Svalbard reniferów The renifery z Spitzbergen lub reniferów Svalbard , jest najmniejszym z dziewięciu podgatunków z renifera . Mieszka na archipelagu Svalbard , głównie na wyspie Spitsbergen w północnej Norwegii .
Niektórzy naukowcy podejrzewają, że przeniosła się dawno temu z Eurazji, inni uważają, że jest bardzo bliskim krewnym wymarłego podgatunku Rangifer tarandus eogroenlandicus i może pochodzić z Grenlandii .
Renifer Svalbard różni się od innych podgatunków reniferów anatomią i zachowaniem. Nogi są krótkie i mocne, tułów stosunkowo słaby i krępy, głowa zwarta. Jesienią tworzy bardzo grubą warstwę tłuszczu, aby przetrwać długie zimy, które mogą trwać do dziewięciu miesięcy.
Platyrhynchus jest średnio mniejszy i lżejszy niż jego rodzice z dużych kontynentów. Jedynie Peary Caribou z wyspy Ellesmere i okolic do dziś dość mocno ją przypomina.
Zamieszkujące wysoką Arktykę rośliny paszowe nie są dostępne, ich dieta oparta jest na porostach i mchach . Zimą, jeśli ziemia zostanie pokryta marznącymi deszczami warstwą lodu i jeśli zwierzęta nie będą w stanie podrapać kopyt na tyle mocno, aby uzyskać dostęp do roślinności, populacja może spaść w ciągu jednej zimy do 80%. W takich przypadkach zwierzęta żyjące na wybrzeżach czasami zjadają wodorosty .
Pod względem występowania podgatunek ten jest celem dla następujących nicieni: Marshallagia marshalli , Ostertagia grühneri , Skrjabinagia lyrata , Teladorsagia circumcincta , Ostertagia occidentalis i Ostertagia trifurcata .
Ruchy tego renifera są bardzo ograniczone przez długie fiordy , wysokie pasma górskie i inne lodowce, a populacje są nawet odizolowane od siebie przez topografię . Migracje zimowe i letnie ograniczają się do kilku dolin, w których zwykle się rodzą.