Region najbardziej oddalony

Regionem peryferyjnym ( OR ) jest terytorium Unii Europejskiej , ale znajduje się poza kontynentem europejskim . RNO zostały rozpoznane po raz pierwszy w deklaracji załączonej do Traktatu z Maastricht z 1992 roku Od 2009 roku zostały one zdefiniowane w art 349 z Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, która określa, w jaki sposób prawo europejskie może być przystosowany do tego.

Regiony najbardziej oddalone są częścią Unii Europejskiej, w przeciwieństwie do innych terytoriów zamorskich zależnych od krajów członkowskich Unii Europejskiej zwanych Krajami i Terytoriami Zamorskimi (KTZ). Ci ostatni nie stanowią części terytorium Wspólnoty, chociaż ich obywatele mają obywatelstwo państwa członkowskiego Unii. Ponadto ani departamenty zamorskie (które są regionami najbardziej oddalonymi), ani kraje i terytoria zamorskie nie są częścią strefy Schengen (z wyjątkiem Azorów , Wysp Kanaryjskich i Madery ).

Geografia

Regiony najbardziej oddalone są zaznaczone na jasnoniebiesko na poniższej mapie terytoriów stowarzyszonych z Unią Europejską. Występują w Oceanie Atlantyckim, Ameryce Południowej i Oceanie Indyjskim.

Grenlandia Wyspa Clippertona Gujana Polinezja Francuska Francuskie Terytoria Południowe i
Antarktyczne Gwadelupa Martynika Majotta Nowa Kaledonia Spotkanie Święty Marcin Św. Bartłomieja Saint-Pierre i Miquelon Wallis i Futuna Netherlands
Antilles Azory Madera Wyspy Kanaryjskie

Lista regionów najbardziej oddalonych

Od 1 st styczeń wykupu w 2017 ristnieje dziewięć regionów najbardziej oddalonych:

Gospodarka i demografia

Skupiają ponad 4,5 miliona mieszkańców i otrzymują 1,03 miliarda euro rocznie w ramach polityki regionalnej Unii Europejskiej . Reprezentują dużą część terytorium morskiego Unii Europejskiej, co pozwala jej na zajmowanie pierwszego miejsca na świecie na powierzchni 25 mln km 2 . Dostarczają również Unii Europejskiej egzotyczne produkty rolne (rum, cukier trzcinowy, banany itp.). Reprezentują prawie 80% europejskiej różnorodności biologicznej.

Status

Ich istnienie jest uznane przez art 349 z Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) (ex artykułu 299 ustęp 2, z Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską ).

Status RNO świadczy o specyfice tych regionów w porównaniu z resztą UE . Rzeczywiście, ich rozwój jest utrudniony przez oddalenie, zaściankowość i zależność od kilku produktów (cukier, banany itp.). Z drugiej strony umożliwiają zaopatrzenie rynków UE w egzotyczne produkty, ale przede wszystkim kontrolę nad rozległymi strefami morskimi, które je otaczają.

Status RNO umożliwia państwu członkowskiemu dostosowanie prawa europejskiego w kilku aspektach:

Kiedy Majotta stał się francuski departament zamorski31 marca 2011 r, ten nowy statut upoważniał go do ewolucji w kierunku statutu OR, którego przyznanie jest jednak oddzielone od statutu DROM . Na wyspie od tego czasu stał dziewiąty OR, zgodnie z art 355 pkt 6 tego Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej , zgodnie z oficjalnym komunikacie. W dniu 12 lipca 2012 r. Rada Europejska przyjęła wniosek COM (2013) 0577, w którym zaproponowano zmianę statusu z Majotty na OR w1 st styczeń +2.014. Parlament Europejski przyjmuje go bez poprawek na sesji plenarnej w dniu 12 grudnia 2013 r.

Od 1 st stycznia 2012 Saint-Barthélemy nie jest już regionem peryferyjnym Unii Europejskiej. Saint-Martin (część francuska) zachował swój status RNO, który obowiązuje od czasu jego odłączenia się od Gwadelupy i przystąpienia do statusu COM .

Federacja Antyli Holenderskich została rozwiązana 10 października 2010 r .: terytoria wysp Bonaire , Saba i Saint-Eustache stały się holenderskimi gminami o specjalnym statusie. W związku z tym rząd Niderlandów zażądał, w następstwie tej reformy, zmiany klasyfikacji tych terytoriów na najbardziej oddalone regiony Unii Europejskiej. Z drugiej strony, holenderskie terytoria wyspiarskie Curaçao i Sint-Maarten , które stały się, podobnie jak Aruba , autonomicznymi państwami stowarzyszonymi z Koroną Niderlandów, mają status krajów i terytoriów zamorskich, nie ma więc powodu do ewolucji.

Streszczenie statutów europejskich regionów najbardziej oddalonych

Ta syntetyczna tabela przedstawia europejskie statusy prawne dziewięciu najbardziej oddalonych regionów.

Europejski status regionów najbardziej oddalonych
LUB W Unii? Stosowanie
prawa Unii 		Wykonalne w sądzie Euratom Obywatelstwo Unii Wybory parlamentarne Strefa Schengen Obszar VAT Obszar celny Unii Wspólny rynek
europejski 		Strefa euro
Wyspy Kanaryjskie tak Ze zwolnieniami
(RUP) 		tak Nie tak
Spotkanie tak Ze zwolnieniami
(RUP) 		tak Nie Nie tak
Gujana
Martynika
Gwadelupa
Majotta
Święty Marcin
Azory tak Ze zwolnieniami
(RUP) 		tak
Madera
Podpis  :
  • [ Pełna aplikacja. ]
  • [ Wniosek ze zwolnieniami lub częściowymi ]
  • [ Minimalna aplikacja lub brak aplikacji ]

Konferencja deputowanych regionów najbardziej oddalonych w Parlamencie Europejskim

1 Re ustawodawcy 2009-2014

Konferencja Deputowanych RNO w Parlamencie Europejskim została powołana we wrześniu 2009 r. Z inicjatywy wszystkich europejskich deputowanych RNO w celu uszczelnienia jednostki obrony zbiorowej RNO na poziomie instytucji europejskich. Powstawanie tej konferencji zostało wzmocnione poprzez opracowanie wspólnej platformy propozycji dla RNO przedłożonych ówczesnemu przewodniczącemu Komisji Europejskiej José Manuelowi Barroso.

Konferencja Deputowanych RNO spotyka się regularnie w Brukseli i Strasburgu w celu przygotowania wszystkich dokumentów, które mają dotyczyć RNO na szczeblu europejskim. Organizowane są regularne spotkania z przewodniczącym Komisji Europejskiej i różnymi komisarzami europejskimi w celu omówienia wszystkich problematycznych tematów i znalezienia rozwiązań roszczeń RNO na podstawie art. 349.

2 i kadencja 2014-2019

Konferencja deputowanych RNO została przywrócona w 2014 r. Po zakończeniu wyborów europejskich. Składa się z kadencji 2014-2020 Younous Omarjee, Maurice'a Ponga, Louis-Joseph Manscour, Gabriela Mato, Luisa Fernando Lopeza Aguillara, Sofii Ribeiro, Claudii Monteiro de Aguiar, Ricardo Serrao Santo, Liliana Rodrigues.

Po raz pierwszy sformalizowano regularne prace Konferencji Deputowanych RNO w Parlamencie Europejskim i Komisarz ds. Rozwoju Regionalnego Coriną Cretu. Konferencja i komisarz wspólnie zainicjowali tematyczne spotkania robocze, na które zapraszani są inni komisarze odpowiedzialni za polityki szczególnie ważne dla RNO: rybołówstwo, polityka morska, środowisko, badania naukowe, rynek wewnętrzny, polityka konkurencji, stosunki zewnętrzne i polityka handlu zagranicznego, rolnictwo, itp.

Konferencje prezydentów regionów najbardziej oddalonych

Źródła

Bibliografia

  1. Komisja Europejska (2012) , s.  40
  2. „RNO i PTCOM, status europejskich terytoriów zamorskich”.
  3. „Departamenty zamorskie, regiony skrajnie peryferyjne i cechy Unii w Europie” - Raport senatora Jean-Paula Virapoullé przedłożony Prezesowi Rady Ministrów w dniu 12 marca 2003 r. - Strategia wdrażania artykułu 299 § 2 Traktatu Amsterdamskiego dla Francuskie departamenty zamorskie , raport senatorski Jean-Paula Virapoullé , strony 20-22.
  4. Oficjalna komunikacja na Majotcie.
  5. Decyzja Rady Europejskiej - 12 lipca 2012 , s.  5, sekcja 1 st
  6. Agenda Parlamentu Europejskiego na 12 grudnia  ; zobacz także wątek procedury.
  7. Decyzja 2010/718 / UE
  8. Collectivités , Ministry of Overseas Territories, obejrzano 13 sierpnia 2013.
  9. Kodeks graniczny Schengen
  10. Terytorium celne i podatkowe WE
  11. „  Specjalne sprawy podatkowe wyspy Saint-Martin i wyspy Saint Barthélemy  ” na stronie Generalnej Dyrekcji Francuskiej ds. Ceł i Praw Pośrednich (konsultacja z 14 marca 2017 r . ) .
  12. [1]
  13. prezentacja XII TH konferencji regionów najbardziej oddalonych od strony Martynika Rady Regionalnej
  14. 17 th  konferencja LUB Martynika , Polityki Społecznej , 24 października 2011
  15. Rada Regionalna Gujany
  16. OR na konferencji na Azorach , Maité Koda, Outre-Mer 1 re , 13 września 2012

Bibliografia

  • Decyzja Rady 2010/718 / UE zmieniająca statut wyspy Saint-Barthélemy w odniesieniu do Unii Europejskiej, 32010D0718, przyjęta w dniu 29 października 2010 r., Dz.U. z 9 grudnia 2010 r., S. 1. 4-5, weszła w życie z dniem 1 st stycznia 2012 [ dostępne online , rekord bibliograficzny ]
  • Bruce Millan , Europejska Współpraca Planowania Przestrzennego - Europa 2000 Plus , Bruksela, Komisja Wspólnot Europejskich,1994, 247  s. ( ISBN  92-826-9100-4 , czytaj online )
    • „Załącznik: Transnarodowe perspektywy europejskiego rozwoju terytorialnego” , Bruce Millan, Współpraca na rzecz europejskiego planowania przestrzennego - Europa 2000 Plus ,1994
  • Decyzja Rady Europejskiej zmieniająca statut w odniesieniu do Unii Europejskiej Majotty ,12 lipca 2012, 6  pkt. ( czytaj online )
  • Dyrekcja Generalna ds. Polityki Regionalnej Komisji Europejskiej, Regiony peryferyjne. Regiony Europy, mocne strony i szanse ,2012, 44  s. ( czytaj online )
  • (en) „Terytoria celne i podatkowe Wspólnoty Europejskiej” (wersja z 25 grudnia 2008 r. w archiwum internetowym ) , w Tulli
  • Rozporządzenie 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiające wspólnotowy kodeks odnoszący się do trybu przekraczania granic przez osoby (kodeks graniczny Schengen), 32006R0562, przyjęte 15 marca 2006 r., Dz . . 1-32, weszła w życie 13 października 2006 r. [Informacje online , nota bibliograficzna ]
  • Decyzja Rady 1999/95 / WE w sprawie ustaleń monetarnych odnoszących się do francuskich wspólnot terytorialnych Saint-Pierre-et-Miquelon i Majotty, 31999D0095, przyjęta 31 grudnia 1998 r., Dz.U. z 4 lutego 1999 r., Str. 29-30, weszła w życie 31 grudnia 1998 r. [Informacje online , nota bibliograficzna ]
  • Jacques Ziller , „  The European Union and the Overseas Territories  ”, Pouvoirs , Le Seuil, vol.  113 n O  22005, s.  125-136 ( ISSN  0152-0768 , podsumowanie , czytaj online )

Dopełnienia

Powiązane artykuły

Link zewnętrzny