Rivastigmine

Rivastigmine
Przykładowe zdjęcie artykułu Rivastigmine
Struktura rywastygminy
Identyfikacja
Nazwa IUPAC ( S ) -3- [1- (dimetyloamino) etylo] - N-etyl i N-metylofenylokarbaminian
N O CAS 123441-03-2
N O ECHA 100,120,679
Kod ATC N06 DA03
DrugBank APRD00321
PubChem 77991
UŚMIECHY c1c (OC (= O) N (C) CC) cc ([C @@ H] (N (C) C) C) cc1
PubChem , widok 3D
InChI InChI: widok 3D
InChI = 1 / C14H22N2O2 / c1-6-16 (5) 14 (17) 18-13-9-7-8-12 (10-13) 11 (2) 15 (3) 4 / h7- 11H, 6H2,1-5H3 / t11- / m0 / s1
Właściwości chemiczne
Brute formula C 14 H 22 N 2 O 2   [Izomery]
Masa cząsteczkowa 250,3367 ± 0,0137  g / mol
C 67,17%, H 8,86%, N 11,19%, O 12,78%,
Dane farmakokinetyczne
Biodostępność 96%
Wiązanie białek 40%
Metabolizm Wątrobiany
Okres półtrwania eliminacji. 1,5 godz
Wydalanie

Nerki w 97%

Względy terapeutyczne
Klasa terapeutyczna Antycholinesteraza
Droga podania doustnie, przezskórnie
Ciąża kategoria B, niewystarczające dane dotyczące karmienia piersią
Charakter psychotropowy
Inne nazwy

Exelon

Jednostki SI i STP, chyba że określono inaczej.

Rywastygmina ( wodór winian rywastygminy) należy do rodziny stigmines . Ma pośrednie działanie parasympatykomimetyczne poprzez pseudo-nieodwracalne działanie hamujące na acetylocholinoesterazę . Występuje w postaci białego krystalicznego proszku o charakterze hydrofilowym i lipofilowym .

Historia

Rivastigmine została po raz pierwszy opracowana przez laboratorium Novartis w celu zwalczania choroby Alzheimera . Jest dostępny od 1997 r. W Stanach Zjednoczonych w postaci roztworu doustnego. W 2007 roku był dostępny w postaci plastra przezskórnego i stał się pierwszym lekiem na demencję starczą w tej postaci galenowej .

Sposób działania

Rywastygmina jest inhibitorem acetylocholinoesterazy , który również hamuje butyrylocholinoesterazę, w przeciwieństwie do donepezilu, który jest selektywny dla acetylocholinoesterazy. Hamując te enzymy, rywastygmina nasila działanie acetylocholiny w szczelinie synaptycznej , zapobiegając jej degradacji. Jego działanie kwalifikuje się jako pośrednie parasympatomimetyczne. To dzięki temu mechanizmowi możemy potęgować transmisje cholinergiczne .

Zastosowanie terapeutyczne

Wskazania

Rywastygmina sprzedawana jako Exelon jest substancją stosowaną w leczeniu łagodnych do umiarkowanych postaci otępienia spowodowanych chorobą Alzheimera , chorobą Parkinsona i otępieniem z ciałami Lewy'ego . Wykazano, że rywastygmina jest skuteczna w problemach poznawczych (myślenie i pamięć), funkcjonalnych (codziennych czynnościach) i behawioralnych, które są powszechnie związane z chorobą Alzheimera , otępieniem spowodowanym chorobą Parkinsona i otępieniem spowodowanym ciałami Lewy'ego .

Administracja

Podobnie jak wszystkie leki antycholinesterazowe , wymaga stopniowego zwiększania dawki w ciągu kilku tygodni (faza dawkowania). Doustnie rywastygmina powinna być podawana w dawce 3  mg na dobę przez okres od dwóch do czterech tygodni. Rivastigmine występuje w różnych postaciach dawkowania i różnych mocach:

Przedawkować

W przypadku przedawkowania Antagonizm można indukować z podawaniem atropiny w celu zapobieżenia przywspółczulnego aktywacji z serca odpowiedzialnego za bradykardii . Nadmiarem acetylocholiny nie wiążą się z receptorami, ponieważ będą one konkurować z atropiną . Gdy enzym regeneruje się , aktywność katalityczna umożliwia powrót acetylocholiny do stanu podstawowego, degradując ją do choliny i kwasu octowego . Dializa jest nieskuteczna ze względu na zbyt krótki okres półtrwania rywastygminy.

Skutki uboczne

Najbardziej wyraźnymi działaniami niepożądanymi są nudności i wymioty, z bardziej wyraźnymi objawami związanymi z drogą przezskórną. W przypadku przedawkowania mogą wystąpić inne objawy, takie jak nadmierne wydzielanie, nietrzymanie moczu , skurcze , drgawki i inne objawy wydzieliny przywspółczulnej .

Wydajność

Wykazano, że u pacjentów z jednym z tych typów otępienia rywastygmina ma znaczący wpływ na leczenie objawowe, pozwalając pacjentom na dłuższe pozostawanie niezależnymi i „samymi”, zwłaszcza u pacjentów z agresywnym rozwojem otępienia. Choroba, wczesna choroba, z niedobory żywieniowe lub przejawiające urojenia lub halucynacje.

Jego skuteczność jest porównywalna ze skutecznością donepezilu i takryny . Dawki poniżej progu 6  mg / dobę mogą być nieskuteczne. Wpływ tych związków na demencję spowodowaną chorobą Alzheimera lub otępieniem z powodu Parkisona lub ciała Lewy'ego jest stosunkowo niewielki.

Linki zewnętrzne

Uwagi i odniesienia

  1. obliczona masa cząsteczkowa od „  atomowych jednostek masy elementów 2007  ” na www.chem.qmul.ac.uk .
  2. Corey-Bloom J, Anand R, Veach J. „Randomizowane badanie oceniające skuteczność i bezpieczeństwo ENA 713 (winian rywastygminy), nowego inhibitora acetylocholinoesterazy, u pacjentów z łagodną do średnio ciężkiej chorobą Alzheimera”. Int J Geriatr Psychopharmacol. 1998; 1: 55–65.
  3. Rösler M, Anand R, Cicin-Sain A, et al. „Skuteczność i bezpieczeństwo rywastygminy u pacjentów z chorobą Alzheimera: międzynarodowe badanie z randomizacją”. Br Med J. 1999; 318: 633–640. PMID 10066203
  4. Finkel SI. „Wpływ rywastygminy na behawioralne i psychologiczne objawy otępienia w chorobie Alzheimera”. Clin Ther. 2004; 26: 980–990. PMID 15336465
  5. Rosler M, Retz W, Retz-Junginger P, Dennler HJ. „Wpływ dwuletniego leczenia inhibitorem cholinoesterazy rywastygminą na objawy behawioralne w chorobie Alzheimera”. Behav Neurol. 1998; 11 (4): 211–216. PMID 11568422
  6. Emre M, Aarsland D, Albanese A i in. „Rivastigmine na demencję związaną z chorobą Parkinsona”. N Engl J Med. 2004; 351: 2509–2518. PMID 15590953
  7. McKeith IG, Del Ser T, Spano i in. „Skuteczność rywastygminy w otępieniu z ciałami Lewy'ego: randomizowane, podwójnie ślepe, kontrolowane placebo badanie międzynarodowe”. Lancet 2000; 356 (9247): 2031–6.
  8. Inglis F. „Tolerancja i bezpieczeństwo inhibitorów cholinoesterazy w leczeniu otępienia”. Int J Clin Pract. 2002; (127): 45–63. PMID 12139367
  9. http://www.vidal.fr/Substance/rivastigmine-18201.htm
  10. Gauthier S, Vellas B, Farlow M, Burn D. „Agresywny przebieg choroby w demencji”. Alzheimer's & Dementia 2006; 2: 210–17.