Izrael i Stany Zjednoczone utrzymują bardzo bliskie stosunki militarne ze względu na amerykańskie interesy gospodarcze w regionie Bliskiego Wschodu (doktryna Kissingera ) oraz działalność proizraelskiego lobby w Stanach Zjednoczonych, które znacząco wpływają na politykę amerykańską w tym regionie. Pro-Izrael lobby służy jako kanał dla polityki Izraela w Stanach Zjednoczonych, przygotowywanie rachunków przedłożonych do głosowania przez Kongres Stanów Zjednoczonych według izraelskich priorytetów, koordynowania i przekazywania informacji od rządu Stanów Zjednoczonych. Stanów Zjednoczonych, aby izraelski rząd podczas angażowania się w operacje szpiegowskie na rzecz izraelskich tajnych służb.
W „ The Israel Lobby and US Foreign Policy” John Mearsheimer i Stephen Walt kwestionują korzyści płynące z takiego wsparcia dla Izraela, argumentując, że interesy USA byłyby lepiej przysłużone, gdyby Stany Zjednoczone utrzymywały stosunki z USA Świat arabski oparty na wzajemnym szacunku.
Chociaż nie jest członkiem NATO , Izrael jest krajem, który każdego roku otrzymuje największą pomoc wojskową ze Stanów Zjednoczonych od czasu zwrotu we Francji po wojnie sześciodniowej. Izrael jest nie tylko głównym nabywcą amerykańskiej broni, ale także rozwija liczne wojskowe programy badawczo-rozwojowe we współpracy ze Stanami Zjednoczonymi.
Podczas gdy przed II wojną światową amerykańska polityka zagraniczna nie była zainteresowana Bliskim Wschodem , w okresie powojennym nastąpił wzrost zainteresowania USA tym regionem świata. Są ku temu trzy powody: zagrożenie sowieckie , powstanie państwa Izrael, odkrycie znacznych złóż ropy naftowej .
W następstwie utworzenia państwa Izrael Stany Zjednoczone musiały przedefiniować swoją strategię wojskową, aby powstrzymać sowiecką strefę wpływów i zapobiec wyścigowi zbrojeń na Bliskim Wschodzie . W tym czasie wyznaczonym dostawcą broni dla Izraela była Francja: Francja dostarczała Izraelowi sprzęt wojskowy, taki jak myśliwiec-bombowiec Dassault Mystère II , pomagała i wspierała izraelski nuklearny program wojskowy . Początkowo Stany Zjednoczone nie ugięły się pod naciskiem Izraela, by sprzedać mu wyrafinowaną broń. Ale w obliczu sprzedaży samolotów bojowych z ZSRR do Iraku i Zjednoczonej Republiki Arabskiej , „w wyjątkowych okolicznościach, środek wyjątkowy”, Stany Zjednoczone postanawiają sprzedać Izraelowi pociski przeciwlotnicze Hawk „bez tego nie może to w żaden sposób oznaczać zmiana polityki amerykańskiej w tym regionie” . W przypadku konfliktu, są pociski Hawk „ma być tylko broń obrony . ” Później, gdy Jordania grozi zwróceniem się do ZSRR po broń, Stany Zjednoczone zgadzają się sprzedać ją, a Izraelowi czołgi i odrzutowce, aby przeciwdziałać wpływom sowieckim.
Na początku lat 60. Stany Zjednoczone dążyły do zawarcia porozumienia o ograniczeniu wyścigów zbrojeń na Bliskim Wschodzie. Ale ta inicjatywa została sfrustrowana, gdy ujawniono, że Stany Zjednoczone przez Niemcy Zachodnie dostarczały broń do Izraela od 1962 r. w ramach tajnej umowy przewidującej sprzedaż broni na kwotę 80 milionów dolarów. Umowa ta została ostatecznie ujawniona publicznie: Stany Zjednoczone dostarczyły następnie Izraelowi czołgi M48 i myśliwce Douglas A-4 Skyhawk .
W 1967 r. postawa Stanów Zjednoczonych była punktem zwrotnym po wojnie sześciodniowej, kiedy wiele krajów arabskich, w tym Egipt, trwale opowiedziało się po stronie sowieckiej. W 1968 roku, przy silnym wsparciu Kongresu Stanów Zjednoczonych , prezydent Lyndon Baines Johnson zdecydował się sprzedać Izraelowi myśliwce McDonnell Douglas F-4 Phantom II , łamiąc tym samym równowagę wsparcia wojskowego między Izraelem a krajami arabskimi. Jednak, aby powstrzymać wpływy sowieckie, Stany Zjednoczone nadal będą dostarczać niektórym krajom arabskim, takim jak Liban , Jordania i Arabia Saudyjska .
W 1973 roku, podczas wojny Jom Kippur , Stany Zjednoczone zorganizowały masowy transport powietrzny (kryptonim: Operation Nickel Grass ), aby dostarczyć Izraelowi broń i żywność. W obliczu wzrostu poparcia ZSRR dla krajów arabskich Stany Zjednoczone dostarczyły Izraelowi ponad 22 000 ton czołgów, artylerii i amunicji. Drogą morską Stany Zjednoczone przetransportowały również 33 000 ton materiałów, 40 F-4 Phantom, 36 A-4 Skyhawk i 12 C-130 Hercules, aby uzupełnić straty izraelskie.
W 1980 roku pod rządami Reagana współpraca między Izraelem a Stanami Zjednoczonymi zacieśniła się.
W 1981 r. izraelski minister obrony Ariel Sharon i sekretarz obrony Stanów Zjednoczonych Caspar Weinberger ratyfikowali Porozumienie o współpracy strategicznej ustanawiające ramy współpracy obu krajów w sprawach bezpieczeństwa. W 1983 roku oba kraje utworzyły sojusz wojskowy: armie obu krajów zorganizowały wspólne ćwiczenia wojskowe; Stany Zjednoczone budują infrastrukturę dla izraelskich zapasów broni.
W 1987 roku Stany Zjednoczone przyznały Izraelowi status głównego sojusznika poza NATO, dając Izraelowi prawo do zakupu amerykańskiego uzbrojenia w taki sam sposób, jak krajowi członkowskiemu NATO. Izrael staje się wtedy krajem z największą amerykańską bronią na świecie.
W 1991 roku, podczas wojny w Zatoce Perskiej , aby pomóc Izraelowi w zwalczaniu irackich pocisków Scud , Stany Zjednoczone dostarczyły mu systemy rakiet ziemia-powietrze Patriot , łamiąc tym samym sojusz amerykańsko-arabski. Pod rządami Clintona rząd USA pozwolił Izraelowi na zakup sprzętu wartego ponad 700 milionów dolarów w celu modernizacji jego uzbrojenia: myśliwców, helikopterów, systemów rakietowych JDAM . Zawierane są również ważne umowy o współpracy wojskowej.
Pod rządami Busha współpraca dalej się rozwijała; Izrael składa zamówienia na dużą liczbę myśliwców General Dynamics F-16 Fighting Falcon . W 2006 roku, podczas wojny w Libanie , Stany Zjednoczone dostarczyły Izraelowi naftę i broń precyzyjną .
W latach 2008-2009, podczas izraelskiego ataku na Strefę Gazy , Stany Zjednoczone dążyły do wyczarterowania greckiego statku handlowego, który dostarczyłby Izraelowi kilkaset ton broni, jak ujawniają dokumenty przeglądane przez Reutera. Według Dowództwa Wojsk Morskich Marynarki Wojennej USA, statek miałby przewozić 325 standardowych 20-stopowych kontenerów zawierających „amunicję” i odbywał dwie podróże między greckim portem Astakos a izraelskim portem Aszdod od połowy stycznia do końca roku. miesiąca.
Współpraca między Izraelem a Stanami Zjednoczonymi jest bardzo bliska w wielu obszarach działalności wojskowej. Stany Zjednoczone nadzorują izraelskie badania i rozwój broni, pomagając finansować duże izraelskie projekty obronne, takie jak czołg Merkava i myśliwiec IAI Lavi . Izrael jest aktywnie zaangażowany w rozwój samolotu bojowego Lockheed Martin F-35 Lightning II . Stany Zjednoczone oferują mu udział w programie F-22 Raptor , żądają od Izraela odmowy ze względu na wysokie koszty projektu.
Izrael i Stany Zjednoczone współpracują w kilku projektach rozwoju technologii wojskowej: można wymienić pocisk przeciwrakietowy Arrow i system laserowy Nautilus . Obie armie wspólnie przeprowadzają ćwiczenia sprawdzające ich dobrą interoperacyjność. W zamian Szósta Flota Stanów Zjednoczonych stacjonuje w Hajfie, a Izrael zapewnia logistykę i obsługę wojsk amerykańskich rozmieszczonych w regionie. Oba kraje również częściowo łączą swoje służby wywiadowcze.
Zbliżenie militarne między Izraelem a Stanami Zjednoczonymi od wielu lat budzi wiele kontrowersji. Amerykański wysiłek wojenny ( operacja Nickel Grass ) podczas wojny Jom Kippur wywołał oburzenie krajów arabskich. Doprowadziło to do ogłoszenia przez państwa członkowskie OPEC embarga na ropę naftową na Stany Zjednoczone, co wywołało pierwszy szok naftowy .
W 1982 roku, podczas wojny libańskiej , Stany Zjednoczone zdecydowały o wstrzymaniu dostaw amunicji kasetowej po tym, jak Izrael użył jej do agresji, a nie obrony.
W 2007 roku książka The Pro-Israel Lobby and American Foreign Policy , napisana przez Johna Mearsheimera i Stephena Walta , która podkreśla istotny wpływ AIPAC w Waszyngtonie, budzi kontrowersje.
Kilka spraw szpiegowskich zakłóciło jednak stosunki amerykańsko-izraelskie, z których najnowszym było aresztowanie wpaździernik 2009Aby Stewart Nozette (IN) , naukowca pracującego dla Departamentu Obrony i NASA , oskarżony o przekazywanie informacji niejawnych do agenta FBI udający agenta izraelskiego, dostać gotówkę i dwa miliony dolarów.
Izrael otrzymuje pomoc wojskową od Stanów Zjednoczonych bardziej niż jakikolwiek inny kraj na świecie. Od 1987 roku Izrael otrzymywał średnio 1,8 miliarda dolarów rocznie na sprzedaż lub finansowanie. Ta pomoc została zwiększona do 2,4 miliarda za administracji Clintona .
W 2007 roku Stany Zjednoczone zwiększyły swój budżet dla Izraela o 25%, zwiększając swoją dotację do 3 miliardów dolarów rocznie przez następną dekadę. Prezydent USA George W. Bush zapewnia izraelskiego premiera Ehuda Olmerta, że Stany Zjednoczone zagwarantują „jakościową przewagę” Izraelowi nad innymi krajami Bliskiego Wschodu.
Od 2019 do 2028 r. pomoc wojskowa zostanie podniesiona do prawie 4 miliardów dolarów rocznie.
Uwaga: niewyczerpujący wykaz.
| Rok | VE | Zamówienie wysyłkowe | CAŁKOWITY |
|---|---|---|---|
| 2001 | 766 026 000 $ | 4 019 000 $ | 770 045 000 $ |
| 2002 | 629 426 000 zł | 1 427 000 $ | 630 853 000 $ |
| 2003 | 845 952 000 $ | 16 455 000 $ | 862 407 000 $ |
| 2004 | 878 189 000 $ | 418 883 000 $ | 1 297 072 000 $ |
| 2005 | 1.652.582.000$ | 1 110 223 000 $ | 2 762 805 000 $ |
| 2001-2005 | 4 772 175 000 $ | 1 551 007 000 $ | 6 323 182 000 $ |
Uwaga: niewyczerpujący wykaz.
| Rok | FMF | JEST F | Suplementy | NADR-ATA | CAŁKOWITY |
|---|---|---|---|---|---|
| 2001 | 1 975 644 000 $ | 838 000 000 $ | 2 813 644 000 $ | ||
| 2002 | 2 040 000 000 $ | 720.000.000$ | 28 000 000 $ | 2 788 000 000 $ | |
| 2003 | 2 086 350 000 $ | 596 100 000 $ | 1 000 000 000 $ | 3 682 450 000 USD | |
| 2004 | 2 147 256 000 $ | 477 168 000 $ | 2 624 424 000 $ | ||
| 2005 | 2 202 240 000 $ | 357 120 000 $ | 50 000 000 $ | 210 000 $ | 2 609 570 000 $ |
| 2006 (szacunkowo) | 2 257 200 000 $ | 273 600 000 $ | 526 000 zł | 2 531 326 000 $ | |
| 2007 (wymagane) | 2 340 000 000 $ | 120 000 000 $ | 320 000 $ | 2 460 320 000 $ | |
| Razem 2001-2007 | 15 048 690 000 | 3 381 988 000 $ | 1 050 000 000 $ | 29 056 000 $ | 19 509 734 000 $ |
Stany Zjednoczone są największym dostawcą broni do Izraela. Według US Congressional Research Service w latach 1998-2005 Stany Zjednoczone dostarczyły prawie całą podaż państwa żydowskiego na kontrakty o wartości ponad 9,5 miliarda dolarów.
Chociaż na zakup broni wymagana jest zgoda rządu USA, Izrael bezpośrednio zajmuje się dostawami broni z firmami amerykańskimi. Pozwolenie to nie zawsze jest automatyczne, więc Izraelowi odmówiono zakupu pocisków BGM-109 Tomahawk z głowicą nuklearną .
Poza Stanami Zjednoczonymi Izrael posiada największą flotę F-16 na świecie. Israeli Air Force mówi się, że mają 362 F-16 oprócz 106 F-15.
Źródło: Sentinel Eastern Mediterranean 2007 .
| Przeznaczenie | Ilość |
Termin dostawy |
Pochodzenie |
|---|---|---|---|
| Myśliwiec | |||
| F-15A Orzeł | 25 | 1991-92 | Byłe Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych |
| F-16C/D Fighting Falcon | 60 | 1991-93 | Nas |
| F-16A/B Fighting Falcon | 50 | 1991-93 | Byłe Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych |
| F15I Orzeł | 25 | Od 1997 | Nas |
| F-16I walczący z sokołem | 102 | Od 2003 | Nas |
| Samoloty logistyczne | |||
| C-130 Herkules E / M | 39 | Od 1974 | Nas |
| Boeing KC-707 | 6 | 1973 | Nas |
| Gulfstream G500 | 5 | Od 2002 | Nas |
| Inne samoloty | |||
| Cessna 206 | ?? | ?? | nieznany |
| Samoloty szkoleniowe | |||
| Northrop Grumman TA-4 | ?? | ?? | Nas |
| Helikopter szturmowy | |||
| AH-1E HueyCobra | 14 | 1995 | Była armia amerykańska |
| AH-64 Apache | 36 | 1990-91 | Nas |
| AH-64D Apache | 9 | Od 2004 | Nas |
| Pomoc techniczna, ładunki i helikoptery | |||
| S-65 / CH-53E Ogier morski | 10 | 1990-91 | Nas |
| S-65 / CH-53D Ogier morski | 2 | 1994 | Byłe Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych |
| Dzwonek 206 | ?? | ?? | nieznany |
| Dzwonek 212 | ?? | ?? | nieznany |
| Sikorski S-70A-50 | 15 | 2002-03 | Nas |
| S-70 / UH-60A Black Hawk | 10 | 1994 | Była armia amerykańska |
| Wojskowe pojazdy polowe | |||
| M113 (ekranowany) | 6000 | ?? | nieznany |
| Char Patton | 300 | ?? | nieznany |
| Artyleria | |||
| Haubica M109 | ?? | ?? | nieznany |
| Wieloprowadnicowa wyrzutnia rakietowa | 42 | od 1995 | Nas |
| Amunicja | |||
| Wspólna amunicja do bezpośredniego ataku | 6.700 | 1999-2004 | Nas |
| Bomb Mark 84 ogólne zastosowanie | ?? | ?? | Nas |
| pociski | |||
| FIM-92A Stinger | 200 | 1993-94 | Nas |
| MIM-104 Patriota | 32 | 1991 | Nas |
| MIM-72 Chaparral | 500 | zlecenie oczekujące | Byłe siły zbrojne USA |
| Samobieżny system Chaparral M48A3 | 36 | zlecenie oczekujące | Byłe siły zbrojne USA |
| AGM-114 Hellfire II | ?? | Połowa lat 90. | Nas |
| AGM-62 Walleye | ?? | ?? | nieznany |
| AGM-65 Maverick | ?? | ?? | nieznany |
| AGM-78 standardowe ramię78 | Nas | ||
| AGM-142D | 41 | zlecenie oczekujące | wspólny projekt izraelsko-amerykański |
| AIM-120 AMRAAM | 64 | zlecenie oczekujące | Nas |
| Wróbel AIM-7 | ?? | ?? | nieznany |
| AIM-9S Sidewinder | 200 | 1993-94 | Nas |
| AGM-84 Harpun | ?? | ?? | nieznany |
| BGM-71 TOW-2A / B | ?? | Połowa lat 90. | Nas |