Ksiądz prawosławny , często nazywany papieżem w języku francuskim , to kapłan wyświęcony przez jednego z Kościołów komunii prawosławnego . Sprzeczne z praktyką Kościoła katolickiego w obrządku łacińskiego , Cerkiew może ordynować żonatych mężczyzn. Tylko mnisi są zobowiązani do celibatu i wstrzemięźliwości. Jednak osoby żyjące w celibacie nie mogą już zawierać małżeństw po wyświęceniu, a biskupi są wybierani tylko spośród mnichów.
Ponieważ prawosławni księża mogą się żenić, ich rodziny często przekazywały to powołanie z ojca na syna, tworząc dynastie i specyficzne środowisko intelektualne.
Francuska nazwa „papież” myli kapłanów świeckich (kategoria, do której ten termin powinien być zastrzeżony), hieromoines (mnichów-kapłanów) i mnichów, którzy nie są kapłanami.
Sakrament święceń składa się z trzech etapów: diakonatu , prezbiteratu i episkopatu . Tylko biskupi są zobowiązani do celibatu, podczas gdy księża i diakoni mogą być małżonkami, ale tylko wtedy, gdy ich małżeństwo jest poprzedzone święceniami diakonatu. Nie wolno im ponownie ożenić się, jeśli zostaną owdowiałymi.
Kapłani prawosławni są pogrupowani według hierarchii: na czele stoją patriarchowie, arcybiskupi lub metropolici; potem przychodzą biskupi (z greckiego épiskopos , czyli nadzorca, inspektor), kapłani (z greckiego prezbiteros , starożytni), wreszcie diakoni (z greckiego diakonos , pomocnik lub pomocnik). Hierarchia obejmuje także subdiakonów , czytelników i kantorów bez konkretnego sakramentu.
Kobiet nie można wyświęcać, ale żoną prawosławnego księdza jest παπαδία ( papadía ) w języku greckim i попова lub поповка ( popova lub popovka ) w językach słowiańskich .
Na Cyprze , w diasporze greckiej i innych diasporach prawosławnych księża nie otrzymują pensji: żyją tylko z ofiar wiernych. W Grecji prawosławni księża otrzymują wynagrodzenie od państwa i mają status urzędnika państwowego: w 2018 roku Alexis Tsipras próbował zreformować ten system, utrzymując wynagrodzenie, ale wycofując status urzędnika państwowego, aby przygotować się do rozdziału kościoła od państwa. , co było jedną z jego obietnic wyborczych. Grecki Konferencja Episkopatu odmówił tej propozycji przez 73 głosów z 82. W krajach postkomunistycznych również, oprócz taryf dla sakramentów i ofiary, kapłani korzystają z wynagrodzenia od państwa, składnik aktywów z okresu. Komunistyczna podczas którego władze, przy jednoczesnym promowaniu ateizmu z państwa , przeznaczone do kontrolowania duchowieństwa, które wytwarza wygląd kościołów podziemnych .
Francuski termin „papież” pochodzi od rosyjskiego поп ( pop ), a samo z greckiego παππάς ( pappás ). Od dawna jest to używane w języku francuskim w odniesieniu do prawosławnych księży w Grecji , na Bałkanach i na Bliskim Wschodzie ; to użycie jest teraz zaniechane. Termin παππά ( pappá ) nigdy nie był oficjalnym tytułem: jest to znane i czułe określenie w języku dzieci, które w ten sposób określa ojca („tatuś”). Ten znak pełnego szacunku uczucia, obecny już u Homera , przejawia się we wschodnim chrześcijaństwie, aby uhonorować „ episkopów ”, potem biskupów , a na końcu kapłanów.
W długim okresie sowieckim , kiedy państwo prześladowało religie , słowo „papież” nabrało sarkastycznej konotacji w języku rosyjskim i rosyjskim, teraz używa się terminu священник ( sviachtchennik ) lub, w kręgach kościelnych, иерей. ( Iéreï ). Również w języku rumuńskim obecny Kościół preferuje określenia preot lub iereu od terminu popă, który stał się pejoratywny w czasach reżimu komunistycznego . Inną spuścizną komunistyczną w byłym bloku wschodnim jest pojawienie się księży z krótkimi bródkami, wąsami lub bezwłosymi, którzy mimo prawosławnego prawa kanonicznego zdejmują sutannę poza swoją cerkiew. W tych krajach księża przyjęli zwyczaj nadawania sobie wyglądu zwykłych obywateli poza służbą i trwał on po upadku komunistycznych reżimów w Europie i rozpadzie ZSRR .
W greckiej ( Grecji , Cypru i greckiej diaspory , która nie wytrzymać antyklerykalne propagandę z państw komunistycznych ) znane określenie „papież” ( παππάς ) stała ani sarkastyczny ani pejoratywne, ale pozostał tym bardziej taktowny, że papieże byli agentami trwałości hellenizmu pod okupacją turecką i greckiego renesansu kulturowego , a następnie odegrali ważną rolę w greckiej wojnie o niepodległość (przypadek papieża Fléssasa ), w cypryjskim ruchu oporu Greków przeciwko brytyjskiej okupacji kolonialnej (jeśli Makarios III ) i oporu antyhitlerowskiego w czasie drugiej wojny światowej . W przeciwieństwie do swoich słowiańskich lub rumuńskich odpowiedników, greccy i cypryjscy prawosławni księża zachowali zwyczaj symbolicznego trzymania brody i noszenia sutann, gdziekolwiek się pojawili, a ich kapłaństwo było trwałe.
Kiedy pełnienia funkcji w hierarchii kościelnej ( hierodeacres , higoumens , biskupów, metropolitów , patriarchów ), prawosławni kapłani zużycie sutanna , stuła , kamilavkion (od greckiego καμιλαύκιον: cylindryczny nakrycia głowy, zwykle w kolorze czarnym) i ewentualnie kukol (κουκούλιον: biały lub czarny zasłona formowania z kamilavkion , A klobouk ).
W Rosji , na Białorusi , Ukrainie , w diasporze rosyjskiej , w Bułgarii , Macedonii , Czarnogórze , Serbii , Rumunii i Mołdawii nazwiska Popov ( Попов ), Popovich ( Попович ), Popović lub Popescu są bardzo powszechne: pochodzą bezpośrednio od słowa " papież ”i znaleźć swój odpowiednik w greckich nazwach Παπάς (Pappas) lub Παπαδόπουλος (Papadopoulos), również bardzo rozpowszechnionych w Grecji i na Cyprze . W tych krajach prawosławnych kilka miejscowości nosi nazwy wywodzące się od nazwisk Πάπος, Παππάδος, w Bośni , Serbii i na granicy serbsko-czarnogórskiej : Popenki, Popești , Popovica , Popovka ... - Ivan z ukraińskich Karpat ( który z Czarnej Góry i że od Marmatia ).