Peer z Francji |
---|
Narodziny |
10 stycznia 1771 lub 12 stycznia 1771 Verignon |
---|---|
Śmierć |
17 listopada 1839 Wiedeń |
Pogrzeb | Kościół Zwiastowania w Kostanjevicy ( d ) |
Narodowość | Królestwo Francji |
Zajęcia | Dyplomata , polityk , archeolog , numizmatyk , znawca muzyki klasycznej , oficer |
Dziecko | Louis Charles Pierre Casimir, książę Blacas d'Aulps ( we ) |
Partia polityczna | Ultrarojalista |
---|---|
Członkiem |
Akademia Inskrypcji i Literatury Niemieckiego Instytutu Archeologicznego |
Nagrody |
Oficer Kawalera Legii Honorowej Orderu Świętego Ducha Kawalera Orderu Świętego Michała |
Pierre Louis Jean Casimir de Blacas d'Aulps , licznik, następnie 1 st książę Blacas (1821), peer Francji, 1 st Książę Blacas (1837), urodzony10 stycznia 1771w Vérignon , ochrzczony 11 listopada, zmarł w Wiedniu ( Austria ) dnia17 listopada 1839pochowany we francuskim klasztorze Castagnavizza w Goritz (obecnie Nova Gorica , Słowenia ) jest politykiem, dyplomatą i kolekcjonerem francuskich antyków.
Podporucznik w Noailles-Dragons , wyemigrował w 1790 r. , Na wygnaniu został przyłączony do reprezentacji hrabiego Prowansji (późniejszego Ludwika XVIII ), który zlecał mu różne misje, w tym jedną w Sankt Petersburgu . Został królem i mianował go marszałkiem obozu (8 sierpnia 1814), Ministra rodziny królewskiej (2 czerwca 1814), Wielki Mistrz Szafy , Generalny Zarządca Budynków Koronnych . Towarzyszył mu w Gandawie , po powrocie został mianowany rówieśnikiem Francji , a następnie ambasadorem w Neapolu, gdzie negocjował małżeństwo księcia Berry z Marie-Caroline de Bourbon-Siciles, córką króla Obojga Sycylii, a następnie w Rzymie , gdzie podpisał konkordat z 11 czerwca 1817 r . W 1830 r. Udał się za Burbonami na wygnanie. Podczas swojej administracji pomagał Champollionowi i tworzył Muzeum Egipskie w Luwrze . M. de Blacas stworzył bogaty gabinet antyków, który M.Reinaud opisał częściowo pod tytułem Opis muzułmańskich zabytków z gabinetu księcia Blacas , 1828 . Był członkiem Académie des inscriptions et belles-lettres , wolnym członkiem Académie des beaux-arts i rycerzem Ducha Świętego .
Ochrzczony w Vérignon dnia 11 stycznia 1771, należał do starożytnej szlacheckiej rodziny i sprzeciwiał się rewolucji . W 1790 roku, gdy był podporucznikiem w pułku dragonów z Noailles , przeszedł przez Var i uciekł do Nicei , który był wówczas częścią Królestwa Sardynii . Stamtąd udał się do Koblencji, gdzie wstąpił do kontrrewolucyjnej armii składającej się z emigrantów pod rozkazami kuzyna Ludwika XVI , księcia de Condé . Następnie udał się do Włoch, zanim podjął służbę w Rosji i walczył w Szwajcarii z Republiką Francuską pod rozkazami Suworowa .
W służbie Austrii wyjechał do Warszawy i wstąpił na dwór na wygnaniu hrabiego Prowansji , młodszego brata Ludwika XVI i pretendenta do tronu Francji, który powierzał mu różne misje, w tym tę w Petersburgu. . Mimo pomocy Joseph de Maistre , wysłannika króla Sardynii na dworze cara Aleksandra I st , mógł dostać tylko skromne korzyści dla przyszłego króla. Jednak jego pragnienie uczynienia wszystkiego, co mógł dla księcia na wygnaniu, szybko zyskało zaufanie swego pana. W 1809 r. Został Wielkim Mistrzem Szafy Królewskiej. Po śmierci księcia Avaray w 1811 r. Został najbliższym doradcą hrabiego Prowansji i jego ulubieńcem.
Plik 22 kwietnia 1814Ożenił się w Londynie z innego wygnania, Henriette Marie Félicité znany jako Felicie du Bouchet de Sourches Monsoreau, urodzonego w Paryżu na20 lutego 1780, zmarł w Paryżu dnia10 października 1856, córka Yves Marie du Bouchet de Sourches, hrabiego Montsoreau, feldmarszałka i generała porucznika podczas Ancien Régime, oraz jego żony Marie Charlotte Lallemand de Nantouillet. Hrabia de Montsoreau był szwagrem markiza de Tourzel, która była guwernantką dzieci Ludwika XVI na początku Rewolucji.
Kiedy hrabia Prowansji został faktycznie królem Francji po upadku Napoleona w 1814 roku (patrz Pierwsza restauracja ), Blacas został mianowany ministrem Domu Króla (2 czerwca 1814) i podniesiony do stopnia feldmarszałka (8 sierpnia 1814). Uzyskał stanowiska wielkiego mistrza garderoby i ogólnego zarządcy budynków Korony i, jako takie, wziął w posiadanie Hôtel du Châtelet , rue de Grenelle , poprzednio zajmowanym przez biurach Intendance Generalnego Domu Cesarz, a teraz przydzielony do Domu Króla. „Ulubiony minister” Ludwika XVIII, odegrał ważną rolę na soborze nowego króla.
Kiedy Napoleon wrócił z wyspy Elba (patrz Sto dni ), Blacas towarzyszył królowi w jego ucieczce do Gandawy, ale jego niepopularność przyniosła mu dzięki, kiedy Ludwik XVIII wrócił do Paryża po Waterloo. Był dobrze powołanym rówieśnikiem Francji z tytułem hrabiego de Blacas d'Aulps 17 sierpnia 1815 r., Ale jego miejsce jako doradcy królewskiego szybko objął Élie Decazes , bardziej umiarkowany od niego.
Jako kozioł ofiarny za ekscesy rojalistów z 1814 roku, Blacas został faktycznie zesłany jako ambasador Francji na dwór Królestwa Obojga Sycylii w Neapolu. Tam wynegocjowane w 1816 ślub bratanka Ludwika XVIII, księcia Berry, córka Caroline François I st Obojga Sycylii . W 1816 r. Wstąpił także do Akademii Inskrypcji i Literatury pięknej oraz do Akademii Sztuk Pięknych . Następnie został mianowany ambasadorem Francji przy Stolicy Apostolskiej w Rzymie. On podpisał konkordat między Bourbon Francji i papieża Piusa VII na11 czerwca 1817. W 1820 r. Otrzymał Order Ducha Świętego . Jeszcze jako ambasador w Rzymie był jednym z trzech przedstawicieli Francji na kongresie w Laybach w 1821 roku.
W 1817 r., Podczas wieloletniego pobytu w Rzymie, otrzymał od francuskiego artysty Ingresa pierwsze oficjalne zamówienie od 1814 r .; patronował także niemieckiemu klasycystowi Theodorowi Panofce , który w 1828 roku wrócił z nim do Paryża. Ponadto blisko współpracował z włoskim archeologiem Carlo Feą przy wykopaliskach na Forum Romanum . Razem poprawnie zidentyfikowali Świątynię Kastora i Polluksa w 1816 roku.
Ludwik XVIII podniósł go do rangi księcia Blacas d'Aulps the 30 kwietnia 1821a nowy król, Karol X , wybiera go na jednego ze swoich pierwszych dżentelmenów w komnacie. Został również mianowany zarządcą generalnym Budynków Koronnych. W czasie swojej administracji pomagał orientalistom Champollion i stworzył „Muzeum Egipskie” w Luwrze . W ciągu swojego życia zgromadził bogatą kolekcję antyków, którą Joseph Toussaint Reinaud podał częściowy opis w 1828 roku pod tytułem Opis muzułmańskich zabytków z gabinetu księcia Blacas . W 1866 roku jego potomkowie sprzedali większość z nich British Museum , gdzie stoi do dziś.
W 1830 roku Blacas podążył za Burbonami na wygnaniu. Wraz z innymi zdeterminowanymi legitymistami, takimi jak Ferdinand de Bertier , zdefiniował program polityczny mający na celu przywrócenie starszej gałęzi, edyktu reformy królestwa . Reforma przewidywała wybieranie przez podatników rad miejskich, które wybierałyby rady kantonów. Każdy kanton wysłałby do rad generalnych odpowiedzialnych za administrowanie departamentami. Te byłyby zbierane w 18 prowincjach, których zgromadzenia (stany prowincjonalne) miałyby obradować przez 30 dni w roku. Na szczeblu ogólnokrajowym edykt przewidywał dwie izby: izbę parów dziedzicznych i izbę poselską powoływaną przez województwa. Pomógł odwołać księżną Gontaut jako guwernantkę wnuków króla, podobnie jak generał d'Hautpoul , odpowiedzialny za edukację księcia Bordeaux , ponieważ obawiał się ich stosunkowo liberalnych poglądów politycznych. Został stworzony przez cesarza Austrii jako " Fürst " (książę) Blacas d'Aulps16 maja 1837. On umarł na17 listopada 1839i został pochowany obok krypty Karola X w kościele Najświętszej Marii Panny Zwiastowania na wzgórzu Kostanjevica niedaleko Gorizia , kościoła wówczas w Austrii, a obecnie w Słowenii, w pobliżu granicy z Włochami w Nova Gorica .
Pierre Louis Jean Casimir de Blacas d'Aulps zostawił wdowę Félicie z domu Bouchet de Sourches de Monsoreau, którą poślubił 23 kwietnia 1814 i który przeżył go do 1856 roku. Para miała czterech synów:
Pośmiertny medal z jego podobizną został zamówiony przez jego przyjaciół u grawera Maurice'a Borrela w 1841 roku. Kopia jest przechowywana w muzeum Carnavalet (ND 183).
Postać | Ozdobić herbem |
![]() ![]() |
Ramiona księcia Blacas, rówieśnika Francji
Argent, do gwiazdy (16 promieni) Gules. Znajdziemy również: Argent à la comète de gules. Herb Siedem koronowanych hełmów. Krzyczeć ZAPAMIĘTAJ. Najemcy Dwóch dzikich goździków, opasanych i zwieńczonych bluszczem, uzbrojonych w maczugi. |