Pupput

Pupput
Hammamet
Przykładowa ilustracja artykułu Pupput
Łaźnie i mieszkania (budowa satyra i menady).
Lokalizacja
Kraj Tunezja
Governorate Nabeul
Informacje kontaktowe 36 ° 23 ′ 34 ″ na północ, 10 ° 33 ′ 45 ″ na wschód
Geolokalizacja na mapie: Tunezja
(Zobacz sytuację na mapie: Tunezja) Pupput Pupput
Historia
Czas Starożytny Rzym

Pupput , pisane również putput , Pudput , Pulpud i miazgi w języku łacińskim , czasami się w Souk el-Obiod lub Souk el-Abiod ( po arabsku  : أبيض być „białe rynku”), to kolonia rzymska odpowiada zbiór archeologicznych tunezyjski znajduje na wybrzeżu, w południowej części aglomeracji Hammamet , pomiędzy wadi Temad (lub el-Thimad) na północy i Moussa na południu.

Historia

Ten region rolniczy, gęsto zajęty w starożytności , prawdopodobnie zamieszkany od V -go  wieku  pne. AD przez Berberów i Kartagińczyków ( na przykład sanktuarium i inskrypcja w Thinissut ), ale wydaje się, że na terenach samego Pupput nie odnotowano żadnych śladów punickich .

Z prostego vicus terytorium Kartaginy pod Antoninusa Piusa , Pupput osiągnął rangę kolonii honorowej cesarza Kommodusa , między 185 a 192 , bez wątpienia dzięki prawnemu konsultantowi Publiusza Salviusa Iulianusa . Zgodnie z dedykacją dla Licyniusz datowany na IV -go  wieku i przechowywane w Muzeum Bardo , rzymska nazwa miasta jest Colonia Aurelia Pia Felix commoda Augusta Pupput .

Aglomeracja należy do Bizacenu ( prowincja cywilna ) i prokonsularnej ( prowincja kościelna ). Aby to wyjaśnić, niektórzy autorzy, jak Noël Duval , rozważali zróżnicowanie granic i „  konurbację  ” z Siagu (Ksar Ezzit na wschodzie aglomeracji Bir Bouregba ), położoną w Proconsulaire, kilka kilometrów na północ.

Stałby się ponownie vicus pod koniec starożytności , a stolica biskupia została wskazana na listach biskupów 411 ( donatystów i katolików), 484, 525 i 646.

Po okresach Vandal i bizantyjskich , regionu, podobnie jak całej Tunezji , znalazł się pod rządami arabskiej pod koniec VII th  wieku. Centrum miejskie przesuwa się następnie dalej na północny wschód, gdzie znajduje się miasto Hammamet , w pobliżu łaźni termalnych (jak sugeruje nazwa), w miejscu medyny.

Wydaje się, że starożytne konstrukcje Souk el-Obiod zostały porzucone po tej ostatniej przeprowadzce.

Pozostaje

Stanowiska archeologiczne znajdują się w obszarze turystycznym Hammamet Sud.

Autorzy XIX th  wieku wspomnieć obecność urządzeń wodnych (łącznie z wodociągu z Wadi el-Faouara kierunku Siagu ), A Capitol , a teatru i amfiteatru . Ten ostatni został ponownie odkryty podczas doraźnych wykopalisk, ale wiele jego pozostałości zaginęło, między innymi ze względu na intensywną urbanizację tego obszaru.

Wśród pozostałości chronionych przez Narodowy Instytut Dziedzictwa od lat 60. XX wieku znajdują się wodociągi, zbiorniki, rezydencje i inne budynki, na ogół wyłożone mozaiką , ale przede wszystkim łaźnie rzymskie .

Odkrycie największej rzymskiej nekropolii w Afryce , znajdujące się 300 metrów od miejsca zamieszkania Pupput , przezwycięża niedostatek tekstów i rzuca nowe światło na przeszłość miasta.

Elementy

Czarno-biały dom triclinium jest typowy dla domów w Afryce rzymskiej , z perystylem otaczającym viridarium otoczonym kolumnadą i wyposażonym w fontannę; na północ od portyku znajdują się dwie przestrzenie, w tym jadalnia wyłożona czarno-białą mozaiką.

Pomnik satyra i maenady jest podzielony na długi korytarz, na północy którego znajduje się szereg niezależnych mieszkań, z których niektóre są wyłożone mozaikami, w szczególności polichromowaną mozaiką geometryczną ze sceną satyrów i menad .

Z kolei dom zwany perystylem figurowym, zorganizowany wokół perystylu, ma pokoje wyłożone mozaikami z polichromowanymi dekoracjami geometrycznymi i kwiatowymi; mozaika dziedzińca odtwarza na ziemi cień rzucany przez otaczające ją kolumny portyku, stąd nazwa portyku figurowego. Do rezydencji przylega kompleks termalny.

Tak zwany dom niszowy viridarium bierze swoją nazwę od półkolistych wnęk na centralnym dziedzińcu.

Średniej wielkości łaźnie termalne zostały oczyszczone tylko z frigidarium i palestry, podczas gdy bazylika zniknęła pod fundamentami hotelu, tylko mozaika grobowa została uratowana przez Narodowy Instytut Dziedzictwa.

Uwagi i odniesienia

  1. Zobacz szczegóły strony A00016 of Staff kartą [Tunezja] (skali 1 / 50.000) , arkusz 37 (wcześnie -XX th  Century?).
  2. 36 ° 26 '19 „N, 10 ° 35' 35" E .
  3. Samir Aounallah, Le Cap Bon, Jardin de Carthage , Bordeaux, Ausonius, 2001, s. 231-239 i kw. ( Ausonius. Scripta Antiqua , 4) ( ISBN  2-910023-26-5 ) .
  4. Trasa Antoninusa , 58, 3 ( czytaj online ).
  5. CIL 8, 24092 .
  6. CIL 8, 24093 .
  7. Aïcha Ben Abed-Ben Khedher, „Domy Pupput (Tunezja)”, CRAI , vol. 150, nr 1, 2006, str. 509.
  8. Martianus Capella , VI, 670 oraz ILAfr 314 .
  9. André Chastagnol , „The Governors of Byzacene and Tripolitania”, African Antiquities , 1, Aix-en-Provence, CNRS, 1967, s. 120 ( czytaj online ).
  10. 36 ° 25 '54 „N, 10 ° 35' 09" E .
  11. „Pupput”, Mapa dróg i miast we wschodniej Afryce u schyłku starożytności: nowe wydanie mapy rzymskich dróg w Afryce Północnej zaprojektowanej w 1949 r., D 'według linii Pierre Salama , Turnhout, Brepols , 2010, s. 196-197.
  12. Mohamed Benabbès, bizantyjska Afryki i podboju arabskiego: Badania VII th century w Afryce Północnej [pracy doktorskiej: Historia: Paris 10: 2004], wyd. przez Claude Lepelley 2004 ( OCLC 492040374 ) .
  13. Hammamet , po arabsku  : حمامات , to liczba mnoga słowa hammam .
  14. Paul Gauckler [red. de], Przegląd rzymskich instalacji hydraulicznych w Tunezji. IV, Raport o zaopatrzeniu w wodę w rzymskich miastach Siagu i Pupput , Tunis, Louis Nicolas, 1900.
  15. Victor Guérin, Podróż archeologiczna w regencji Tunisu , 2, Paryż, Henri Plon, 1862, str. 261-262.
  16. Niektóre szczątki były widoczne już na początku XX th  wieku.
  17. Aïcha Ben Abed-Ben Khedher i Marc Griesheimer [red. de], The Roman Necropolis of Pupput , Rzym, Szkoła Francuska w Rzymie, 2004.
  18. 36 ° 23 '51 „N, 10 ° 33' 40" E .
  19. Aïcha Ben Abed i Noël Duval , „Mozaiki pogrzebowe kościoła w Pupput (Hammamet, Tunezja)”, African Antiquities , 33, Aix-en-Provence, CNRS, 1997, s. 165-190.

Bibliografia

Wykopaliska archeologiczneUwagi i aktualne referencjePodstawy naukowe

Linki zewnętrzne