W Francji , o pozwolenie na krzyż - sukienka jest oficjalny dokument wydany przez prefektury policji , które są obowiązkowe przez zarządzenie z dnia 16 Brumaire'a, rok IX (7 listopada 1800- to znaczy na samym początku konsulatu ) prefekta policji paryskiej , zezwalając kobietom „ubierać się jak mężczyźni ” . Zarządzenie to uznano za implicite uchylone wStyczeń 2013.
W dniu 16 września IX, Louis Nicolas Dubois , prefekt policji paryskiej przez kilka miesięcy, wydał rozkaz mający na celu położenie kresu przywłaszczaniu sobie męskiej tożsamości przez kobiety z „zawinionym zamiarem nadużycia ich praw. W tym tekście mówi, że jest „przekonany, że żadna z nich nie zdejmuje ubrania swojej płci ze względów zdrowotnych” i uważa, że „kobiety w transwestytach są narażone na nieskończoną liczbę niedogodności, a nawet na błędy policjantów . policja , jeśli nie ma specjalnego upoważnienia ” . Rozporządzenie anuluje wszystkie uprawnienia przyznane przez sub-prefektów lub burmistrzów w dziale z Sekwany i burmistrzów gmin Saint-Cloud , Sèvres i Meudon i narzuca wprowadzenie nowego wniosku do prefektury policji., Wraz za pomocą zaświadczenia od lekarza . Określono, że „każda kobieta znaleziona na transwestycie, która nie zastosuje się do postanowień poprzednich artykułów, zostanie aresztowana i przewieziona na komendę policji” , ale nie określono kar. Zezwolenie musiało być odnawiane co sześć miesięcy.
W archiwum komendy paryskiej policji znajduje się teczka, w której mają być przechowywane złożone wnioski i zezwolenia na transwestytyzm wydane na mocy rozporządzenia z 1800 r. Akta w kiepskim stanie zawierają tylko kilka oryginalnych dokumentów wraz z wycinkami prasowymi . Najstarszy zachowany wniosek o zezwolenie na ubieranie się na krzyżu pochodzi z 1806 r . : upoważnia on tzw. Katarzynę-Małgorzatę Mayer do przebrania się za mężczyznę do jazdy konnej. W 1862 r. Adèle Sidonie Loüis otrzymała to pozwolenie „ze względów zdrowotnych”. Wycinki prasowe mówią nam, że w latach 1850 i 1860 , tylko dwanaście kobiet skorzystało z pozwolenia i że w 1890 roku , było około dziesięciu kobiet z pozwoleniem.
W 1887 roku feministka Marie-Rose Astié de Valsayre , której odmówiono ubierania się jak mężczyzna, na próżno prosiła posłów o „wyeliminowanie rutynowego prawa , które zabrania kobietom noszenia męskiego stroju . powiedz o tym, szczególnie niewątpliwie bardziej higieniczny ” . Pod koniec XIX th century, zmieniające się nawyki i nowe zwyczaje odzież utrudniają określenie parodii kobiety i rzędu 1800 przestarzałe jest ledwie przestrzegane. Madeleine Pelletier nie zawraca sobie głowy pytaniem o pozwolenie, a Colette ironizuje, gdy mówi o swoich Safickich przyjaciołach, którzy „szeptali Ojca Lépine ” bez obawy przed represjami ze strony prefektury. Miejska legenda głosi, że okólniki z 1892 i 1909 roku pozwalają na noszenie spodni, jeśli kobieta trzyma za rękę kierownicę roweru lub wodze konia, ale w rzeczywistości tak nie jest.
Trial of Violette Morris daje kolejność 1800 na światło w 1930 roku , ponieważ sport jest odpisane w „opłakanym” Jej przykład nosząc spodnie. Jednak archiwa prefekturze zawierać żadnych śladów zezwolenia wydanego na XX -go wieku.
W 1969 r. Doradca z Paryża zwrócił się o „unowocześnienie” tego rozporządzenia, które nie jest już stosowane, nie można powoływać się na orzecznictwo w przypadku braku formalnego tekstu uchylającego ten środek. W swojej odmowie prefekt policji uważa, że „mądrze jest nie zmieniać tekstów, w przypadku których przewidywalne lub nieprzewidziane zmiany mody mogą w każdej chwili nadać aktualność”.
W 2003 r. , Zbliżając się do dwusetnej rocznicy George Sand, „która musiała poddać się temu zezwoleniu na noszenie spodni w prefekturze Indre” , zastępca tego departamentu zwrócił się do ministra ds. Równości i równości zawodowej Nicole Ameline o ponownie rozważ to prawo; ta ostatnia odpowiedziała, że „nie wydaje się jej właściwe podjęcie inicjatywy w zakresie takiego środka, którego zakres byłby czysto symboliczny” .
Pomimo wniesionego projektu ustawy członków radykalnej lewicy i pokrewnych partiikwiecień 2010 i mający na celu usunięcie przepisów, które zabraniają noszenia spodni przez kobiety, jest to tylko 31 stycznia 2013, w odpowiedzi na pytanie senatora Alaina Houperta , że Ministerstwo Praw Kobiet zauważa „dorozumiane uchylenie rozporządzenia” z powodu jego niezgodności ”z zasadami równości kobiet i mężczyzn zarejestrowanymi w Konstytucji oraz zobowiązaniami europejskimi Francji ”.
Jednak zdaniem Danièle Lochak „o wyraźnym uchyleniu powinien zadecydować prefekt policji”.