Plecoptera

Plecoptera Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Widelnica z rodziny Pteronarcyidae Klasyfikacja
Królować Animalia
Gałąź Stawonogi
Subembr. Heksapoda
Klasa Owady
Podklasa Pterygota
Klasa infra Neoptera
Super porządek Polineoptera

Zamówienie

Burmeister Plecoptera , 1839

Stonefly ( widelnice ) często zwane perły lub kamienne muchy ( Steinfliege w języku niemieckim, Stonefly w języku angielskim, ponieważ wysiąść bardzo często na kamieniach na obrzeżach cieków wodnych) są rozkaz od owadów , z sub-klasie z pterygotes oraz z polineoptera nadrzędna .

Są to skrzydlate owady o miękkim, wydłużonym ciele. Jest to grupa starożytna, której skamieniałości odnajdujemy co najmniej z początków karbonu .

Obecnie na świecie notowanych jest ponad 2000  gatunków Plecoptera mierzących od kilku milimetrów do 5  cm . Ameryka Północna ma około cztery razy więcej gatunków niż Europa.

Są one na ogół podatne na obszary wilgotne z silnym prądem (woda płynąca). Latają tylko na krótkich dystansach, w pobliżu brzegów , strumieni , rowów i lasów łęgowych . Chętnie odpoczywają na kamieniach i gałęziach wyrastających z wody lub w jej pobliżu. Czasami spotyka się je w dużych ilościach w pobliżu wody, umieszczane na świeżych kamieniach łuków i stosach mostów, przy wejściach do jaskiń, na ścianach przepaści… Do tego rzędu należą gatunki roślinożerne, wszystkożerne/detrytożerne i mięsożerne.

Mają rozwój typu hemimetabolicznego (niepełna metamorfoza).

Najady i nimfy (osoby niedojrzałe)

Wszyscy żyją w strumieniach , podczas gdy dorośli (lub imago ) są w powietrzu. Jak najady z jętki , korpus widelnice jest przystosowany do prądu (spłaszczonej grzbietowo-brzusznym, nogi usytuowane wzdłuż korpusu, a nie od spodu). Ta forma stawia mniejszy opór prądowi, pozwalając im żyć w pobliżu dna łóżka, na lub pod kamieniami, gdzie prąd jest mniej ważny. Są jednak pozbawione skrzeli, ponieważ tlen dyfunduje przez organizm.

Dorosły

Dorosłe życie widelnic jest stosunkowo krótkotrwałe i przeważnie nocne. Metamorfoza rozpoczyna się w nocy, a dorosłe osobniki najczęściej pojawiają się o świcie. Samice u wielu gatunków widelnic są nawet dwukrotnie większe od samców. Później kojarzenie odbywa się w nocy, z ogólnie większą szansą na reprodukcję (i wyprodukowanie dużej ilości jaj) dla dużych osobników (z wyjątkiem sytuacji, gdy samice zostały zaatakowane przez kilka samców). Kopulacja z jednym lub kilkoma partnerami może trwać całą noc (do 11 godzin, ale przy wielu nieudanych próbach samców). Samice zapłodnione kilkakrotnie składają średnio mniej jaj.

Gatunki te wydają się być dotknięte zanieczyszczeniem światłem lub degradacją nocnego środowiska . Obserwacje naturalistyczne wykonuje się w nocy w świetle nieaktynowym (podobno mniej dokuczliwym dla plecoptera) lub we wzmocnieniu światła.

Bioindykacja

Larwy Plecoptera są również wykorzystywane jako bioindykator , ponieważ są bardzo wrażliwe na poziom tlenu rozpuszczonego w wodzie. Na przykład zanieczyszczenie poprzez odprowadzanie ścieków do cieków wodnych spowoduje nagły spadek liczby niektórych rodzin Plecoptera, takich jak Perlidae . Są uważane za grupy wskaźników w testach jakości wody, takich jak Standard Global Biological Index (BBI).

Charakterystyka

Ustalenie podrzędów, rodzajów i gatunków na ogół wymaga obserwacji organów kopulacyjnych. Z tego powodu przyrodnicy w razie potrzeby przechowują je w alkoholu.

jedzenie

Dorosły zjada glony, fragmenty porostów lub pyłki. Niektóre gatunki wydają się nie żerować, poświęcając swoje krótkie dorosłe życie na rozmnażanie.

Reprodukcja

Na wiosnę kojarzą się samce i samice. Samica zanurza zbite w małych opakowaniach jaja w dobrze natlenionej wodzie. Larwy rozwijają się w wodzie przez rok do kilku lat, z cyklem od dwudziestu do trzydziestu wylinki przed końcowym stadium, które będzie w powietrzu.

Zagrożenie

Są to gatunki, które często mają tendencję do zanikania i które lokalnie wyginęły, prawdopodobnie z powodu rosnącego zanieczyszczenia dróg wodnych! Niektóre gatunki nie wydają się latać na duże odległości, co nie ułatwia ponownej kolonizacji środowiska po zanieczyszczeniu , zwłaszcza gdy zanikły ich biologiczne korytarze . Inwentaryzacja plecoptera we Francji jest w toku przez grupę Benthos POIiŚ. Spośród ponad pięciuset gatunków znanych w Europie, 175 zidentyfikowano we Francji (wśród 26 rodzajów ). Wiele gatunków zostało na nowo opisanych od lat 70. w Europie, w tym we Francji.

Klasyfikacja

3000 (trzysta rodzajów) dzieli się na dwa podrzędy.

W Europie spotykamy następujące rodziny: taeniopterygidae , Nemouridae , capniidae , Leuctridae , pteronarcyidae , Styloperlidae , peltoperlidae , Perlodidae , Perlidae i Chloroperlidae .

Kino

Uwagi i referencje

  1. Zahradnik i Severa, Przewodnik po owadach , Hatier, 1984, ( ISBN  22 18 02261 3 ) , ( ISSN  0750-8921 ) .
  2. (w) [PDF] Brad W. Taylor, Chester R. Anderson i Barbara L. Peckarsky, Wpływ wielkości na metamorfozę to płodność, długowieczność i sukces reprodukcyjny widelnic  ; Oecologia (1998) 114: 494 ± 502 Ó Springer-Verlag 1998.
  3. Por. G. Tuffery i J. Verneaux, „  Praktyczna zoologiczna metoda określania biologicznej jakości wody bieżącej. Wskaźniki biotyczne  ”, Ann. Naukowiec. Uniw. de Besancon: Zoologie Besançon, n O  3,1967, s.  79-90.
  4. [PDF] Inwentaryzacja Plecoptera we Francji: pierwsza ocena , INRA (Urząd ds. owadów i ich środowiska), pięć stron.

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne