Poncey-sur-l'Ignon

Poncey-sur-l'Ignon
Poncey-sur-l'Ignon
Ratusz w Poncey-sur-l'Ignon.
Administracja
Kraj Francja
Region Bourgogne-Franche-Comté
Departament Złote Wybrzeże
Miasto Dijon
Międzywspólnotowość Wspólnota Lasów, gmin Sekwana i Suzon
Mandat burmistrza
 Eliane Lépine
2020 -2026
Kod pocztowy 21440
Wspólny kod 21494
Demografia
Ludność
miejska 		83  mieszk. (2018 wzrost o 20,29% w porównaniu do 2013 r.)
Gęstość 5,1  mieszkańca/km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 47 ° 29 ′ 43 ″ północ, 4° 45 ′ 43 ″ wschód
Wysokość Min. 383  m
Maks. 529  m²
Powierzchnia 16,35  km 2
Jednostka miejska gmina wiejska
Obszar atrakcji Dijon
(gmina koronna)
Wybory
Oddziałowy Kanton Is-sur-Tille
Ustawodawczy Czwarty okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Bourgogne-Franche-Comté
Zobacz na mapie administracyjnej Bourgogne-Franche-Comté Lokalizator miasta 14.svg Poncey-sur-l'Ignon
Geolokalizacja na mapie: Côte-d'Or
Zobacz na mapie topograficznej Côte-d'Or Lokalizator miasta 14.svg Poncey-sur-l'Ignon
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Poncey-sur-l'Ignon
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Poncey-sur-l'Ignon

Poncey-sur-l'Ignon jest francuski gmina znajduje się w dziale z Côte-d'Or w regionie Burgundia, Franche-Comté .

Geografia

Gmina położona na Ignon

Gminy przygraniczne

Planowanie miasta

Typologia

Poncey-sur-l'Ignon jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE .

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Dijon , którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 333 gminy, jest podzielony na obszary od 200 000 do mniej niż 700 000 mieszkańców.

Zagospodarowanie terenu

Teren miasta, jak wynika z bazy danych Europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem półnaturalnych lasów i środowiska (56,9% w 2018 r.), w proporcji identycznej jak w 1990 r. (56,6 %). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: lasy (56,9%), grunty orne (31,2%), łąki (10,3%), tereny zurbanizowane (1,5%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównania ewolucji z czasem użytkowania gruntów w miejscowości (lub terytoriów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Historia

Historia dworu

Charles Huard, artysta projektant, poznał Poncey-sur-l'Ignon podczas II wojny światowej, ponieważ jego żona, Frances Huard, z domu Simpson, Amerykanka z urodzenia, była poszukiwana przez Gestapo za to, że była głosem Wolnej Francji w Ameryce i dla pewne akty oporu. Aby ukryć się na wsi, mąż zabiera ją do Burgundii do domu ich przyjaciół, rodziny Petitot. Zakochują się w tym zakątku Burgundii i obiecują zbudować tam rezydencję. W tym celu odzyskują stare kamienie rozbiórkowe i z bombardowań, a w 1943 roku budują dwór z pomocą włoskiego kamieniarza.

Posiadłość wraz ze zbiorami dzieł sztuki będzie odwiedzana po śmierci Frances Huard, po przekazaniu Fundacji Sztuki i Kultury, dzięki jej kuratorce Georgette Petitot, znanej jako „Ursula” lub „Zette”.

Został następnie sprzedany po likwidacji majątku Fundacji i obecnie jest własnością prywatną.

Źródła: Aimée Petitot, szwagierka Georgette Petitot, zmarła 20 grudnia 2009.

Polityka i administracja

Lista kolejnych burmistrzów
Kropka Tożsamość Etykieta Jakość
2008 W trakcie Eliane Lepine    
Marzec 2001 2008 Philippe Gamin    
Przed 1988 r. 2001 Pierre Commaret    
Brakujące dane należy uzupełnić.

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2008 roku.

W 2018 r. miasto liczyło 83 mieszkańców, co stanowi wzrost o 20,29% w porównaniu do 2013 r. ( Côte-d'Or  : +  0,65% , Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
303 303 320 306 344 393 414 408 408
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
353 318 294 264 252 253 239 203 208
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
183 184 169 127 137 137 125 136 154
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
144 122 105 107 66 81 84 85 85
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2013 2018 - - - - - - -
69 83 - - - - - - -
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Miejsca i zabytki

Miasto posiada 2 zabytki z inwentarza zabytków , 17 zabytków lub budynków z ogólnego inwentarza kultury , 7 obiektów z inwentarza zabytków i 43 obiekty z ogólnego inwentarza dziedzictwa kulturowego.


Osobowości związane z gminą

Zobacz również

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi, zatwierdzonej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
  2. Pojęcie obszaru zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
  3. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

  1. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 25 marca 2021 r . ) .
  2. "  wiejska gmina-definition  " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 25 marca, 2021 ) .
  3. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 25 marca 2021 r . ) .
  4. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 25 marca 2021 r . ) .
  5. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w obszarze miejskim  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 25 marca 2021 r . ) .
  6. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 13 maja 2021 r. )
  7. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 13 maja 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
  8. Organizacja spisu na insee.fr .
  9. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
  10. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  11. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  12. „  Wykaz zabytków w mieście Vaux-Saules  ” , baza Mérimée , francuskie Ministerstwo Kultury .
  13. „  Wykaz miejsc i zabytków w mieście Vaux-Saules w ogólnym inwentarzu dziedzictwa kulturowego  ” , baza Mérimée , francuskie Ministerstwo Kultury .
  14. „  Wykaz obiektów zabytkowych w miejscowości Vaux-Saules  ” , baza Palissy , Ministerstwo Kultury Francji .
  15. „  Wykaz obiektów z gminy Vaux-Saules w ogólnym inwentarzu dziedzictwa kulturowego  ” , baza Palissy , Ministerstwo Kultury Francji .
  16. „Émiland Gauthey i Pierre-Jean Guillemot”, artykuł Alaina Dessertenne opublikowany w przeglądzie „Images of Saône-et-Loire” nr 152 z grudnia 2007 r. (strony 13-17).

Linki zewnętrzne