerażony tym wcieleniem diabła, poświęca się Najświętszej Maryi Pannie, aby w to miejsce pogrążone w nieprzeniknionych mrokach wniosła swoją czystość i swoje nieprzejednane światło i obiecała przyjść i modlić się do Niej w tym miejscu. . Uspokojony natychmiast, może wejść cały i zdrowy w domu do położonej niedaleko wioski Bordellière. Następnego dnia dotrzymał słowa i ćwicząc niszę w uchowcach, umieścił statuetkę, która od tego czasu jest przywoływana przeciwko strachowi. W 1850 roku Dominique Plessis, prawnuk Michela Plessisa, zbudował małe oratorium, w którym umieszczono Dziewicę. W 1858 roku budynek ten został powiększony o baldachim, aby chronić Dziewicę przed deszczem. W 1865 r. został ukończony i przybrał formę kaplicy, która przetrwała do 1892 r. 7 lipca 1861 r. szlachetna dama złożyła za figurą Maryi niepodpisane ślubowanie, ale zapieczętowane i opieczętowane swoją bronią. Pogrążona w skrajnym nieszczęściu poprosiła całą swoją rodzinę o opiekę Królowej Niebios , aw zamian obiecała sumę tysiąca franków na budowę kaplicy na Planche Grelet. Ta notatka została odnaleziona przez proboszcza gwardii, który po aktywnych badaniach w końcu odkrył imię hojnego darczyńcy. Już nie żyła, ale jej życzenia się spełniły. Z jego licznych dzieci dwoje poświęciło się służbie ołtarzy i wszyscy pozostali wierni Bogu. Uhonorowali słowo matki i dzięki nim wybudowano obecną kaplicę Planche Grelet. To miejsce do dziś budzi lęk. Tak więc miejsca te wydają się nieruchome i zawsze zamieszkane przez nieopisaną obecność, której trudno nie wyczuć. Jednak to teraz bezpieczne miejsce jest idealnym miejscem dla wędrowców i małych poszukiwaczy przygód, którzy mogą spacerować po wzgórzach dzięki jednemu z bardzo dobrze oznakowanych szlaków turystycznych.

• Colline des Gardes: Puy de la Garde jest uważany przez niektórych za starożytny wulkan, którego krater, według legendy, znajduje się pod opactwem Notre-Dame des Gardes. Puy ma średnie nachylenie 12% z bardzo stromymi wahaniami sięgającymi 25% na północnym zboczu wzgórza. Różnica poziomów między szczytem a równiną wynosi maksymalnie 130  metrów . Wioska Les Gardes, położona na szczycie Puy, oferuje panoramę Mauges , jej unikalne i typowe bocage wzgórz i dolin. Kolejną panoramę oferuje wspinaczka po kilkudziesięciu schodach prowadzących na dzwonnicę opactwa (klucze dostępne w karczmie naprzeciwko opactwa). Z drugiej strony wzgórze jest przerywane wieloma niezwykłymi miejscami (kaplicami, szczudlarzami, krzyżami, tablicami orientacyjnymi, fontanną osłów ...), do których prowadzą malownicze szlaki turystyczne.

• Dawny  kościół św. Józefa : kościół został zniszczony w sierpniu 2006 r.

Osobowości związane z gminą

Zobacz również

Bibliografia

• Célestin Port , Słownik historyczny, geograficzny i biograficzny stanu Maine-et-Loire i dawnej prowincji Anjou: SZ , t.  4, Angers, H. Siraudeau,1996, 2 II  wyd. (zawiadomienie BNF n o  FRBNF35857376 , czytać online )

Powiązane artykuły

• Region Mauges
• Dawne gminy Maine-et-Loire

Linki zewnętrzne

• Gmina Saint-Georges-des-Gardes na stronie INSEE

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Nazwa gminy w 1793 (rok II), według spisu powszechnego przeprowadzonego wówczas na całym terytorium francuskim, oraz w 1801 według „Dekretów o zmniejszeniu sędziów pokoju” (akty wydane w Biuletynie des lois ) stanowiącej pierwszą oficjalną nomenklaturę okręgów administracyjnych ówczesnej Francji.
2. Zgodnie z konwencją w Wikipedii zachowano zasadę wyświetlania w tabeli spisu i na wykresie, dla legalnych populacji po 1999 r., tylko populacji odpowiadających wyczerpującemu badaniu spisowemu dla gmin poniżej 10 000 mieszkańców oraz że populacje lata 2006, 2011, 2016  itd. dla gmin powyżej 10 000 mieszkańców, a także najnowszą legalną populację opublikowaną przez INSEE dla wszystkich gmin.

Bibliografia

1. prefekturze Maine-et-Loire, "  Zbiór aktów administracyjnych na dzień 30 września 2015 roku  " ,30 września 2015(konsultowany w dniu 30 listopada 2015 ) , Order DRCL / BCL / 2015-58 z dnia 24 września 2015 ustanawiające nową gminę Chemillé-en-Anjou.
2. IGN i BRGM, Géoportail Saint-Georges-des-Gardes, dostęp 3 maja 2012 r.
3. Od wiosek Cassini do dzisiejszych gmin na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
4. IGN , Geographical Spis Gmin (RGC 2013) , konsultowany w dniu 2 lutego 2011 roku i 4 czerwca 2014 roku - dane dostępne na WikiAnjou .
   Wysokości (od 77 do 211 metrów) i powierzchnia potwierdzona aktami Saint-Georges-des-Gardes z EHESS (gminy Cassini), a także, dla powierzchni, aktami Saint-Georges-des-Gardes INSEE (kluczowe dane dotyczące terytorium), wspólnie konsultowane 3 maja 2012 r. Na ten temat zob. gmina La Tourlandry .
5. Célestin Port (wydanie poprawione i poprawione przez Jacquesa Levrona i Pierre'a d'Herbécourt), Słownik historyczny, geograficzny i biograficzny stanu Maine-et-Loire i byłej prowincji Anjou , Angers, H. Siraudeau et Cie, 1965, wyd. 2, strona 375.
6. Insee , Dziennik kodeksu Geographic, modyfikacje gminach Maine-et-Loire , konsultowanych w dniu 24 czerwca 2012 roku.
7. Od wiosek Cassini do dzisiejszych gmin , „  Notice communale: Les Gardes  ” , na ehess.fr , École des Hautes Etudes en Sciences Sociales (dostęp 16 lipca 2021 r . ) .
8. „  Zielone światło dla trzech nowych gmin  ” , o Ouest-France ,3 lipca 2015.
9. „  Prezentacja rady Saint-Georges-des-Gardes  ” , w sprawie Mairie de Chemillé-en-Anjou ,2016(dostęp 7 lipca 2019 r . ) .
10. "  Chemille-en-Anjou. Zastępcy burmistrza Chemillé-en-Anjou  ” , o Ouest-France ,28 maja 2020(dostęp 12 lipca 2020 r . ) .
11. Ouest-France, Hervé Martin, wybrany na burmistrza na drugą kadencję , artykuł z 2 kwietnia 2014 r.
12. Insee , Skład EPCI regionu Chemillé (244900577) , dostęp 25 sierpnia 2013
13. Organizacja spisu na stronie internetowej INSEE.
14. Departamentalny kalendarz spisu ludności na stronie internetowej INSEE .
15. Insee - Populacje prawne gminy za lata 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 .
16. „  Ewolucja i struktura ludności w Saint-Georges-des-Gardes w 2008 r.  ” , na stronie INSEE (konsultacja 3 maja 2012 r . ) .
17. "  Wyniki spisu ludności Maine-et-Loire w 2008 roku  " [ archiwum 27 czerwca 2011] , na stronie INSEE (konsultacja 3 maja 2012 )
18. Insee , Statystyki lokalne terytorium Saint-Georges-des-Gardes (49) , skonsultowane 9 maja 2013 r.
19. L'Usine Nouvelle, Herbatniki Saint-Gerorges , dostęp 27 maja 2013 r.
20. La Tribune de l'Art, Patrimoine 2006, Nowi wandale oraz „  Raport o Francji 3  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) ).