Jedwabna kura | |
Czerwona jedwabna kura i niebieska jedwabna kura. | |
Dotyczy taksonów | |
---|---|
Nazwa naukowa | Gallus gallus domesticus |
Region pochodzenia | |
Region | Chiny |
Charakterystyka | |
Waga | Rasa duża: Kogut → 1,4 do 1,7 kg Kura → min 1,1 do 1,4 kg Krasnolud: |
Sukienka | Biała, niebieska, czekoladowa, płowa, perłowa szara, czarna, czerwona, kukułka, czekolada z kukułką, splash, kuropatwa srebrna, kuropatwa złota, biała cętkowana. |
Upierzenie | Jedwabisty, objętościowy |
Postać | Przyjazny, łatwy w obsłudze |
Inny | |
posługiwać się | Ozdoba, lęg, przypon piskląt |
Nośny | |
Masa jaja | Duży: 40 g
Karzeł: 25 g |
Silk Hen , dawniej Silk Negro , to rasa z krajowego kura macierzystego do Chin , znanej z jedwabistym upierzeniem, czarnej skóry i kości, a pięć palcami łap.
Nazwę jedwabnej kury nadała w 2009 roku komisja normalizacyjna (komisja techniczna sędziów ds. Drobiu).
Jednakże istnieją inne rasy, w tym wielu z „ jedwabisty ” upierzenie , takie jak Chabo i „jedwabnego” serama na przykład.
Jej nietypowa sylwetka, delikatność, towarzyskość, a także cechy macierzyńskie sprawiły, że stała się bardzo popularna w świecie hodowli drobiu.
Kura jedwabna to bardzo stara rasa kur. Chociaż dokładna lokalizacja rozwoju rasy jest dyskusyjna, najlepiej udokumentowaną lokalizacją pozostają Chiny , a później Japonia . Inne hipotezy stawiają pochodzenie rasy w Indonezji , gdzie istnieją rasy o czarnej skórze, takie jak Sumatra i Cemani . W XIII -go wieku , Marco Polo w swoich pismach w sprawie Chin, już mówi o „kurczaka z czarnej skóry i piór, jak jedwab.” W 1599 r. Ulisse Aldrovandi , pisarz i przyrodnik z Uniwersytetu Bolońskiego we Włoszech , opublikował traktat o kurczakach, w którym mówił o kurczakach z upierzeniem „podobnym do wełny” i innych „ubranych w futro takiego. Czarnego kota”.
Jedwab kura prawdopodobnie przybył do Europy za pośrednictwem Jedwabnego Szlaku i poprzez handlu morskiego . Rasa została oficjalnie uznana w Ameryce Północnej, kiedy weszła do Standardu Doskonałości w 1874 roku , w pierwszym roku publikacji. Gdy tylko czarny jedwab stał się powszechny, rozpowszechniło się o nich wiele legend: nieuczciwi hodowcy deklarowali swoim nabywcom, że są wynikiem krzyżowania się z królikami , a cyrki promowały swoje „kury futerkowe”.
Jedwabna kura jest następnie udoskonalana w Europie, Stanach Zjednoczonych i Japonii. Dawniej klasyfikowany jako karzeł we Francji , obecnie jest uważany za dużą rasę, ponieważ istnieje jeszcze mniejsza kura jedwabna (500-600 g przeciwko minimum 1100 g), stworzona w Holandii . Bantam Siamese jedwabiu lub „Siam” został tymczasem zostały odtworzone w Niemczech pod koniec XX th wieku na podstawie archiwów historia sięga 1900 roku .
W 1998 roku pasjonaci stworzyli Poule Soie Club de France , początkowo pod nazwą Nègre Soie Club de France. Ta ustawa stowarzyszeniowa z 1901 r. Ma na celu selekcję, ochronę i promocję rasy przez hodowlę, organizację mistrzostw i dni technicznych.
Do 2009 r. Jedwabna kura była nazywana „jedwabnym czarnuchem”. W tym samym roku Komisja Normalizacyjna (komisja techniczna sędziów ds. Drobiu) przyjęła nazwę „jedwabna kura”. Nazwy „jedwabisty” lub „jedwabista kura” nie zostały wybrane, ponieważ termin jedwabisty określa strukturę pióra, podczas gdy termin jedwab określa rasę. Niemniej jednak w krajach anglojęzycznych nadal jest tak nazywany: „ Silkie ”.
Istnieją dwa rodzaje kur jedwabnych: kury jedwabne dużych ras (w Brill i nie Brill), karłowate kury jedwabne (w Brill, Unbread i „Siam”). Jest to jednak ta sama rasa.
Pierwszą osobliwością jedwabnej kury jest jej upierzenie. W porównaniu z jedwabiem czy futrem ten rodzaj upierzenia jest rzadkością w świecie kur: obfity, jedwabisty i miękki. „Jedwabisty” dyskomfort pochodzi z mutacji recesywnej , więc znika w pierwszym pokoleniu podczas krzyżowania się z osobnikami o normalnym upierzeniu. Te pióra nie mają zadziorów i sztywnych goleni i są podobne do puchu innych ptaków. Rezultatem jest jedwabisty, pełny wygląd, prawie przypominający włosy. Kura jedwabna, z powodu tego upierzenia, jest mniej przystosowana niż inne kury do trudnych warunków pogodowych. Kiedy jest brodata, jedwabna kura ma dodatkowy rękaw z piór, zakrywający świnkę i kolce .
Najpopularniejszą odmianą kolorystyczną jest biały, ale istnieje wiele innych uznanych kolorów: czarna, płowa, czerwona, niebieska, srebrna kuropatwa, złota kuropatwa, plusk, niebieska, perłowo-szara, czekoladowa, srebrna kukułka, czekoladowa kukułka, biała cętkowana czarna.
Drugą osobliwością kury jedwabnej jest jej całkowity melanizm : skóra oraz błony otaczające mięso i kości ( rozcięgno i okostna ) są czarne. Ciało jest w rzeczywistości białe, podobnie jak materiał, z którego składają się kości. W języku chińskim jej imię to烏 骨 鷂, co oznacza kura z czarnymi kośćmi. Jedwabna kura podziela tę cechę z Sumatrą lub Cemani .
Trzecią cechą kury jest jedwabna polidaktylia : ma 5- ty palec na każdej łapie. 4 p i 5 TH palce powinny być oddzielone na poziomie zagnieżdżenia. Ten dodatkowy palec jest spowodowany SNP (tj. Wariacją) regulatora genu SHH , zwanego sekwencją regulatorową strefy aktywności polaryzacyjnej (ZPA). Powoduje to ektopową ekspresję genu SHH w dolnej części rozwijającej się kończyny, co skutkuje zwiększonym wzrostem tkanki i palca. Co ciekawe, podczas gdy nogi jedwabnych kur wykazują polidaktylię, ich skrzydła wykazują trójdaktylę. Zarodek rozwija dodatkowe palce w skrzydle, które jednak giną przed wykluciem. Dorking , francuski Faverolles , niemiecki Faverolles , Sultanes , jawajski i kury od Houdan mają również tę cechę. Jednak genetyczna przyczyna powodująca polidaktylię różni się w zależności od rasy.
Samiec kury jedwabnej ma niewielki grzebień : dojrzałe łuski w kształcie orzecha, przecięte wyżłobieniem, a także turkusowo-błękitną świnkę. Samica ma mniejszy, prawie nieistniejący grzebień.
Z długowiecznością od 3 do 10 lat, jedwabna kura jest rasą bardzo towarzyską i spokojną. Nie może latać i łatwo się nim manipuluje. Dobrze zachowuje się w zamknięciu i dobrze współdziała z dziećmi. Jej łagodny charakter może jednak narazić ją na kontuzje w kontakcie z bardziej agresywnymi rasami.
Kura jedwabna to przeciętna nioska, która produkuje od 100 do 200 jaj rocznie. Z drugiej strony to bardzo dobry inkubator, a także wybitny hodowca, z którego wysiaduje się jaja od kur mało wysiadujących lub w chowie kur.
Element | Pożądane cechy | WADY DYSKWALIFIKUJĄCE |
---|---|---|
Ciało | Krótka i szeroka, o dobrze zaokrąglonych konturach, skórki czarno-niebieskiej. | |
Szyja | Krótka, obfita sierść. | |
Z powrotem | Krótkie i dobrze wklęsłe. | |
Ramiona | Szeroki. | |
Skrzydełka | Krótkie, przylegające do ciała i noszone poziomo. | |
Siodło | Duży. | |
Ogon | Krótka i szeroka, noszona wysoko i dobrze zaokrąglona. Miękkie upierzenie. | |
skrzynia | Szeroka, głęboka i dobrze zaokrąglona. | |
Brzuch | Dobrze rozwinięte. | |
Głowa | Krótkie i zaokrąglone. Dozwolony jest kawałek mięsa, który podtrzymuje dudka. | Obecność kościstej wypukłości czaszki padewskiej czaszki . |
Twarz | Gładki do lekko puszystego, czarno-niebieski. | Jasny kolor skóry (z wyjątkiem kolorów kukułki). |
Kreta | Poduszka miąższowa szersza niż długa, średniej wielkości, skrzyżowana w pierwszej jednej trzeciej poprzecznej bruzdy. Bez kolców. Preferowana gładka konsystencja i czarno-niebieski kolor. Barwa jaśniejsza lub czerwonawa dopuszczalna dla niektórych kolorów (patrz poniżej). | Grzebień inny niż opisany lub obecność kolców lub zbyt czerwonawy (z wyjątkiem niektórych kolorów). |
Sztanga | Mały, ale dobrze widoczny, zaokrąglony i czarno-niebieski. Jaśniejszy kolor akceptowany dla niektórych kolorów (patrz poniżej). | Zbyt czerwonawe (z wyjątkiem niektórych kolorów). |
Świnka | Mały, raczej owalny i turkusowo-niebieski. U starszych kogutów odcień w naturalny sposób staje się jaśniejszy. | Zbyt czerwonawe (z wyjątkiem niektórych kolorów). |
Oczy | Duże, czarno-brązowe, jak najciemniejsze | Oczy zbyt jasne, zapadnięte oczy (czarna plamka). |
Dziób | Krótkie, zaokrąglone, koloru niebieskawego do czarnego. | |
Dudek ptak | Średniej wysokości i nie zakrywający oczu. Kształt zaokrąglony i dla koguta: złożony z piór skierowanych do tyłu. | Brak dudka. |
Zarost | Odmiany z brodą: Pełne, okrywające zadziory i świnki. Dobrze rozwinięte ulubione. | Skrzyżowanie odmian brodatych i niebrodych. |
Uda | Krótkie, ukryte w upierzeniu, bez mankietów. | |
Tarsi | Krótkie, średnie piórko na palcu zewnętrznym, czarne lub niebiesko-ciemnoszare. Jaśniejszy kolor akceptowany dla niektórych kolorów (patrz poniżej). | Tarsi nie są opierzone. Sępy skokowe. Kolor zbyt jasny (różowy) lub niejednolity (plamki), z pewnymi wyjątkami (patrz poniżej). |
Palce | Istnieje 5. 4 TH i 5 TH palce powinny być oddzielone na poziomie zagnieżdżenia. 5 p palca skierowany lekko do góry. Czarny lub granatowy. Jaśniejszy kolor akceptowany dla niektórych kolorów (patrz poniżej). | Nieobecność 5 th palca lub słaba realizacja 4 TH i 5 th palców. Niezliczone palce lub paznokcie. Kolor zbyt jasny (różowy) lub niejednolity (plamki), z pewnymi wyjątkami (patrz poniżej). |
Upierzenie | Jedwabista konsystencja, długa, obfita i elastyczna. | Twarde upierzenie. |
Zatwierdzone kolory | Biała, czarna, płowa, czerwona, niebieska, srebrna kuropatwa, złota kuropatwa, plusk, niebieska, perłowo-szara, czekoladowa, srebrna kukułka, czekoladowa kukułka, czarna cętkowana biała. | Kolor niezatwierdzony. Naruszenie kolorach ( cierlica złota lub srebra w szczególności), patrz poniżej. |
Jajka | Minimalna masa: 40 gramów. Kolor: muszla kremowa do jasnobrązowej. | |
Szerokie rzesze | Kogut → minimum 1400g; Kura → minimum 1100g | Zbyt niska masa. |
Średnica pierścienia | Kogut → 18 mm; Kura → 16 mm |
Standard identyczny ze standardem dla kur jedwabnych dużych ras z jedynymi różnicami:
Nieautoryzowana odmiana, o standardach identycznych ze standardem karłowatej kury jedwabnej, z wyjątkiem:
Wszystkie odmiany kolorów mogą istnieć z brodą lub bez.
Zabarwienie | Charakterystyka | Domyślne |
---|---|---|
Biały | Upierzenie możliwie jak najbardziej białe. U starszych kogutów tolerowane jest lekkie odbicie słomy. | Pióra innych kolorów. Czerwone refleksy. |
czarny | Upierzenie tak czarne, jak to tylko możliwe. Pod czarnym kolorem. | Pióra innych kolorów. Kolor tła jest zbyt szary. Brązowawe refleksy. |
niebieski | Najbardziej jednolite, niebiesko-szare upierzenie. Kogut z ciemniejszymi zdobieniami. | Pióra innych kolorów. Kolor tła jest zbyt jasny lub zbyt ciemny. |
Pluśnięcie | Upierzenie na bardzo jasnoszarym tle "poplamione" mniej lub bardziej gęstymi ciemnoszarymi plamami. Rozkład plam, które różnią się w zależności od tematu. Pod szaro-białym upierzeniem. | Pióra w innym kolorze niż jasnoszary lub ciemnoszary. Czapka koguta za ciemna. Ozdoby zbyt jasne. |
Żbik | Jednolite płowe upierzenie, błyszcząca sierść. Niektóre ciemne, brązowe lub czarne znaczenia są tolerowane na ogonie i skrzydłach, jeśli nie są zbyt wyraźne.
Twarz, grzebień i zadziory najlepiej ciemne, z dopuszczalną czerwonawą pigmentacją. |
Pióra innych kolorów. Pod przydymionym upierzeniem. Ślady czerni zbyt ważne na ogonie kur. Kolor za jasny lub za ciemny. Ozdoby zbyt jasne. |
Czerwony | Jednolite płowe upierzenie, błyszcząca sierść. Niektóre ciemne, brązowe lub czarne znaczenia są tolerowane na ogonie i skrzydłach, jeśli nie są zbyt wyraźne.
Twarz, grzebień i zadziory najlepiej ciemne, z dopuszczalną czerwonawą pigmentacją. |
Pióra innych kolorów. Pod mocno wędzonym lub zbyt jasnym wędzonym upierzeniem. Ślady czerni zbyt ważne na ogonie kur. Kolor za jasny lub za ciemny. Ozdoby zbyt jasne. |
perłowy szary | Jednolite jasnoszare upierzenie. Kłosy piór są tego samego koloru co zadziory. | Pióra innych kolorów. Czerwone refleksy. Ważny pieprz (czarne kropki). |
cześć | Upierzenie ciemnoszare w paski z białym. Pod upierzeniem rysowanym na całym ciele. Kogut tego samego koloru co kura, jeśli jest kukułką heterozygotyczną , jaśniejszy jeśli jest kukułką homozygotyczną .
Twarz, grzebień i zadziory najlepiej ciemne, z dopuszczalną czerwonawą pigmentacją. Turkusowo-niebieska świnka. Najlepiej ciemne oczy, dopuszczone pomarańczowe. Najlepiej niebieskawy dziób. Tarsi marmurkowy najlepiej ciemny, mniej lub bardziej pigmentowany, dopuszczalny różowawo-biały. Skóra najlepiej niebieskawa, mniej lub bardziej pigmentowana, co prawda biaława. |
Pióra innych kolorów. Czerwone refleksy. Paski są zbyt rozmyte. Zapadnięte oczy (czarna plamka). |
Złota kuropatwa | • Kogut: Czarno-brązowa głowa, czub i broda. Pomarańczowo-czerwony czepiec, plecy i lancety płonące czernią. Czarna klatka piersiowa (kilka brązowych plam nie powinno być traktowane jako wada). Łopatki czerwonawo-brązowe. Czarny ogon. Czarne prawybory. Wtórne lotki czarne z zewnętrznymi brązowymi brodami, tworzące lustro. Pod szarym upierzeniem. Brzuch, uda i upierzenie czarnobrązowego stępu.
|
Słomkowo-żółty płaszcz. Kolor za jasny lub za ciemny. |
Srebrna kuropatwa | • Kogut: ciemnoszara głowa, czub i broda (niektóre srebrzystoszare pióra nie są uważane za wadę). Czapka, tył i lancety srebrnoszare i czarne podpalane. Klatka piersiowa ciemnoszara (kilka jasnych plamek nie powinno być traktowane jako wada). Srebrnoszare ramiona. Ogon od ciemnoszarego do czarnego. Primary od ciemnoszarego do czarnego. Drugorzędne lotki czarne z zewnętrznymi brodami zaznaczonymi srebrzystoszarymi, tworzącymi lustro. Brzuch, uda i pióra stępu czarno-szare. Pod szarym upierzeniem.
|
Całkowicie biały czepiec. Czerwone refleksy. Kolor za jasny lub za ciemny. Skrzynia narysowana w kogucie. |
Czarny cętkowany biały | Upierzenie białe z nieregularnymi czarnymi plamami. Szukaj dużych plam zamiast „rozprysków”. Lekko szarawy welon tolerowany w kamieniu koguta.
Skóra, pysk, grzebień i zadziory czarno-niebieskie. Palce stępowe i czarne (paznokcie i spód palców są tolerowane jaśniejsze). Oczy ciemnobrązowe do czarnych. |
Pióra inne niż czarne lub białe. Czerwone refleksy. |
Czekolada | Jednolite brązowe upierzenie. Kogut z ciemniejszymi zdobieniami. | Pióra innych kolorów. Czerwone refleksy. Zbyt jasny kolor tła. |
Czekoladowa kukułka | Upierzenie brązowe prążkowane z białym. Pod upierzeniem rysowanym na całym ciele. Kogut tego samego koloru co kura, jeśli jest kukułką heterozygotyczną , jaśniejszy jeśli jest kukułką homozygotyczną . Pod upierzeniem rysowanym na całym ciele. Kogut lżejszy niż kura.
Twarz, grzebień i zadziory najlepiej ciemne, z dopuszczalną czerwonawą pigmentacją. Turkusowo-niebieska świnka. Preferowane ciemne oczy, dozwolone czerwone. Najlepiej niebieskawy dziób, dopuszczalny róg. Stęp najlepiej ciemny, mniej lub bardziej pigmentowany, dopuszczalny różowawo-biały. Skóra najlepiej różowawa, mniej lub bardziej pigmentowana, co prawda biaława. |
Kolor jest zbyt rozmyty. Czerwone refleksy. Paski są zbyt rozmyte. Zapadnięte oczy (czarna plama). |
Czarny kogut
Niebieska kura
Kury czerwone i niebieskie
Czerwony kogut
Kogut płowy
Kukułka kukułkowa
Kura rozpryskowa
Kura w czarne cętki
Biały kogut
Biała kura
Kura perłowo-szara
Kura kuropatwiana
Kura kuropatwiana
Czekoladowa kura z kukułką
W XXI th century , Hen Jedwab jest jednym z najbardziej popularnych kur ozdobnych i gmin. Często jest trzymany jako zwierzę domowe lub ozdobne przez ogrody zoologiczne . Jego obecność jest powszechna na pokazach i targach rolniczych, wystawach i konkursach drobiu.
Jedwabna kura składa średnio kremową liczbę jaj (od 100 do 200 rocznie), ale jej produkcja jest często wstrzymywana ze względu na jej dużą skłonność do wykluwania się . Zdolność ta została więc wyselekcjonowana przez lata, dzięki czemu kura ta jest skutecznym inkubatorem i matką adopcyjną do wychowywania piskląt ras drobiowych (kury, ale także kaczek, przepiórek, bażantów, gęsi), które lęgują mało. Polecany jest również do wylęgu delikatnych jaj. Od około 6 miesiąca życia kura jedwabna może wykluć dziesięć jaj na kwartał, chociaż różni się to znacznie w zależności od wielkości jaja. Po 21 dniach lęgów wychowuje pisklęta przez 1 do 3 miesięcy.
Pojawiające czarny mięso z kury Jedwab jest powszechnie uważany za nietypowe i nieprzyjemne w zachodnich kuchni. Niektóre restauracje oferujące kuchnię fusion w zachodnim obszarze metropolitalnym Stanów Zjednoczonych używają Poule Soie w tradycyjnych daniach amerykańskich lub francuskich, na przykład w confit.
Wręcz przeciwnie, wiele tradycyjnych kuchni azjatyckich uważa jedwabnego kurczaka za przysmak. Powszechnie stosowany w kuchni chińskiej , jest też częstym składnikiem na stołach japońskich , kambodżańskich i koreańskich . Kraje pod silnym wpływem kultury chińskiej, takie jak Malezja , również mogą gotować jedwabnego kurczaka. Na VII th wieku The tradycyjnej medycyny chińskiej twierdził, że rosół z mięsa Hen Silk było jedzenie lecznicze moce. Typowe metody gotowania obejmują buliony , duszenie i curry .