Modlitwa kapłańska

Modlitwa, którą Jezus kieruje do swojego Ojca na koniec „Mowy pożegnalnej”, która następuje po umyciu nóg, nazywa się Modlitwą Kapłańską . Zajmuje cały 17 rozdział Ewangelii św . Jana . Przyjmując w sposób dorozumiany rolę Arcykapłana (bez użycia tego słowa), Jezus, zbliżając się do swojej śmierci ( Męki ), mistycznie postrzega siebie zarówno jako `` kapłana, jak i jako ofiarę dla Boga '', w ostatecznej ofierze swojego życia za Odkupienie świata.

Pochodzenie wypowiedzi

W Ojcowie Kościoła , jak Cyryl z Aleksandrii ( V th wieku), podkreślały charakter kapłański 17 rozdziale Ewangelii Jana. Teolog z średniowiecza , Rupert de Deutz († 1129) jest wyraźny, gdy mówi o Jezusie jako „przebłagalnej kapłana” tak samo jak „ofiarę przebłagalną”. Jednak to luterański teolog David Chytraeus (1530-1600) mówi o tym rozdziale jako o „modlitwie kapłańskiej” Jezusa . Od tego czasu została podjęta przez wszystkich egzegetów i teologów.

Od mowy do modlitwy

Po pożegnalnej mowie do apostołów (rozdziały 14-16), która następuje po umyciu nóg (rozdział 13) w Ewangelii Jana, Jezus zmienia ton w rozdziale 17. Nie zwraca się już do apostołów, ale do Ojca: „ „podniósłszy oczy ku niebu, powiedział:”Ojcze, nadeszła godzina ..." (J 17, 1). To jest modlitwa.

Modlitwa

Adres i pokuta

W święto Oczyszczenia Kapłanie Izraela następuje określony rytuał, jak okaże się, ustalone w Księdze Kapłańskiej , jednego z pierwszych pięciu ksiąg Biblii (w rozdziałach 16 i 23). Ofiary pojednawcze ze zwierząt składane są najpierw za samego Najwyższego Kapłana, potem za klasę kapłańską (jego „dom”), a na końcu za lud Izraela . Jezus używa tego samego schematu. Modli się za siebie (J 17, 1-5) i prosi „Ojcze, uwielbiaj Syna Twego…”. Potem modli się za apostołów „tych, których przyprowadziliście ze świata, aby mi ich dać (…). Modlę się za nich… zachowajcie w swoim imieniu tych, których mi dałeś… ” (J 17, 6-19), a wreszcie za lud,„ nowy naród ”wierzących: „ Nie tylko za nich się modlę [apostołów], ale i tych, którzy dzięki ich słowu uwierzą we mnie. Niech wszyscy będą jednym… ” (J 17, 20-26).

W ten sposób po ustanowieniu Eucharystii modlitwa aktualizuje i zapowiada ostateczną ofiarę pojednania, którą Jezus przeżyje na krzyżu jako kapłan i ofiara, ostatecznie przypieczętowując przebaczenie i pojednanie między Bogiem a ludźmi oraz tworząc nowy lud Boży przez to nowe przymierze. Nie będzie już krwawych ofiar ani świętej świątyni . Jezus jest kapłanem , ofiarą i świątynią .

Tematy modlitwy kapłańskiej

Wiedza . Słowo „wiedzieć” pojawia się w modlitwie 7 razy. Konsekracja Bogu daje wiedzę o Bogu. To słowo należy rozumieć raczej w znaczeniu semickim niż greckim. Nie wiedza intelektualna czy konceptualna. Ale „urodzony z”, jak mężczyzna „zna” swoją żonę. To jest życie wieczne.
Konsekracja . Jezus modli się, aby jego uczniowie zostali „poświęceni w prawdzie” (J 17, 17). Konsekrować znaczy „uczynić świętym”, to znaczy oddzielić się od profanum i uczynić należącym do Boga. Jest to uświęcenie w najgłębszym sensie, tylko Bóg jest „Święty”. Potrójna konsekracja: Ojciec posłał Syna i poświęcił Go (J 10,36). Jezus „ poświęca się [w ofierze swojej śmierci], aby i oni [uczniowie] byli konsekrowani w prawdzie” (J 17, 19). Konsekracja jest jednocześnie oddzieleniem i misją: wycofanie się ze świata, aby tam być posłanym: „Ja ich posłałem na świat” (J 17, 18).
Imię Boga . Jezus objawia się jako nowy Mojżesz : „Dałem im poznać Twoje imię” (J 17, 26). Bóg, który daje swoje Imię , którego Imię jest objawione, jest Bogiem, który daje się wezwać i który wchodzi w związki. Jest obecny wśród ludzi. Kto widzi Jezusa, widzi ojca (J 14,9). Bóg wkracza w świat ludzi w radykalnie nowy sposób: przez i w osobie Jezusa. Niesłychana immanencja boskości.
Jedność . Wraca cztery razy. Jedność Ojca i Syna. Jedność „ich w nas” (J 17, 21). I „Niech wszyscy będą jedno, jak Ty, Ojcze, Ty we Mnie i jak Ja w Tobie, aby i oni byli w nas” (J 17, 21). Jedność (widzialna) i zjednoczenie wykraczające poza grono bliskich uczniów: „Modlę się nie tylko za nich, ale także za wszystkich, którzy uwierzą we Mnie przez ich słowo” (J 17,20). Temat jedności zawsze łączy się z tematem wysłania na świat misji: „aby świat uwierzył, że Ty mnie posłałeś” (J 17, 21). Jedność tworzy słowo ogłoszenia. W jedności uczniów uwidacznia się prawda misji: „Dałem im chwałę, którą mi dałeś, aby byli jedno, tak jak my jesteśmy jednym, ja w nich, a ty we mnie, aby byli doskonale jedno i aby świat rozpoznał, że mnie posłałeś i że kochałeś ich tak, jak mnie kochałeś. ” (J 17, 22-23).

Wreszcie, w tym temacie jedności, w tle widać tajemnice boskiej natury Chrystusa i Jego Wcielenia , a także Trójcy : „Ojcze, chcę, aby ci, których Ja jestem. mnie, aby mogli kontemplować moją chwałę, chwałę, którą mi dałeś, ponieważ mnie umiłowałeś przed stworzeniem świata. ” (J 17, 24).

Daj . Czasownik sprzężony występuje 10 razy. Ten czasownik nadaje całe znaczenie tekstowi. Don jest ważniejszy niż cokolwiek innego. On sam jest darem, darem od Boga, źródłem wszystkich darów.

Źródło

Joseph Ratzinger : Jezus z Nazaretu, od wjazdu do Jerozolimy do zmartwychwstania , wyd. Parole et Silence, 2012, 360 pp.

Uwagi i odniesienia

Joseph Ratzinger: Jezus z Nazaretu, od wjazdu do Jerozolimy do Zmartwychwstania , wyd. Parole et Silence, 2012, str. 99.
Joseph Ratzinger: Jezus z Nazaretu, od wjazdu do Jerozolimy do Zmartwychwstania , wyd. Słowo i cisza, 2012, s. 101.

Zobacz też

Bibliografia

André Feuillet : Kapłaństwo Chrystusa i jego ministrowie: zgodnie z modlitwą kapłańską czwartej Ewangelii i kilkoma równoległymi danymi z Nowego Testamentu , Paryż, Téqui , 1997.

Powiązane artykuły

Ewangelia według Jana

Linki zewnętrzne

Pełny tekst modlitwy kapłańskiej (J 17 1-26 ), w wersji Biblii Segonda (wersja Segond 21, © 2007 Société Biblique de Genève), z odczytem audio: John the Evangelist ( tłum. Louis Segond ), „ Priestly modlitwa ” , na Univers de la Bible.net ,2007(dostęp 3 grudnia 2020 ) , rozdział 17.