Pocisk klastra , zwany również klastra bomba Pocisk ( Basm ) lub klastra Pocisk rakietowy , jest zbiornik przenoszenia wielu innych materiałów wybuchowych pocisków mniejszy wymiar znany jako „amunicję klastrowych”. Ta amunicja „przeciwmateriałowa” lub „przeciwpiechotna” może leczyć duże obszary, wymagając mniej amunicji niż amunicja konwencjonalna.
Amunicja kasetowa została po raz pierwszy użyta przez Niemcy i Związek Radziecki w czasie II wojny światowej i została udoskonalona podczas zimnej wojny wraz z wyrzutniami. W szczególności zostały przystosowane do rozpowszechniania broni chemicznej i biologicznej .
Amunicja do konwencjonalnych wypełniaczy, które są szeroko stosowane w konflikty od drugiej połowy XX XX wieku.
Co najmniej 440 milionów sztuk amunicji kasetowej zostało zrzuconych od 1965 roku, powodując „dziesiątki tysięcy ofiar cywilnych od 1965 roku” według Handicap International .
Najważniejszym bombardowaniem przy użyciu tej broni jest bombardowanie przeprowadzone przez Stany Zjednoczone w latach 1965-1973 w prowincji Xieng Khouang w Laosie podczas „tajnej wojny” przeciwko Pathet Lao . Bombardowanie to uważane jest za najważniejsze bombardowanie na świecie, przed bombardowaniem Drezna czy Bombardowaniami Tokio ( bomba zapalająca głównie na drewniane domy, maj 1945), oba także przez Stany Zjednoczone. Wypuszczono tam ponad 2 miliony ton. Uważa się, że obecnie, skoncentrowane głównie wokół miasta Long Tien , kolejne 30% tych bomb nie wybuchło . Od zakończenia wojny zginęło ponad 20 000 ofiar tych niewybuchów.
Konwencja o broni kasetowej , otwarta do podpisu przez państwa od3 grudnia 2008, zakazuje ich używania, produkcji, przechowywania i przekazywania oraz zawiera nowatorskie przepisy dotyczące pomocy licznym ofiarom tej broni.
Różni się od bomby kasetowej , która wystrzeliwuje niewybuchowe, raniące odłamki .
Amunicja kasetowa nadaje się do różnych celów, w tym do neutralizacji:
Cięższe pociski kasetowe są czasami hamowane lub kierowane przez spadochrony, które wyzwalają, zwłaszcza modele przeciwpancerne, dopiero po wykryciu celu. Pojedyncza bomba zwykle zawiera unikalny rodzaj amunicji kasetowej.
Amunicja kasetowa może być używana w najróżniejszych systemach, niezależnie od tego, czy jest to pocisk balistyczny ( nuklearny lub nie), pocisk manewrujący , rakieta , pocisk wystrzeliwany przez haubicę (po łuku balistycznym nad przeszkodą), pocisk ładunkowy lub bomba lotnicza.
Amunicja kasetowa jest wybierana przez stowarzyszenia humanitarne, takie jak Handicap International i Czerwony Krzyż , organizacje międzynarodowe, takie jak ONZ , oraz wybieranych urzędników z różnych krajów. Według Handicap International wśród 13 306 zidentyfikowanych przez nią ofiar broni kasetowej 98% to cywile, z czego 27% to dzieci.
Znaczna część (do 30%) amunicji kasetowej nie wybucha po uderzeniu i stanowi trwałe zagrożenie dla lokalnych populacji (zwłaszcza dzieci, które zabierają je za zabawki) i to aż do kilkudziesięciu lat później. W 2006 roku na całym świecie byłoby kilka miliardów sztuk amunicji kasetowej, co groziłoby kolosalną proliferacją. ONZ szacuje, że w Kosowie , Afganistanie , Iraku i południowym Libanie prawie milion tych amunicji kasetowej pozostaje na ziemi, powodując dzisiaj 3-4 rany lub śmierć dziennie, nawet w przypadku zaprzestania działań wojennych. NATO jest czasami kwestionowane co do ich masowego użycia podczas bombardowań w Jugosławii w 1999 roku, przy czym niewielka ich część jeszcze nie eksplodowała.
Zastępca sekretarza ONZ Jeffrey Feltman powiedział 6 listopada 2012 r., że Syria „prawdopodobnie użyje amunicji kasetowej” .
Według rządowej strony internetowej Francja produkowała tę broń do 2002 roku.
W luty 200746 krajów skupionych w Oslo (m.in. Niemcy, Belgia, Kanada, Francja, Włochy, Wielka Brytania, Szwajcaria) z inicjatywy rządu Norwegii zobowiązało się do osiągnięcia do 2008 roku traktatu zakazującego amunicji kasetowej , co ma niedopuszczalne konsekwencje dla ludności cywilnej. Norwegia i Austria również przyjęły moratoria na tę broń.
W Dublinie ,29 maja 2008, tekst traktatu zakazujący amunicji kasetowej został przyjęty przez przedstawicieli 107 krajów, których brakowało w szczególności w Stanach Zjednoczonych , Rosji , Chinach , Korei Północnej , Indiach , Iranie , Izraelu i Pakistanie . Traktat ten podpisany przez 94 państwa w Oslo 3 i 4 lutegogrudzień 2008stanowi, że każde państwo sygnatariusz zobowiązuje się „ nigdy, w żadnych okolicznościach, nie używać amunicji kasetowej, opracowywać, produkować, nabywać w jakikolwiek sposób, gromadzić, przechowywać ani przekazywać komukolwiek, bezpośrednio lub pośrednio, amunicji kasetowej; pomagać, zachęcać lub nakłaniać kogokolwiek do angażowania się w jakąkolwiek działalność zabronioną Państwu-Stronie na mocy niniejszej Konwencji ” . Traktat zawiera także rewolucyjne postanowienia dotyczące pomocy ofiarom tej broni.
W dniu 16 lutego 2010 roku, Burkina Faso był 30 th państwa do złożenia dokumentu ratyfikacyjnego konwencji, która wymaga jego wejścia w życie: postanowienia traktatu stają się prawnie wiążące od 1 st sierpnia 2010 r.
Ponadto Protokół V do Konwencji o niektórych broniach konwencjonalnych przyjęty w 2003 r. i wszedł w życie12 listopada 2006na wybuchowych pozostałościach wojny wymaga od stron konfliktu zbrojnego usunięcia wszelkich niewybuchów . Protokół ten jest ogólnie krytykowany przez organizacje pozarządowe, ponieważ nie nakłada żadnych ograniczeń na państwa w odniesieniu do użycia danej broni.
Belgia jest od16 lutego 2006, pierwszy kraj, który uchwalił prawo zakazujące amunicji kasetowej. Prawo Mahoux sprawie zakazu broni kasetowej została obowiązują od18 maja 2006 r..
Memorandum Sekretarza Obrony Stanów Zjednoczonych z 19 czerwca 2008 r. nakazuje, aby od 2018 r. nie produkowano i wycofywano ze służby pocisków podwodnych o niebezpiecznym lub bezpiecznym wskaźniku niewypałów przekraczającym 1%.
Nie były używane w operacjach od początku lat 2010. Textron , ostatnia amerykańska firma produkująca tego typu broń, ogłosiła zakończenie produkcji tego typu amunicji 31 sierpnia 2016 r.
W grudniu 2006 r. dwóch senatorów w raporcie informacyjnym z 20 grudnia 2006poprosić armię francuską o porzucenie i zniszczenie 22 000 rakiet M-26 zakupionych w Stanach Zjednoczonych dla M270 ; każda z tych rakiet zawiera 644 pocisków wielkości granatu , z chybieniem 30% w określonych warunkach.
24 maja 2008Francja zapowiada wycofanie ze służby operacyjnej rakiet M-26.
Ustawa z dnia 20 lipca 2010 r. zmierzająca do eliminacji amunicji kasetowej przeniosła do prawa francuskiego przepisy Konwencji z Oslo , podpisanej przez Francję 3 grudnia 2008 r.
Przy okazji posiedzenia Krajowej Komisji ds. Likwidacji Min Przeciwpiechotnych (CNEMA) w czwartek 30 czerwca 2016 r. Ministerstwo Obrony Narodowej potwierdziło zakończenie operacji niszczenia zapasów amunicji kasetowej będących w posiadaniu Francji, zgodnie z Konwencja z Oslo z 2008 r. zakazująca używania, produkcji, gromadzenia i przemieszczania amunicji kasetowej. Niszczenie tych zapasów, składających się z rakiet LRM i pocisków OGRE, jest zakończone ponad dwa lata przed terminem wyznaczonym przez Konwencję z Oslo.
Koszt niszczenia tej amunicji finansuje Ministerstwo Obrony (program 178 Przygotowanie i zatrudnienie sił misji obronnych). Zniszczenie 22 000 rakiet M26 (pojemność jednostkowa 644 granatów M77, czyli łącznie 14 168 000 pocisków M-77) oraz 13 000 pocisków OGR (pociski granatów o pojemności jednostkowej 63 granatów kalibru 155 mm, czyli łącznie 819 000 pocisków ) stanowi łączny szacunkowy koszt wynoszący od 30 do 35 mln euro . Większość tych środków zostanie przeznaczona na zniszczenie rakiet M26, „ponieważ konieczne jest leczenie materiałów wybuchowych [z M77] i silników odrzutowych [z M 26]”. „Zniszczenie OGR, które wydaje się technicznie mniej trudne, nadal szacowane jest na 900 tys. euro” – powiedział Hubert Falco wysłuchany przez Komisję Obrony Narodowej i Sił Zbrojnych 22 czerwca 2010 r. i według państwowego studium. „Pierwsze oceny pokazują, że wymagany jest wysiłek inwestycyjny rzędu 30 do 35 mln euro, bez podatków, w tym 6 mln euro na zakup spalarni” .
30 czerwca 2016 r. Francja ogłosiła, że zniszczyła amunicję kasetową zgodnie z Konwencją z Oslo z 2008 r.
25 września 2007 r.The Krajowa Rada głosowała za 05.452 inicjatywy Dupraz który wzywa do zmiany ustawy o materiały wojenne o zakazie stosowania amunicji kasetowej w Szwajcarii . Przy 91 głosach za, 81 przeciw i 4 wstrzymujących się, Rada Narodowa uchyliła negatywną opinię Komisji Polityki Bezpieczeństwa. Co więcej, inicjatywa Dupraz jest również sprzeczna z wnioskiem Glanzmana, który proponuje raczej uregulowanie użycia amunicji kasetowej niż zakazanie jej. Rada Federalna oparła się na wniosku Glanzmana o ogłoszenie wmaj 2007 częściowe moratorium na amunicję kasetową, której Szwajcaria nie posiada.
Po ratyfikacji Konwencji o amunicji kasetowej w dniu 17 lipca 2012 r. armia szwajcarska rozpoczęła likwidację swoich zapasów amunicji kasetowej w 2013 r.